مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

دلگیر نیستم که دل از دست داده‌ام

دلجویی حبیب به صد دل برابرست

 

[آريائي]

ترا بايد شد چون بت‌پرستان

به دست آوردن آن بت را به دستان
​

 

[salvador]

نام من رفته‌ست روزی بر لب جانان به سهو



اهل دل را بوی جان می‌آید از نامم هنوز

 

[آريائي]

ز برقع نيستشان بر روي بندي

که نارد چشم زخم آنجا گزندي
​

 

[salvador]

یگانهٔ دو جهان زبده و خلاصه عهد



تویی که مهر و سپهرت ندیده شبه و نظیر

 

[آريائي]

رخش نسرين و بويش نيز نسرين

لبش شيرين و نامش نيز شيرين
​

 

[salvador]

نوای عشق را کن پرده‌ای ساز



که در طاق سپهرش پیچد آواز

 

[آريائي]

زمين بوسيد پيش تخت پرويز

فرو گفت اين سخنهاي دلاويز
​

 

[won-a-pa-lei]

ز در درآ و شبستان ما منور کن
هوای مجلس روحانیان معطر کن

 

[آريائي]

نفس يک يک به شادي مي‌شمارد

جهان خوش خوش به بازي مي‌گذارد
​

 

[won-a-pa-lei]

دلم جز مهر مهرویان طریقی برنمی گیرد
ز هر در می دهم پندش ولیکن درنمی گیرد

 

[آريائي]

در دل اين حادثه ناگه به دشت
سرزده زنبوري از آنجا گذشت
تيزپري،‌ تندروي ،زرد چهر
باخته با گلشن تابنده مهر

​

..............
بخاطر معني مجبور شدم بيش از يه بيت بزارم معذرت

 

[won-a-pa-lei]

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

 

[آريائي]

ديد هياهوي رقيبان خويش
يك دو نفس تيره و خاموش ماند​

 

[won-a-pa-lei]

دریای خیالیم و نمی نیست در اینجا
جز وهم وجود و عدمی نیست در اینجا

 

[چاووش]

ای قوم به حج رفته بیایید بیایید
معشوق همینجاست کجایید کجایید

 

[won-a-pa-lei]

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت

 

[چاووش]

تا زلف دوتای توبلای دل ماشد
سودای دل ما که یکی بود دوتاشد

 

[won-a-pa-lei]

دل نماندست که گوی خم چوگان تو نیست
خصم را پای گریز از سر میدان تو نیست

 

[چاووش]

توصبح عالم افروزی ومن شمع سحرگاهی
گریبان باز کن در صبح تامن جان بر افشانم

 

[won-a-pa-lei]

مرو به خواب که خوابت ز چشم برباید
گرت مشاهده خویش در خیال آید

 

[آريائي]

دراعه دريد و درع مي‌دوخت
زنجير بريد و بند مي‌سوخت

​

 

[won-a-pa-lei]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟

 

[چاووش]

افت صد دودمانی اتش صد خرمنی
ساده لوحی بین که گویم افت جان منی

 

[آريائي]

يا رب آن شاهوش ماه رخ زهره جبين
در يکتاي که و گوهر يک دانه کيست
​

​

 

[چاووش]

درون سینه به ذوقی نشست ناوک او
که ناله را زبرون امدن پشیمان کرد

 

[ranalean]

این فتنه ها ز میوه ممنوعه برنخاست

آدم اسیر فتنه حوایی خود است

 

[چاووش]

شب خوش...

 

[won-a-pa-lei]

تا به‌کی در پرده دارم آه بی‌تأثیر را
از وداع آرزو پر می‌دهم این تیر را

 

[ranalean]

درون سینه به ذوقی نشست ناوک او
که ناله را زبرون امدن پشیمان کرد

دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست

چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم