► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄

[*** s.mahdi ***]

[h=1] نخستین زنی که در فضا وضع حمل می‌کند!

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان

کد خبر: 93051506894
چهارشنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۰

دختر «ریچارد برانسون»، مالک شرکت ویرجین گالاکتیک و از نخستین مسافران پرواز زیرمداری، احتمالا نخستین زنی خواهد بود که که در فضا وضع حمل می‌کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شرکت ویرجین گالاکتیک با طراحی فضاپیمای زیرمداری SpaceShipTwo، قصد دارد نخستین خطوط فضایی تجاری جهان را راه‌اندازی کند.
فضاپیما با شش مسافر و دو خلبان، تا ارتفاع 110 کیلومتری پرواز کرده و مسافران برای دقایقی شرایط بی‌وزنی را – مشابه فضانوردان – تجربه می‌کنند؛ مسافران با تهیه بلیت 200 هزار دلاری، سفری فراتر از جو زمین را تجربه و زمین را از منظری که تنها فضانوردان قادر به دیدن آن هستند، مشاهده خواهند کرد.
اعزام مسافران از اواخر سال جاری میلادی (2014) آغاز خواهد شد و «ریچارد برانسون» مالک و بنیانگذار شرکت ویرجین گالاکتیک به همراه اعضای خانواده‌اش بعنوان نخستین گروه، راهی این سفر خواهند شد.
این درحالیست که «هالی برانسون» دختر «ریچارد برانسون» باردار بوده و در فهرست نخستین مسافران این پرواز قرار دارد؛ وی تاکنون از حضور در این سفر انصراف نداده است و درصورتیکه خطرات این پرواز را قبول کند، احتمالا نخستین زنی خواهد بود که در فضا وضع حمل می‌کند.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] انتخاب یک زن به عنوان سرپرست تیم تحقیقاتی‌ جستجوی حیات در مریخ ناسا

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان

کد خبر: 93051506749
چهارشنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۰:۴۸

برای نخستین‌بار، یک زن و شهروند غیر‌آمریکایی به عنوان محقق ارشد مأموریت مریخ‌نورد جدید ناسا انتخاب شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر «ابیگیل آلوود» محقق 41 ساله استرالیایی که درحال حاضر به عنوان زمین‌شناس در آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا مشغول فعالیت است، به عنوان محقق اصلی و سرپرست تیم تحقیقاتی مأموریت جستجوی حیات در مریخ انتخاب شد.
دکتر «آلوود» نخستین زن و شهروند غیر آمریکایی است که محقق ارشد برنامه مریخ‌نورد 2020 ناسا و مسئول اصلی ابزار PIXL مریخ‌نورد شده است.
فناوری ابداعی این محقق، امکان بررسی دانه‌های ریز سنگ‌های مریخ در زیر میکروسکوپ را فراهم می‌کند؛ از این طریق مریخ‌نورد جدید ناسا که سال 2020 راهی سیاره سرخ خواهد شد، شانس بیشتری برای کشف نشانه‌های احتمالی حیات بر سطح این سیاره خواهد داشت.
دکتر «آلوود» در سال 2006 به عنوان یکی از 10 ذهن برتر علمی جهان معرفی شده بود.
مریخ‌نورد جدید ناسا - که برادر دوقلوی مریخ‌نورد کنجکاوی محسوب می‌شود - مجهز به ابزار علمی بسیار پیشرفته‌ای از جمله ابردوربین مجهز به پرتو لیزری سبز رنگی، ابزار PIXL برای اسکن‌کردن دقیق مواد شیمیایی با استفاده از پرتو اشعه ایکس، سیستم راداری نفوذکننده به عمق موسوم به RIMFAX و دستگاه Moxie برای تبدیل دی‌اکسید کربن به اکسیژن خواهد بود که به بررسی بهتر مریخ و کشف نشانه‌های احتمالی حیات کمک خواهد کرد.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1]مدارگرد مریخ هند تا 40 روز دیگر به مقصد می‌رسد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان

کد خبر: 93052412055
جمعه ۲۴ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۱:۵۷
​

تنها 14 درصد از سفر مدارگرد اکتشافی مریخ به سمت مدار سیاره سرخ باقی مانده و این کاوشگر کمتر از 40 روز دیگر به مقصد خواهد رسید.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مدارگرد اکتشافی مریخ (

[COLOR=#009900 !important]MOM​

​

) هند با نام غیررسمی Mangalyaan پنجم نوامبر 2013 میلادی (14 آبان 92) توسط موشک PSLV-XL از مرکز فضایی سری هاریکوتا در جنوب این کشور به فضا پرتاب شد.
بر اساس اعلام سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO)، این مدارگرد پس از یک سفر 299 روزه احتمالا تا 14 سپتامبر (23 شهریور) به مدار سیاره سرخ می‌رسد.
هدف از این مأموریت، بررسی پوسته مریخ، کشف نشانه‌های متان در جو، بررسی مورفولوژی و کانی‌شناسی سیاره سرخ است؛ در صورت موفقیت در این مأموریت، نام هند در کنار روسیه، آمریکا و آژانس فضایی اروپا (ESA) بعنوان چهارمین کشور که موفق به ارسال کاوشگر به مریخ شده است، قرار می‌گیرد.
علاوه بر مدارگرد مریخ هند، ناسا نیز مدارگرد اکتشافی دیگری را راهی سیاره سرخ کرده است.
مدارگرد اکتشافی MAVEN در تاریخ 18 نوامبر 2013 میلادی (27 آبان 92) بوسیله موشک اطلس 5 از پایگاه فضایی کیپ کاناورال فلوریدا به فضا پرتاب شد و پس از یک سفر 10 ماهه به سیاره سرخ خواهد رسید.
پیش‌بینی می‌شود که این کاوشگر نیز 21 سپتامبر (30 شهریور) به مدار مریخ برسد.
در این مأموریت بخش باقی مانده از جو مریخ بررسی شده و از اسرار تغییرات آب و هوایی سیاره سرخ رمزگشایی خواهد شد.
[/COLOR]​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] انفجار موشک اسپیس‌ایکس در زمان آزمایش

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان

کد خبر: 93060100421
شنبه ۱ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۳:۳۰

موشک جدید شرکت اسپیس‌ایکس چند ثانیه پس از پرتاب، بر فراز آسمان تگزاس منجر شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شرکت خصوصی اسپیس‌ایکس دیروز (جمعه) نسخه سه موتوره موشک F9R‌ را در مرکز فضایی مک گرگور در تگزاس آزمایش کرد؛ این موشک برای پرتاب به فضا و فرود مجدد در همان سایت طراحی شده است.
اما دقایقی پس از پرتاب، موشک F9R‌ دچار نقص فنی شده و بر فراز آسمان تگزاس منفجر شد که این حادثه مجروح یا کشته‌ای برجای نگذاشت.
این حادثه در حالی روی داد که اسپیس‌ایکس بدنبال حضور در بازار پرسود پرتاب ماهواره‌های امنیت ملی آمریکا به مدار زمین است.
شرکت خصوصی اسپیس‌ایکس در قالب قراردادی به ارزش 1.6 میلیارد دلار با ناسا، انتقال تجهیزات مورد نیاز فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) را برعهده گرفته است.

هنوز مشخص نیست که آیا این حادثه بر قرارداد این شرکت با ناسا تأثیر منفی خواهد داشت یا نه؛ مقامات ناسا از اظهار نظر در خصوص این انفجار خودداری کرده‌اند.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] ماهواره‌های جدید اروپا به فضا پرتاب شدند

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان

کد خبر: 93060100361
شنبه ۱ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۲:۳۶

دو ماهواره اروپا روز گذشته (جمعه) در ساعت 12:27 به وقت گرینویچ (16:57 به وقت تهران)، پس از یک تاخیر 24 ساعته به فضا اوج گرفتند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پرتاب این دو مدارگرد، تعداد ماهواره‌های پروژه مجموعه «گالیله» را به شش مورد افزایش داد و این شبکه را یک گام به سوی عملیاتی‌شدن کامل نزدیک کرد. این ماهواره‌ها توسط شرکت Arianespace و بر روی موشک سایوز ساخت روسیه، از مرکز فضایی «کورو» واقع در گویان فرانسه اوج گرفتند.
پروژه 7.2 میلیارد دلاری گالیله برای ارائه پشتیبانی لازم در صورت ناکامی سیستم مکانیابی جهانی (جی‌پی‌اس) آمریکا و Glonass روسیه طراحی شده و دارای قابلیت‌های جستجو و نجات است.

تاکنون چهار نمونه از این ماهواره‌ها به فضا پرتاب شده‌اند و نخستین جفت از آن‌ها اکتبر سال 2011 و جفت دیگر یک سال بعد پرتاب شدند. این ماهواره‌ها هسته پروژه گالیله هستند که حول زمین و در ارتفاع 23 هزار و 500 کیلومتری مدارگردی می‌کند. این پروژه سرانجام دارای 27 ماهواره و سه ماهواره ذخیره خواهد بود.
بنا بر اعلام آژانس فضایی اروپا، تعویق 24 ساعته در پرتاب مدارگردهای مزبور به دلیل مشکلات فنی رخ داد. با این حال برخی آژانس‌های خبری نامطلوب‌بودن آب‌و‌هوا را از دلایل این تاخیر عنوان کردند.
شرکت Arianespace اعلام کرده قراردادی را با آژانس فضایی اروپا برای پرتاب 12 ماهواره دیگر از سال 2015 به بعد منعقد کرده است.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] فضانورد شاتل فضایی ناسا درگذشت

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان

کد خبر: 93060100418
شنبه ۱ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۳:۲۸



فضانورد سابق ناسا به نام «استیون ناگل» (Steven Nagel) و فرد حاضر در چهار ماموریت شاتل فضایی، روز پنج‌شنبه 21 اوت (30 مرداد) در سن 67 سالگی چشم از جهان فروبست.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ناگل پس از جدل طولانی‌ با سرطان از دنیا رفت و اتحادیه کاوشگران فضایی این خبر را تایید کرده است. این سازمان بین‌المللی شامل بیش از 350 زن و مرد است که تاکنون به فضا سفر کرده‌اند.
ناگل در سال 1978 به گروهی از کارآموزان که برای برنامه شاتل فضایی انتخاب شده‌ بودند، ملحق شد و گرچه وی به عنوان خلبان مدارگرد تعیین شده بود، نخستین پروازش در کسوت یک متخصص ماموریت فعال بود که این ماموریت اغلب به دانشمندان و مهندسان سپرده می‌شود.
در دومین ماموریتش ناگل به عنوان خلبان شرکت داشت و اواخر اکتبر سال 1985 در ماموریت هشت نفره STS-61A بر بورد شاتل فضایی «چلنجر» به فضا اوج گرفت. این آخرین ماموریت موفق این شاتل فضایی بود.

