منبعی نمی خواد : کمی فکر کنید متوجه میشید...
هر انسانی از اول تولد با چشم میبینه و مغزش این مدلی شکل میگیره و حتی جلوی آینه هم داره با چشم میبینه لذا اگر شما جلوی آینه زیاد به چهرتون نگاه کنید و واقعا هی تمرکز گنید رو صورت و بگشید اونی که تو آینه هست من هستم ( چهره ی من هست ) ذهنتون گیج میشه چون هیچ وقت اونی که تو آینه هست برای ذهن شما شما نیستید شما اینی هستید که دارید به آینه با چشم نگاه میکنید - اون تصویر شماست ما آدم ها اونی هستیم که داریم میبینیم و صورتمون چهرمون هست ما هیچ وقت اون کسایی رو که داریم میبینیم که کامل هستند نیستیم در واقع زمانی مثل اونا هستیم که با چشم نگاه کنیم ....
یکم متوجه شدنش شاید سخته...
مثلا شما پدر و مادر و خواهر برادرتون رو از اول تولدتون اونا رو با چهره ی کامل دیدید
در واقع اونا هم مثل ما چشم دارن و اونا هم ما رو همونطوری میبینند که ما اونا رو میبینیم ( با چشم )
بخاطر همین نمی تونیم سر جای یکی دیگه باشیم و خودمون رو نگاه کنیم - چون ما تا وقتی خودمون هستیم که سر جای خودمون باشیم ( با چشم ببینیم )
متوجه شدید...
