magnet
عضو جدید
مشرق نوشت :
در روزهايي که خبر اول مملکت گراني سکه و دلار است و هرکسي به کار خودش مشغول، در عصر رواج دنياگرايي تا خر خره و در روزهاي سرکشيدن ولعناک دنياي آميخته با آببيني بزهاي قدرت و ثروت، در گوشهاي از شمالغرب اين مملکت، در کردستان و دقيقتر بگويم ارتفاعات سردشت، قامت رشيد برگزيدهترين فرزندان سبزپوش پاسدار اسلام به خاک افتاد اما گردي يا غباري هم برنخاست!
در همين ايام دوباره يگانهاي سپاه عطر و بوي شهادت گرفتهاند! دوباره اعلاميههاي شهدا بر در و ديوار شهرهاي مملکت نصب شده و دوباره مردم قزوين، اصفهان، جهرم و آذرشهر و ... شاهد تشييع غريبانه شهداي نبرد قهرمانانه بچههاي سپاه با گرازهاي دستآموز رژيم صهيونيستي بودند!
پژاک ، اين گروهک برآمده از توافق آمريکا و رژيم صهيونيستي و پرورش يافته در لجنزار اقليم خودمختار کردستان عراق چند سالي است که با سوءاستفاده از غفلت، بيتوجهي و شايد ناتواني بخشهايي از متوليان امر، به شخم زدن امنيت در منطقه شمالغرب مشغول شده و آنچنان مجال جولان يافته بود که خوکچههاي آزمايشگاهي تلآويو، چند ارتفاع منطقه سردشت را به پايگاههاي خود تبديل کرده و با غارت مردم منطقه به گرازهايي وحشي اما دستآموز صاحبان صهيونيست خود تبديل شده بودند و سرمست از اين پروار شدن به کمين و شبيخون و حملات گاه و بيگاه به مرزبانان جمهوري اسلامي ميپرداختند و در شبکههاي تار عنکبوتي و ماهوارهايشان عربدههاي پيروزي سر ميدادند!
بالاخره پس از مدتي تعلل، سپاه ماموريت يافت تا اين عامل ناامني رابراي هميشه حذف و شرّ آن را دفع کند.
با ورود سپاه، پژاک ضربات خردکنندهاي متحمل شد و در آستانه فرار کامل به درون خاک اقليم خودمختار کردستان عراق قرار گرفت! اما اين نبرد شهدايي را نيز به همراه داشت !

وقتي تصاوير حضور نوعروس يکي از شهداي سپاه که با همان لباس عروسي و با دسته گل در تشييع شوهر تازه دامادش حاضر شده بود در برخي رسانهها منتشر شد بهت و حيرت همگان برانگيخته شد.
در اين روزهاي غفلت و بيخبري چنين رفتارهايي يادآور سالهاي جنگ بود؛ سالهايي که چنين رفتارهايي بيشتر «رايج» بود تا «عجيب!» و اين رفتار در چنين روزگاري بسيار قهرمانانهتر از نظائر آن در سالهاي دفاع مقدس است! چرا که جامعه ما مدتهاست که چنين نگاهي به زندگي و مرگ را فراموش کرده است!
چرا حضور نوعروس شهيد با لباس سفيد عروسي در تشييع شوهر شهيدش نبايستي خبر اول رسانههاي ما باشد؟ در کجاي دنيا چنين رويداد مهمي رخ ميدهد؟ آيا رويدادي مهمتر از اين سراغ داريم؟
آيا چنين صحنهاي که مصداق مباهات خداوند به خلق انسان است نبايد چشمان مردم ايران و حتي جهان را بنوازد؟ آيا مسکوت گذاشتن چنين عظمتي نشان از آن ندارد که هنوز با الفباي تبيليغات ديني بيگانهايم؟!
پی نوشت :
چندی پیش تایپیکی دیدم که به شهدای سپاه در مناطق مرزی اشاره داشت و با ضمیمه کردن فیلمی در یوتیوب که پیکرهای این فداییان وطن رو نشون میداد ، در حالی که آشکارا به رضایت و خرسندی از شهید شدن و جان باختن جوانان این مرز و بوم اشاره داشت ، به بحث رسانه ای روی این درگیری ها پرداخته بود.
متأسف شدم ، نه برای اینکه گروهی اعلام نظر سیاسی می کنند ، که برای آنکه به جان باختن جوانان مدافع وطن و غره شدن دشمنان ابراز شادی می کنند.
نمی دانم چه بر سرمان می آید ، ولی مطمئنم که خدایی هم هست . . . . می دانم که جزایی هم هست .... می دانم که عاقبت این دنیا و صدالبته آن دنیایی هم هست . . ..