 

[اخبار]

بارش شهابی چیست؟

بارش شهابی چیست؟

به بهانه امروز که بارش شهابی برساوشی را شاهد هستیم، بد ندانستیم در مورد بارش شهابی و انواع و اقسام آن برایتان توضیحاتی بدهیم.

بيشتر...

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1]پاسخ فضانوردان روس به سوالات علاقه‌مندان ایرانی فضا
[/h][h=1]Man sued after tattooing feces scene on girlfriend (BWNToday)

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري ايران

کد خبر: 93062615360
چهارشنبه ۲۶ شهریور ۱۳۹۳ - ۰۰:۱۰
​

«مرزهای بیکران فضا» به عرصه نشریات علمی کشور بازگشت؛ این بار اما در قالب نشریه ای الکترونیکی که به مدد تجربه ذی قیمت موسس توانای مجله و همت و خلاقیت نسل جدید روزنامه نگاران علمی امید می‌رود، خاطره سال‌های دور این نشریه را در فضایی تازه و با ساختاری جذابتر زنده کند.
به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، «مرزهای بیکران فضا» برای نوجوانان اهل مطالعه دیروز، نامی نوستالژیک و فراموش نشدنی است. این ماهنامه علمی جذاب و منحصر به فرد که در اواسط آبان ماه ۱۳۶۹ پا به گیشه های روزنامه فروشی گذاشت، فرصتی استثنایی برای نوجوانان و جوانان برآمده از سال‌های جنگ بود تا در روزگاری که هنوز خبری از اینترنت و نشریات الکترونیکی نبود از خلال گزارش ها و مطالب خواندنی آن با زیبایی‌ها و جذابیت‌های بی مرز فضا و فضانوردی همراه شوند و سقف کوچک رویاهای خود را تا بی کرانه های آسمان بالا ببرند.
«مرزهای بیکران فضا» از ابعاد مختلف در تاریخ مطبوعات ایران نوآورانه بود. این ماهنامه، نخستین رسانه مکتوب در طول تاریخ مطبوعات ایران بود که نه تنها حروف چینی و صحفه‌آرایی آن با رایانه صورت می‌گرفت، بلکه عکس‌ها اسکن می‌شد و صفحه‌هایش به صورت فیلم به لیتوگرافی تحویل می‌شد. به لحاظ محتوا نیز ماهنامه، نوآوری‌های جالب توجهی داشت.
مصاحبه‌های اختصاصی با فضانوردان در سال‌هایی که هنوز خبری از اینترنت و ایمیل نبود، گزارش‌های اختصاصی از پرتاب‌های فضایی، ویژه نامه‌ها و ضمیمه‌های جذاب، مطالب متنوع و دست اول و غیره از دیگر ویژگی‌های خاص این مجله به شمار می رفت.
اما دیری نگذشت که مرزهای بیکران فضا با بادهای سرد نامهربانی، کم‌کم افسرده و پژمرده شد و مشتاقان اخترشناسی و فن‌آوری فضایی با ظهور نشریات دیگری همچون ماهنامه نجوم و ماهنامه هوافضا توانستند علاقه‌مندی‌های علمی خود را تا حدی ارضا کنند.
سیروس برزو، صاحب امتیاز و سردبیر مجله مرزهای بیکران فضا، به همراه جمعی از روزنامه‌نگاران علمی کشور و به همت جوانان با انگیزه و علاقمند، این نشریه را این بار با ساختاری متفاوت بر بستر وب احیا کرده‌ و امیدوارست با حمایت و پشتیبانی خوانندگان و تمامی علاقمندان به دانش و فناوری فضایی، موفقیتهای گذشته این نشریه و خاطره نقش آفرینی آن در ترویج دانش کیهان نوردی در کشور را احیا کند.
مرزهای بیکران فضا که در دوران کوتاه حیات خود در قالب ماهنامه ای مکتوب، مترجمان و نویسندگان خوبی را در زمینه فضا و نجوم تربیت کرد این بار نیز آغوش خود را بر روی نیرو های جوان و علاقمند باز کرده و از وجود جوانان شیفته فناوری فضایی برای تهیه مطالب، اخبار و مقالات بهره می گیرد.
نکته جالب در مورد تارنمای اینترنتی مرزهای بیکران فضا، استفاده از همان نوآوری ها و ابتکار هایی است که در نمونه کاغذی این مجله وجود داشت و آن را با دیگر نشریات علمی متمایز می کند. کاریکاتورهای پرمغز فضایی و اخبار و مطالب دست اول از برنامه های فضایی و پاسخگویی به سوالات خوانندگان توسط افراد سرشناس و فضانوردان برجسته از جمله گئورگی گرچکو، کیهان نورد روس و طراح سامانه های فضایی دارای تجربه کار درایستگاه های فضایی سالوت4، سالوت 6 و سالوت 7، الکساندرالکساندروف، کیهان نورد روس و طراح سامانه های فضایی، دارای تجربه کاردرایستگاه های فضایی سالوت 7 و میر، ویکتورگارباتکو، کیهان نورد کهنه کارروسیه، فضانورد ناوهای سایوز -7، سایوز-24 و سایوز- 37، آناتولی سالاویف، کیهان نورد روس و رکوردارراهپیمایی فضایی با تجربه پنج سفر فضایی درناوکیهانی سایوز و کیهان پمای شاتل، الکساندر بالاندین، کیهان نورد روس و طراح سامانه های فضایی و دارای تجربه کار شش ماهه درایستگاه فضایی میر، الکساندرایوانچکف، کیهان نورد روس و طراح سامانه های فضایی و دارای تجربه کاردرایستگاه های فضایی سالوت 6 و 7، الکساندرلاویکین، کیهان نورد روس و طراح سامانه های فضایی و دارای تجربه کار شش ماهه درایستگاه فضایی میر، الکساندرکالری، کیهان نورد روس و طراح سامانه های فضایی، دارای تجربه کاردرایستگاه فضایی سالوت 7 و ایستگاه فضایی بین المللی، سالیجان شریپف، کیهان نورد روس با تجربه سفر فضایی در ناو کیهانی سایوز و کیهان پیمای شاتل و ایستگاه فضایی بین المللی از نوآوری هایی است که برزو در آغاز انتشار مجدد مرزهای بیکران فضا وعده داده است.
تارنمای «مرزهای بیکران فضا» به نشانی http://spacemag.ir چند روزی است که دوره آزمایشی فعالیت خود را آغاز کرده و قرار است در هفته جهانی فضانوردی که از 12 مهرماه آغاز می شود، به طور رسمیافتتاح شود.
سیروس برزو، بنیانگذار ماهنامه مرزهای بیکران فضا و برنده جایزه ترویج علم ایران که این روزها به دلیل آنچه بی مهری و کم توجهی مسوولان فضایی کشور خوانده برای رفع گرفتارها و مشکلات خود به گنجینه بی نظیر فضایی‌اش چوب حراج زده در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا از عملکرد ضعیف سازمان فضایی در حوزه ترویج دانش و فناوری فضایی انتقاد و اظهار داشت: تارنمای مرزهای بیکران فضا تنها با اتکال به خدا و تکیه بر نیروهای جوان عاشق محقق شده و همچنان که تجربه عملی ماه های گذشته به من نشان داد مطلقا نباید روی کمک سازمان فضایی و دستگاه های دولتی و شبه دولتی دیگر حساب باز کرد.
وی ابراز عقیده کرد: گرفتار شدن سازمان فضایی در چنبره کاغذبازی های اداری اجازه فعالیتهای ترویجی مناسب را به این سازمان نمی‌دهد.
برزو با بیان این که در ماه های اخیر تلاش‌ها و پیگیری وسیعی برای فعال کردن سازمان در حوزه ترویج و اطلاع رسانی داشته است، اضافه کرد: نمونه ای از این قبیل اقدامات این بود که در جهت کمک به پربارتر شدن تارنمای سازمان، حدود شش ماه پیش، نزدیک به 500 صفحه مطلب در مورد تاریخ فضانوردی را در اختیار روابط عمومی سازمان فضایی گذاشتم. بعد از این مدت، قریب 20 صفحه آن در قالب یک سند پی.دی.اف بر روی تارنما قرار گرفته است و شما برای رسیدن به عنوانی خاص، باید تمام صفحات را دنبال کنید تا به آن عنوان برسید. در صورتی که این مطالب عنوان بندی مشخص شده و باید تحت همین عنوان ها و زیر عنوان ها با پرونده های جداگانه بر روی تارنما قرار می گرفت. کاری که حتی یک دانش آموز دبیرستانی هم از عهده اش بر می آید! بعد از نا امید شدن از دادن تحرک به این سازمان در زمینه های ترویجی با کمک دوستان جوان تارنمای مرزهای بیکران فضا را راه اندازی کردم تا هم گامی در جهت ترویج فناوری فضایی در کشور برداشته شود و هم نشان دهیم که چگونه کاغذبازی های اداری می تواند دست و پای یک دستگاه راهبردی را ببندد.
پوریا ناظمی، روزنامه نگار علمی و از مشاوران «مرزهای بیکران فضا» در یادداشتی به مناسبت راه اندازی این تارنمای علمی می‌نویسد: «برخی از نام هستند که برای برخی از ما همیشه طنینی متفاوت دارند. نام «مرزهای بی‌کران فضا» برای من از زمره این نام‌ها است.
هنوز به‌ خوبی به خاطر دارم اولین بار، زمانی که این نام را دیدم، عصر داغی بود در مرکز شهر تهران در خیابان جمهوری که در کنار دکه روزنامه‌فروشی، مجله‌ای را دیدم که بر دیوار این دکه قرار داده‌ شده بود. تصویر روی جلد آن شاتلی فضایی بود که سکوی پرتابش را در میان طوفانی از دود و آتش ترک می‌کرد.
ازآن‌ پس، مرزهای بی‌کران فضا را مرتب می‌خریدم و می‌خواندم. از گفت‌وگوهایی که با فضانوردان انجام داده بود تا داستان‌های علمی و تخیلی که منتشر می‌کرد. تا پوسترهایی که گاه به مناسبت‌های مختلف ارایه می‌کرد. خاطرم هست پوستری که کلاژی بود از تصاویر چهره‌های فضانوردان که در زیر آن این جمله معروف کنستانتین تسلوفسکی نوشته شده بود :«زمین گهواره بشر است اما هیچ کودکی را نمی‌توان برای همیشه در گهواره نگاه داشت.»
مرزهای بی‌کران فضا در آن سال‌ها برای ما دروازه‌ای بود به دنیای جدید اما افسوس که انتشار آن ناتمام ماند.
آن روزها من تنها مخاطبی برای دنیای مطبوعات و ترویج علم بودم و شاید درک نمی‌کردم که چطور ممکن است مجله‌ای چنین مهم و تأثیرگذار ادعا کند که مشکل مالی دارد. مگر ممکن است مجله‌ای با این محتوا ناچار به تعطیل شود باید سال‌ها می‌گذشت تا از نزدیک این دو دنیای شگفت – روزنامه‌نگاری و ترویج علم – را از نزدیک درک کنم و کمی از مشکلات آن را از نزدیک احساس کنم.
سیروس برزو ناچار شد آن مجله را که با آن علاقه و آن دشواری درمی‌آورد رها کند و به سفر برود. من این روزها بهتر می‌فهمم دل کندن چقدر سخت است. وقتی هرکاری از دستت برمی‌آید انجام می‌دهد و درنهایت مجبور به ترک چیزهایی می‌شوی که به آن‌ها عشق می‌ورزی.
در دل، من و همه ما، امیدوار بودیم که روزی همه‌چیز خوب می‌شود. روزی فرا خواهد رسید که دیگر نباید برای ترویج علم و رشد آگاهی چنان هزینه‌های گزافی داد و روزی فرامی‌رسد که اگرچه پیر و سالخورده و خسته شده‌ایم، اما با دیدن آنکه بذرها که کاشته‌ایم به بار نشسته است، جانمان آرام خواهد گرفت و زیر لب زمزمه خواهیم کرد: چه باک اگر زمانی به جفا گذشت و شکر ایزد که کنون جهان دگرگونه‌تر شده است.
در خبرها می‌خوانم که بار دیگر سیروس برزو باید هزینه کند. بار دیگر باید از همه آن چیزهایی که از عمق جان دوستشان داشته دل بکند. تلخ است. مگر یک نفر چقدر باید بار دیگران را به‌تنهایی بر دوش بکشد؟ هنوز آن روزی که روند ترویج علم و تلاش کسانی که در این راه از مال و آسایش زندگی‌شان می‌گذارند قدر ببیند فرا نرسیده است. هنوز باید با نامهربانی‌ها مواجه شد. در این میانه پرآشوب اما دیدن اینکه امید هنوز زنده است و رشد می‌کند دل آدمی را گرم می‌کند.
آن روز هنوز فرا نرسیده است. در خبرها می‌خوانم که بار دیگر سیروس برزو باید هزینه کند. بار دیگر باید از همه آن چیزهایی که از عمق جان دوستشان داشته دل بکند. تلخ است. مگر یک نفر چقدر باید بار دیگران را به‌تنهایی بر دوش بکشد؟
هنوز آن روزی که روند ترویج علم و تلاش کسانی که در این راه از مال و آسایش زندگی‌شان می‌گذارند قدر ببیند فرا نرسیده است. هنوز باید با نامهربانی‌ها مواجه شد. در این میانه پرآشوب اما دیدن اینکه امید هنوز زنده است و رشد می‌کند دل آدمی را گرم می‌کند.
دوباره و چندباره «مرزهای بیکران فضا» متولد شده است. مانند ققنوسی که هر بار در میانه آتش خاکستر می‌شود جوان‌تر و نوتر از دل آن بیرون می‌آید. اینک سیروس برزو و دیگر یارانش، بار دیگر در فضایی نو و جهانی گشوده، مرزهای بیکران فضا را به میان ما آورده‌اند.
هنوز امید هست. شاید هنوز تا جایی که خادمان قدر ببینند و اگر در صدر نمی‌نشینند حداقل جفا نبینند، فاصله طولانی داشته باشیم اما آغاز انتشار دوباره مرزهای بیکران فضا و این بار در فضای مجازی و در قالبی نو، به همه سنگ‌هایی که راه را بر ترویج علم و توسعه علم سخت می‌کنند به یاد می‌آورد که ما برکه خاموش نیستیم.»
علی اکبر قزوینی، روزنامه نگار و سردبیر سابق مجله دانشمند هم در یادداشتی، مرزهای بیکران فضا را همان روح در کالبدی تازه توصیف کرده و می‌نویسد: «میانۀ سال ۱۳۷۰ بود. در روزهای نبودِ اینترنت و شبکه های رنگارنگ تلویزیونی، خیلی بیشتر از الان دلمان به خواندنِ مجلات گرم بود. مجله خوانی را از کیهان بچه ها شروع کرده بودم، از کلاس اول دبستان، و یادم هست که از همانجا با نام سیروس برزو آشنا شدم. مقالات فضایی می‌نوشت و متنِ مقاله هایش قابل فهم و روان بود.
بعدتر، با انتشار کیهان علمی و ورود به دوره راهنمایی، خواندن این مجله را شروع کردم چرا که بسیار مشتاق علم بودم. در آنجا هم مقالات سیروس برزو را می‌خواندم و غرق در شگفتی‌های فضا می‌شدم. بعدها فهمیدم که سیروس برزو جزو گروه بنیانگذار این مجله بوده است و بعدتر با ورود به دبیرستان در سال ۷۰، انتشار مرزهای بیکران فضا آغاز شد و این مجله ای بود فراتر از هر آنچه قبلا دیده و خوانده بودم. مجله ای حرفه‌یی با گزارش‌های اختصاصی از فضا و فضانوردی، عکسهای جذاب و طراحی و صفحه آرایی مدرنِ کامپیوتری. هر شمارۀ این مجله سرشار از نوآوری و شگفتی بود، چرا که هر شمارهاش با عشق آماده و عرضه می‌شد (و این را می‌شد در هر صفحۀ مجله ببینی).
عمر درخشان این مجله اما کوتاه بود و سالهایی گذشت بی خبر از برزو و فضا. تا اینکه فضای مجازی و دنیای وب، راهی شد تا دوباره سیروس برزو را بیابم. یک وبلاگ مین‌وشت درباره فضا و زندگی در روسیه. ایمیلی به او زدم و ناباورانه، خیلی سریع پاسخی دریافت کردم که صدرش «بسم رب السموات و الارض» بود؛ همان آیۀ آغازگرِ سرمقاله های مرزهای بیکران فضا که سیروس برزو می‌نوشت و انگار دوباره این مجله برای من متولد شده بود.
یادم هست که یک باری هم به روسیه و منزل آقای برزو زنگ زدم و برای اولین بار صدایشان را شنیدم، آن لهجۀ مشهدیِ گرم و دلنشین و بعدتر، در دوران سردبیری دانشمند بود که ایشان را حضوری دیدم و سعادت داشتیم در شماره هایی، از قلم گیرای ایشان استفاده کنیم.
فکر کنم یک بار جایی نوشته بودم سیروس برزو مثل «گوگول» است. ما نسل جوانتر روزنامه نگاران علمی، همه از زیر شِنلِ او بیرون آمدهایم. پاینده باشید آقای برزو. وجود شما همچنان به ما امید و انگیزه می‌دهد و خوشحالم که مرزهای بیکران فضا، باز هم شما را بالای سر خود دارد و همان روح، در کالبدی تازه جان گرفته است.»
​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1]طراح کهنه کار فضاپیماهای شوروی درگذشت
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان

