► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄

[Amirali_31]

[h=4]به دنیای هیگزها خوش آمدید! آنچه امروز در مرکز سرن، ژنو،اعلام شد ممکن است یکی از بزرگترین کشفهای فیزیک در دوران ما باشد، نه تنها خبری برای دانشمندان که دنیای هیگز مرزهایی تازه در تکنولوژی و شناخت ما از طبیعت خواهد بود. حدود نیم قرن از جستجوی ذره هیگز می‌گذرد و امروز نتایج محکم‌ترین آزمایشها در اثبات وجود آن اعلام شدند. هیگز ذره‌ بسیار خرد و بنیادی (مثل الکترون اما بسیار سنگین‌تر) است که به سبب ناپایداری، آنی پس از پیدایش به انرژی و ذرات دیگر تبدیل می‌شود. اما هیگز چه ارتباطی با زندگی ما خواهد داشت؟
هیگز و میدان نیرویی که در سراسر کیهان ایجاد میکند شاید علت پدایش جرم در ذرات باشد. هر روز صبح که به امید کمی لاغر شدن (!) روی ترازو میروید در واقع وزن خود را می‌سنجید که از میزان جرم شما (ماده موجود در بدن) و نیروی گرانش زمین ایجاد می‌شود، وزن ما در ماه یا مریخ کمتر است (چون گرانش این کرات در سطحشان کمتر از زمین است) اما جرم ما تغییر نمی‌کند و فقط وابسته به میزان و نوع ذرات سازنده بدن ماست. اما چرا اصلا ما جرم داریم و چرا نیروی گرانش سبب ایجاد وزن می‌شود؟ جرم از چه نیرویی به وجود می‌آید؟ چرا این ذرات اتمی و بنیادی جرم‌های مختلفی دارند چرا الکترون این قدر سبکتر از پروتون است. هیگز ممکن است علت اینها باشد. هیگز چنان موضوع داغی در علم امروز است که برخی ژورنالیستها نام ذره خدا را به آن داده‌اند!

آیا با شناخت هیگز علم در آینده میتـواند ذرات و اتمها را با جرم دلخواه طراحی کند، چه اتفاقی در تکنولوژی و زندگی ما رخ خواهد داد؟ یا اینکه به مرور دانشمندان هیگزهای با مشخصات مختلف شناسایی می‌کنند (مانند داستان کشف کوارکها) و صدها معمای جدید مطرح می‌شود. کشف اخیر نتیجه آزمایشهایی است که در آشکارساز عظیمی به نام برخورد دهنده بزرگ هادرون یا ال.اچ.سی در سرن (سوییس) انجام شده، تونلی مدور به طول 27 کیلومتر که درون آن میدان مغناطیسی بسیار قوی ذرات اتمی پروتون را به شدت شتاب میدهد و این ذرات انرژی گرفته سرانجام به هم کوبیده می‌شوند تا در واپاشی آنها دانشمندان به دنبال آزمایش نظریه‌های خود و کشف ردی از ذرات جدید مانند هیگز هستند که انرژی مشخصی از خود آزاد می‌کنند. هزاران دانشمند و متخصص از کشورهایی در سراسر دنیا در پروژه ال.چی‌.سی نقش دارند از جمله فیزیکدانانی ایرانی.

درباره نظریه هیگز و اینکه چگونه جرم به وجود می‌آید: بنابر بر یک نظریه پیشرو حدود 14 میلیارد سال پیش که عالم از انفجار بزرگ یا مهبانگ شکل گرفت وقتی با انبساط کیهان محیط در حال سرد شدن بود فرصت شکل‌گیری اولین ذرات از انرژی به وجود آمد و ذرات هیگز میدان نیرویی در سراسر فضای کیهان ما ایجاد کردند که میدان هیگز نام دارد. حرکت برخی ذرات اتمی مثل پروتون‌ها و نوترون‌ها در این میدان کند است، زیرا نیروی هیگزها برآنها اثر می‌گذارد و در نتیجه اینرسی و جرم بیشتری پیدا می‌کنند (سنگینـتر می‌شوند) و برخی دیگر مثل الکترون‌‌ها سبکتر یا کم جرمــترند زیرا در این میدان کمتر گرفتار می‌شوند و برخی نیز اصلا گرفتار میدان هیگز نمی‌شوند، در نتیجه جرمی ندارند و با حداکثر سرعت سفر می‌کنند مثل فوتون‌ها![/h]بابک امین تفرشی

 

[infrequent]

کاوشگر «فرصت» در حال ورود به نقطه عطف حیات خود

کاوشگر «فرصت» در حال ورود به نقطه عطف حیات خود

کاوشگر «فرصت» ناسا که در ابتدای حضور خود در سیاره مریخ قرار بود برای سه ماه به فعالیت بپردازد، این هفته دهمین سالگرد حضور خود در سیاره سرخ را جشن خواهد گرفت.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، مریخ‌نورد ۹۸۴ میلیون دلاری فرصت در فاصله بیش از ۸۰۰۰ کیلومتری زمین در روز ۲۴ ژانویه سال ۲۰۰۴ برای اولین بار در سیاره سرخ فرود آمد.

البته که «فرصت» به پیچیدگی و جالبی «کنجکاوی» که از پیشرفته‌ترین فناوری در میان کاوشگرهای طراحی شده برخوردار بوده، نیست که پنج ماه پیش با فرود منحصربفرد خود در استوای مریخ، جهان را شگفت‌زده کرد.

کاوشگر «فرصت» پس از سالها حرکت در مریخ اکنون نشانه‌های پیری را بروز می‌دهد. این مریخ‌نورد از یک مفصل آرتروزی در بازوی روباتیک خود برخوردار بوده و به دلیل چرخ جلو بسیار بزرگ آن بیشتر به سمت عقب حرکت می‌کند.

در چند ماه گذشته، این کاوشگر در یک تپه غنی از خاک رس در دامنه غربی دهانه اندوور قرار داشته که با صحنه‌های پیش‌روی سابق آن بسیار متفاوت است. فرصت قصد دارد در چند ماه آینده از این نقطه خارج شده و سپس به سمت جنوب که به نظر از احتمالات بیشتری در کشفیات برخوردار بوده، حرکت کند.

مدتها پیش از آنکه کاوشگر کنجکاوی به روبات مورد علاقه همه تبدیل شود، فرصت این جایگاه را در اختیار داشت.

کاوشگر شش چرخ خورشیدی «فرصت» ۱۰ سال پیش با چتر در دهانه عقاب در نیکره جنوبی مریخ فرود آمد. چند هفته قبل از آن، کاوشگر دوقلوی آن موسوم به روح در سمت مخالف سیاره فرود آمده بود.

در ماه‌های ابتدایی آغاز به کار، «فرصت»، جهات تمام مسیرها، سنگهای لمس شده و حتی ارزیابی سلامت کاوشگر «روح» را دنبال می‌کرد.

این کاوشگر به سرعت توانست مفهوم نامش را نشان داده و در یک بستر دریاچه قدیمی حاوی مواد معدنی حاصل از وجود آب به عنوان اولین نشانه حیات وارد شد. در گام بعدی، فرصت نشانه‌هایی از یک محیط باستانی گرمتر و مرطوبتر از حالت کویری و سرد کنونی مریخ را شناسایی کرد.

کاوشگر «روح» از سوی دیگر در یک منطقه کم‌اهمیت‌تر فرود آمده و برای شناسایی شواهد زمین‌شناسی از وجود آب در گذشته مجبور شد مسافتی را سفر کند. پس از شش سال فعالیت مولد در مریخ، «روح» در سال ۲۰۱۰ در سکوت فرورفته و برای همیشه در شن مریخ باقی ماند.

«فرصت» با ورود به دهمین سال فعالیت خود برای چندین ماه به بررسی ترکیبات شیمیایی و تعیین سن سنگهای جالب در موقعیت کنونی خود پرداخته و سپس مجددا حرکت خود را آغاز خواهد کرد.


علم پرس

 

[infrequent]

اکتشافات معدنی به عمق فضا کشیده می‌شود

اکتشافات معدنی به عمق فضا کشیده می‌شود

اکتشافات معدنی از زمین به عمق فضا نیز کشیده شده است و دو شرکت طرح های خود را برای استخراج و بهره‌مندی از ذخایر معدنی سیارک‌ها اعلام کرده‌اند.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، شرکت Deep Space پروژه جاه طلبانه ای برای دستیابی به منابع معدنی سیارک ها داشته و مسؤولان این شرکت قصد دارند جزئیات این طرح را روز سه شنبه ۲۲ ژانویه (سوم بهمن) در موزه سانتا مونیکا اعلام کنند.

