دل نامه یا نامه دل
- شروع کننده موضوع MAHDI.VALVE
- تاریخ شروع
- وضعیت
قلب من می گه که هستی ، اما چشمام می گه نیستی
خیلی سخته باورم شه ، که تو پیشم دیگه نیستی
بگو که هنوز چشاتو ، رو به عشق من نبستی
چشم من می گه تو رفتی ، اما قلبم می گه هستی
حالا که همش خیاله ، بذار دستاتو بگیرم
بذار تو فرض محالم ، با تو باشم تا بمیرم
بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....
حالا که همش تو رویاست ، نذار دلتنگت بمونم
مرگ بیداری برا من ، اینو خیلی خوب می دونم
بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....
مگه میشه تو نباشی ، تو مثه نفس می مونی
دستای گرمتو کاشکی ، تو به دستم برسونی
بی تو قلبم بی پناه ِ ، می میرم وقتی که نیستی
مگه میشه باورم شه ، که تو پیشم دیگه نیستی
حالا که همش خیاله ، بذار دستاتو بگیرم
بذار تو فرض محالم ، با تو باشم تا بمیرم
بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....
حالا که همش تو رویاست ، نذار دلتنگت بمونم
مرگ بیداری برا من ، اینو خیلی خوب می دونم
خیلی سخته باورم شه ، که تو پیشم دیگه نیستی
بگو که هنوز چشاتو ، رو به عشق من نبستی
چشم من می گه تو رفتی ، اما قلبم می گه هستی
حالا که همش خیاله ، بذار دستاتو بگیرم
بذار تو فرض محالم ، با تو باشم تا بمیرم
بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....
حالا که همش تو رویاست ، نذار دلتنگت بمونم
مرگ بیداری برا من ، اینو خیلی خوب می دونم
بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....
مگه میشه تو نباشی ، تو مثه نفس می مونی
دستای گرمتو کاشکی ، تو به دستم برسونی
بی تو قلبم بی پناه ِ ، می میرم وقتی که نیستی
مگه میشه باورم شه ، که تو پیشم دیگه نیستی
حالا که همش خیاله ، بذار دستاتو بگیرم
بذار تو فرض محالم ، با تو باشم تا بمیرم
بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم... بذار عاشقت بمونم....
حالا که همش تو رویاست ، نذار دلتنگت بمونم
مرگ بیداری برا من ، اینو خیلی خوب می دونم
پشت دریاها شهری ست
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است
بامها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرند
دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند
که به یک شعله، به یک خواب لطیف
خاک موسیقی احساس تو را می شنود
و صدای پر مرغان اساططیر می آید در باد
پشت دریا شهری ست
که درآن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند.
پشت دریاها شهری ست!
قایقی باید ساخت
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است
بامها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرند
دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند
که به یک شعله، به یک خواب لطیف
خاک موسیقی احساس تو را می شنود
و صدای پر مرغان اساططیر می آید در باد
پشت دریا شهری ست
که درآن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند.
پشت دریاها شهری ست!
قایقی باید ساخت
همه ئ اهنگای مازیار فلاحی قشنگن.دستتون درد نکنه.
هر زمان که بخواهی از کنارت خواهم رفت
تا بفهمی چه باشم چه نباشم ، عاشقم
هر کجا باشم در قلبم خواهی ماند و به عشق تو،
با یاد تو، با عکسهای تو، با مهری که از تو در دلم جا مانده زنده خواهم ماند
تا زمانی که نفس میکشی ، نفس میکشم به عشق نفسهایت
که هر نفس آرامش من است ، هر نفس امیدی برای زندگی عاشقانه ی من است
وقتی نیستی گرچه سخت است سرکردن با اشکهایی که میرزد از چشمانم
اما این عشق تو است که به من شوق اشک ریختن را ،
شوق غم و غصه لحظه های دور از تو بودن ، شوق دلتنگی و انتظار را میدهد
این عشق تو است که به من فرصتی دوباره میدهد
میترسم ، میترسم ، میترسم ! یک سوال در دلم مانده که میترسم از تو بپرسم!