کد خبر: 93062917142
شنبه ۲۹ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۳:۴۷
​

اولگ ایوانفسکی از کهنه کاران صنعت هوافضای روسیه و از طراحان اصلی ناو کیهانی «وستک» که در سال های نخستین فضانوردی روسیه نقشی برجسته ای داشت، دیروز(جمعه 19 سپتامبر) درگذشت.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، وی در 18 ژانویه 1922 در مسکو به دنیا آمد. درسال 1940 در زمان خدمت نظام وظیفه به مرز اعزام شد و مدتی بعد جنگ در گرفت. طی جنگ جهانی دوم به عنوان یک سرباز با دشمن پیکار کرد و جزو کسانی بود که در پایان جنگ در رژه پیروزی درمیدان سرخ درمسکو شرکت داشت.
ایوانفسکی پس از جنگ در یک پژوهشگاه نظامی که در آن زمان از آن با اسم انستیتوی تحقیقات علمی شماره 88 نام می بردند به تحصیل پرداخت. درسال 1953 بعد از فارغ التحصیلی در همان انستیتو به کار پرداخت. ازسال 1957 در دفتر شماره-1 طراحی ماهواره ها و ناو های کیهانی فعالیت می کرد و در ساخت سفینه وستک که گاگارین را به فضا برد نقشی کلیدی را ایفا کرد به طوری که درسال 1961 به طورمستقیم مسوول آماده سازی سفینه یوری گاگارین - اولین فضانورد جهان - برای پرواز شد. وی از افرادی به شمار می رفت که نظرش در تصمیم‌گیری دستگاه دولت و هیات رئیسه شورای وزیران اتحاد جماهیرشوروی در مسائل نظامی و صنعتی تاثیر داشت.