در این نشست فیلم انیمیشنی از طرح ساخت فضاپیمای اکتشافی FireFlies برای استخراج منابع معدنی سیارک ها به نمایش در می‌آید.

فضاپیمای FireFlies با وزن ۲۵ کیلوگرم تا سال ۲۰۱۵ میلادی طراحی شده و همراه ماهواره های مخابراتی بوسیله یک موشک راهی اعماق فضا می شود و کار اکتشافات خود را برای یافتن ذخایر معدنی و آب در دل سیارک تا یک دهه آینده آغاز می‌کند.

​

«دیوید گومپ» مدیرعامل شرکت Deep Space تأکید می کند: هرساله بیش از ۹۰۰ سیارک جدید در نزدیکی زمین کشف می‌شوند که حاوی ذخایر معدنی چشمگیری هستند؛ مواد معدنی و سوخت گرفته شده از این سیارک‌ها می‌تواند صنایع قرن آینده را با تحول مواجه سازد.

محققان قصد دارند با اجرایی شدن این طرح ها، از فلزات و سایر مواد بدست آمده برای ساخت ماهواره‌های مخابراتی یا ایستگاه های خورشیدی در فضا استفاده کرده و فلزات ارزشمند مانند پلاتین را برای مصارف زمینی استفاده کنند.

همچنین استخراج آب و جداسازی به دو جزء اصلی هیدروژن و اکسیژن می‌تواند برای سوخت موشک مورد استفاده قرار گیرد.

شرکت Planetary Resources نیز طرحی از نمونه اولیه تسلکوپ فضایی Arkyd-100‌ را رونمایی کرده است که برای مکان‌یابی سیارک های نزدیک به زمین و تحقق هدف بالقوه بهره‌مندی از ذخایر معدنی سیارک ها استفاده خواهد شد.

این شرکت‌ها معتقدند که طرح‌های جاه طلبانه علاوه بر کمک به حفظ ذخایر محدود کره زمین، می تواند به گسترش نفوذ انسان در اعماق فضا منجر شود.

علم پرس

 

[infrequent]

آب و هوای ستاره‌ای

آب و هوای ستاره‌ای

آب و هوا در این ستاره چطور است؟

این "نقشه آب وهوایی" از یک ستاره کوتوله قهوه‌ای با نام 2MASSJ22282889-431026 است.

کوتوله‌های قهوه‌ای را گاهی ستاره‌های شکست‌خورده می‌نامند. این نوع ستاره‌ها مانند سایر ستاره‌ها از یک توده متراکم گازی شکل می‌گیرند، اما توده کمتری دارند و نمی‌توانند مانند سایر ستاره‌ها اتم‌ها را متصل به یکدیگر نگهارند و انرژی تولید کنند.

این وضعیت باعث می‌شود که کوتوله‌های قهوه‌ای کمی شبیه به سیاره‌های گازی به نظر برسند.

دانشمندان ناسا با استفاده از داده‌های تلسکوپ‌های هابل و اسپیتزر این تصویر راهراه ازاز کوتوله قهوه‌ای است که لایه‌های توفانی از گازها را در اتمسفر نشان می‌دهد.


همشهری

 

[infrequent]

دمای کائنات رو به خنکی می رود/ کاهش 2درجه ای دمای کائنات

دمای کائنات رو به خنکی می رود/ کاهش 2درجه ای دمای کائنات

ستاره شناسان از تلسکوپی در استرالیا برای اندازه گیری دمای کائنات استفاده و اعلام کردند همانطور که در نظریه انفجار بزرگ پیش بینی شده، دمای کائنات خنک تر شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، گروهی بین المللی از دانشمندان سوئدی، فرانسوی، آلمانی و استرالیایی از تلسکوپ آرایه فشرده در نیورساوت ولز استفاده کرده تا میزان دمای کائنات را وقتی که در نیمه عمر کنونی اش قرار داشته است، اندازه گیری کنند.

"رابرت براون" دانشمند ارشد ستاره شناسی در بخش علوم فضای سازمان تحقیقات صنعتی و علمی کشورهای مشترک المنافع گفت: این دقیق ترین اندازه گیری است که تا کنون در مورد میزان خنک شدگی دمای کائنات طی عمر 13.77 میلیارد ساله اش صورت می گیرد.

ستاره شناسان نور رسیده از نیمه راه کائنات یعنی نوری که سفرش را وقتی در مسیر زمین آغاز کرده که کائنات در نیمه عمر کنونی اش بوده است، بررسی کردند.

آنها گاز موجود در کهکشانی در فاصله 7.2 میلیارد سال نوری زمین را که فقط توسط پرتوهای پس زمینه کیهانی- درخشش به جا مانده از زمان انفجار بزرگ- گرم نگه داشته شده است مطالعه کردند.

بر اساس نظریه انفجار بزرگ در مورد تولد کائنات، دمای پرتوهای پس زمینه کیهانی به آهستگی و با گسترش و بسط کائنات کاهش می یابد.

سباستین مولر از رصدخانه آنسالا در دانشگاه فناوری چالمر سوئد گفت: این پیش بینی چیزی است که ما در اندازه گیری های خود به آن رسیدیم. کائنات چند میلیاردسال پیش چند درجه گرم تر از اکنون بوده است دقیقا همانطور که نظریه انفجار بزرگ پیش بینی کرده بود.

بر اساس محاسبات صورت گرفته، دمای کائنات در چند میلیارد سال پیش 268 درجه سانتی گراد زیر صفر بوده است. اگر چه این میزان به نظر سرد می رسد اما از دمای کنون که منفی 270 درجه سانتی گراد یا فقط سه درجه بالای صفر مطلق است گرم تر بوده است.

خبرگزاری مهر

 

[infrequent]

تصویری از کودکی ستارگان

تصویری از کودکی ستارگان

ستاره‌شناسان رصدخانه جنوب اروپا تصویر جدیدی را از یک مهد ستارگان منتشر کرده‌اند که در فاصله 600 سال نوری از زمین قرار دارد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این تصویر جدید نشانگر ظهور دو ستاره درخشان از میان ابر لوپوس 3 واقع در صورت‌فلکی عقرب است که توسط تلسکوپ 2.2 متری رصدخانه لاسیلا در شیلی به ثبت رسیده است.

این ستارگان نوباوه حتی یک میلیون سال هم ندارند و هنگامی که مناطق ابر غبار و گاز سرد گرانش خود را از دست می‌دهند، ازهم فرو می‌پاشند(سمت چپ مرکز تصویر).

این ستارگان به قدری جوان هستند که درخشش آنها منحصرا از این انقباضات گرانشی نشات می‌گیرد. میلیونها سال دیگر طول خواهد کشید تا آنها نیز مانند خورشید و بیشتر ستارگان دیگر به ترکیب هیدروژن بپردازند.

ستاره‌شناسان بر این باورند که این سیستم شبیه به زادگاه خورشید در حدود 4.5 میلیارد سال قبل است.

ایسنا

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] ناسا برای رمزگشایی از اسرار ماده تاریک به مأموریت تحقیقاتی اروپا پیوست

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91110703870
شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۵۳

آژانس فضایی اروپا (ESA)‌ از پیوستن ناسا به مأموریت رمزگشایی از اسرار کیهانی ماده تاریک و انرژی تاریک خبر داد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تلسکوپ فضایی Euclid در سال 2020 میلادی به فضا پرتاب شده و در طول شش سال مأموریت، اقدام به نقشه‌برداری از دو میلیارد کهکشان در گستره ای به وسعت یک سوم آسمان خواهد کرد.
این مأموریت با هدف جمع آوری سرنخ هایی از ماده تاریک و انرژی تاریک که در تکامل کائنات نقش داشته اند، اما درک ضعیفی از ماهیت آنها بدست آمده است، انجام می شود.

به گفته «جان گرانسفلد» مدیر هماهنگی مأموریت های علمی ناسا، تأمین 16 آشکارساز مادون قرمز و چهار آشکارساز یدکی برای یکی از دو ابزار علمی تلسکوپ Euclid‌ بر عهده این سازمان خواهد بود.
محققان امیدوارند این ابزار علمی پیشرفته بتواند با انجام محاسبات دقیق در خصوص شتاب کیهانی، سرنخ‌های تازه‌ای از نحوه تکامل و آینده کائنات بدست آورند.

