رد پای احساس ...

[naghmeirani]

باغچه با زمزمه ی زنجره
خواب زمستانی خود را شکست
وه چه بهاران خوشی داد دست!​

 

[شبگرد23]

تو نيستي
اين باران بيهوده مي‌بارد

ما خيس نخواهيم شد ...
حسرت يك خيس شدن حسابي
زير باران ،

براي هميشه ماند ...

 

[naghmeirani]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هنگام رفتن
در چشمان عشق نگریستن
آنچنان مشتاق ماندنت می کند
که پای رفتنت سست می شود
ورفتن را مرگ می پنداری
پس چشمانت را ببند
وپا در جاده بگذار
وهمیشه به یاد داشته باش
گاهی وقت ها برای بودن
باید رفت…[/FONT]​

 

[شبگرد23]

اندیشه ات را با که میپرورانی ؟
خوش به حالش …
اما مرا همین بس که
“دوستت دارم”​

 

[naghmeirani]

کجا نوشته اند؟

عشق

این چنین میان مرز سایه هاست؟

این چنین پر از هجوم فاصله
!
در تقابل میان آب و تشنگی ٬

تقابل میان درد و زندگی

کجا نوشته اند؟ ...​

 

[شبگرد23]

بگذار طلوع كند
آفتاب
از هر طرف كه دلش ميخواهد
من
رهاكردم پرواز را
در خاطره ي ، آوازهاي بومي

 

[naghmeirani]

قاصدکی در گذر از باغها
خواند به گوش گل سرخ این سرود:
بوسه بده یادبود

 

[شبگرد23]

تا زلال ِدل ِتو ٬ چقدر راه مانده ؟

وآمانده ام
در رویای ِمـ‌حال ِآمدنت چه بگویم از تو...
که بی تو٬
تمام میشوم.
نفس تازه کن
که دَم میزنـ‌م به بازدَمت !

 

[maryam_22]

امشب از آسمان دیده ی تو
روی شعرم ستاره می بارد
در سکوت سپید کاغذها
پنجه هایم جرقه می کارد
شعر دیوانه ی تب آلودم
شرمگین از شیار خواهشها
پیکرش را دو باره می سوزد
عطش جاودان آتش ها
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

 

[Sinai]

در یکی از همین شبها تمام تو را یکباره هورت میکشم یکی ازین شبها که ماه کامل میشود
و تو انقدر زیبا در آغوش من به خواب میروی
که بوسه های مکرر هم آرامم نمیکند
همانجاست که من
تو را حل میکنم
در اسید عشق ِ یک خون آشام ِ رام شده...

 

[*** s.mahdi ***]

یادت به خیر ای که دلت آفتاب بود
مهرت زلال و عشق تو همرنگ آب بود

یادت به خیر ای که سرا پا وجود تو
همچون فرشتگان خدا روح ناب بود

یادت به خیر باد ، که با ماه روی تو
این تیره آسمان دلم پر شهاب بود

میریخت قطره قطره محبت ز چشم تو
احساست از سلاله ی تُرد حباب بود

وقتی که بامداد جدایی فرا رسید
قلبم هنوز روی دلت گرم خواب بود

می بینمت دو باره؟ دلم این سؤال کرد
دردا که این سؤال دلم بی جواب ماند​

 

[maryam_22]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]​

دلم می خواست در عصر دیگری دوستت می داشتم

در عصری مهربان تر و شاعرانه تر

عصری که عطر کتاب

عطر یاس و عطر آزادی را بیشتر حس می کرد ​

​

​

​

​

​

دلم می خواست دلبرم بودی

در روزگار شارل آیزنهاور

ژولیت گریکو

پل الوار

پابلو نرودا

چاپلین

سید درویش و نجیب الریحانی

​

​

​

​

​

​

دلم می خواست شبی

با تو در فلورانس شام می خوردم

آن جا که تندیس های میکل انژ

هنوز هم نان و شراب را با جهان گردان قسمت می کنند
​

​

​

​

​

​

دلم می خواست تو را

در عصر شمع دوست می داشتم

در عصر هیزم و بادبزن های اسپانیایی

و نامه های نوشته شده با پر

و پیراهن های تافته ی رنگارنگ

نه در عصر دیسکو

ماشین های فراری و شلوارهای جین

​

​

​

​

​

دلم می خواست تو را در عصر دیگری می دیدم

عصری که در آن

گنجشکان ، پلیکان ها و پریان دریایی حاکم بودند

عصری

که از آن نقاشان بود

از آن موسیقی دان ها

عاشقان

شاعران

کودکان

و دیوانگان ! ​

​

​

​

دلم می خواست تو با من بودی

در عصری که بر گل و شعر و بوریا و زن ، ستم نبود ! ​

​

​

​

ولی افسوس

ما دیر رسیدیم

ما گل عشق را جستجو می کنیم

در عصری که با عشق، بیگانه است[FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]​