میخواستم بپرسم که :
عزیزم هنوز مرا دوست داری؟
تا بفهمی چه باشم چه نباشم ، عاشقم
هر کجا باشم در قلبم خواهی ماند و به عشق تو،
با یاد تو، با عکسهای تو، با مهری که از تو در دلم جا مانده زنده خواهم ماند
تا زمانی که نفس میکشی ، نفس میکشم به عشق نفسهایت
که هر نفس آرامش من است ، هر نفس امیدی برای زندگی عاشقانه ی من است
وقتی نیستی گرچه سخت است سرکردن با اشکهایی که میرزد از چشمانم
اما این عشق تو است که به من شوق اشک ریختن را ،
شوق غم و غصه لحظه های دور از تو بودن ، شوق دلتنگی و انتظار را میدهد
این عشق تو است که به من فرصتی دوباره میدهد
میترسم ، میترسم ، میترسم ! یک سوال در دلم مانده که میترسم از تو بپرسم!
میخواستم بپرسم که :
عزیزم هنوز مرا دوست داری؟
به خدا دست خودم نیست اگرمی رنجم
یا اگر شادی زیبای تو را
به غم غربت چشمان خودم می بندم...........!
چه قدر با همه عاشقیم محزونم !
وبه یاد همه خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده به غم مغمومم.!
بی دلیل ازقفس کهنه شب می ترسم
بی دلیل از همه تیرگی تلخ غروب
و چراغی که تورا از شب متروک دلم دور کند
...........می ترسم!
یا اگر شادی زیبای تو را
به غم غربت چشمان خودم می بندم...........!
چه قدر با همه عاشقیم محزونم !
وبه یاد همه خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده به غم مغمومم.!
بی دلیل ازقفس کهنه شب می ترسم
بی دلیل از همه تیرگی تلخ غروب
و چراغی که تورا از شب متروک دلم دور کند
...........می ترسم!
الهام3
عضو جدید
شبنم مهتاب می بارد .
دشت سرشار از بخار آبی گل های نیلوفر .
می درخشد روی خاک آیینه ای بی طرح .
مرز می لغزد ز روی دست .
من کجا لغزیده ام در خواب ؟
مانده سرگردان نگاهم در شب آرام آیینه .
برگ تصویری نمی افتد در این مرداب .
او ، خدای دشت ، می پیچد صدایش در بخار دره های دور :
مو پریشان های باد !
گرد خواب از تن بیفشانید .
دانه ای تاریک مانده در نشیب دشت ،
دانه را در خاک آیینه نهان سازید .
مو پریشان های باد از تن بدر آورده تور خواب
دانه را در خاک ترد و بی نم آیینه می کارند .
او ،خدای دشت ،می ریزد صدایش را به جام سبز خاموشی :
در عطش می سوزد اکنون دانه تاریک ،
خاک آیینه کنید از اشک گرم چشمتان سیراب .
حوریان چشمه با سرپنجه های سیم
می زدایند از بلور دیده دود خواب .
ابر چشم حوریان چشمه می بارد .
تار و پود خاک می لرزد .
می وزد بر من نسیم سرد هشیاری .
ای خدای دشت نیلوفر !
کو کلید نقره درهای بیداری ؟
درنشیب شب صدای حوریان چشمه می لغزد :
ای در این افسون نهاده پای ،
چشم ها را کرده سرشار از مه تصویر !
باز کن درهای بی روزن
تا نهفته پرده ها در رقص عطری مستی جان گیرند .
حوریان چشمه ! شویید از نگاهم نقش جادو را .
مو پریشان های باد !
برگ های وهم را از شاخه های من فرو ریزید .
حوریان و مو پریشان ها هم آوا :
او ز روزن های عطر آلود
روی خاک لحظه های دور می بیند گلی همرنگ ،
لذتی تاریک می سوزد نگاهش را .
ای خدای دشت نیلوفر !