 

[*** s.mahdi ***]

برخورد غول سرخ با دیواره کیهانی در آینده



غول سرخ «بتلگئوس» تا پنج هزار سال دیگر با دیواره‌ای از گرد و غبار بین ستاره ای برخورد خواهد کرد.
ایسنا: ستاره بتلگئوس (Betelgeuse) در صورت فلکی شکارچی (Orion) واقع شده و 100 هزار برابر درخشان تر و یک هزار برابر بزرگتر از خورشید است که با چشم غیر مسلح بشکل نور نارنجی مایل به قرمز در سمت چپ کمربند صورت فلکی براحتی قابل مشاهده است؛ اگر این غول سرخ در مرکز منظومه شمسی قرار داشت، تا مدار سیاره مشتری گسترش پیدا می کرد.

تلسکوپ فضایی هرشل متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESA)‌ اخیرا تصویر جدیدی از ستاره بتلگئوس تهیه کرده است که نشان می دهد، این غول سرخ با سرعت 107 هزار کیلومتر در ساعت در حال حرکت بسمت دیواره ای از گرد و غبار بین ستاره ای است.

در این تصویر ستاره بتلگئوس بشکل یک دیسک درخشان در یک قوس گازی سپر مانند محاصره شده است.

اخترشناسان ESA تأکید می کنند، سپر قوسی شکل در سمت چپ در حقیقت ساختاری است که توسط باد خورشیدی خود ستاره ایجاد شده است، اما دیواره گرد و غبار ستاره ای می تواند ناشی از رشته های مرتبط با میدان مغناطیسی کهکشان یا ابرهای بین ستاره ای باشد. ​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] برخورد غول سرخ با دیواره کیهانی در آینده

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91110905384
دوشنبه ۹ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۹:۰۵



غول سرخ «بتلگئوس» تا پنج هزار سال دیگر با دیواره‌ای از گرد و غبار بین ستاره ای برخورد خواهد کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستاره بتلگئوس (Betelgeuse) در صورت فلکی شکارچی (Orion) واقع شده و 100 هزار برابر درخشان تر و یک هزار برابر بزرگتر از خورشید است که با چشم غیر مسلح بشکل نور نارنجی مایل به قرمز در سمت چپ کمربند صورت فلکی براحتی قابل مشاهده است؛ اگر این غول سرخ در مرکز منظومه شمسی قرار داشت، تا مدار سیاره مشتری گسترش پیدا می کرد.
تلسکوپ فضایی هرشل متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESA)‌ اخیرا تصویر جدیدی از ستاره بتلگئوس تهیه کرده است که نشان می دهد، این غول سرخ با سرعت 107 هزار کیلومتر در ساعت در حال حرکت بسمت دیواره ای از گرد و غبار بین ستاره ای است.
در این تصویر ستاره بتلگئوس بشکل یک دیسک درخشان در یک قوس گازی سپر مانند محاصره شده است.
اخترشناسان ESA تأکید می کنند، سپر قوسی شکل در سمت چپ در حقیقت ساختاری است که توسط باد خورشیدی خود ستاره ایجاد شده است، اما دیواره گرد و غبار ستاره ای می تواند ناشی از رشته های مرتبط با میدان مغناطیسی کهکشان یا ابرهای بین ستاره ای باشد.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] «پیشگام»، نخستین میمون فضانورد ایرانی

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري

کد خبر: 91111106956
چهارشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۹:۱۲



رییس پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی سازمان فضایی ایران نام غیررسمی نخستین میمون فضانورد ایران را که سالم به زمین برگشت، «آفتاب» و نام رسمی آن را «پیشگام» اعلام کرد.
به گزارش خبرنگار فناوری ایسنا، دکتر محمد ابراهیمی در نشست خبری پرتاب موفقیت‌آمیز کاوشگر پیشگام همراه با موجود زنده که عصر امروز در پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی برگزار شد در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا درباره نام میمون فضانورد ایرانی گفت: زمانی که این میمون برای آموزش‌های فضانوری آماده می‌شد، همکاران ما در پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی اسم آفتاب را برای این میمون انتخاب کردند اما پس از قرنطینه این حیوان و انجام آزمایشات لازم جهت کسب آمادگی برای اعزام به فضا، نام رسمی این میمون، پیشگام انتخاب شد.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]کشف ستاره‌ پیری که قادر به زایش است
[/h]

اخترشناسان دانشگاه میشیگان با استفاده از تلسکوپ فضایی هرشل، ستاره کهنسالی را شناسایی کرده اند که همچنان قادر به تولید سیارات جدید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستاره TW Hydrae با عمر 10 میلیون سال در فاصله 176 سال نوری واقع شده است؛ دیسک مواد اطراف این ستاره بقدری بزرگ است که می تواند سیاراتی بیشتر از منظومه شمسی تولید کند.

«ادوین برگین» از محققان دانشگاه میشیگان تأکید می کند: انتظار کشف این حجم گاز را در اطراف یک ستاره پیر نداشتیم؛ بطور معمول ستارگان در این سن فاقد مواد در اطراف خود هستند، اما جرم این ستاره برای ساخت دست کم 50 سیاره در ابعاد مشتری کافی است.

تیم تحقیقاتی روش جدید و بسیار دقیقی برای سنجش وزن دیسک های تولید کننده سیاره ابداع کرده اند که می تواند بطور مستقیم میزان گاز اطراف یک ستاره را محاسبه کند.

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هرشل، قادر به تجزیه و تحلیل نور ساطع شده از ستاره پیر TW Hydrae‌ و جداسازی نشانه های طیفی گاز هیدروژن دوترید (hydrogen deuteride) شدند که در این حالت امکان اندازه گیری سطح هیدروژن دوترید و تعیین وزن دقیق دیسک اطراف ستاره فراهم شد.

«پاول گلداسمیت» از محققان پروژه تلسکوپ فضایی هرشل در آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL)‌ ناسا تأکید می کند: پیش از ابداع این روش مجبور به تخمین مقدار گاز اطراف ستارگان بودیم، اما اکنون با استفاده از قدرت تطیبق پذیری و حساسیت تلسکوپ هرشل، به نتایج مهمی در خصوص شکل گیری ستارگان و سیارات دست پیدا می کنیم.

این نتایج گام مهم دیگری برای درک تنوع سیستم های کهکشانی محسوب می‌شود که رصد سیستم های ابر زمین، سیاراتی در ابعاد مشتری یا نپتون مانند را امکان پذیر می کند؛ همچنین اندازه گیری سیستم ها در بدو تولد و شکل گیری، به اخترشناسان برای بررسی نحوه شکل گیری و تکامل منظومه شمسی کمک خواهد کرد.


نتایج این تحقیق در مجله Nature‌ منتشر شده است.

​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]پرتاب ماهواره جدید ناسا برای پشتیبانی از ایستگاه فضایی بین‌المللی و تلسکوپ هابل
[/h]

یک موشک بدون سرنشین آریان پنج ناسا، صبح روز پنج‌شنبه برای استقرار اولین نسل از ماهواره‌های ارتباطی ناسا برای پشتیبانی از ایستگاه فضایی بین‌المللی، تلسکوپ فضایی هاب ل و دیگر فضاپیماها به فضا پرتاب شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این موشک 58 متری در ساعت 01:48 به وقت گرینویچ به عنوان اولین مورد از 13 پرتاب برنامه‌ریزی شده در سال 2013 از ایستگاه نیروی‌ هوایی کیپ کارناوال به فضا پرتاب شد.

ماهواره پیگیری و انتقال داده موسوم به TDRS که توسط شرکت بوئینگ ساخته شده، به یک شبکه هفت عضوی خواهد پیوست که پرتابهای موشکی را پیگیری کرده و داده‌های ارتباطی را به ایستگاه فضایی، هاب ل و فضاپیماهای دیگر در مدار زمین ارسال و دریافت می‌کند.

دو ماهواره TDRS دیگر در سال 2009 و 2011 از خدمت خارج و به مدارهای بالاتر با عنوان گورستان منتقل شدند. ماهواره سوم در پی حادثه سقوط شاتل فضایی چلنجر در سال 1986 از بین رفت.

ناسا تا سال 1995 از شاتلهای فضایی خود برای ارسال ماهواره استفاده می‌کرد که در سال 2000 این کاربری را به موشکهای اطلس انتقال داد.

