دل نامه یا نامه دل
- شروع کننده موضوع MAHDI.VALVE
- تاریخ شروع
- وضعیت
نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن
ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد ...
کاش بودی و دستهای مهربانت مرهم همه دلتنگیها و نبودنهایت میشد ...
کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم
و دردهایم را به گوش تو میرساندم... بدون تو عاشقی برایم عذاب است
میدانم که نمیدانی بعد از تو دیگر قلبی برای عاشق شدن ندارم...
کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم و بیش از عشق بر تو عاشقم...
میدانی که اگر از کنارم بروی لحظه های زندگی برایم پر از درد و عذاب میشود
میدانم که نمیدانی بدون تو دیگربهانه ای نیست برای ادامه ی زندگی جزانتظار آمدنت ...
گاهی دنیای کسی هستی که نمیبینی
گاهی دنیات مال کسی که تو رو نگاه هم نمی کند
گاهی خوب به پرندگان نگاه کن میبینی انها همیشه هم را دوست دارند
ولی ادما برای دوست داشتن تو به دلیل نیاز دارند
کاشکي هميشه پيشت بودم ميشد فراموشت کنم
چشات ديگه از من خسته سيره اما هنوز چشاي من اسيره فقط بدون که اين دل شکسته منتظره بگي واست بميره
کشتي قلب مرا موج نگاه تو شکست گر صبر کنم تو هم مرا خواهي شکست
ديگه اين پنجره از ديدن من خسته شده انگاري کتاب عشق من و تو ديگه بسته شده
چشات ديگه از من خسته سيره اما هنوز چشاي من اسيره فقط بدون که اين دل شکسته منتظره بگي واست بميره
کشتي قلب مرا موج نگاه تو شکست گر صبر کنم تو هم مرا خواهي شکست
ديگه اين پنجره از ديدن من خسته شده انگاري کتاب عشق من و تو ديگه بسته شده
سرکلاس دو خط سیاه موازی روی تخته کشید!! خط اولی به دومی گفت ما می
توانیم زندگی خوبی داشته باشیم ..!! دومی قلبش تپید و لرزان گفت : بهترین
زندگی!!! در همان زمان معلم بلند فریاد زد : " دو خط موازی هیچگاه به هم
نمی رسند" و بچه ها هم تکرار کردند: ....دو خط موازی هیچگاه به هم نمی
رسند مگر آنکه یکی از آن دو برای رسیدن به دیگری خود را بشکند !!
کاش همیشه در کودکی می ماندم
تا به جای دلم
زانوانم زخمی می شد
تا به جای دلم
زانوانم زخمی می شد
وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند
از من جز این هر لحظه فرسودن چه می ماند
از من چه می ماند جز این تکرار پی در پی
تکرار من در من مگر از من چه می ماند
غیر از خیالی خسته از تکرار تنهایی
غیر از غباری در لباس تن چه می ماند
از روز های دیر بی فردا که می آید
از لحظه های رفته ی روشن چه می ماند
از من اگر کوهم اگر خورشید اگر دریا
بی تو میان قاب پیراهن چه می ماند
بی تو چه فرقی می کند دنیای تنها را
غیر از غبار و آدم و آهن چه می ماند
وقتی تو با من نیستی از من که میپرسد
از شعر و شاعر جز شب و شیون چه می ماند
از من جز این هر لحظه فرسودن چه می ماند
از من چه می ماند جز این تکرار پی در پی
تکرار من در من مگر از من چه می ماند
غیر از خیالی خسته از تکرار تنهایی
غیر از غباری در لباس تن چه می ماند
از روز های دیر بی فردا که می آید
از لحظه های رفته ی روشن چه می ماند
از من اگر کوهم اگر خورشید اگر دریا
بی تو میان قاب پیراهن چه می ماند
بی تو چه فرقی می کند دنیای تنها را
غیر از غبار و آدم و آهن چه می ماند
وقتی تو با من نیستی از من که میپرسد
از شعر و شاعر جز شب و شیون چه می ماند
اگر برای تو شعری عاشقانه بخوانم
این شعر،تا ابد با تو خواهد زیستحتی وقتی که من دیگر نباشمیا وقتی که دیگر میان ما عشقی نباشدشعر عاشقانه،بیشتر از آدمها می ماندعاشقانت تو را ترک می کننداما شعر عاشقانههمیشه با تو خواهد بودپس بگذار برایت شعری عاشقانه بخوانم!شعری از اعماق جان،که مرا به یاد تو آورد...شعری که همیشه با تو بماند.