ایوانفسکی
​

ایوانفسکی درسال 1965 به عنوان معاون بابکین - طراح ارشد کارخانه مهندسی لاووچکین - منصوب شد و در سال 1976 به عنوان طراح ارشد برای ساخت سامانه ها و کاوشگران مه‌نورد، مریخ پیما، رصدخانه اخترفیزیک "آسترون" وماهواره های هواشناسی نوف پراگنوز فعالیت کرد و از جمله طرح هایی که او سرپرستی کرد ساخت کاوشگر خودکار لونا-16 بود که به طور خودکار، نمونه خاک ماه را به زمین آورد.
اولگ ایوانفسکی نویسنده هفت کتاب و مقالات زیادی درباره فضانوردی بود. وی به دلیل موفقیت های بی نظیری که به دست آورد، بارها تشویق شد و مدال های مختلفی از دولت شوروی و فرهنگستان علوم روسیه گرفت که از جمله می توان به مدال لنین و نشان سرخ کار، نشان افتخار، نشان جنگ کبیر میهنی و دیگر جوایز اشاره کرد. همچنین سیارک شماره 18814 به اسم این مهندس کهنه کار فضایی نامگذاری شده است.
در فیلم مستند مربوط به پرواز گاگارین در 12 آوریل 1961 اولگایوانفسکی را می توان دید که گام به گام یوری گاگارین را از سکوی پرتاب تا مرحله بالارفتن موشک دنبال می کند و به گاگارین برای مستقر شدن در داخل ناو وستک کمک می کند. ایوانفسکی آخرین فردی بود که قبل از پرواز تاریخی گاگارین را دید و در سفینه را بر روی او بست.
​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] چین به دنبال ارسال مدارگرد جدید به ماه با قابلیت بازگشت به زمین

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93080100075
پنجشنبه ۱ آبان ۱۳۹۳ - ۱۰:۱۵

یک رسانه دولتی چین روز گذشته از آمادگی این کشور برای ارسال جدیدترین مدارگرد ماه در روزهای آینده خبر داد. این اولین تلاش چین برای ارسال یک فضاپیما به ماه و بازگرداندن آن به زمین است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، خبرگزاری شینهوا اعلام کرد، این فضاپیما که نامی برای آن اعلام نشده، در روز جمعه یا شنبه آینده به فضا پرتاب خواهد شد.
این اولین ماژول ماه کشور چین با قابلیت بازگشت به زمین است که باید بتواند در برابر دماهای بالای تولید شده در زمان ورود مجدد به جو زمین مقاومت کند.
مدارگرد مذکور باید به آزمایش یک فناوری بپردازد که قرار است در چهارمین کاوشگر ماه چانگه 5 مورد استفاده قرار بگیرد. به گفته سازمان دولتی علوم، فناوری و صنایع دفاع ملی چین،‌ این کشور قصد دارد با چانگه 5 که در سال 2017 پرتاب خواهد شد، به جمع‌آوری نمونه از سطح ماه بپردازد.
پکن برنامه فضایی چند میلیارد دلاری خود را به عنوان نشانه‌ای از آوازه جهانی و دانش فنی فزآینده خود و همچنین گواهی از موفقیت دولت در تبدیل به احسن فرصتهای این کشور می‌داند.
برنامه‌های این پروژه نظامی شامل ساخت یک ایستگاه مدارگرد دائمی تا سال 2020 و در نهایت ارسال انسان به ماه است.
چین در حال حاضر یک کاوشگر ماهنورد موسوم به «Jade Rabbit» را به سطح این قمر ارسال کرده است. این فضاپیما که به عنوان بخشی از برنامه چانگه سه در سال گذشته پرتاب شده بود، از سوی مقامات چینی یک موفقیت بزرگ خوانده می‌شود؛ اگرچه این کاوشگر با مشکلات مکانیکی زیادی روبرو است.

بر اساس گزارشی از روزنامه چینی «بیزنس ویو»، کاوشگر جدید از مرکز پرتاب ماهواره ژیچانگ در استان سیچوان پرتاب خواهد شد. این مدارگرد پس از یک هفته پرواز در جو ماه به زمین بازگشته و در جایی درون مرز چین فرود خواهد آمد.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]آیا یک اقیانوس در زیر سطح قمر مست زحل جا خوش کرده است؟
[/h]

دانشمندانی از فرانسه، بلژیک و آمریکا یک گام به سمت حل معمایی درباره قمر «میماس» زحل برداشته‌اند که دهه‌هاست ذهن آن‌ها را به خود مشغول کرده

است.


به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این قمر نوعی تلوتلوخوردن خاص را تجربه می‌کند و منجمان بر این باورند که یا هسته‌ آن لرزان بوده، یا این که با آب پوشیده شده است. میزان این تلوتلوخوردن دو برابر بزرگ‌تر از آن است که برای قمری با ساختار معمول و جامد انتظار می‌رود.

قمر میماس عمدتا از یخ تشکیل شده و دارای قطری برابر با 396 کیلومتر است. دانشمندان دو توضیح را برای تلوتلو خوردن این جرم کیهانی ارائه داده‌اند: یا میماس دارای اقیانوسی وسیع در زیر سطحش است یا این که هسته‌ای صخره‌ای با شکلی عجیب دارد که شبیه توپ راگبی است.

نویسندگان این مقالهT محاسباتشان را روی تصاویر با تفکیک‌پذیری بالا از میماس انجام دادند. این تصاویر توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شده‌ بودند و این محققان از آن‌ها برای تعیین میزان تلوتلوخوردن میماس هنگام مدارگردی‌اش حول زحل استفاده کردند.

آن‌ها مدلی دقیق و سه‌بعدی از این قمر را با استفاده از تصاویری که از زوایای متعدد گرفته شده بودند، خلق کردند. پس از بررسی دقیق، تیم علمی دریافت این قمر به طور ظریفی حول محور قطبی‌اش تلوتلو می‌خورد و میزان تلوتلوخوردن آن دو برابر میزان موردانتظار بود.

چنانچه میماس دارای اقیانوس باشد، به باشگاهی از جهان‌های اقیانوس‌دار شامل چندین قمر مشتری و دو قمر دیگر زحل یعنی انسلادوس و تیتان ملحق خواهد شد.

مدل‌ها نشان می‌دهد در صورت وجود چنین اقیانوسی، این حجم آب حدود 24 تا 31 کیلومتری زیر سطح مملو از دهانه برخورد آن قرار دارد. عرض این قمر 396 کیلومتر است بنابراین برای حفظ‌کردن نوعی حرارت درونی ناشی از شکل‌گیری‌اش بیش از اندازه کوچک است، در نتیجه، منبع انرژی دیگری برای نگه‌داشتن این اقیانوس زیرزمینی لازم است.

محققان معتقدند شواهی وجود دارد دال بر این که مدار طولانی و کنونی میماس می‌تواند در گذشته، بیش از این کش آمده باشد و این موضوع حرارت جزر و مدی کافی برای تولید یک اقیانوس را ایجاد کرده باشد.

جزئیات این مطالعه در مجله Science Magazine منتشر شد.
​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]آغاز شمارش معکوس برای فرود روبات 'فیله' بر روی ستاره دنباله دار[/h]

تهران-ایرنا-مهندسان کنترل ماموریت فضاپیمای «روزتا» در آلمان امروز (چهارشنبه) شمارش معکوس برای آزاد سازی تاریخی روبات 'فیله' از چنگال روزتا و فرود آن را بر ستاره دنباله دار «چوریومف ۶۷P» آغاز کرده اند.

به گزارش ایرنا از اسپیس دات کام، فضاپیمای روزتا 10 سال پیش با هدف کشف سرنخ هایی درباره پیدایش منظومه شمسی به فضا پرتاب و به تعقیب ستاره دنباله دار چوریومف ۶۷P پرداخت.

این فضاپیما پس از طی یک مسافرت چهار میلیارد مایلی اکنون در مدار این ستاره دنباله دار و در فاصله 19 مایلی (30 کیلومتری) آن قرار دارد.

اکنون مهندسان ماموریت فضاپیمای روزتا در «دارمستادت» آلمان ساعت 8:35 دقیقه امروز چهارشنبه به وقت گرینویچ دستوری برای آزاد سازی روبات کاوشگر «فیله» از چنگال روزتا صادر خواهند کرد.

این کاوشگر پس از آزاد سازی از چنگال روزتا، هفت ساعت طول می کشد تا بر روی سطح یخی ستاره دنباله دار «چوریومف ۶۷P» فرود آید.

درصورتیکه همه چیز طبق برنامه پیش رود روبات فیله حدود ساعت 4 بعد از ظهر به وقت گرینویچ به مهندسان کنترل ماموریت یک سیگنال مخابره خواهد کرد.

این ستاره دنباله دار در حال حاضر 300 میلیون مایل (480 میلیون کیلومتر) با زمین فاصله دارد و با سرعت 34 هزار مایل در ساعت (55 هزار کیلومتر در ساعت) در فضا حرکت می کند.

به عقیده بیشتر کارشناسان فرونشاندن روبات بر روی یک جرم فضایی که با سرعت حدود 55 هزار کیلومتر بر ساعت در فضا حرکت می کند بزرگترین خطر تاریخ اکتشافات فضایی به شمار می آید.

آژانس فضانوردی اروپا در متن این برنامه بی سابقه قرار دارد حال آنکه ناسا نیز همکاری هایی در زمینه ساخت برخی تجهیزات کاوشگر روزتا داشته است.

محاسبات نشان می دهد به دلیل فاصله زیاد روزتا با زمین که اکنون 480 میلیون کیلومتر است بلافاصله مشخص نخواهد شد که این فرود موفقیت آمیز بوده است یا خیر و تنها با دریافت نخستین سیگنال ها از سوی مهندسان ماموریت معلوم خواهد شد که یکی از بزرگترین ماجراجویی های بشر در فضا موفقیت آمیز بوده و یا شکستی دیگر به ناکامی های اخیر فضایی بشر افزوده شده است.

درصورتیکه این ماموریت موفقیت آمیز باشد روزتا و فیله می توانند به افشای اسرار چگونگی تشکیل منظومه شمسی در 4.5 میلیارد سال پیش کمک کنند.
​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] ماهواره سنجش از راه دور چین به فضا پرتاب شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93082512814
یکشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۳ - ۱۲:۱۵



چین روز گذشته (شنبه) ماهواره سنجش از راه دور جدیدی را از مرکز پرتاب ماهواره تایوآن به فضا پرتاب کرد.