این سازمان با شش ماهواره در حال کار و یک ماهواره هفتم یدکی می‌تواند با فضاپیماهای حاضر در مدار پائین زمین ارتباط داشته و آنها را پیگیری کند.

پیش از سال 1983 و ارسال اولین ماهواره TDRS، ناسا بر ارتباطات زمینی بویژه از طریق هواپیماها و کشتی‌ها تکیه داشت که نگهداری از آنها پرهزینه بوده و تنها بخشی از پوشش یک شبکه مداری را ارائه می‌کند.

نسل دوم این ماهواره از سال 2000 تا 2002 به فضا پرتاب شدند. پرتاب روز پنج‌شنبه اولین مورد از سه پرتاب برنامه‌ریزی شده از نسل سوم ماهواره‌های مورد نیاز برای جایگزینی اعضای فرسوده این گروه بوده است.

فضاپیمای جدید TDRS با هزینه بین 350 میلیون تا 400 میلیون دلار طی 10 روز به مدار هدف خود رسیده و پس از سه ماه آزمایش، خدمات خود را آغاز خواهد کرد.

ماهواره‌های دوازدهم و سیزدهم این گروه قرار است در سالهای 2014 و دسامبر 2015 به فضا پرتاب شوند.

​

 

[infrequent]

اعلام فراخوان انتخاب نخستین فضانورد ایرانی/ چه کسانی بیشترین شانس را دارند؟

اعلام فراخوان انتخاب نخستین فضانورد ایرانی/ چه کسانی بیشترین شانس را دارند؟

رییس پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی سازمان فضایی ایران با اعلام برنامه انتخاب فضانورد ایرانی در آینده از تدوین نقشه راه تعلیم فضانورد در این پژوهشکده خبر داد.

به گزارش علم پرس؛ دکتر محمد ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این که هنوز پروسه انتخاب فضانورد ایرانی برای اعزام به فضا طی سال های آینده، انجام نشده است، گفت: در این راستا مطالعات انتخاب فضانورد انجام شده و نقشه راه تعلیم فضانورد، تدوین و مذاکراتی هم با نهادهای مرتبط انجام شده است.

وی با تاکید بر این که برنامه انتخاب فضانورد ایرانی در آینده اعلام می‌شود، تصریح کرد: راحت‌ترین روش انتخاب فضانورد، استفاده از خلبانان است؛ اما ممکن است که بهترین گزینه نباشد و در این صورت فراخوان عمومی‌تری هم اعلام می‌کنیم که در آینده تصمیم‌گیری خواهد شد.

ابراهیمی در خصوص ویژگی‌های یک فضانورد گفت: چنانچه خلبانی به عنوان نخستین فضانورد ایرانی انتخاب شود باید خلبان با تجربه هواپیمای جنگنده باشد چرا که این افراد شتاب و ارتعاشات زیادی را در طول پرواز تحمل کرده‌اند.

وی افزود: به طور کلی خلبان هم باید یک فرد علمی باشد تا بتواند آموزش‌ها را فرا بگیرد و هم از نظر فیزیک بدنی آمادگی تحمل شرایط سخت را داشته و نباید جثه بزرگی هم داشته باشد تا به راحتی در فضاپیما مستقر شود.

ابراهیمی با بیان اینکه مهندسان و پزشکان بیشتر از سایر متخصصان، فضانورد شده‌اند، تصریح کرد: تاکنون انتخاب فضانورد از میان گزینه های خلبانان و یا سایر افراد قطعی نشده است اما اولویت با خلبانان بوده که آموزش‌هایی هم دیده‌اند.

وی با بیان اینکه ممکن است افراد عادی هم به عنوان فضانورد انتخاب شوند، گفت: معمولا افراد بالای ۲۰ سال و زیر ۵۰ سال فضانورد شده‌اند اما ما هنوز درخواستی را اعلام نکردیم ولی همزمان که تصمیم‌گیری‌ها نهایی شد الزاماتی هم اعلام خواهد شد که در این صورت افرادی که می‌توانند با شرایط اعلام شده خود را تطبیق دهند می‌توانند فضانورد شوند.

رییس پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی سازمان فضایی ایران با اشاره به تدوین برنامه‌ی اعزام انسان به فضا در این پژوهشکده گفت: این برنامه به شورای عالی فضایی کشور ارایه شده است و بر اساس آن پروژه‌ی اعزام انسان به فضا در دو مرحله همراه با گام‌های مختلف طراحی شده است.

وی با بیان این‌که بر اساس این برنامه، اعزام انسان به فضا در دو مرحله‌ی ارسال فضانورد به زیر مدار و مدار صورت می‌گیرد از تحقق مرحله‌ اول در آینده‌ نه چندان دور خبر داد و گفت: امیدواریم بتوانیم از سال ۹۲ تا حداکثر پنج تا شش سال اولین فضانورد ایرانی به زیر مدار ارسال کنیم.

میمون فضانورد

ابراهیمی، اعزام فضانورد به مدار را کار بسیار پیچیده‌ای عنوان کرد و گفت: از جمله زیرساخت‌های لازم برای اعزام انسان به فضا داشتن پایگاه ملی پرتاب و ماهواره‌بر با قابلیت حمل ماهواره‌های چند تن وزن است. به هر حال، اگر در پنج سال اول بتوان زیرساخت‌های لازم را در کشور فراهم کرد، به راحتی می‌توان در پنج سال دوم، اولین فضانورد ایرانی را به مدار زمین ارسال کرد.

وی ادامه داد: در حال حاضر تمرکز اصلی ما بر روی اعزام اولین فضانورد ایرانی به زیر مدار کره زمین است که امکانات آن تا اندازه‌ای در کشور وجود دارد که اولین گام این هدف نیز با پرتاب موفقیت‌آمیز کاوشگر پیشگام برداشته شده است.

رییس پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی سازمان فضایی تصریح کرد: برای اعزام فضانورد به مدار کره زمین گام‌های میانی مختلفی باید در کشور برداشته شود که از جمله‌ی آنها می‌توان به ارسال سلول زنده به فضا از طریق ماهواره‌ها، ارسال اشیا به فضا و دستیابی به فناوری‌های کاهش سرعت در فضا اشاره کرد.


علم پرس

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] اعزام نخستین فضانورد ایرانی به فضا تا سال 97/ماموریت:سفر 15 دقیقه‌یی به 200 کیلومتری زمین!

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91111710635
سه‌شنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۴:۱۲

رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی سازمان فضایی با اشاره به اعزام نخستین فضانورد ایرانی به فضا تا سال 97 گفت: با پرتاب کپسولی به ارتفاع 200 کیلومتر در زمان 15 دقیقه، نخستین انسان ایرانی به فضا اعزام می‌شود.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر محمد ابراهیمی که در جمع برگزیدگان دانش آموزی سومین مسابقات طراحی و ساخت سامانه های هوافضایی سخن می گفت درباره پروژه ایران برای اعزام فضانورد به فضا توضیح داد: این پروژه چندین سال است که به صورت جدی پیگیری می شود و در دو فاز عمده اعزام زیرمداری و اعزام مداری برنامه ریزی شده است.
رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی درباره تجهیزات لازم برای کپسول حامل انسان، خاطرنشان کرد: تجهیزات در این نوع کپسول ها باید از نظر امنیت و ارگونومی از جنس تجهیزات پروازهای هوایی باشد؛ ویژگی هایی که در فضاپیماهای معمول مانند راکت ها دیده نمی شود.
وی درباره ایده اولیه کپسول فضایی حامل انسان در ایران گفت: این ایده اولیه ترکیبی از حجم های مخروط، استوانه و نیم کره است که توانایی حمل سه نفر را خواهد داشت اما در مرحله زیرمداری تنها با یک فضانورد پرتاب می شود.
ابراهیمی افزود: برای کپسول فضایی ایران زیرسیستم هایی مانند مخابرات و رهگیری، بازیابی، فرار اضطراری و پیشرانش تعیین شده و نیز سناریویی برای گام هایی که منجر به این هدف می شوند نوشته شده که در نهایت نقشه راهی را در این زمینه به دست داده است.
رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی با تأکید بر اینکه کاوشگر پیشگام با بالاترین توان موجود به فضا پرتاب شد، یادآور شد: پیشگام با 300 کیلو وزن و با سرعت چهار ماخ به فضا پرتاب شد و در هنگام فرود نیز سرعت آن به زیر یک ماخ رسید و بازیابی شد اما قاعدتا برای پرتاب کپسول چندتنی حامل انسان باید بر مشکلات تکنولوژیک فعلی فائق بیاییم.
وی توضیح داد: ما 10 تکنولوژی اصلی را با توجه به برنامه های ناسا و اهداف خود تعیین کرده ایم که پشتیبانی حیات، ورود مجدد، کنترل خودکار عملیات و مدیریت حرارتی از جمله این 10 تکنولوژی هستند. دستیابی به این تکنولوژی ها و آزمایش آنها درسطوح میانی تعریف می شود که پرتاب کاوشگر5(پیشگام) نیز یک نُد میانی برای این پروژه بود.
وی ضمن بیان اینکه آزمایش تکنولوژی های حفظ حیات و برگشت سالم در پرتاب پیشگام مد نظر پژوهشگران بود، گفت: تکنولوژی حفظ حیات از زمان پرتاب کاوشگرهای 3 و 4 حامل کرم ها و عروسک شبیه ساز موجود زنده ارتقا داده شده تا به وضعیت کاوشگر پیشگام رسیده است. ضمن اینکه وضعیت چترهای فرود نیز ارتقا داده شده است.
به گفته ابراهیمی، سرعت پیشگام در لحظه ورود هشت متر بر ثانیه بوده است که در کاوشگرهای بعدی باید به چهار متر بر ثانیه برسد و یا با چترهای بیشتر فرود بیاید.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]نگاهی به درون حفره‌های کهکشانی[/h]

