مشاعرۀ سنّتی

[حميدرن]

یاد باد آن که ز ما وقتِ سفر یاد نکرد
به وداعی دلِ غمدیدهٔ ما شاد نکرد

 

[ALIREZA.F.1988]

درد دل من که گفتنی نیست
وین درد ، دگر نهفتنی نیست

 

[آیدا..]

تا جهان باقی و آئین محبت باقی است

شعر حافظ همه‌جا ورد زبان خواهد بود

 

[حميدرن]

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد؟ که سعیِ من و دل باطل بود

 

[آیدا..]

دامن مکش به ناز که هجران کشیده‌ام

نازم بکش که ناز رقیبان کشیده‌ام

 

[حميدرن]

مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد

 

[ALIREZA.F.1988]

دردا و هزار درد دردا دردا
کامروز ندارم خبری از فردا

 

[Aghrab Khatoon]

ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش

بر در دل روز و شب منتظر یار باش

 

[آیدا..]

شرابِ تلخ می‌خواهم که مردافکن بُوَد زورش

که تا یک دَم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

 

[naghmeirani]

شاید همین دل باوری ها شاعرم کرد
شاید به وهم باورم امید وارم

هر قطره ی دلکنده از قندیل ، روزی
می فهمدم ، وقتی ببیند آبشارم


محمد علی بهمنی

 

[آیدا..]

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق

چارتکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست

 

[naghmeirani]

تو هم سکوت مرا پاسخی نخواهی داشت
چه بی جواب سؤالی ست بی سؤالیِ من!

محمد علی بهمنی

 

[آیدا..]

نه قدر وصال تو هر مختصری داند

نه قیمت عشق تو هر بی خبری داند

 

[naghmeirani]

دیشب من و تو بسته ی این خاک نبودیم
من یکسره آتش، همه ذرات هوا تو

پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم
ای هرچه صدا، هرچه صدا، هرچه صدا تو

محمد علی بهمنی

 

[آیدا..]

وقتی تو دل خوشی، همه ی شهر دل خوشند

خوش باش هم به جای خودت هم به جای من

 

[naghmeirani]

نمی رنجم اگر باور نداری عشق نابم را

که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیّاری


محمد علی بهمنی

 

[حميدرن]

ندارم دستت از دامن، به جز در خاک و آن دَم هَم
که بر خاکم روان گَردی بگیرد دامنت گَردم

 

[حميدرن]

نمی رنجم اگر باور نداری عشق نابم را

که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیّاری


محمد علی بهمنی

یکی را برهنه سر و پای و سفت
نه آرام و خورد و نه جای نهفت

یکی را دهد نوشه و شهد و شیر
بپوشد به دیبا و خز و حریر

سرانجام هردو به خاک اندرند
به تاریک دام هلاک اندرند

 

[naghmeirani]

دارم تظاهر می کنم که: بردبارم

هرچند تاب روزگارم را ندارم

محمد علی بهمنی

 

[حميدرن]

دارم تظاهر می کنم که: بردبارم

هرچند تاب روزگارم را ندارم

محمد علی بهمنی

مرا می‌بینی و هر دَم زیادَت می‌کنی دَردَم
تو را می‌بینم و میلم زیادَت می‌شود هر دَم

 

[naghmeirani]

​

من من!آی...من من!دقائق گنگی است رسیده ایم به می آید و نمی آید همیشه عشق مرا تا غروب ها برده است که آفتاب از این بیشتر نمی پاید

محمد علی بهمنی

​

 

[حميدرن]

دلم امید فراوان به وصلِ رویِ تو داشت
ولی اجل به رَهِ عمر، رهزنِ اَمَل است

 

[naghmeirani]

تـو را گـم مـی‌کـنـم هر روز و پیدا می‌کنم هر شب

بـدیـنـسـان خـواب‌هـا را با تو زیبا می‌کنم هر شب

محمد علی بهمنی

 

[حميدرن]

به گیتی بَتَر زین، نباشد بدی
جفا بردن از دستِ همچون خودی