به گزارش سرویس فناوری ایسنا، نخستین ماهواره سنجش از راه دور از مجموعه Yaogan سال 2006 به فضا پرتاب شد؛ موشک لانگ مارچ-2C در یکصد و نود و هشتمین مأموریت خود روز شنبه 24 آبان، ماهواره دیگری از این مجموعه را به مدار زمین منتقل کرد.

ماهواره Yaogan-23 برای انجام آزمایشات علمی، بررسی منابع طبیعی، برآورد میزان محصول و امدادرسانی در زمان حوادث طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چین قصد دارد 120 ماهواره دیگر به فضا پرتاب کند، اما هنوز بازه زمانی برای پرتاب این ماهواره‌ها اعلام نشده است؛ این کشور همچنین بدنبال توسعه زیرساخت فضایی ملی است.

پرتاب 70 ماهواره سنجش از راه دور برای بررسی زمین و رهگیری پدیده‌های طبیعی، پرتاب 20 ماهواره مخابراتی برای رفع نیازهای مخابراتی- ارتباطی در حوزه امنیت ملی و خدمات عمومی، پرتاب 30 ماهواره ناوبری برای خدمات موقعیت‌یاب جهانی (GPS)‌ ملی و خدمات ناوبری بخشی از برنامه‌های آتی چین محسوب می‌شوند.

 

[*** s.mahdi ***]

امیدواری محققان به بیدار شدن فرودگر Philae

امیدواری محققان به بیدار شدن فرودگر Philae

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93082915389

پنجشنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۳ - ۰۱:۰۷



محققان آژانس فضایی اروپا (ESA) امیدوارند که با نزدیک شدن دنباله‌دار 67P به خورشید، امکان بیدار کردن و برقراری ارتباط مجدد با فرودگر Philae‌ فراهم شود.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، فرودگر Philae‌ بعنوان بخشی از برنامه فضاپیمای روزتا 12 نوامبر (21 آبان) در یک مأموریت تاریخی بر سطح دنباله‌دار 67P/Churyumov-Gerasimenko فرود آمد.
این فرودگر در مدت فعالیت، اطلاعات ارزشمندی شامل وجود یخ آب و مولکول‌های آلی بر سطح دنباله‌دار به زمین مخابره کرد؛ اما مدت مأموریت بدلیل اتمام باتری بسیار کوتاه بود.
در تصاویر مخابره شده توسط فضاپیمای مادر (روزتا)، فرودگر Philae‌ در سایه یک صخره قرار گرفته است که دریافت نور خورشید و شارژ باتری را غیرممکن می‌کند.
محققان آژانس فضایی اروپا (ESA) پیش از اتمام باتری، در یک اقدام موثر اقدام به چرخاندن پنل خورشیدی بزرگ فرودگر بسمت خورشید کردند.
«استفان اولامک» مدیر پروژه فرودگر Philae‌ عنوان کرد: امید زیادی به شارژ باتری و برقراری ارتباط مجدد با فرودگر داریم.
امکان برقراری ارتباط مجدد با فرودگر در بهار 2015 (بهار 94) پیش‌بینی شده است، زمانیکه دنباله‌دار و فرودگر بر روی آن به خورشید نزدیک‌تر شوند؛ چند روز قرار گرفتن در معرض نور خورشید برای شارژ کامل باتری با استفاده از پنل‌ خورشیدی کفایت می‌کند.
در صورت شارژ شدن مجدد باتری‌ Philae، این فرودگر می‌تواند دور جدیدی از تحقیقات علمی خود را بر سطح دنباله‌دار 67P آغاز کند.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] ارسال 90 هزار پیام زمینی به مریخ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93091005808
دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۳ - ۰۰:۳۳



در پنجاهمین سالگرد ارسال نخستین کاوشگر به سیاره مریخ، 90 هزار پیام زمینی توسط تلسکوپ های رادیویی به این سیاره مخابره شدند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، پروژه Beam Me To Mars که توسط شرکت Uwingu انجام شد، انتقال امواج رادیویی دیجیتال شامل نام، پیام‌ یا تصاویر افراد به سمت مریخ بود؛ هزینه ارسال هر پیام بین پنج تا 99 دلار متغیر بود.

این پروژه با هدف گرامیداشت پنجاهمین سالگرد پرتاب نخستین کاوشگر به مریخ انجام شد؛ کاوشگر Mariner 4‌ در سال 1964 به فضا پرتاب شد و نخستین تصویر از سطح مریخ را به زمین مخابره کرد.

پس از ارسال کاوشگر Mariner 4 در نیم قرن قبل، 20 فضاپیما، مدارگرد و مریخ‌نورد دیگر برای اکتشافات در مدار و سطح مریخ، راهی این سیاره شدند.

ارسال بیش از 90 هزار پیام زمینی توسط تلسکوپ‌های رادیویی از ساعت 20:00 به وقت گرینویچ روز جمعه 28 نوامبر (هفتم آذر ساعت 23:30 به وقت تهران) آغاز شد.

پیام‌ها و تصاویر با سرعت نور در مدت 15 دقیقه به مریخ ارسال شدند.

کپی از پیام‌های ارسال شده برای ناسا و سازمان ملل متحد ارسال می‌شوند تا حمایت این سازمان‌ها برای توسعه مأموریت‌های فضایی آینده جلب شود.

 

[*** s.mahdi ***]

کهکشان‌ها کی سر و سامان گرفتند؟


» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93090703999
جمعه ۷ آذر ۱۳۹۳ - ۰۴:۴۷



به تازگی تیمی از محققان دانشگاه آکسفورد با استفاده از تلاش‌های جمعی صدها هزار داوطلب دریافته‌اند کهکشان‌ها بسیار پیش از آنچه تصور می‌شد، سر و سامان گرفته‌اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دانشمندان مدت‌هاست به دنبال درک چگونگی تکامل دقیق جهان از ابتدایی‌ترین لحظه‌های تاریخ آن تا حال حاضر بوده‌اند. در این بین، به ویژه چگونگی شکل‌گیری کهکشان‌ها و گسترش‌یافتن آن‌ها همواره موردبحث بوده است.

محققان دریافته‌اند کهکشان‌ها احتمالا حدود دو میلیارد سال پیش از آنچه تصور می‌شد، به شکل کنونی‌شان سر و سامان گرفته‌اند.

تیم علمی در قالب پروژه Galaxy Zoo از داوطلبان خواست اشکال ده‌ها هزار کهکشان مشاهده‌شده توسط تلسکوپ فضایی هابل را گروهبندی کنند. این اجسام نوعا بسیار دور هستند بنابراین می‌توان آن‌ها را آن گونه که 10 میلیارد سال پیش ظاهر شده‌اند، مشاهده کرد. در این هنگام جهان سه میلیارد سال عمر داشته و این میزان کمتر از یک چهارم عمر کنونی آن است.

کهکشان‌هایی که به تازگی گروهبندی شده‌اند، جالب‌توجه‌اند زیرا بسیار شبیه کهکشان‌های موجود در جهان امروز هستند و دارای دیسک، میله و بازوهای مارپیچ هستند. اما نظریه‌پردازان پیش‌بینی کرده‌اند این کهکشان‌ها دو میلیارد سال زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد سر و سامان گرفته‌اند.

جزئیات این دستاورد علمی در نشریه Monthly Notices of the Royal Astronomical Society قابل‌مشاهده است.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] کاوشگر ژاپن با ماموریت سیارکی راهی فضا شد + تصاویر

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93091207793
چهارشنبه ۱۲ آذر ۱۳۹۳ - ۱۴:۱۰

کاوشگر Hayabusa2 با هدف بررسی سیارک JU3 1999 امروز چهارشنبه، سفر شش ساله فضایی خود را آغاز کرد.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، هدف از انجام پروژه 260 میلیون دلاری Hayabusa2، بررسی و حفاری در سیارک JU3 1999 برای یافتن منشأ حیات در منظومه شمسی عنوان شده است.
موشک H-IIA حامل کاوشگر Hayabusa2 پس از دو بار لغو پرتاب بدلیل شرایط نامساعد آب و هوایی، چهارشنبه سوم دسامبر (12 آذر) از مرکز فضایی تانگاشیما در جنوب ژاپن به فضا پرتاب شد.
این کاوشگر اواسط سال 2018 به سیارک JU3 1999 رسیده و 18 ماه در اطراف سیارک به تحقیق خواهد پرداخت.
کاوشگر پیش از فرود، اقدام به نقشه‌برداری از سطح سیارک کرده و سپس یک بمب کوچک را روی سیارک رها می‌کند که باعث ایجاد یک دهانه برخوردی به قطر چند متر می‌شود؛ در این شرایط، نمونه مواد بدون مواجهه با باد و تابش‌های کیهانی جمع‌آوری می‌شوند که می‌تواند به پرسش‌های بنیادی در خصوص شکل‌گیری کائنات پاسخ دهد.
سپس کاوشگر Hayabusa2 بر سطح سیارک و در نزدیکی دهانه برخوردی ایجاد شده فرود آمده و اقدام به نمونه‌برداری می‌کند؛ سطح سیارک نیز توسط ربات‌های کوچک بررسی می‌شود؛ نمونه‌های جمع‌آوری شده در سال 2020 به زمین بازگردانده خواهند شد.
نخستین کاوشگر Hayabusa در سال 2003 راهی سیارک Itokawa شد، اما نتوانست مقادیر کافی نمونه جمع‌آوری کند.
مأموریت کاوشگر Hayabusa2 تنها دو هفته پس از دستاورد تاریخی آژانس فضایی اروپا (ESA) در نشاندن فرودگر Philae توسط کاوشگر روزتا بر روی دنباله‌دار 67P‌ انجام شد.
انتهای پیام

فضاپیما Hayabusa-2 ژاپن برای بررسی سیارک JU3 1999

فضاپیما Hayabusa-2 ژاپن

 

[*** s.mahdi ***]

آمریکاییا یه قدم دیگه به ازام فضانورد به سیاره مریخ نزدیک شدن.ساعت 7:05دقیقه صبح جمعه فضاپیمای اوریون توسط موشک فوق سنگین دلتا5 با موفقیت از مقر پرتاب فضایی فلوریدا به فضا پرتاب شد.طی این آزمایش هیچ فضانوردی به مدار فرستاده نشد ولی اوریون قابلیت اعزام انسان به نقاط دورتر از کره ماه رو داره.