هم‌گرایی گرانشی پدیده‌ای است که به علت خم شدن نور در عبور از نواحی پر جرم اتفاق می‌افتد. داده‌های اخیر نشان دادند که نواحی با جرم بسیار کم (مانند حفره‌های درون کهکشانی) هم می‌توانند سهم مهمی در هم‌گرایی نور داشته باشند.

جرم درون خوشه‌ی کهکشان‌ها باعث پیچش فضا-زمان اطراف خود می‌شود. این پدیده سبب می‌شود تا کهکشان‌های زمینه، روشن‌تر به نظر برسند و یا دچار اعوجاج شوند. گونه مشابه‌ای از هم‌گرایی گرانشی (gravitational lensing) زمانی اتفاق می‌افتد که نور از درون حفره‌ای با چگالی کمتر از میانگین عبور می‌کند. یافته استاندارد پیش‌بینی می‌کند که این نواحی کم جرم٬ تاثیر کوچکی بر نور کهکشان‌ها دارند٬ اما محاسبات جدید در Physical Review Letters نشان داده که حفره کیهانی تاثیرات زیادی بر نور کهکشان‌ها می‌گذارد (آن‌ها را روشن‌تر می‌کند)٬ به طوری که سیگنال مربوط به هم‌گرایی استاندارد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این نتایج می‌تواند بر توصیف بررسی‌های نجومی بزرگ مقیاس تاثیر بگذارد.


منجم‌ها با اندازه‌گیری هم‌گرایی گرانشی٬ می‌توانند جرم جسم گرانشی را به‌دست ‌آورند و یا چگالی جرم را در یک مسیر مشخص تخمین بزنند. بیشترین علت این هم‌گرایی مربوط به نواحی با تمرکز بالای جرم بوده است٬ اما نور می‌تواند با عبور از حفره‌های کهکشان که تمرکز جرم در آن بسیار کم است نیز٬ تحت تاثیر قرار بگیرد. اندازه حفره‌ها‌ی بین کهکشانی بین ده تا صد سال نوری است٬ که جمعاً بیش از نیمی از حجم کیهان را اشغال می‌کنند. مدل‌های پیشین هم‌گرایی گرانشی٬ تنها جنبه‌ی خمیده شدن نور را تحت تاثیر حفره در نظر می‌گرفتند. که این پدیده باعث می‌شود تا جسم زمینه٬ کوچکتر (و تا حد کمی کم نورتر ) از مقدار واقعی به نظر آید.

زیستزو بولیکو (Krzysztof Bolejko) و هم‌کارانش از دانشگاه سیدنی در استرالیا محاسبات دقیقی بر روی هم‌گرایی از حفره انجام دادند. در تجزیه تحلیل کامل نسبیتی٬ آن‌ها تاثیر افزایش طول موج را درنظر گرفتند. این پدیده به این علت اتفاق می‌افتد که حفره‌ها در کل سریع تر از جهان منبسط می‌شوند. انتقال به سرخ اضافی که در داده‌ها در نظر گرفته شده٬ منجر به تخمین فاصله‌ی اجسامی شده است که نزدیک به نواحی دور حفره قرار دارند. بنابراین آن‌ها روشن‌تر از حد انتظار به نظر می‌رسند. نویسندگان این مقاله فکر می‌کنند که تأثیرات حفره باعث می‌شود تا بتوان برخی از ناهمسانی‌های آماری را در یافته‌های مربوط ابرنواختر توضیح داد.

psi.ir ​

 

[infrequent]

پرواز بزرگترین بادبان خورشیدی به فضا در 2014

پرواز بزرگترین بادبان خورشیدی به فضا در 2014

بزرگترین بادبان خورشیدی قرار است در سال 2014 در ماموریتی برای نمایش ارزش نیروی محرکه بدون سوخت به سکوی پرتاب هدایت شود.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این بادبان خورشیدی ناسا ملقب به Sunjammer از یک طرف حدود 38 متر بوده و مساحت آن نزدیک به 1208 متر مربع است و از فوتونهای خورشید برای رانش فضاپیما به جلو استفاده می‌کند.

بادبان خورشیدی Sunjammer​

این پروژه توسط شرکت L'Garde در حال ساخت بوده که پیش از این نیز در پروژ‌ه‌های دیگر از جمله ساخت ساختار قابل تورم برای آنتن‌های فرکانس رادیویی و آرایه‌های خورشیدی همکاری داشته است.

پرواز این بادبان برای اواخر سال 2014 برنامه‌ریزی شده که بر روی یک موشک فالکون 9 شرکت اسپیس ایکس به فضا پرتاب خواهد شد.

در ماههای اول پرتاب این بادبان، چند آزمایش از جمله استقرار آن، نمایش کنترل برداری با استفاده از پره‌های سر بادبان، ناوبری دقیق و در نهایت حفظ موقعیت فضاپیما در یک موقعیت گرانشی ثابت موسوم به نقطه لاگرانژ یک خورشید-زمین اجرا خواهد شد.

Sunjammer تنها ماموریت بادبان خورشیدی در جهان نبوده بلکه ناسا پیش از این در نوامبر 2010 فضاپیمای NanoSail-D را با طول بادبان 9.3 متر مربع به فضا پرتاب کرده بود. همچنین کاوشگر ایکاروس ژاپن نیز بادبان خورشیدی خود را در ژوئن 2010 در فضا مستقر کرده و اولین فضاپیمایی بود که در میان فضا با نیروی محرکه نور خورشید حرکت می‌کرد.

Sunjammer را می‌توان بر سیستمهای هشدار هواشناسی فضایی کار گذاشت که خبرهای منظم‌تر و دقیق‌تر از فعالیت جرقه خورشیدی ارائه کند.

این بادبان خورشیدی در حالت باز نشده به اندازه یک ماشین ظرفشویی بوده و وزن آنها تنها 32 کیلوگرم است.

ناسا علاقه‌مند است کارکردهای دیگری را نیز برای این بادبان خورشیدی داشته باشد از جمله اینکه از آن در جمع‌آوری و حذف ضایعات مداری، خارج کردن ماهواره‌های استفاده شده از مدار، ارائه یک پیوند مستقیم ارتباطی با قطب جنوب زمین و همچنین برای نیروی محرکه فضای عمیق استفاده کند.

موفقیت این بادبان خورشیدی برای فعالسازی چندین ماموریت علمی و اکتشافی که تنها از بادبان خورشیدی استفاده می‌کنند، نقش مهمی ایفا می‌کند. همچنین ناسا قصد دارد از فضاپیماهای مجهز به این فناوری برای بازدید از چند سیارک نزدیک به زمین استفاده کند.


