مشاعرۀ سنّتی

[jjjj]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض

پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

 

[مهدی 108]

یاد باد آنکه نیاورد ز من روزی یاد
شادی آنکه نبودم نفسی از وی شاد شرح سنگین دلی و قصه شیرین باید
که بکوه آید و برسنگ نویسد فرهاد

 

[تاریک وتنها]

در کوی ما شکسته دلی میخرند وبس

بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است

 

[مهدی 108]

تویی نقشی که جان‌ها برنتابد

که قند تو دهان‌ها برنتابد

جهان گر چه که صد رو در تو دارد

جمالت را جهان‌ها برنتابد

 

[تاریک وتنها]

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران

چه کنم با دل مجروح که مر هم با اوست

 

[مهدی 108]

تا به کی این تیشه خواهی زد به پای خود بس است

این کهن نخل تمنا را نیفکندی هنوز

ساده دل وحشی که می‌داند ترا احوال چیست

وین گمان دارد که گویا قابل پندی هنوز

 

[jjjj]

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران

چه کنم با دل مجروح که مر هم با اوست

تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی
سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست

 

[تاریک وتنها]

حالا وقت استخاره است!!!!!!!!!!!!

با کدوم بگیم ؟؟؟؟؟؟؟

 

[تاریک وتنها]

تا به کی این تیشه خواهی زد به پای خود بس است

این کهن نخل تمنا را نیفکندی هنوز

ساده دل وحشی که می‌داند ترا احوال چیست

وین گمان دارد که گویا قابل پندی هنوز

زاهد ظا هر پرست از حال ما آگاه نیست

در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

 

[تاریک وتنها]

حالا با ت ............

 

[jjjj]

ممنون

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب
جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت

 

[مهدی 108]

تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی
سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست

تا ابد دولت نواب ولی سلطان باد

ملکت سرمدیش نامزد فرمان باد

آن عصایی که شکست سر قیصر با اوست

پیش قصرت به سر دست کمین دربان باد

 

[تاریک وتنها]

حالاچی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نوبت شماست درستش کنید !!!!!!!!!!!!!!

 

[jjjj]

تا ابد دولت نواب ولی سلطان باد

ملکت سرمدیش نامزد فرمان باد

آن عصایی که شکست سر قیصر با اوست

پیش قصرت به سر دست کمین دربان باد

در سنبلش آویختم از روی نیاز
گفتم من سودازده را کار بساز


برو حالا!!

 

[تاریک وتنها]

زنها را از ین عبارت شیرین دلفریب

گویی که پسته تو سخن در شکر گرفت

 

[تاریک وتنها]

زاهد ظا هر پرست از حال ما آگاه نیست

در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

در سنبلش آویختم از روی نیاز
گفتم من سودازده را کار بساز


برو حالا!!

دست گلت درد نکنه

 

[jjjj]

زنها را از ین عبارت شیرین دلفریب

گویی که پسته تو سخن در شکر گرفت

بازم ت شد که

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

 

[مهدی 108]

ز گردن و سر من گاه و تخت خویش مساز
چه کرده‌ام من اگر تو سزای تخت و گهی؟
فره نجویم بر کس به عدل خرسندم
چرا کشم، چو نجویم همی فره، فرهی؟

 

[jjjj]

قاطی شد باز!!!!!

 

[مهدی 108]

بازم ت شد که

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

در حجب مشک موی روی ببین اه چه روی

آنک خدایش بشست دور ز روشوی‌ها

بر رخ او پرده نیست جز که سر زلف او

گاه چو چوگان شود گاه شود گوی‌ها

 

[مهدی 108]

دوستان از اینجا شروع کنید

ترسم جنون غالب شود طغیان کند سودای تو

طوقم به گردن برنهد عشق جنون فرمای تو

می‌آیی و می‌افکند چا کم به جیب عافیت

شاخ گلی دامن کشان یعنی قد رعنای تو

 

[تاریک وتنها]

واعظ شهر چو ملک و شحنه گزید

من اگر مهر نگاری بگزینم چه شود

 

[naghmeirani]

دلم آشفتۀ آن مایۀ نازست هنوز
مرغِ پر سوخته در پنجۀ بازست هنوز

 

[مهدی 108]

در حجب مشک موی روی ببین اه چه روی

آنک خدایش بشست دور ز روشوی‌ها

بر رخ او پرده نیست جز که سر زلف او

گاه چو چوگان شود گاه شود گوی‌ها

 

[تاریک وتنها]

وا فریادا ز عشق وا فریادا

کارم بیکی طرفه نگار افتادا

گر داد من شکسته دادا دادا

ور نه من و عشق هر چه بادا بادا

از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم

خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید

 

[مهدی 108]

وا فریادا ز عشق وا فریادا

کارم بیکی طرفه نگار افتادا

گر داد من شکسته دادا دادا

ور نه من و عشق هر چه بادا بادا

از غلط عاشقان از تبش روی او
صورت او می‌شود بر سر آن موی‌ها
هی که بسی جان‌ها موی به مو بسته‌اند
چون مگسان شسته‌اند بر سر چربوی‌ها

 

[jjjj]

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

 

[مهدی 108]

ترسم در این دلهای شب از سینه آهی سرزند
برقی ز دل بیرون جهد آتش به جایی درزند
از عهده چون آید برون گر بر زمین آمد سری
آن نیمه‌های شب که او با مدعی ساغر زند

 

[تاریک وتنها]

ترسم در این دلهای شب از سینه آهی سرزند
برقی ز دل بیرون جهد آتش به جایی درزند
از عهده چون آید برون گر بر زمین آمد سری
آن نیمه‌های شب که او با مدعی ساغر زند

در این شب سیاه غم آلود

من هستم و سکوت غم انگیزی

 

[مهدی 108]

در این شب سیاه غم آلود

من هستم و سکوت غم انگیزی

ترسم در این دلهای شب از سینه آهی سرزند
برقی ز دل بیرون جهد آتش به جایی درزند
از عهده چون آید برون گر بر زمین آمد سری
آن نیمه‌های شب که او با مدعی ساغر زند