پرنده های درونم چقدر غمگینند
پرنده ها که از این پس تو را نمی بینند
نشسته اند که شاید دوباره برگردی
و از سخاوت دست تو دانه برچینند
چقدر، هر که بیاید گمان کنند تویی؟
سپید پر بزنند و سیاه بنشینند
بیا مقابل چشمان شاعرم بنشین
که خنده های تو زیباترین مضامینند
::
بهار و رحمت عام است و آسمان آبی ست
پرنده های من اما هنوز غمگینند
عادل سالم