ایسنا

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] عبور یک سیارک در فاصله‌ای نزدیکتر از ماهواره‌ها به زمین

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91111911753
پنجشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۲۲

دانشمندان ناسا از عبور یک سیارک به اندازه نیمی از زمین فوتبال از فاصله بسیار نزدیکی از زمین در شامگاه جمعه 15 فوریه 2013 میلادی (27 بهمن)، خبر داده‌اند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به گفته دانشمندان، فاصله سیارک 2012 DA14 از زمین نسبت به بسیاری از ماهواره‌های حاضر در مدار نزدیکتر بوده، اما آسیبی را متوجه زمین نخواهد کرد.
این سیارک شامگاه 15 فوریه (27 بهمن) از فاصله 27 هزار و 680 کیلومتری زمین عبور خواهد کرد که یک فاصله رکوردشکن خواهد بود.
2012 DA14 سال گذشته توسط یک تیم آماتور اسپانیایی شناسایی شد. اگرچه این سیارک از فاصله نزدیکتری از ماهواره‌های زمین‌هم‌زمان که در ارتفاع 35 هزار و 800 کیلومتری قرار دارند، گذر می‌کند اما هیچ گونه خطر برخورد با زمین وجود ندارد.
این سیارک 45 متری هر 40 سال از کنار زمین عبور کرده اما هر 1200 سال برخورد می‌کند و به گفته دانشمندان، حتی در صورت برخورد نیز تاثیر فاجعه‌باری بر زمین نخواهد داشت.
سیارک 2012 DA14 تقریبا به اندازه جسمی است که در سال 1908 در جو بالای سیبری منفجر و به عنوان رویداد تونگوسا شناخته شده است.
به گفته محققان، 50 هزار سال پیش یک سیارک به اندازه 2012 DA14 با زمین برخورد و دهانه مشهور دنباله‌دار را در آریزونا ایجاد کرد. اما آن سیارک از آهن ساخته شده بود که تاثیر ضربه آنرا بسیار نیرومند کرده بود.
ناسا قصد دارد با استفاده از رادار گلداستون خود در بیابان موجاوه کالیفرنیا این سیارک را از روز 16 تا 20 فوریه دنبال کند. این مشاهدات می‌تواند به ستاره شناسان در ساخت یک نقشه سه بعدی از این سیارک به علاوه تخمین‌های اصلاح شده از شکل این سنگ، گردش و انعکاس آن کمک کند.

مدار حرکت سیارک از نزدیکی زمین نسبت به مدار ماه

 

[infrequent]

عبور یک سیارک در فاصله‌ای نزدیکتر از ماهواره‌ها به زمین
...

دانشمندان ناسا از عبور یک سیارک به اندازه نیمی از زمین فوتبال از فاصله بسیار نزدیکی از زمین در اواخر هفته آینده خبر داده‌اند.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، به گفته دانشمندان، فاصله سیارک ۲۰۱۲ DA14 از زمین نسبت به بسیاری از ماهواره‌های حاضر در مدار نزدیکتر بوده، اما آسیبی را متوجه زمین نخواهد کرد.

این سیارک در روز ۱۵ فوریه(۲۷ بهمن) از فاصله ۲۷ هزار و ۶۸۰ کیلومتری زمین عبور خواهد کرد که یک فاصله رکوردشکن خواهد بود.

۲۰۱۲ DA14 سال گذشت توسط یک تیم آماتور اسپانیایی شناسایی شد. اگرچه این سیارک از فاصله نزدیکتری از ماهواره‌های زمین‌هم‌زمان که در ارتفاع ۳۵ هزار و ۸۰۰ کیلومتری قرار دارند، گذر می‌کند اما هیچ گونه خطر برخورد با زمین وجود ندارد.

این سیارک ۴۵ متری هر ۴۰ سال از کنار زمین عبور کرده اما هر ۱۲۰۰ سال برخورد می‌کند و به گفته دانشمندان، حتی در صورت برخورد نیز تاثیر فاجعه‌باری بر زمین نخواهد داشت.

سیارک ۲۰۱۲ DA14 تقریبا به اندازه جسمی است که در سال ۱۹۰۸ در جو بالای سیبری منفجر شد و به عنوان رویداد تونگوسا شناخته شده است.

به گفته محققان، ۵۰ هزار سال پیش یک سیارک به اندازه ۲۰۱۲ DA14 با زمین برخورد و دهانه مشهور دنباله‌دار را در آریزونا ایجاد کرد. اما آن سیارک از آهن ساخته شده بود که تاثیر ضربه آنرا بسیار نیرومند کرده بود.

ناسا قصد دارد با استفاده از رادار گلداستون خود در بیابان موجاوه کالیفرنیا این سیارک را از روز ۱۶ تا ۲۰ فوریه دنبال کند. این مشاهدات می‌تواند به ستاره شناسان در ساخت یک نقشه سه بعدی از این سیارک به علاوه تخمین‌های اصلاح شده از شکل این سنگ، گردش و انعکاس آن کمک کند.



علم پرس

 

[infrequent]

رئیس پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی با ردشایعات مربوط به میمون خالدار:«پانی» و «آفتاب»سالمند

رئیس پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی با ردشایعات مربوط به میمون خالدار:«پانی» و «آفتاب»سالمند

رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی با تأکید بر موفقیت‌آمیز بودن پرتاب کاوشگر «پیشگام»، شایعات مربوط به صحت نداشتن بازیابی میمون از کپسول حاوی این موجود زنده را بی اساس خواند و بدون اشاره به منبع اصلی ارائه کننده عکسهای آرشیوی، رسانه‌ها را به عجله در به کار بردن عکسهای آرشیوی متهم کرد.

به گزارش خبرنگار علمی ایسنا، دکتر محمد ابراهیمی در حاشیه اختتامیه سومین دوره مسابقات طراحی و ساخت سامانه‌های هوافضایی در جمع خبرنگاران در پاسخ به ایسنا درباره این شایعات، توضیح داد: پژوهشکده سامانه های فضانوردی پیش از پرتاب کاوشگر5 (پیشگام) آزمایش ها و آموزش های بسیاری انجام داده که در خلال آنها تصاویری نیز از سوی رسانه ها تهیه شده است.

ابراهیمی بدون اشاره به منبع اصلی ارائه کننده عکس‌های آرشیوی به رسانه‌ها، چنین اظهار نظر کرد که رسانه ها بلافاصله پس از اعلام خبر پرتاب موفق پیشگام، تصاویری را از میمون های دیگر این پژوهشکده به عنوان گزارش تصویری از میمون پیشگام منتشر کرده‌اند.

ابراهیمی با اشاره به اینکه این پژوهشکده برای انجام مأموریت های خود میمونهای زیادی را آموزش داده است، گفت: این میمونها ممکن است در مراحل مختلف مانورها، عملیات و آموزش ها عکس های متفاوتی داشته باشند اما آنچه که قابل استناد است تصاویر میمونی است که در محفظه کپسول قرار دارد و از آن خارج می شود.

رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی کشور درباره میمونی که تصویر آن در رسانه ها منتشر شده و پیشانی آسیب‌دیده دارد، خاطرنشان کرد: نام این میمون «پانی» است که یک میمون ماده است و عکس های آن در حین آموزش شتاب و لرزش گرفته شده است. «پانی» با کمی شیطنت خود را زخمی کرده بود که پس از آن نیز بهبود یافت؛ برخلاف ادعاها هیچ یک از میمونها آموزش دیده پژوهشکده، خال گوشتی ندارند.

وی رسانه‌ها را متهم به عجله زیاد در انتشار عکس ها کرد و گفت: بعضی از این عکس‌ها پیش از آنکه گروه از محل پرتاب کاوشگر بازگردد و احتمالا به دلیل آنکه از نظر هنری عکس های بهتری بوده اند، منتشر شده است. این در حالیست که گروه تا آن لحظه هیچ عکسی از میمون فضانورد را آپلود نکرده بود.

ابراهیمی تأکید کرد: تصایر میمون فضانورد پیشگام کاملا روشن است و جای هیچ گونه بحثی ندارد؛ چنانچه میان میمونی که درون محفظه قرار دارد و از آن خارج می شود نه تفاوت رنگی هست و نه بریدگی وجود دارد.

ایسنا

 

[infrequent]

بازتعریف منطقه قابل سکونت سیارات بیگانه

بازتعریف منطقه قابل سکونت سیارات بیگانه

یکی از مهمترین ویژگی‌های یک سیاره بیگانه این است که آیا در منطقه قابل سکونت و در فاصله مناسب از ستاره خود قرار گرفته یا نه و اکنون دانشمندان مرزهای این منطقه را مجددا تعریف کرده‌اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قابل سکونت به موقعیتی گفته می‌شود که سیاره در یک مسافت نه خیلی دور، نه خیلی نزدیک از سیاره میزبان خود قرار داشته و از شرایط لازم برای آب مایع برخوردار باشد.