​

 

[naghmeirani]

شب شعرهايمان يادت هست؟
تو درد مي سرودي و من
آيه هاي اميد ميخواندم...
بعد از نبودنت
دلتنگ ترين شاعر دنيا شده ام
برايم، آيه هاي صبر نميخواني؟...

​

 

[گلابتون]

اول جای خالیت حس میشه
بعد پاک میشی
بعد فراموش میشی
بعدم یه خاطره میشی ...

 

[شبگرد23]

آنقدر به تنهایی ام عادت کرده ام

که می ترسم به

آینه ی اتاق نگاه کنم !

تا مبادا

وجود یکی دیگر را حس کنم ...!

 

[naghmeirani]

ترنم گام هایمان از عشق می گوید؛

دوری دستامان از نا امیدی ؛

فضا بوی عشق می دهد؛

اما نه عشقمان و نه دوری مان نمی تواند ؛

فضایی را که تو در قلبِ من و

من در ذهنِ تو ایجاد کرده ام را پر کند

هر دو پر شده ایم از این فاصله ها

و در این دوران نگاه ...

فقط و فقط تنها سلاحی است؛

برایِ در سکوت عشق ورزیدن و درد کشیدن

 

[Sinai]

تو با آن چشمان سبزت،

لخت و عریان

زیر نور آفتاب خواهی خوابید،

من بر روی تو خم شده

همچون تماشای شگفت انگیزترین حادثه ی کائنات

به تماشایت خواهم نشست،

تو دست هایت را بر گردنم حلقه خواهی کرد

به هم گره خورده، سنگینی تو برگردنم [خواهد افتاد]،

من جاودانگی را خواهم چشید

از دهان سرخِ تو

 

[naghmeirani]

من می آیم

آرام وبی صدا

قدم بر میدارم درون كوچه های دلتنگی ات

تو در خوابی

عمیق فرو رفته ایی در رویای مهتابی ات

از این من تا تو

یك ترانه؛ یك رویا؛یك مهتاب فاصله است!

من می گذرم

شب را می برم

تو بر می خیزی

نگاه می كنی

جای پایی برایت آشناست

 

[Sinai]

مرا​

تو​

بي سببي​

نيستي.​

به راستي​

صلت كدام قصيده اي​

اي غزل؟​

ستاره باران جواب كدام سلامي​

به آفتاب​

از دريچه تاريك؟​

كلام از نگاه تو شكل مي بندد.​

خوشا نظر بازيا كه تو آغاز مي كني!​

***​

پس پشت مردمكان​

فرياد كدم زنداني است​

كه آزادي را​

به لبان بر آماسيده​

گل سرخي پرتاب مي كند؟-​

ورنه ​

اين ستاره بازي​

حاشا​

چيزي بدهكار آفتاب نيست.​

نگاه از صداي تو ايمن مي شود.​

چه مؤمنانه نام مرا آواز مي كني!​

***​

و دلت​

كبوتر آشتي ست،​

در خون تپيده​

به بام تلخ.​

با اين همه​

چه بالا​

چه بلند
پرواز مي كني​

 

[naghmeirani]

شب و خیال و خاطره، بیا به همسرایی ام
رها نمی کنم تو را، که تشنه رهایی ام


سحر شد و نیامدی، عزیز دلربای من
کنون دگر همه دلم، بیا به دلربایی ام


هزار و یک شب دیگر ، به ماه خیره می شوم
که انتظار می برد، به باغ دلگشایی ام


ز خود برون شدم بیا، که ابر تیره می رسد
چرا جدا نمی کنی ، از این همه جدایی ام


من از تو گر نگفته ام، اسیر ناتوانی ام
تویی که شاعر منی، بیا به همسرایی ام


هوا پر از حضور توست، تو در حوالی منی
که ماه نقره گون شده، به سمت آشنایی ام


تو چشمه های روشنی ، نهفته در دل نمک
حضور ابر و سبزه در کویر بی ریایی ام


بکش بخود دل مرا ، که دل نمک شود دلم
زلال تر ز آینه ، غریق ور نمایی ام


ز مرز نور تا عبور، گذر به وادی حضور
نیامدی من آمدم، کنون همه خدایی ام


​

 