Click here to view the original image of 3033x4481px.

Click here to view the original image of 2048x1365px.

Click here to view the original image of 946x1199px.

 

[*** s.mahdi ***]

ساخت حفاظ فیزیکی نانو‌کامپوزیتی جدید برای تحقیقات فضایی در کشور


» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري ايران
کد خبر: 93091508715
شنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۳ - ۰۰:۵۹



محقق دانشگاه علوم پزشکی شیراز موفق به طراحی و ساخت حفاظ فیزیکی نانوکامپوزیت جدید با ماتریس پلی اتیلن برای استفاده در تحقیقات فضایی شده است.

به گزارش سرویس فناوری ایسنا منطقه فارس، حفاظ فیزیکی نانوکامپوزیت جدید طراحی شده توسط فاطمه جمالی، دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیک پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دارای ویژگی‌های حفاظت پرتویی و مقاومت مکانیکی و گرمایی قابل توجهی است.

ایران به عنوان یک عضو Copus، برنامه‌ای گسترده در زمینه کاوش‌های فضایی با هدف اعزام انسان به فضا در آینده بسیار نزدیک دارد و پرتاب و بازگشت موفقیت آمیز کاوشگر، اولین گام کشور در دستیابی به این هدف طی پنج تا هشت سال آینده محسوب می‌شود.

با توجه به اهمیت این موضوع، حفاظ پیشنهادی با استفاده از شبیه‌سازی مورد بررسی قرار گرفت و سپس این حفاظ ساخته و آزمایش‌های لازم از قبیل تضعیف نوترونی، تضعیف فوتونی، تست‌های مکانیکی و گرمایی در خصوص نمونه انجام شد.

از جمله ویژگی‌های حفاظ طراحی و ساخته شده توسط این دانشجوی فیزیک پزشکی می‌توان به ارتقای خواص مکانیکی و همچنین نقطه ذوب اشاره کرد که نتایج حاصل از ارزیابی توانایی تضعیف پرتویی و همچنین بررسی خصوصیات ترموفیزیکی و خصوصیات مکانیکی شیلد گویای این مطلب است و می‌توان این حفاظ را به عنوان یک حفاظ کارآمد معرفی کرد.

نتایج این پروژه تاکنون به صورت یک مقاله اصیل تحقیقاتی در مجله JBPE منتشر شده و همچنین از این پروژه چندین مقاله به صورت سخنرانی و پوستر در سومین کنفرانس ملی تشعشعات فضایی ایران و مقاله‌ای در یازدهمین کنگره فیزیک پزشکی ایران ارائه شده است.

 

[*** s.mahdi ***]

اندازه‌گیری دقیق فاصله کهکشان‌های دوردست از زمین با خط کش کیهانی

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93091005801
دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۳ - ۰۰:۳۰



دانشمندان انگلیسی و دانمارکی با استفاده از کهکشانی دوردست ملقب به «چشم سارون» (Eye of Sauron)، شیوه جدیدی برای اندازه‌گیری دقیق فاصله کهکشان‌هایی از زمین ارائه داده‌اند که ده‌ها میلیون سال نوری از آن فاصله دارند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، محققان فاصله دقیق این کهکشان با نام رسمی NGC 4151 را از طریق مقایسه‌کردن اندازه فیزیکی حلقه غباری اطراف سیاهچاله‌اش (با استفاده از تلسکوپ‌های پیشرفته) و فاصله مشاهده‌شده آن از زمین اندازه‌گیری کردند.

سیاهچاله کهکشان مزبور که فاصله آن 62 میلیون سال نوری از زمین اعلام شده، می‌تواند به عنوان «نشانگری کیهانی» در جهان برای اندازه‌گیری فاصله اجرام آسمانی دیگر از زمین به کار رود.

یکی از مشکلات بزرگ در ستاره‌شناسی اندازه‌گیری فواصل بسیار بزرگ در جهان است. معمول‌ترین شیوه‌های کنونی، فواصل نسبی را با استفاده از نشانگرهایی موسوم به «شمع‌های استاندارد» اندازه‌گیری می‌کنند. این شمع‌ها، ستارگانی هستند که شفافیت شناخته‌شده‌ای دارند.

با این حال، تیم علمی دانشگاه ساوث‌همپتون و «موسسه نیلز بور» دانمارک نشان داده‌اند می‌توان با استفاده از سیاهچاله‌های عظیم این فواصل را به دقت اندازه‌گیری کرد. دانشمندان از این شیوه برای تعیین فاصله دقیق چندین کهکشان استفاده کردند که این فاصله پیش‌تر مشخص نبود.

کهکشان مارپیچ NGC 4151 دارای سیاهچاله فوق‌عظیمی در مرکز است و با مقایسه‌کردن اندازه‌ واقعی غبار اطراف این سیاهچاله با اندازه‌ مشاهده‌شده‌اش از زمین، فاصله دقیق آن از کره خاکی مشخص شد. اکنون می‌توان از سیاهچاله این کهکشان به عنوان نشانگر فاصله کیهانی استفاده کرد.

با شیوه جدید می‌توان فاصله چندین کهکشان از زمین را به دقت اندازه‌گیری کرد و این موضوع اطلاعات قابل‌توجهی درباره تاریخ زمین ارائه خواهد داد.

کهکشان NGC 4151 به دلیل شباهتش به چشم یکی از شخصیت‌های فیلم «ارباب حلقه‌ها»، چشم سارون خوانده می‌شود.

جزئیات این تحقیق در نشریه Nature قابل‌مشاهده است.

انتهای پیام


چشم سارون در ارباب حلقه‌ها

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] پایشگاه رصدخانه ملی ایران راه اندازی شد

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري ايران
کد خبر: 93092313383
یکشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۳ - ۱۱:۰۰

پایشگاه رصدخانه ملی ایران راه اندازی شد.
به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، سامانه اندازه‌گیری خودکار دید اواخر آبان ماه در شرایط بسیار طاقت‌فرسای جوی در ارتفاعات ۳۶۰۰ متری قله گرگش- کاشان راه‌اندازی و اولین نور این سامانه شامگاه همان روز در تهران دریافت شد.
سامانه اندازه‌گیری دید نجومی – که معیاری از میزان تلاطم جو است – یکی از الزامات هر رصدخانة اپتیکی است.
این سامانه وضعیت تلاطم در ستون جو بالای تلسکوپ را به صورت کمّی گزارش می‌کند. تجهیزات کنترل این سامانه در طی دو سال گذشته به سفارش طرح رصدخانه‌ی ملی در بخش توسعة فناوری پژوهشکده نجوم طراحی و ساخته شد و مورد سنجش قرار گرفت. در سال ۹۲ این سامانه، به منظور سنجش عملکرد از دور، در روستاشهر کامو (در دامنة کوه گرگش) نصب شد. پس از اعمال اصلاحات لازم، سرانجام این سامانه در اردیبهشت ۱۳۹۳ در محل دائمی خود در نزدیکی قلة گرگش نصب شد.

سامانه خودکار اندازه‌گیری میزان تلاطم جو رصدخانه ملی ایران

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] سفر یک فضانورد روس به ایران

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري ايران
کد خبر: 93092313468
یکشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۳ - ۱۱:۵۷

ویژه برنامه‌ای با عنوان «مسافری از فضا» با حضور «الکساندر پاولویچ الکساندرف»، فضانورد روس، روز چهارشنبه 26 آذر ماه در مرکز علوم و ستاره شناسی تهران برگزار می‌شود.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، این ویژه برنامه در قالب نشستهای علمی از ساعت 16 تا 20 در تالار کهکشان مرکز علوم و ستاره شناسی تهران برگزار می‌شود.
«الکساندر پاولویچ الکساندرف» متولد 20 فوریه 1943 از شهر مسکو (روسیه) است که تخصص مهندسی الکترومکانیک خود را در دانشگاه فنی بائومان به دست آورد و نامزد دریافت دکتری علوم فنی در سال 1997 شد.

نخستین پرواز فضایی وی در 27 ژوئن تا 23 نوامبر 1983 به عنوان مهندس سفینه و دومین پرواز فضایی او در 22 ژوئن 1987 باز هم به عنوان مهندس سفینه فضایی در مجتمع مداری میر بود. مدت کل پروازهای او 309 شبانه روز و 18 ساعت و 2 دقیقه و 58 ثانیه است. تعداد کل راهپیمایی‌های فضایی وی دو بار به مدت پنج ساعت و 45 دقیقه بوده است.
در ویژه برنامه «مسافری از فضا»، الکساندر پاولویچ الکساندرف سخنرانی خود را با موضوع «سفرهای فضایی» به علاقه‌مندان ارائه خواهد داد و به سوالات حاضرین در جلسه پاسخ می‌دهد.
در این برنامه سخنرانی با موضوع «کاوشگرهای فضایی ایران» توسط دکتر رضا کلانتری نژاد از پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی نیز به علاقه‌مندان ارائه می‌شود.
آشنایی شهروندان با مسائل مرتبط با دانش فضایی و دستاوردهای فضایی کشور از اهداف برگزاری این برنامه است. با شرکت در این برنامه، همه گروه‌های سنی جامعه به ویژه دانش‌آموزان و دانشجویان می‌توانند با فناوری‌های پیشرفته این حوزه به صورت کاربردی و موثر آشنا شوند.
این برنامه در سطح عمومی و به صورت رایگان برگزار می‌شود و علاقه‌مندان می‌توانند جهت حضور در این برنامه به نشانی میدان قدس، خیابان دزاشیب، خیابان عمار، کوی شهید صالحی (عرفات)،شماره‌ 22، مرکز علوم و ستاره‌شناسی تهران مراجعه کنند، همچنین می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر به وب سایت http://sactehran.ir مراجعه کرده و یا با شماره تلفن‌های 22293280 و 22292246 (داخلی 104) تماس بگیرند.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] کشف شواهدی از وجود متان در مریخ توسط کنجکاوی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93092615607
چهارشنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۳ - ۱۱:۵۶



محققان ناسا از کشف شواهدی از وجود گاز متان در سیاره سرخ خبر دادند که احتمالا توسط گونه‌ای باکتری تولید شده است؛ این نتایج احتمال وجود حیات در مریخ را تقویت می‌کند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا یکسال قبل در گزارشی، از عدم کشف شواهدی از گاز متان در سیاره سرخ خبر داد.