باز گردان رهرو بی تاب را از جاده رویا .
کیست می ریزد فسون در چشمه سار خواب ؟
دست های شب مه آلود است .
شعله ای از روی آیینه چو موجی می رود بالا .
کیست این آتش تن بی طرح رویایی ؟
ای خدای دشت نیلوفر !
نیست در من تاب زیبایی .
حوریان چشمه در زیر غبار ماه :
ای تماشا برده تاب تو !
زد جوانه شاخه عریان تاب تو .
در شب شفاف
او طنین جام تنهایی است .
تا و پودش رنج و زیبایی است .
در بخار دره های دور می پیچد صدا آرام :
او طنین جام تنهایی است .
تا و پودش رنج و زیبایی است .
رشته گرم نگاهم می رود همراه رود رنگ :
من درون نور - باران قصر سیم کودکی بودم ،
جوی رویا ها گلی می برد .
همره آب شتابان ، می دویدم مست زیبایی .
پنجه ام در مرز بیداری
در مه تاریک نومیدی فرو می رفت .
ای تپش هایت شده در بستر پندار من پرپر !
دور از هم ، در کجا سرگشته می رفتیم
ما ، دو شط وحشی آهنگ ،
ما ، دو مرغ شاخه اندوه ،
ما ، دو موج سرکش همرنگ ؟
مو پریشان های باد از دور دست دشت :
تارهای نقش می پیچد به گرد پنجه های او .
ای نسیم سرد هشیاری !
دور کن موج نگاهش را
از کنار روزن رنگین بیداری .
در ته شب حوریان چشمه می خوانند :
ریشه های روشنایی می شکافد صخره شب را .
زیر چرخ وحشی گردونه خورشید
بشکند گر پیکر بی تاب آیینه
او چو عطری می پرد از دشت نیلوفر ،
او ، گل بی طرح آیینه .
او ، شکوه شبنم رویا .
خواب می بیند نهال شعله گویا تند بادی را .
کیست می لغزاند امشب دود را بر چهره مرمر ؟
او ، خدای دشت نیلوفر ،
جام شب را می کند لبریز آوایش :
زیر برگ آیینه را پنهان کنید از چشم .
مو پریشان های باد
با هزاران دامن پر برگ
بی کران دشت ها را در نوردیده ،
می رسد آهنگشان از مرز خاموشی :
ساقه های نور می رویند در تالاب تاریکی .
رنگ می بازد شب جادو .
گم شده آیینه در دود فراموشی .
در پس گردونه خورشید ، گردی می رود بالا ز خاکستر .
و صدای حوریان و مو پریشان ها می آمیزد
با غبار آبی گل های نیلوفر :
باز شد درهای بیداری .
پای درها لحظه وحشت فرو لغزید .
سایه تردید در مرز شب جادو گسست از هم .
روزن رویا بخار نور را نوشید .
دشت سرشار از بخار آبی گل های نیلوفر .
می درخشد روی خاک آیینه ای بی طرح .
مرز می لغزد ز روی دست .
من کجا لغزیده ام در خواب ؟
مانده سرگردان نگاهم در شب آرام آیینه .
برگ تصویری نمی افتد در این مرداب .
او ، خدای دشت ، می پیچد صدایش در بخار دره های دور :
مو پریشان های باد !
گرد خواب از تن بیفشانید .
دانه ای تاریک مانده در نشیب دشت ،
دانه را در خاک آیینه نهان سازید .
مو پریشان های باد از تن بدر آورده تور خواب
دانه را در خاک ترد و بی نم آیینه می کارند .
او ،خدای دشت ،می ریزد صدایش را به جام سبز خاموشی :
در عطش می سوزد اکنون دانه تاریک ،
خاک آیینه کنید از اشک گرم چشمتان سیراب .
حوریان چشمه با سرپنجه های سیم
می زدایند از بلور دیده دود خواب .
ابر چشم حوریان چشمه می بارد .
تار و پود خاک می لرزد .
می وزد بر من نسیم سرد هشیاری .
ای خدای دشت نیلوفر !