[Sinai]

همه​

لرزش دست و دلم​

از آن بود كه​

كه عشق​

پناهي گردد،​

پروازي نه​

گريز گاهي گردد.​

آي عشق آي عشق​

چهره آبيت پيدا نيست​

***​

و خنكاي مرحمي​

بر شعله زخمي​

نه شور شعله​

بر سرماي درون​

آي عشق آي عشق​

چهره سرخت پيدا نيست.​

***​

غبار تيره تسكيني​

بر حضور ِ وهن​

و دنج ِ رهائي​

بر گريز حضور.​

سياهي​

بر آرامش آبي​

و سبزه برگچه​

بر ارغوان​

آي عشق آي عشق​

رنگ آشنايت
پيدا نيست​

 

[naghmeirani]

او که روحم را نموده خسته، کو؟
او که گردیدم به او وابسته، کو؟

او که هرجا می رَوَم دنبالِ او،
تا ببوسم سر به سر هر خالِ او،

در کجایِ این زمین پنهان شده ست،
در کدامین خانه ی ویران شده ست؟!

هر کجایِ این زمینِ بی وجود،
می رَوَم او می شَوَد مانند دود،

گاهِ گه گویم اگر در این جهان،
نیست او پس در کجاست آن دلستان؟

شاید هم اندیشه ی خامی بوَد،
یا رهاوردی ز ناکامی بوَد

 

[شبگرد23]

این روزها دلم برای عشقی دلتنگ است
که همه روزهایم را بر باد داد

این ساعتها چقدر کند می گذرد
پس چرا زمان با تو بودن آنقدر زود گذشت ...

 

[naghmeirani]

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]تار از تو ترانه ي گل افشان با من[/FONT]

دار از تو گره به سبزه زاران با من

چله كشي و نقشه ي پرواز از تو

قاليچه ي حضرت سليمان با من

 

[شبگرد23]

این بار که از زیر داربست انگور و ماه
بر میگردی
دستمالی بیاور
هیچ میدانستی
مهربانی ام دارد خاک میخورد؟
یا هیچ میدانستی
دوستت که دارم
زیباتری؟!

 

[naghmeirani]

قاليچه اي از اميد مي اندازي

نقش از گل و برگ بيد مي اندازي

قفل غم و غصه ام به دستت شده باز

وقتي كه به در كليد مي اندازي

 

[شبگرد23]

سوزن های باريک کاج

زنگوله های کوچک اشک

باران باريده است...

 

[Sinai]

زيبا ترين تماشاست​

وقتي​

شبانه​

بادها​

از شش جهت به سوي تو مي آيند،​

و از شكوهمندي ياس انگيزش​

پرواز ِشامگاهي ِدرناها را​

پنداري​

يكسر به سوي ماه است.​

***​

زنگار خورده باشد بي حاصل​

هر چند​

از دير باز​

آن چنگ تيز پاسخ ِ احساس​

در قعر جان ِ تو، ـ​

پرواز شامگاهي درناها​

و باز گشت بادها​

در گور خاطر تو​

غباري​

از سنگي مي روبد،​

چيزنهفته ئي ت مي آموزد:​

چيزي كه اي بسا مي دانسته ئي،​

چيزي كه​

بي گمان​

به زمانهاي دور دست
مي دانسته ئي​

 

[شبگرد23]

چه زیباست

پشت پا زدن به آنهایی که تو را رنجاندند !

و چه خوب است

گاه گاهی دروغ بگویی به دلت

و نگذاری که بداند

بی نهایت تنهاست ...!

 

[Sinai]

اي عشق، شكسته ايم، مشكن ما را
اينگونه به خاك ره ميفكن ما را
ما در تو به چشم دوستي مي بينيم
اي دوست مبين به چشم دشمن ما را​