مشاعرۀ سنّتی

[محـسن ز]

تو نيز باده به چنگ آر و راه صحرا گير


كه مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد

دل من زغمت فغان بر آرد دل تو زدلم خبر ندارد
پس از اين نخورم فريب چشمت شرر نگهت اگر گذارد

 

[naghmeirani]

تو همان شرري كه خرمن جان من بسوزي
تو كه با نگهي به جان من شعله بر فروزي

يك شـب آخر دامـن آه سحــر خواهم گرفت
داد خـــود را زآن مــه بـيـــدادگـر خواهم گرفت​

 

[نگين...NeGiN سبز]

تو همان شرري كه خرمن جان من بسوزي
تو كه با نگهي به جان من شعله بر فروزي

يارب اندر دل آن خسرو شيرين انداز



كه به رحمت گذرى بر سر فرهاد كند

 

[@ RESPINA @]

دل من زغمت فغان بر آرد دل تو زدلم خبر ندارد
پس از اين نخورم فريب چشمت شرر نگهت اگر گذارد

دگر گوشی به آغوش درم نیست
صدای آشنای باورم نیست​

 

[naghmeirani]

دل من زغمت فغان بر آرد دل تو زدلم خبر ندارد
پس از اين نخورم فريب چشمت شرر نگهت اگر گذارد

داني كه چيست حاصل انجام عاشقي؟
جانـــانه را ببيــني و جـــان را فدا كني​

 

[نگين...NeGiN سبز]

دل من زغمت فغان بر آرد دل تو زدلم خبر ندارد
پس از اين نخورم فريب چشمت شرر نگهت اگر گذارد

در ره عشق نشد كس به يقين محرم راز
هر كسى بر حسب فكر گمانى دارد

 

[نگين...NeGiN سبز]

داني كه چيست حاصل انجام عاشقي؟


جانـــانه را ببيــني و جـــان را فدا كني​

درين حضرت چو مشتاقان نياز آرند ناز آرند

كه با اين درد اگر در بند درمانند درمانند

 

[naghmeirani]

در ره عشق نشد كس به يقين محرم راز
هر كسى بر حسب فكر گمانى دارد

دوش بـه خــواب ديــده ام روي نديــــده ترا .... وز مــــژه آب داده ام بــــاغ نچيـــده ترا

 

[نگين...NeGiN سبز]

دوش بـه خــواب ديــده ام روي نديــــده ترا .... وز مــــژه آب داده ام بــــاغ نچيـــده ترا

آن چه سعى است من اندر طلبت بنمايم

اين قدر هست كه تغيير قضا نتوان كرد

 

[naghmeirani]

آن چه سعى است من اندر طلبت بنمايم

اين قدر هست كه تغيير قضا نتوان كرد

در عيــن بي زباني بــا او به گفتگـوييم .... كيفيت غريبي است در بي زباني ما​

 

[@ RESPINA @]

آن چه سعى است من اندر طلبت بنمايم

اين قدر هست كه تغيير قضا نتوان كرد

دلم را با نگاهی آزمودی
بشوخی شوخی از دستم ربودی​

 

[محـسن ز]

داني كه چيست حاصل انجام عاشقي؟
جانـــانه را ببيــني و جـــان را فدا كني​

يكي زشب گرفتگان چراغ بر نمي كند
كسي به كوچه سار شب در سحر نمي زند

 

[نگين...NeGiN سبز]

در عيــن بي زباني بــا او به گفتگـوييم .... كيفيت غريبي است در بي زباني ما​

آن ساعت كه جام مى به دست او مشرف شد
زمانه ساغر شادى به ياد ميگساران زد

 

[naghmeirani]

دلم را با نگاهی آزمودی


بشوخی شوخی از دستم ربودی​

يا بهـــــار عمر من ، رو بر خـزان خواهد نهاد .... يا نـهـــــال قــــامـت او را بـه بــر خواهم گرفت​

 

[محـسن ز]

در ره عشق نشد كس به يقين محرم راز
هر كسى بر حسب فكر گمانى دارد

در بهار زندگي اي سرو جوان
ريختي چون بر گ ريز ارغوان

 

[@ RESPINA @]