اما در کنفرانس خبری که روز سه‌شنبه 16 دسامبر (25 آذر) در نشست سالانه انجمن ژئوفیزیک آمریکا برگزار شد، محققان ناسا از کشف نشانه‌هایی از گاز متان در سیاره سرخ خبر دادند.

«جان گروتسینگر» محقق ارشد پروژه کنجکاوی تأکید کرد: مریخ‌نورد کنجکاوی در طی تحقیقات خود موفق به کشف و ثبت شواهدی از انفجار گاز متان شده است که دست‌کم دو ماه دوام داشت.

« گروتسینگر» این نتایج را نقطه عطفی در مأموریت کنجکاوی عنوان و خاطر نشان کرد: یکی از چند فرضیه مطرح درخصوص وجود متان این است که این گاز توسط میکروب‌های زنده تولید شده‌اند.

گاز متان نمی‌تواند برای مدت طولانی در مریخ دوام داشته باشد. محاسبات نشان می‌دهد، نور خورشید و واکنش‌های شیمیایی در جو مریخ منجر به شکسته شدن مولکول‌ها در مدت صدها هزار سال شده‌اند؛ درنتیجه نمونه اخیر متان باید به تازگی تولید شده باشد.

گاز متان می‌تواند از طریق فرآیند زمین‌شناسی موسوم به سرپانتینیت (serpentinization) - که به گرما و آب به شکل مایع نیاز دارد - یا توسط باکتری‌های تولیدکننده متان موسوم به متانوژن تولید شوند.

محققان همچنین برای نخستین‌بار، وجود مولکول‌های ارگانیک مبتنی بر کربن را در نمونه سنگ‌های مریخ تأیید کردند.

مریخ‌نورد کنجکاوی با استفاده از ابزار آنالیز نمونه در مریخ (SAM)، اقدام به حفاری در سنگی موسوم به Cumberland کرد؛ در تجزیه و تحلیل نمونه حفاری، مولکول‌های ارگانیگ مبتنی بر کربن شناسایی شدند.

این کشف اگرچه نشانه مستقیمی از وجود حیات در گذشته یا حال مریخ محسوب نمی‌شود، اما نشان می‌دهد که احتمالا این سیاره ترکیبات مورد نیاز برای میزبانی از حیات را در گذشته دارا بوده و هنوز هم دارد.

نتایج این یافته‌ها در مجله Science منتشر شد.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] پایان ماموریت فضاپیمای ونوس‌اکسپرس با خودسوزی در جو ناهید
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93092615703
چهارشنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۳ - ۱۳:۱۷



آژانس فضایی اروپا اعلام کرد ماموریت هشت‌ساله فضاپیمای «ونوس اکسپرس» به زودی به پایان می‌رسد.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، ماموریت این سامانه پیش‌تر چهار بار تمدیدی شده بود اما در حال حاضر سوخت آن به اتمام رسیده است.

بنا بر اعلام آژانس فضایی اروپا، این فضاپیما دیگر قادر به حفظ ارتباط با زمین نیست و به زودی در جو ناهید خواهد سوخت.

ونوس‌اکسپرس در آوریل سال 2006 با هدف بررسی دقیق جو ناهید وارد مدار این سیاره شد. در ابتدا قرار بود این سامانه برای دو سال در این مدار فعالیت داشته باشد، اما ماموریتش هشت سال طول کشید.

میزان دقیق سوخت به‌جامانده در این فضاپیما مشخص نیست زیرا این مدارگرد هیچ ابزاری برای اندازه‌گیری سوختش در اختیار ندارد.

بنا بر اعلام آژانس فضایی اروپا، ونوس‌اکسپرس ظرف چند هفته آینده در جو ناهید خواهد سوخت.

 

[Mohsen 89]

افزایش های ناگهانی متان در مریخ؛ گازی که می تواند منشاء زیستی داشته باشد

افزایش های ناگهانی متان در مریخ؛ گازی که می تواند منشاء زیستی داشته باشد

کاوشگر کنجکاوی ناسا که بر سطح این سیاره می گردد آثار گاز متان را یافته است - گازی که می تواند نشانه حضور حیات در گذشته یا زمان حال باشد.
این روبات دائما شاهد مقدار خیلی کمی متان در اتمسفر مریخ است اما همچنین در مواردی شاهد جهش های کوتاه مدت - ده بار بیش از میزان معمول - در این سیاره بوده است.
متان در سیاره سرخ از این جهت کنجکاوی برانگیز است که در زمین، ۹۵ درصد گاز متان از ارگانیسم های میکروبی متصاعد می شوند.
محققان به این امید دل بسته اند که نشانه های ملکول متان در مریخ ممکن است نشانه حضور حیات باشد.
کاوشگر کنجکاوی (Curiosity) نمی تواند منبع این متان را شناسایی کند، اما مظنون اصلی ذخایر زیرزمینی است که گهگاهی در اثر جابجایی هایی آزاد می شوند.
سوشیل آتریا دانشمند این کاوشگر گفت که ممکن است ترکیب های موسوم به کلاترات ها در پیدایش متان نقش داشته باشند.
پروفسور آتریا استاد دانشگاه میشیگان به بی بی سی گفت:‌ "اینها قفس های ملکولی از جنس یخ هستند که متان در آنها به تله می افتد. گاه به گاه، اینها شاید در اثر فشار مکانیکی یا حرارت بی ثبات می شوند و گاز متان آزاد می شود و از ترک های صخره ها به اتمسفر راه می یابد."
او این یافته را در نشست سالانه انجمن علوم ژئوفیزیک آمریکا در سانفرانسیسکو مطرح کرد.
البته این سوال باقی است که متان (CH4) ابتدا چگونه به میان کلاترات ها راه یافت.
این متان ممکن است از حشرات مریخی آمده باشد یا ممکن است در اثر فرآیندهای طبیعی مثل کنش متقابل آب با بعضی انواع سنگ ها ایجاد شده باشد.
در حال حاضر همه اینها در حد حدس و گمان است. اما حداقل کاوشگر کنجکاوی متان را ردیابی کرده.
تحلیل متان

برای دانشمندان مایه نگرانی بود که این کاوشگر متانی را که ماهواره ها از مدار مریخ یا با تلسکوپ های زمینی ردیابی می کردند، ثبت نمی کرد.
محققان به تدریج از خود می پرسیدند آیا سایر مشاهدات - با ماهواره و تلسکوپ - قابل اعتماد است یا نه.
کنجکاوی هم اکنون در یک گودال عمیق در خط استوای مریخ به نام گیل قرار دارد.
این روبات اوت ۲۰۱۲ فرود آمد و از مدت کوتاهی پس از آن شروع به مکیدن هوای مریخ و تحلیل عناصر آن کرد.
کنجکاوی دریافت که میزان ثابت متان ۰.۷ ذره در هر میلیارد است.
دکتر کریس وبستر از مرکز رانش جت ناسا که این تحقیقات را هدایت کرده گفت: "به این ترتیب باید حدود ۵ هزار تن متان در اتمسفر مریخ وجود داشته باشد."
"می توانید آن را با زمین مقایسه کنید که ۵۰۰ میلیون تن متان در هوا هست. تراکم متان در زمین حدود ۱۸۰۰ ذره در هر میلیارد است."
کمتر از حد لازم

جهش ها در میزان گاز متان که کاوشگر کنجکاوی در جریان یک دوره دو ماهه مشاهده کرده چهار بار اتفاق افتاده.
میزان آنها بین ۷ تا ۹ ذره در میلیارد متغیر است.
به گفته تیم محققان امکان دارد که این گاز از جایی نسبتا نزدیک یا در داخل گودال یا درست بیرون آن منتشر می شود.
اگر این روبات حجم کافی متان داشت می توانست آزمایش هایی برای شناسایی ایزوتوپ های مختلف آن انجام دهد تا ببنید سرمنشا زیستی دارد یا ژئولوژیکی.
اکتشاف مهم دیگری که این هفته در نشست انجمن زمین شناسی آمریکا اعلام شد این بود که کنجکاوی موفق به شناسایی مواد آلی (غنی از کربن) در سنگ های مریخی که حفاری کرده شده است.
این اولین بار است که وجود مواد آلی در سطح مریخ به طور قطع تایید می شود.
دانشمندان مایلند شاهد مواد آلی باشند چون حیات از آن نوع که ما می شناسیم تنها در حضور ملکول های کربن شکل می گیرد.
جان گروتزینگر دانشمند پروژه کنجکاوی گفت:‌ "این روزی بزرگ برای ماست - این لحظه تاجگذاری بعد از ۱۰ سال کار سخت است. اینکه می توانیم گزارش دهیم که در اتمسفر مریخ متان هست و در نزدیکی سطح هم ملکول های کربن فراوان وجود دارد."

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] آزمایش موفق موشک جدید روسیه

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93100301178
چهارشنبه ۳ دی ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۷

پرتاب آزمایشی موشک جدید روسیه در کلاس سنگین موسوم به آنگارا (Angara) روز گذشته (سه‌شنبه) با موفقیت انجام شد.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، موشک 54 متری Angara-A5 روز سه‌شنبه 23 دسامبر (دوم دی) از پایگاه فضایی پلستسک در شمال روسیه به فضا پرتاب شد.
این موشک به وزن 852 تن از سوخت نفت سفید و اکسیژن مایع استفاده کرده و نخستین نمونه‌ای محسوب می‌شود که پس از فروپاشی شوروی سابق بصورت کامل توسط روسیه طراحی و ساخته شده است.
بر اساس اعلام وزارت دفاع روسیه و آژانس فضایی فدرال روسیه – روس‌کاسموس – این موشک با هدف توسعه برنامه جدید روسیه برای پرتاب فضاپیمای سرنشین‌دار به فضا طراحی شده است.