کو کلید نقره درهای بیداری ؟
درنشیب شب صدای حوریان چشمه می لغزد :
ای در این افسون نهاده پای ،
چشم ها را کرده سرشار از مه تصویر !
باز کن درهای بی روزن
تا نهفته پرده ها در رقص عطری مستی جان گیرند .
حوریان چشمه ! شویید از نگاهم نقش جادو را .
مو پریشان های باد !
برگ های وهم را از شاخه های من فرو ریزید .
حوریان و مو پریشان ها هم آوا :
او ز روزن های عطر آلود
روی خاک لحظه های دور می بیند گلی همرنگ ،
لذتی تاریک می سوزد نگاهش را .
ای خدای دشت نیلوفر !
باز گردان رهرو بی تاب را از جاده رویا .
کیست می ریزد فسون در چشمه سار خواب ؟
دست های شب مه آلود است .
شعله ای از روی آیینه چو موجی می رود بالا .
کیست این آتش تن بی طرح رویایی ؟
ای خدای دشت نیلوفر !
نیست در من تاب زیبایی .
حوریان چشمه در زیر غبار ماه :
ای تماشا برده تاب تو !
زد جوانه شاخه عریان تاب تو .
در شب شفاف
او طنین جام تنهایی است .
تا و پودش رنج و زیبایی است .
در بخار دره های دور می پیچد صدا آرام :
او طنین جام تنهایی است .
تا و پودش رنج و زیبایی است .
رشته گرم نگاهم می رود همراه رود رنگ :
من درون نور - باران قصر سیم کودکی بودم ،
جوی رویا ها گلی می برد .
همره آب شتابان ، می دویدم مست زیبایی .
پنجه ام در مرز بیداری
در مه تاریک نومیدی فرو می رفت .
ای تپش هایت شده در بستر پندار من پرپر !
دور از هم ، در کجا سرگشته می رفتیم
ما ، دو شط وحشی آهنگ ،
ما ، دو مرغ شاخه اندوه ،
ما ، دو موج سرکش همرنگ ؟
مو پریشان های باد از دور دست دشت :
تارهای نقش می پیچد به گرد پنجه های او .
ای نسیم سرد هشیاری !
دور کن موج نگاهش را
از کنار روزن رنگین بیداری .
در ته شب حوریان چشمه می خوانند :
ریشه های روشنایی می شکافد صخره شب را .
زیر چرخ وحشی گردونه خورشید
بشکند گر پیکر بی تاب آیینه
او چو عطری می پرد از دشت نیلوفر ،
او ، گل بی طرح آیینه .
او ، شکوه شبنم رویا .
خواب می بیند نهال شعله گویا تند بادی را .
کیست می لغزاند امشب دود را بر چهره مرمر ؟
او ، خدای دشت نیلوفر ،
جام شب را می کند لبریز آوایش :
زیر برگ آیینه را پنهان کنید از چشم .
مو پریشان های باد
با هزاران دامن پر برگ
بی کران دشت ها را در نوردیده ،
می رسد آهنگشان از مرز خاموشی :
ساقه های نور می رویند در تالاب تاریکی .
رنگ می بازد شب جادو .
گم شده آیینه در دود فراموشی .
در پس گردونه خورشید ، گردی می رود بالا ز خاکستر .
و صدای حوریان و مو پریشان ها می آمیزد
با غبار آبی گل های نیلوفر :
باز شد درهای بیداری .
پای درها لحظه وحشت فرو لغزید .
سایه تردید در مرز شب جادو گسست از هم .
روزن رویا بخار نور را نوشید .
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
معماری با مصالحی از جنس دل | ادبیات | 18272 | |
|
گریه کن ای دل.......... | ادبیات | 427 | |
|
دل نوشته‌هاي عرفاني | ادبیات | 430 | |
|
|
*****حرف دل***** | ادبیات | 117 | |
|
۩ ۞ ۩ جایی برای حرفهای دل فیدل ۩ ۞ ۩ | ادبیات | 13 |