اکنون اعمال تغییرات در این تعریف، می‌تواند تاثیر چشم‌گیری بر تعداد سیارات فراخورشیدی موجود در منطقه قابل سکونت داشته، برخی از سیارات فراخورشیدی که تا پیش از این در لیست قرار داشته،‌ حذف شده و برخی دیگر به آن افزوده شوند.

تعریف جدید بر اساس پایگاههای داده جوی به‌روزرسانی شده HITRAN (جذب انتقال مولکولی با وضوح بالا) و HITEMP (پارامترهای جذب اسپکتروسکوپی دمای بالا) بوده که پارامترهای جذب آب و دی‌اکسیدکربن، دو ویژگی موثر بر جو سیارات فراخورشیدی را تعیین می‌کند.

دانشمندان هشدار داده‌اند که تعریف منطقه قابل سکونت هنوز در خود، تاثیرات بازخورد از ابرها را نداشته که می‌تواند بر قابل سکونت بودن یک سیاره تاثیر بگذارد.

تعریف پیشین، 20 سال پیش، توسط جیمز کستینگ از دانشگاه پنسیلوانیا ارائه شده بود. در آن زمان هیچ سیاره فراخورشیدی کشف نشده بود؛ اما در این 20 سال صدها و حتی هزاران سیاره شناسایی شده‌اند.

اگرچه تعریف جدید تفاوت زیادی با قبلی ندارد. برای مثال در منظومه شمسی، مرزهای منطقه قابل سکونت از 0.95 تا 1.67 واحد نجومی به 0.99 تا 1.7 واحد نجومی تغییر پیدا کرده و هر واحد نجومی به اندازه فاصله زمین تا خورشید است.

دانشمندان در نهایت شگفتی دریافتند که در این تعریف جدید زمین به لبه داخلی منطقه قابل سکونت بسیار نزدیک است.

همچنین سیاراتی مانند گلیسه 581d که تا پیش از این جزء سیارات خارج از منطقه قابل سکونت شناخته می‌شد، اکنون با این تعریف در مرکز آن قرار می‌گیرد.

این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.


ایسنا

 

[infrequent]

«کنجکاوی» برای نخستین حفاری با مته در مریخ دست به کار شد

«کنجکاوی» برای نخستین حفاری با مته در مریخ دست به کار شد

​

ناسا اعلام کرد کاوشگر کنجکاوی این سازمان برای اولین بار از مته خود بر روی سنگی که در سطح دهانه گیل سیاره مریخ قرار داشته، استفاده کرده است.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، تصاویر قبل و بعد از استفاده از مته توسط این کاوشگر ۲٫۵ میلیارد دلاری برای نمایش نتایج به شکل دندانه‌ای شدن سطح سنگ به زمین ارسال شده است.

به گفته ناسا، ابزار مته کنجکاوی قادر به انجام هر دو کار ضربه زدن و چرخش بوده و اگر سنگ انتخاب شده از شرایط خوب برای کار علمی بیشتر برخوردار باشد، چند سوراخ آزمایشی در آن برای دستیابی به نمونه جهت انتقال به آزمایشگاه‌های آنبرد کاوشگر حفر خواهد شد.

همچنین به گفته این سازمان، اولین حفاری کنجکاوی بر روی یک سنگ رسوبی دانه ریز انجام شده است.

این نمونه‌ها به عنوان بخشی از ماموریت اصلی این کاوشگر برای تعیین برخورداری محل فرود آن در سیاره مریخ از حیات باکتریایی مورد بررسی قرار خواهند گرفت.


علم پرس

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]تایید پرتاب کاوشگر پیشگام از سوی متخصصان ناسا[/h]

رییس سازمان فضایی خبر داد:



تایید پرتاب کاوشگر پیشگام از سوی متخصصان ناسا




» سرویس: علمي و فناوري - فناوري

کد خبر: 91112515624

چهارشنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۱

​

​

رییس سازمان فضایی ایران گفت: متخصصان ناسا پرتاب کاوشگر ایران را مورد تایید قرار دادند و اعلام کردند که با وجود این موضوع جایی برای شک و شبهه در مورد فعالیتهای فضایی ایران باقی نمیماند.

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حمید فاضلی پس از پایان جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران، گفت: موسسات معتبر خارجی که تا سال 2012 به طور مرتب فعالیت 10 کشور فضایی را رصد میکردند اعلام کردند که پنج کشور به جمع این 10 کشور اضافه شده که یکی از آنها ایران است.

وی افزود: این موسسات در آخرین گزارشهای خود اعلام کردند که ایران بالاترین و سریعترین نرخ رشد توسعه فضایی را بین همه کشورهای دنیا داشته است.


رییس سازمان فضایی با مورد توجه قرار دادن کاوشگر حامل میمون، گفت: همین که این موفقیت ما را متخصصان ناسا مورد تایید قرار دادند و با دیدن آخرین فیلمها در مورد این اتفاق گفتهاند که جایی برای شک و شبهه وجود ندارد و دلیلی نیست که ما این موفقیت ایران را تایید نکنیم بحث مهمی است.


فاضلی گفت: این دستاورد برای کشور ما بسیار غرورآفرین و اقتدارآفرین است و انشاءالله مسوولان ما در مذاکرات، تعاملات و معادلات بینالمللی آثار چنین دستاوردی را خواهند دید.​

​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]عواقب برخورد سیارک روز جمعه با زمین چه خواهد بود[/h]

​

دانش > فضا- هشهری آنلاین:
روز جمعه سیارکی به بزرگی نیمی از یک زمین فوتبال از نزدیکی زمین عبور خواهد کرد که قطعا با زمین برخورد نخواهد کرد، اما اگر برخورد میکرد میتوانست در یک لحظه 80 میلیون درخت یا کل شهر واشنگتن و حومه آن را از صحنه روزگار محو کند!

بر اساس گزارش لایوساینس، دانشمندان عواقب چنین برخوردی را میدانند، زیرا چنین برخوردی در تاریخ حیات بشر رخ دادهاست. در سال 1908 سیارک یا تکهای از یک ستاره دنبالهدار به وزن 100 میلیون کیلوگرم وارد اتمسفر منطقه تانگوسکا در سیبری شد و پس از ایجاد درخششی شدید در آسمان، با زمین برخورد کرده و انرژی 185 برابر انرژی انفجار بمب اتمی هیروشیما از خود آزاد کرد.




خوشبختانه این برخورد در منطقهای خالی از سکنه و دورافتاده رخ داد و البته صدها گوزن را از بین برد اما هیچ انسانی آسیب ندید. قطر 40 متری سیارک تانگوسکا مشابه قطر سیارکی است که جمعه، 15 فوریه 2013 از نزدیکی زمین عبور خواهد کرد، البته با 5 متر تفاوت زیرا به گفته مارک بوزلف فیزیکدان لابراتوارهای ملی ساندیا در نیومکزیکو، سیارک 2012 DA14 درحدود پنج متر بزرگتر از سیارک تانگوسکا است.این سیارک راس ساعت 2:24 دقیقه عصر به وقت شرقی به فاصله 27 هزار و 700 کیلومتری از زمین خواهد رسید، یعنی نزدیکترین فاصلهای از زمین که تاکنون جرمی به این بزرگی از آن عبور کرده است. همچنین این سنگ بزرگ از میان منطقهای که در انحصار ماهوارهها است عبور خواهد کرد. سیبری در سال 1908 به این اندازه خوششانس نبود:



آسمان در آتش



در تاریخ 30 ژوئن 1908 کمی بعد از ساعت هفت بامداد به وقت محلی، مردی در ایستگاه تجاری واناوارا در سیبری بر روی صندلی خود نشسته بود که ناگهان به شدت از روی صندلیاش به پایین پرتاب شد. وی بعدها به دانشمندان گفت که در آن لحظه گویی آسمان دو نیم شد و آتش آن را فراگرفت.باوجود اینکه مرد در فاصله 64 کیلومتری از محل برخورد قرار داشت، به اندازهای گرما را احساس کرد که تصور کرد پیراهنش آتش گرفته است. شاهدان دیگر ماجرا نیز صداهای شدیدی مشابه صدای توپخانهها را گزارش کردند. بر اساس گزارشهای ناسا سیارک تانگوسکا با سرعتی برابر 539 هزار و 130 کیلومتر بر ساعت وارد اتمسفر شده است. هیچ حفرهای از این برخورد به جا نمانده زیرا فشار و حرارت ناشی از این ورود سریع منجر به انفجار سنگ شدهاست،این انفجار منطقهای به وسعت هزار و 287 کیلومتر مربع را با خاک یکسان کرد و درختان زیادی را در الگویی دایره مانند بر روی زمین انداخت.



