مشاعرۀ سنّتی

[Aseman Etemaad]

شبها که سکوت است و سکوت است و سیاهی​

آوای تو می خواندم از لایتناهی...​

 

[کافر خداپرست]

يه شب مهتاب
ماه مياد تو خواب
منو مي‌بره
کوچه به کوچه
باغ انگوري
باغ آلوچه
دره به دره
صحرا به صحرا
اون‌جا که شبا
پشت بيشه‌ها
يه پري مياد
ترسون و لرزون
پاوش مي‌ذاره
تو آب چشمه
شونه مي‌کنه
موي پريشون...

"شاملو"

 

[Aseman Etemaad]

نغز گفت آن بت ترسا بچه ی باده فروش​

شادی روی کسی خور که صفایی دارد!!

 

[ra121]

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
چه کنم چیز دگر یاد نداد استادم

 

[کافر خداپرست]

ماييم در اين گوشه، پنهان شده از مستي
اي دوست! حريفان بين يک‌جان شده از مستي

از جان و جهان رسته، چون پسته دهان بسته
دم‌ها زده آهسته، زان راز که گفتستي

 

[متالیک]

ياد باد آن که سر کوی توام منزل بود
ديده را روشنی از خاک درت حاصل بود

 

[Aseman Etemaad]

ماييم در اين گوشه، پنهان شده از مستي
اي دوست! حريفان بين يک‌جان شده از مستي

پست بالاییتون با پست من همزمان بود باید ادیت می شد... بهتر بود جاش می ذاشتین!

در صبح آشنایی شیرینمان تورا​

گفتم که مرد عشق نئی باورت نبود​

در این غروب سرد جدایی هنوز هم​

می خواهمت چو روز نخستین ولی چه سود؟​

​

 

[متالیک]

د بده!

 

[کافر خداپرست]

درخت و برگ برآيد ز خاک اين گويد
که "خواجه، هرچه بکاري، تو را همان رويد"

تو را اگر نفسي ماند، جز که عشق مکار
که چيست قيمت مردم؟ هرآن‌چه مي‌جويد

 

[Aseman Etemaad]

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست​

در سراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست​

 

[کافر خداپرست]

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست​

در سراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست​

تو مسافري روان کن، سفري به آسمان کن
تو بجُنب پاره پاره، که خدا دهد رهايي

بنگر به قطره‌ي خون، که دلش لقب نهادي
که بگشت گِرد عالم، نه ز راه پرّ و پايي

نفسي روي به مغرب نفسي روي به مشرق
نفسي به عرش و کرسي که ز نور اوليايي

بنگر به نور ديده، که زند بر آسمان‌ها
به کسي که نور دادش، بنماي آشنايي

خمُش از سخن‌گزاري! تو مگر قدم نداري؟
تو اگر بزرگواري، چه اسير تنگنايي؟!

 

[Aseman Etemaad]

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم ​

پای در دامن اندوه کشیدم​

نگسستم ، نرمیدم!​

 

[russell]

ياد با آنكه نهانت نظري با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ي ما پيدا بود

 

[ra121]

دوش می آمد و رخصاره برافروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

رسم عاشق کشی و شیوه شهر آشوبی
جامه ای بود که بر قامت وی دوخته بود

گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ
یارب این قلب شناسی ز که آموخته بود

 

[k.m.r.c]

دام تن را مختلف احوال کرد
مرغ جان را خاک بر دنبال کرد
بحر را بگداخت در تسلیم خویش
کوه را افسرده کرد از بیم خویش

 

[Alone_Queen]

شهرياران بود و خاك مهربانان اين ديار
مهرباني كي سر آمد شهريارانرا چه شد

 

[کافر خداپرست]

دزديده چون جان مي‌روي اندر ميان جان من
سرو خرامان مني، اي رونق بستان من

چون مي‌روي، بي‌ من مرو! اي جان جان، بي‌تن مرو!
وز چشم من بيرون مشو! اي شعله تابان من!

 

[k.m.r.c]

دوش پیری را در کوی عشق دیدم
پا دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن
گفت حاصل عمرم سه سخن پیش نیست
خام بدم ، پخته شدم ، سوختم

 

[Alone_Queen]

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان اینست و دگرگون نخواهد شد

 

[shanli]

دانم که برای ما نخفتی همه دوش
بر صفه‌ی سرد با یکی بالاپوش

آن نیز فراموش نگردد ما را
ای بوده عزیزتر تو از دیده و گوش

 

[sam-smith]

دانم که برای ما نخفتی همه دوش
بر صفه‌ی سرد با یکی بالاپوش

آن نیز فراموش نگردد ما را
ای بوده عزیزتر تو از دیده و گوش

شب سردیست و من افسرده
راه دوریست و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی سوخته
من کنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدم ها

نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است

 

[sam-smith]

دانم که برای ما نخفتی همه دوش
بر صفه‌ی سرد با یکی بالاپوش

آن نیز فراموش نگردد ما را
ای بوده عزیزتر تو از دیده و گوش

شب سردیست و من افسرده
راه دوریست و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی سوخته
من کنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدم ها

 

[k.m.r.c]

شب سردیست و من افسرده
راه دوریست و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی سوخته
من کنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدم ها

آفرین جان آفرین پاک را
آنکه جان بخشید و ایمان خاک را
عرش را بر آب بنیاد او نهاد
خاکیان را عمر بر باد او نهاد

 

[shanli]

دل گفت به جان کای خلف هر دو سرا
زین کار که چشم داری از کار و کیا

برخیز که تا پیشترک ما برویم
زان پیش که قاصدی بیاید که بیا

 

[Alone_Queen]

این همه سوز غزل در دل کوچک من
از غم عشق نصیب است خودت می دانی
من کجا و تو کجا ! باز افسانه ی عشق

آخر قصه عجیب است خودت می دانی

 

[shanli]

یا رب مباد که گدا معتبر شود *** گر معتبر شود ز خدا بی خبر شود

 

[Alone_Queen]

دوست دارم گاهی آزارت دهم
ای که آزردی مرا با رفتنت
*
ای که ترسیدی اگر عاشق شوی
عشق آرد یک بلایی بر سرت

 

[Aseman Etemaad]

ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق​

که نامی خوشتر از اینت ندانم​

وگر هر لحظه رنگی تازه گیری​

به غیر از زهر شیرینت نخوانم!​

 

[k.m.r.c]

دوست دارم گاهی آزارت دهم
ای که آزردی مرا با رفتنت
*
ای که ترسیدی اگر عاشق شوی
عشق آرد یک بلایی بر سرت

تو نکردی هیچ گم چیزی مجوی
هرچه گویی نیست آن چیزی مجوی
آن چه گوی وآن چه دانی آن توئی
خویش را بشناس صد چندان توئی

 

[Alone_Queen]

یا همچو همای بر من افکن پر خویش
تا بندگی ات کنم به جان و سر خویش

گر لایق خدمتم ندانی بر خویش
تا من سر خویش گیرم و کشور خویش