غـــــــــــم دل با که بگويم که مرا يارى نيست
جز تـــــــــو اى روحِ روان، هيچ مددکارى نيست
غم عشق تو به جان است و نگويم به کسى
که در اين بــــــــاديه غمزده، غمخوارى نيست
راز دل را نتوانــــــــــــــــــم به کسـى بگشايم
که در اين ديــــــــــــر مغان رازنگهدارى نيست
ساقى، از ساغـــــر لبـــــريز ز مـــى دم بـربند
که در اين ميکـــــده مىزده، هشيارى نيست
درد من، عشق تــــــو و بستر من؛ بستر مرگ
جز تواَم هيچ طبيببــــــى و پــــــرستارى نيست
لطف کن، لطف و گـــــــذر کن به سر بـــالينم
که به بيمــــــــــارى من جان تو، بيمارى نيست
قلـــــــــم ســـــرخ کشم بر ورق دفتر خويش
هان که در عشق من و حُسن تو، گفتارى نيست