پرتاب آزمایشی نسخه کوچک‌تر موشک آنگارا از ماه ژوئن (خرداد ماه) بدلیل ممنوعیت ناگهانی انجام پرتاب‌های خودکار، متوقف مانده بود.
«ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه نیز از طریق ویدئوکنفرانس شاهد انجام این پرتاب آزمایشی بود.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] هند با 73 میلیون دلار به مریخ رسید/تلاش برای انجام مأموریت بعدی

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93101005096
چهارشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۳ - ۰۹:۱۲



در آستانه سال جدید میلادی، کاوشگر مریخ هند یکصدمین روز حضور در مدار سیاره سرخ را جشن می‌گیرد.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، کاوشگر مأموریت مدارگرد مریخ (MOM) هند با نام غیررسمیMangalyaan پس از یک سفر 300 روزه و پیمودن مسافت 780 میلیون کیلومتری، 24 سپتامبر (دوم مهر) در گرانش ضعیف سیاره مریخ گرفتار شد.
طول عمر مدارگرد MOM حدود 180 روز پیش‌بینی شده است، اما این مأموریت می‌تواند تا 15 سال نیز افزایش پیدا کند.
این مدارگرد هنوز 37 کیلوگرم سوخت دارد و سالانه تنها دو کیلوگرم سوخت مصرف می‌کند، بنابراین مقدار کافی سوخت برای ادامه مأموریت طی سال‌های آینده دارد.
طول عمر فضاپیما بستگی به دوام باتری و سیستم‌های الکترونیک دارد؛ حداکثر عمر سیستم‌های الکترونیک نیز حدود 15 سال پیش‌بینی شده‌اند.
با این موفقیت که به عنوان یکی از دستاوردهای مهم فضایی 2014 معرفی شده است، نام هند بعنوان نخستین کشور آسیایی که به سیاره سرخ دست یافت، ثبت شد.
کل بودجه پروژه مأموریت مدارگرد مریخ (MOM) هند بالغ بر 73 میلیون دلار است که بسیار کمتر از بودجه 671 میلیون دلاری مدارگرد مریخ «ماون» ناسا است.
رئیس سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) از انجام یک مأموریت دیگر به مریخ بین سال‌های 2018 تا 2020 خبر داد که جزئیات این مأموریت بستگی به نتایج به دست آمده در مأموریت کاوشگر MOM دارد.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] برنامه مدارگرد مریخ هند برنده جایزه پیشگامان فضایی 2015 شد

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93102413600
چهارشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۳ - ۱۵:۲۴



جایزه پیشگامان فضایی 2015 در حوزه علم و مهندسی انجمن ملی فضای آمریکا به برنامه مدارگرد مریخ هند (MOM) تعلق گرفت.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، انجمن ملی فضا (NSS) آمریکا که یک سازمان آموزشی غیرانتفاعی محسوب می‌شود، با انتشار بیانیه‌ای از انتخاب برنامه مدارگرد مریخ هند بعنوان طرح منتخب جایزه پیشگامان فضایی 2015 خبر داد.
این جایزه همزمان با برگزاری کنفرانس بین‌المللی توسعه فضایی در تورنتو کانادا (24-20 مه) به مدیر آژانس تحقیقات فضایی هند (ISRO) اهدا خواهد شد.
علت انتخاب برنامه مدارگرد مریخ هند (MOM) موفقیت این کشور برای دستیابی به سیاره سرخ در نخستین تلاش و بهره‌مندی مدارگرد از یک دوربین با وضوح تصویر بسیار مناسب برای عکسبرداری از سطح مریخ عنوان شده است.
مدارگرد مریخ هند با نام غیررسمی Mangalyaan پس از یک سفر 300 روزه و پیمودن مسافت 780 میلیون کیلومتری، 24 سپتامبر 2014 میلادی (دوم مهر) در گرانش ضعیف سیاره مریخ گرفتار شد.
با این موفقیت نام هند به عنوان نخستین کشور آسیایی در کنار ناسا، آژانس فضایی اروپا (ESA) و شوروی سابق قرار گرفت که موفق به ارسال کاوشگر مریخ شدند.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] نخستین موشک روسیه در سال جدید پرتاب شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93111307354
دوشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۲:۳۸



روسیه دیروز (یکشنبه) نخستین پرتاب فضایی سال جدید خود را با استفاده از موشک تجاری پروتون به منظور ارسال یک ماهواره انگلیسی به مدار انجام داد.

به گزارش سرویس فناوری ایسنا، این پرتاب طبق برنامه و در ساعت 12:30 به وقت گرینویچ از بایکنور قزاقستان انجام شد. انتظار می‌رود این ماموریت در ساعت 4:02 امروز بعداظهر به وقت گرینویچ به مدار برسد.

ماهواره ارتباطی Inmarsat-5 F2 دومین نمونه از ناوگان ماهواره‌ای 1.6 میلیارد دلاری Global Xpress است که برای ارائه ارتباطات باند پهن در زمین، دریا و هوا طراحی شده‌اند.

به گفته شرکت Inmarsat، ماهواره I-F F2 به پوشش‌دهی آمریکا و اقیانوس اطلس خواهد پرداخت.

موشک پروتون-M تاکنون تعداد بسیاری از ماهواره‌های تجاری غربی و آسیایی را به مدار پرتاب کرده اما در سال‌های اخیر با شکست‌های متعددی روبرو بوده است.

در سال 2013، یک موشک حامل محموله برای ایستگاه فضایی بین‌المللی پس از پرتاب و در میان هوا منفجر شد. یک سال قبل از آن نیز یک پرتاب آرام پس از ناتوانی موشک در جایگیری در مدار درست و از دست دادن دو ماهواره، با شکست مواجه شده بود.

پرتاب روز یکشنبه، چهارصد و دومین پرتاب موشک پروتون بود که به آرامی آغاز شده و مراحل اول، دوم و سوم جداسازی در زمان برنامه‌ریزی‌شده انجام شدند تا ماهواره‌های 6-7 تنی به سمت مقصدش ادامه مسیر دهد.

روسیه قصد دارد در نهایت ناوگان پروتون را با موشک جدیدتر آنگارا جایگزین کند که سال گذشته پرتاب اولش را با موفقیت به انجام رساند.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] پایان مأموریت هفت ساله آخرین فضاپیمای باری اروپا با خودکشی انتحاری

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علم و فناوري جهان
کد خبر: 93112815612
سه‌شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۲:۳۱

آژانس فضایی اروپا (ESA) آخرین فضاپیمای باری خود از مجموعه فضاپیماهای ترابری خودکار (ATV) را منهدم کرده و به ماجراجویی‌های هفت‌ساله و موفقیت‌آمیز این فضاپیماها پایان داد.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، پنجمین و آخرین فضاپیمای ترابری خودکار (ATV) اروپا برای گرامیداشت یاد اخترفیزیکدان بلژیکی به نام ژرژ لومتر (Georges Lemaitre) – از ارائه دهندگان نظریه انفجار بزرگ – نامگذاری شده بود.
این فضاپیمای باری که محموله 6.6 تنی شامل سوخت، آب، تجهیزات آزمایشگاهی، اکسیژن، لباس و غذا را به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)‌ منتقل کرده بود، روز یکشنبه 15 فوریه (26 بهمن) پس از پایان مأموریت شش‌ماهه‌ از ایستگاه جدا شده و در جهشی انتحاری به درون جو زمین، خودکشی کرد.
عملیات انتحاری این فضاپیما برای 27 فوریه (هشتم اسفندماه) برنامه‌ریزی شده بود، اما به دلیل نقص فنی در یکی از چهار منبع نیرو حدود 10 روز زودتر انجام شد.
محققان آژانس فضایی اروپا در فرآیند خودکشی انتحاری این فضاپیما به دنبال بررسی این موضوع بودند که آیا می‌توان از چنین فرآیندی برای خودکشی انتحاری ایستگاه بین‌المللی (ISS) که برای سال 2024 برنامه‌ریزی شده است نیز استفاده کرد؟
جرم ایستگاه فضایی 420 تن است و با پایان عمر ایستگاه، یک زباله فضایی غول‌پیکر در فضا ایجاد خواهد شد که بحث کاهش زباله‌های فضایی را با چالش مواجه می‌کند.
پنج فضاپیمای ترابری خودکار (ATVs) متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESA) در طول ماموریت‌شان، برای انتقال محموله‌های باری، پیشرانه های آنبورد و افزایش ارتفاع ایستگاه مورد استفاده قرار گرفتند؛ حدود یک ماه قبل از آخرین فضاپیمای ترابری خودکار اروپا برای کاهش سرعت حرکت و پایین آوردن 2.5 کیلومتری ایستگاه استفاده شد.
این برنامه از سال 2008 و با پرتاب نخستین فضاپیما بسمت ایستگاه فضایی آغاز شد؛ بودجه اختصاص یافته به برنامه ATV که با همکاری 20 کشور عضو آژانس فضایی اروپا انجام شد، بالغ بر 5.6 میلیارد دلار اعلام شده است.
فضاپیماهای ترابری خودکار (ATVs) به نام اروپاییان بلندآوازه در عرصه علوم فضا نامگذاری شده بودند. نخستین فضاپیما به افتخار ژول‌ ورن، نویسنده داستان‌های علمی-تخیلی در قرن نوزدهم نام‌گذاری شده بود؛ سه فضاپیمای دیگر به افتخار «یوهان کپلر» ستاره‌شناس، «ادواردو آمالدی» فیزیکدان و «آلبرت انشتین» نامگذاری شده بودند. آخرین فضاپیما نیز به نام «ژرژ لومتر» کیهان‌شناس بلژیکی نامگذاری شده بود.
با پایان برنامه ATV، از کپسول باری پروگرس روسیه، فضاپیمای HII ژاپن، کپسول‌های باری دراگون و سیگنوس متعلق به شرکت‌های خصوصی آمریکایی اسپیس‌ایکس و اوربیتال ساینس برای ارسال محموله باری به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) استفاده خواهد شد.