دقیقا منم وقتی خونه های قدیمی رو توی شهر میبینم، میگم چه روزهایی که این خونه ها به خودشون ندیدن.منم هربار که مسافرت میریم توی مسیر خونه های گلی و... رو میبینم که تنها چندتا دیوار نصفه ازشون مونده، همیشه میگم یه روزگاری یه ادمایی این دیوارا رو با ذوق ساختن، اینجا زندگی کردن ولی الان تنها اثری که ازشون مونده همینه...
برای ماها که به اخرت معتقدیم زندگی این دنیا یه مسیر برای رسیدن به یه مقصد نهایی و چندین سال دیگه هیچ اثری از ماهم نمیمونه و خیلیم اهمیت نداره دیگه
قبلا خیلی از مرگ و فراموش شدن میترسیدم ولی الان میدونم انقدر ترسناک نیست، قرار یه روزی دوباره عزیزامون رو ببینیم
و اینکه شما درست میگین، اگه در لحظه بهترین تصمیم رو بگیریم و کار درست رو انجام بدیم برد کردیم