يا بهـــــار عمر من ، رو بر خـزان خواهد نهاد .... يا نـهـــــال قــــامـت او را بـه بــر خواهم گرفت​

تلاش ناله ها بیر نگ و بو نیست​

نماز ما نماز بی وضونیست​

 

[naghmeirani]

در بهار زندگي اي سرو جوان
ريختي چون بر گ ريز ارغوان

نه همين صـف زده مژگـان سيـه بايد داشت ... در صــف دلشــدگان هم نگهــي بايد كرد​

 

[محـسن ز]

تلاش ناله ها بیر نگ و بو نیست
نماز ما نماز بی وضونیست​

تا نپنداري زيادت غافلم
گريه مي جوشد شب روز در دلم

 

[@ RESPINA @]

نه همين صـف زده مژگـان سيـه بايد داشت ... در صــف دلشــدگان هم نگهــي بايد كرد​

درو دیوار فریادم بهاری است

دوباره رودبار دیده جاری است​

 

[naghmeirani]

تا نپنداري زيادت غافلم
گريه مي جوشد شب روز در دلم

منــزل مردم بيـگانه چــو شـد خـــانه چشــم....آنقدر گــريــه نمــودم كــه خرابش كردم​

 

[محـسن ز]

نه همين صـف زده مژگـان سيـه بايد داشت ... در صــف دلشــدگان هم نگهــي بايد كرد​

دوان دوان تا لب چشمه رسيدم
نشانه اي از ني و نغمه نديدم
تو اي پري كجايي كه رخ نمي نمايي
از آن بهشت پنهان دري نمي گشايي

 

[@ RESPINA @]

منــزل مردم بيـگانه چــو شـد خـــانه چشــم....آنقدر گــريــه نمــودم كــه خرابش كردم​

من آن باران صبح نوبهارم
بیا بر گیر بر زیر دلم دوش​

 

[نگين...NeGiN سبز]

تا نپنداري زيادت غافلم
گريه مي جوشد شب روز در دلم

مى خور كه صد گناه ز اغيار در حجاب

بهتر ز طاعتى كه بروى ريا كنند

 

[naghmeirani]

دوان دوان تا لب چشمه رسيدم
نشانه اي از ني و نغمه نديدم
تو اي پري كجايي كه رخ نمي نمايي
از آن بهشت پنهان دري نمي گشايي

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
​

 

[@ RESPINA @]

مى خور كه صد گناه ز اغيار در حجاب

بهتر ز طاعتى كه بروى ريا كنند

دلا داری سر بارندگی را
هوای می خوش بخشندگی را
دلها خود را بدریا می سپاری
عجب جدی گرفتی زندگی را​

 

[@ RESPINA @]

یک شبی مجنون نمازش را شکست

بی وضو در کوچه لیلا نشست​

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود​

دگر از خندۀ دلها خبر نیست
لبی از چشمه ای احساس تر نیست
مگر جز کوچۀ بُن بست این شهر
بسوی زندگی راه دگر نیست​

 

[محـسن ز]

درو دیوار فریادم بهاری است

دوباره رودبار دیده جاری است​

تو اين تنهايي تلخ من و يك عالمه ياد
نشسته روبه رويم كسي كه رفته بر باد

 

[نگين...NeGiN سبز]

دلا داری سر بارندگی را

هوای می خوش بخشندگی را
دلها خود را بدریا می سپاری

عجب جدی گرفتی زندگی را​

آن كشيدم ز تو اى آتش هجران كه چو شمع

جز فناى خودم از دست تو تدبير نبود

 

[@ RESPINA @]

تو اين تنهايي تلخ من و يك عالمه ياد
نشسته روبه رويم كسي كه رفته بر باد

آن كشيدم ز تو اى آتش هجران كه چو شمع

جز فناى خودم از دست تو تدبير نبود

دل باغ تماشا را شکستی
بلور آرزو ها را شکستی
نگاه خویش را بیگانه دیدی
چرا آئینه ما را شکستی
​

 

[نگين...NeGiN سبز]

تو اين تنهايي تلخ من و يك عالمه ياد
نشسته روبه رويم كسي كه رفته بر باد

دل كه از ناوك مژگان تو در خون مى گشت

باز مشتاق كمانخانه ء ابروى تو بود