مشاعرۀ سنّتی

[anahita shams]

اي كه گفتي جان بده تا باشدت آرام جان
جان به يغمايش سپردم نيست آرامم هنوز

ز رکن آباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می‌بخشد زلالش

 

[tiristan]

ز رکن آباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می‌بخشد زلالش

شرمش از چشم مي پرستان باد
نرگس مست اگر برويد باز

 

[Mehr noosh]

زان مي كه داد حسن و لطافت بارغوان
بيرون فكند لطف مزاج از رخش نجوي

 

[naghmeirani]

زان مي كه داد حسن و لطافت بارغوان
بيرون فكند لطف مزاج از رخش نجوي

یاد باد آن کو به قصدِ خونِ ما
عهد را بشکست و پیمان نیز هم

 

[Mehr noosh]

من که ديده به ديدار دوست کردم باز
چه شکر گويمت اي کارساز بنده نواز

 

[naghmeirani]

من که ديده به ديدار دوست کردم باز
چه شکر گويمت اي کارساز بنده نواز

ز هوشیارانِ عالم هر که را دیدم غمی دارد
دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد

 

[*Afash*]

در گوش دلم گفت فلک پنهانی
​

حکمی که قضا بود ز من می دانی ؟

​

در گردش خود اگر مرا دست بدی
​

خود را برهاندمی ز سرگردانی​

.
.

 

[naghmeirani]

در گوش دلم گفت فلک پنهانی​

حکمی که قضا بود ز من می دانی ؟​

در گردش خود اگر مرا دست بدی ​

خود را برهاندمی ز سرگردانی​

.
.

يـار مـرا , غار مـرا , عشق جگر خـوار مـرا
يـار تـوئی , غار تـوئی , خواجه نگهدار مـرا

 

[shanli]

ن کس که ترا نقش کند او تنها​

تنها نگذاردت میان سودا
در خانه تصویر تو یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا

 

[*Afash*]

آنان که ز پيش رفته اند ای ساقی .... در خاک غرور خفته اند ای ساقی
​

رو باده خور و حقيقت از من بشنو .... باد است هر آن چه گفته اند ای ساقی
​

 

[shanli]

یکدم غم جان دار غم نان تا کی
وز پرورش این تن نادان تا کی

​

اندر ره طبل اشکم و نای و گلو
این رنج ز نخ به ضرب دندان تا کی

 

[رنگ خدا]

آنان که ز پيش رفته اند ای ساقی .... در خاک غرور خفته اند ای ساقی​

رو باده خور و حقيقت از من بشنو .... باد است هر آن چه گفته اند ای ساقی​

یکدو جامم دی سحرگه اتفاق افتاد بود
وزلب ساقی شرابم در مذاق افتاده بود

 

[naghmeirani]

یادمان باشد سرِ سجادۀ عشق
جز برای دلِ محبوب دعایی نکنیم

 

[رنگ خدا]

یکدم غم جان دار غم نان تا کی
وز پرورش این تن نادان تا کی

اندر ره طبل اشکم و نای و گلو
این رنج ز نخ به ضرب دندان تا کی

یا رب کجاست محرم رازی که یک زمان
دل شرح ان دهد که چه گفت وچها شنید

 

[naghmeirani]

یکدو جامم دی سحرگه اتفاق افتاد بود
وزلب ساقی شرابم در مذاق افتاده بود

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]دلتنگم، آنچنان که اگر بینمت به کام[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]خواهم که جاودانه بنالم به دامنت[/FONT]

 

[رنگ خدا]

یادمان باشد سرِ سجادۀ عشق
جز برای دلِ محبوب دعایی نکنیم

مسلمانان مرا وقتی دلی بود
که با وی گفتمی گر مشکلی بود

 

[رنگ خدا]

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]دلتنگم، آنچنان که اگر بینمت به کام[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]خواهم که جاودانه بنالم به دامنت[/FONT]

تو نیکی می کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

 

[naghmeirani]

مسلمانان مرا وقتی دلی بود
که با وی گفتمی گر مشکلی بود

دستِ من ،گیسویِ تو؟آه خیالی است محال
مگر آندم که غبارم برساند به تو باد

 

[anahita shams]

تو نیکی می کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

زِهَر سر بر سر سجاده کردم
دعایی بهر آن دلداده کردم

زحسرت ساغر چشمانم ای دوست
زبان از یکسره از باده کردم

 

[رنگ خدا]

دستِ من ،گیسویِ تو؟آه خیالی است محال
مگر آندم که غبارم برساند به تو باد

در دیر مغان امد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

 

[رنگ خدا]

زِهَر سر بر سر سجاده کردم
دعایی بهر آن دلداده کردم

زحسرت ساغر چشمانم ای دوست
زبان از یکسره از باده کردم

من انم به مستی بگردم هلاک
به ائین مستان بریدم بخاک

 

[anahita shams]

من انم به مستی بگردم هلاک
به ائین مستان بریدم بخاک

کاش دائم دل ما از تو بلرزد ای عشق
آندلی کز تو نلرزد بچه ارزد ای عشق

 

[رنگ خدا]

کاش دائم دل ما از تو بلرزد ای عشق
آندلی کز تو نلرزد بچه ارزد ای عشق

قدر وقت ار نسناسد دل کاری نکند
بس خجالت که ازین حاصل اوقات بریم

 

[anahita shams]

قدر وقت ار نسناسد دل کاری نکند
بس خجالت که ازین حاصل اوقات بریم

من ندیدم سخنی خوشتر از افسانه تو
عاقلان بیهده خندند بدیوانه تو

 

[رنگ خدا]

من ندیدم سخنی خوشتر از افسانه تو
عاقلان بیهده خندند بدیوانه تو

واعظ مکن نصیحت شوریدگان که ما
با خاک کوی دوست بفردوس ننگریم

 

[naghmeirani]

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درودعاقبت کار که کشت

 

[anahita shams]

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درودعاقبت کار که کشت

تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی
و گر نه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم

 

[nooshafarin]

تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی
و گر نه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب آبادم

 

[رنگ خدا]

تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی
و گر نه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم

من هیچ ندانم که مرا انکه نوشت
از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت

 

[رنگ خدا]

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب آبادم

من دیدم اگر ندید هر بی بصری
خاک پدرم در کف کوزه گری