می خوام یه پاک کن دستم بگیرم و همه ی روزای گذشته و خاطرات تلخشو پاک کنم
هم از ذهنم هم از زندگیم... گرچه دنیا کارش برای به خاک افتادن آدماش هیچ وقت
تموم نمیشه...اما من می خوام بایستم... جلوی همه ی ناملایمت هاش... جلوی همه ی
بد بیاری هاش... همه ی اتفاقای تلخش ...دنیا گرچه میزبان خوبی برام نبوده و نیس ولی
همه ی تلاشم رو واسه پابرجا بودنم می کنم... بشنو دنیا ... من خم میشم ولی نمیشکنم...
در دلم آرزوی آمدنت می میرد
و میان من و تو فاصله جا میگیرد
من در این دشت جنون تنهایم
من از این فاصله ها بیزارمو
در این گستره فاصله ها می میرم
من میان شب و روزدر تن خشک زمین
من میان صحراهمه جا یکه و تنها
خسته از جور زمان
با تنی خورده
به جان زخمی چندمیزنم بانگ
که وااااااایهستی ام رفته به بادضجه ام را که شنید؟
جای دل تنگ تر از مشت من است
نفسم می گیردمی گشایم نفسی پنجره راتا تمامیت تن خود را به هوا بسپارم
من در این دشت جنون تنهایم
من از این فاصله ها بیزارمو
در این گستره فاصله ها می میرم
من میان شب و روزدر تن خشک زمین
من میان صحراهمه جا یکه و تنها
خسته از جور زمان
با تنی خورده
به جان زخمی چندمیزنم بانگ
که وااااااایهستی ام رفته به بادضجه ام را که شنید؟
جای دل تنگ تر از مشت من است
نفسم می گیردمی گشایم نفسی پنجره راتا تمامیت تن خود را به هوا بسپارم
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه من دیگر به روی ناکسان هرگز نمیخندم
[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]دِگر پیمان عشق جاودانی با شما معروفه های پست هر جایی نمیبندم شما کاینسان در این پهنای محنت گستر ظلمت
ز قلب آسمان جهل و نادانی
به دریا و به صحرای امید عشق بی پایان این ملت تگرگ ذلت و فقر و پریشانی و موهومات می بارید شما٬کاندر چمن زار بدون آب این دوران طوفانی بفرمان خدایان طلا٬تخم فساد و یاس می کارید.. شما رقاصه های بی سرو بی پا که با ساز هوس پرداز و افسون ساز بیگانه چنین سرمست و بی قید و سراپا زیور و نعمت به بام کلبه فقرو به روی لاشه ی صد پاره زحمت سحر تا شام می رقصید قسم:بر آتش عصیان ایمانیکه سوزانده است تخم یاس را در عمق قلب آرزومندم که من هرگز به روی چون شما معروفه های پست هر جایی نمیخندمپای می کوبید و می رقصید
لیکن من...
به چشم خویش می بینم که می لرزید می بینم که می لرزید و می ترسید از فریاد ظلمت کوب و بیداد افکن مردم که در عمق سکوت این شب پر اظطراب و ساکت و فانی خبرها دارد از فردای شور انگیز انسانی و من... هر چند مثل سایر رزمندگان راه آزادی کنون خاموش دربندم ولی هرگز به روی چون شما
غارتگران فکر انسانی نمی خندم
احتیاج به گفتن نیست
با اینکه هستی ، نیستی
و این نیستی، در وجودم رسوخ کرده
نمیدانی ، تا کجا
همین را بدان ،
تا ته قلبم ....
با اینکه هستی ، نیستی
و این نیستی، در وجودم رسوخ کرده
نمیدانی ، تا کجا
همین را بدان ،
تا ته قلبم ....
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
معماری با مصالحی از جنس دل | ادبیات | 18262 | |
|
گریه کن ای دل.......... | ادبیات | 427 | |
|
دل نوشته‌هاي عرفاني | ادبیات | 430 | |
|
|
*****حرف دل***** | ادبیات | 117 | |
|
۩ ۞ ۩ جایی برای حرفهای دل فیدل ۩ ۞ ۩ | ادبیات | 13 |