تا حالا شده احساس تنهایی کنی.
فکر کنی که هیچ کسی نیست که تورو بفهمه.
آره حتما شده تو این مواقع سعی می کنی که چه حرکتی انجام بدی؟
خیلی از ماها می ریم پیش یکی از نزدیک ترین دوستانمون تا با درد و دل کردن با اون یه کم سبک بشیم.
اما حتما باز هم برات این اتفاق افتاده که همون دوستت که از نظرت سنگ صبورته برای تو وقت نداشته
باشه و باید به کارهای خودش برسه.
اون وقت چی؟دیگه به نظرت کی هست؟
خب من اینجا می خوام یه دوست رو معرفي کنم که میلیون ها ساله که همه می شناسنش از بزرگ و کوچیک،
پیر و جوون، زن و مرد،دوستی که همیشه برای همه ما وقت داره همیشه به فکر ماست
همیشه خیر و صلاحمونو می خواد
اما ما بی معرفتها خیلی وقتا از یاد می بریمش یا وقتی کارمون باهاش تموم شد دیگه تا مشکل بعدی
سراغش نمی ریم.
باز هم می ریم سراغ افراد دیگه اما اون باز هم پیش خودش می خنده و می گه عیب نداره
باز هم هر موقع کارت گیر کرد بیا پیش من.
تا حالا به این موضوع فکر کردی که این دوست عزیز که تنهای تنهای تنهاست
دوست داره که تو هم بهش یه سری بزنی
سرتو بگیری بالا بهش بگی
سلام امروز فقط به خاطر خودت اومدم،
اومدم که بهت بگم چقدر دوست دارم .
ازت تشکر کنم که اینقدر به فکر منی و شرمندم که من اون طور که تو می خوای به فکرت نیستم.
می دونم به من حتی به اندازه یک قطره هم نیاز نداری ولی باز هم شرمندم که برات بنده بدی بودم.
اگه خوب گوش کنید داره یه صدایی می یاد که میگه:
یکی اون بالاست که مارو دوست داره
