مشاعرۀ سنّتی

[ni_rosa_ce]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم

تبسمی کن و جان بین که چون همی سپرم

چنین که در دل من داغ زلف سر کش توست

بنفشه زار شود تربتم چو در گذرم

...

 

[fairy a]

موی ها ژولیده،درهم ریخته / اشک شادی از مژه آویخته

 

[salvador]

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

 

[چاووش]

یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

 

[fairy a]

دشت هایی چه فراخ!
کوه هایی چه بلند!
در گلستانه چه بودی علفی می آمد!
من در این آبادی،پی چیزی می گشتم:
پی خوابی شاید،
پی نوری، ریگی، لبخندی.

 

[چاووش]

یارب که از دریا دلی خود گوهر یکتا شوی
ای اشک چشم آسمان در دامن دریا بیا

 

[fairy a]

اگر آهی کشم از فرقت یار / بسوزد ملک هند و اهل تاتار
بُتا فایز ز وصلت گشته محروم / کشد از دل همی آه شرر بار

 

[setayesh87]

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست
وندر طلب طعمه پر و بال بیاراست

 

[ni_rosa_ce]

تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو

پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو

ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز

کز سر صدق می کند شب همه شب دعای تو

...

 

[salvador]

وصل نتواند خمار حسرت دلها شکست

کم نسازد می ‌کشی خمیازه جام باده را

 

[امیر افشار]

وان دفعه گفتنت که برو شه به خانه نیست
وان ناز و باز تندی دربانم آرزوست

 

[امیر افشار]

این نان و آب چرخ سیل است بی وفا
من ماهیم نهنگم عمان ارزوست

 

[ni_rosa_ce]

تا مگر جرعه فشاند لب جانان بر من

سال ها شد که منم بر در میخانه مقیم

...

 

[Narges *]

تا مگر جرعه فشاند لب جانان بر من

سال ها شد که منم بر در میخانه مقیم

...

می آیم از یاد مجنون،با داغی از عهد بیرون
شعرم شبیه شما نیست ناآشنایان هم خون
باور کنید آی مردم من در خودم هم غریبم
شهریست بامن که نامم ازخاطرش رفته بیرون

 

[امیر افشار]

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو

 

[ni_rosa_ce]

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو

ولی تو لب معشوق و جام می خواهی

طمع مدار که کار دگر توانی کرد

...

 

[Narges *]

ولی تو لب معشوق و جام می خواهی

طمع مدار که کار دگر توانی کرد

...

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[ni_rosa_ce]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

دوش گفتم بکند لعل لبش چاره ی من

هاتف غیب ندا داد که آری بکند

...

 

[امیر افشار]

در وصالت چرا بیاموزم در فراقت جرا بیاموزم
یا تو با درد من بیامیزی ای من از تو دوا بیاموزم

 

[ni_rosa_ce]

در وصالت چرا بیاموزم در فراقت جرا بیاموزم
یا تو با درد من بیامیزی ای من از تو دوا بیاموزم

مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی دردم

ترا می بینم و میلم زیادت می شود هر دم

به سامانم نمی پرسی نمی دانم چه سر داری

به درمانم نمی کوشی نمی دانی مگر دردم

...

 

[امیر افشار]

من به گوش تو سخنهای نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو

 

[ni_rosa_ce]

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند

چون به خلوت میروند آن کار دیگر می کنند

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پرس

توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند

...

 

[امیر افشار]

دلا دیدی که خورشید از شب سرد
چو آتش سر زخاکستر بر آورد
زمین و اسمان گلرنگ و گل گون
جهان دشت شقایق شد ازین خون

 

[ni_rosa_ce]

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

این که می گویند آن خوشتر ز حسن

یار ما این دارد و آن نیز هم

...

 

[امیر افشار]

مطرب مهتاب رو انچه شنیدی بگو
ما همگان محرمیم هر چه شنیدی بگو
نرگس خمار او ای که خدا یار او
دوش ز گلزار او هر چه شنیدی بگو

 

[ni_rosa_ce]

مطرب مهتاب رو انچه شنیدی بگو
ما همگان محرمیم هر چه شنیدی بگو
نرگس خمار او ای که خدا یار او
دوش ز گلزار او هر چه شنیدی بگو

واو برام سخته اما کمی صبر کن!

تا فکر کنم...

 

[ni_rosa_ce]

ور چو پروانه دهد دست فراغ بالی

جز بر آن عارض شمعی نبود پروازم

...

از این بهتر یادم نبود...

 

[امیر افشار]

عالی بود
من بی می ناب زیستن نتوانم
بی باده گشید جور تن نتوانم
من بنده آندمم که ساقی گوید
یک جام دگر بگیر و من نتوانم

 

[ni_rosa_ce]

مایه ی خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست

می کنم جهد که خود را مگر آنجا فکنم

...

 

[امیر افشار]

ماییم و می مطرب و این کنج خراب
جان و دل و جام و جامه پر درد شراب
فارغ ز امید رحمت بیم عذاب
آزاد زخاک و باد و از آتش و اب