​

​

با آغاز مطالعات بر روی این منطقه از سال 1927،دانشمندان دریافتند در مرکز این منطقه،درختان هنوز پابرجا هستند،اما تمامی شاخهها و پوست خود را از دست دادهاند که این نشانهای از حضور امواج شوک بسیار سریع است. آسیب ناشی از این انفجار به اندازهای شدید بود که دانشمندان در ابتدا گمان بردند جرم تونگوسکا بزرگتری از آنی بوده که امروزه تصور میرود. امروزه میانگین قطر این جرم 40 متر درنظر گرفته میشود و با درک بیشتری که هر روز از انفجارهای هوایی و برخوردها به دست میآید، ابعاد این سنگ کیهانی کوچکتر میشود.




DA14 2012، سیارکی که قرار است روز جمعه از کنار زمین عبور کند، به هیچ وجه سیاره را در معرض برخورد قرار نمیدهد. اما اگر تهدیدی به شمار میرفت، میتوانست خساراتی شدید از خود به جا بگذارد، اما درعین حال این رویداد از چند نظر از اهمیت ویژهای برخوردار است:


سیارکها جالبند: سیارکها درهر صورتی پدیدههای جالبی به شمار میروند زیرا در اوایل تاریخ سامانه خورشیدی شکل گرفتهاند و ترکیبات و ساختار آنها شاید نشانهای از چگونگی تنوع ساختاری بینظیر همسایههای زمین را در خود داشته باشد. از همین رو است که دانشمندان هرروز به مطالعه بر روی ساختار سیارکها بیشتر علاقمند میشوند. ناسا در سال 2007 فضاپیمای داون خود را به نزدیکی سیارکهای وستا و سرس فرستاد که اولی سنگی و دومی یخی است،تفاوتی که میتواند دلیل شکل گیری این دو جرم و دیگر اجرام متفاوت در سامانه خورشیدی را توضیح دهد.




ثبت رکورد جدید: این اولین باری است که سیارکی با این ابعاد از چنین فاصله نزدیکی از کنار زمین عبور خواهد کرد.
دوست قدیمی: عبور سیارک DA14 2012 از چنین فاصلهای رویدادی جدید است، اما این سیارک خود یکی از دوستان قدیمی زمین به شمار میرود. باوجود اینکه این سیارک اولین بار در سال 2012 کشف شد، این سیارک به صورت مداوم از کنار زمین عبور میکند و در هر دو مدارگردیاش یک بار خود نشان میدهد. این به آن معنی است که این سیارک دوباره از کنار زمین عبور خواهد کرد،البته با حفظ فاصله بیشتر. عبور بعدی این سیارک از نزدیکی زمین برای 15 فوریه 2046 محاسبه شدهاست،در آن زمان این سیارک از فاصله 1.6 میلیون کیلومتری از زمین عبور خواهد کرد.



سیارک DA14 2012 بینظیر است: رصد و مطالعه این سیارک از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا تنها 500 هزار از این نوع سیارک وجود دارد که تنها یک درصد از آنها کشف شدهاند.آماده سازی برای آینده: عبور نزدیک این جرم کیهانی به دانشمندان فرصت کافی خواهد داد تا درباره احتمال برخورد چنین جرمی با زمین بیاندیشند. برای مثال ابعاد این اجرام تازمانی که در محدوده قابل رصد قرار نگیرند، کاملا فرضی است. دانشمندان میتوانند نقطه تقریبی برخورد سیارک با زمین را تخمین بزنند اما هیچ ایدهای درباره ابعاد آن ندارند از این رو درصورتی که زمین در معرض چنین تهدیدی قرار داشته باشد، باید مناطقی وسیعتر از حد نیاز را تخلیه کرد تا از شدت خطرات جانی کاسته شود.​

 

[*** s.mahdi ***]

همایش «نقش دانشمندان ایرانی-اسلامی در کشف رازهای ماه» برگزار میشود



» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91112816940
شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۰
​

​

همایش «نقش دانشمندان ایرانی-اسلامی در کشف رازهای ماه» به مناسبت پنجمین جایزه علمی- ترویجی حضرت عبدالعظیم (س) روز پنجشنبه دهم اسفند ماه در مرکز نجوم آستان حضرت عبدالعظیم (س) شهرری برگزار میشود.


به گزارش ایسنا، جایزه علمی - ترویجی حضرت عبدالعظیم(س) همه ساله به محققان برجسته تاریخ علم ایران اعطا می شود. همزمان با اعطای جایزه نیز یک همایش مرتبط با تاریخ علم ایران و اسلام از سمت مرکز نجوم آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (س)برگزار میشود که محور همایش امسال نقش دانشمندان ایرانی-اسلامی در کشف رازهای کره ماه است. دکتر جعفر آقایانی چاوشی، دانش آموخته دکتری تاریخ علم از فرانسه و عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف مدیریت علمی کنفرانس را بر عهده دارد. از جمله مقالاتی که در این همایش ارائه می شود، مقاله محمدرضا شفیع زاده با عنوان «مقایسه روش های اندازه گیری امروزی فاصله زمین تا ماه با روش های محاسبه خواجه نصیرالدین طوسی و حبش حاسب» است که در قالب سخنرانی ارائه خواهد شد.

جایزه حضرت عبدالعظیم
​

شفیع زاده که سال گذشته با ارائه مقاله بررسی ادوات غواصی از نگاه ابوریحان بیرونی موفق به اخذ جایزه علمی-ترویجی حضرت عبدالعظیم (س) شده بود در توضیح مقاله خود گفت: امروزه فاصله زمین تا ماه با استفاده از فناوری لیزر به صورت دقیق اندازه گیری می شود، اما در گذشته خواجه نصیرالدین طوسی، منجم سرشناس ایرانی قرن هفتم با استفاده از هندسه مخروطی روشی ساده را ابداع کرده بود که در هنگام خسوف با استفاده از این روش فاصله میان زمین تا ماه قابل اندازه گیری است، همچنین حبش حاسب، ریاضیدان و ستاره شناس ایرانی قرن سوم نیز روشی مبتنی بر اختلاف منظر را برای محاسبه این فاصله ابداع کرده که با استفاده از مثلثات و نجوم کروی میزان این فاصله به دست می آید. اعداد و نتایج حاصل از روش های خواجه نصیرالدین طوسی و حبش حاسب به طرز عجیبی با اندازه گیری انجام شده توسط لیزر قرابت دارد.


گفتنی است، حضور عموم علاقمندان در همایش «نقش دانشمندان ایرانی-اسلامی در کشف رازهای ماه» که از ساعت 9 صبح تا 18:30 روز پنج شنبه دهم اسفندماه در مرکز نجوم آستان حضرت عبدالعظیم(س) شهرری برگزار میشود، آزاد است.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]آخرین مهلت ثبت نام در تور رصدی مرکز علوم و ستارهشناسی تهران به روستای کهک[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91111106570
چهارشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۱

​

تور رصدی- تفریحی خانوادگی به روستای کهک، روز پنج شنبه 19 بهمن ماه امسال از سوی مرکز علوم و ستاره شناسی تهران برگزار میشود.


به گزارش سرویس علمی ایسنا، جواد ارجمندفر، مدیر مرکز علوم و ستاره شناسی تهران با بیان این که این تور رصدی خانوادگی بوسیله تلسکوپ پیشرفته مرکز در آسمان پر ستاره کهک واقع در استان قم برگزار میشود، اظهار کرد: از خانوادههای علاقه مند دعوت می شود جهت شرکت در این تور رصدی تا 16 بهمن ماه امسال ثبت نام کنند.


وی تصریح کرد: رصد ماه، سیارات منظومه شمسی، سحابیها و کهکشانها پدیدههای زیبایی است که برای رصد آنها برنامهریزی شده است.


ارجمندفر خاطرنشان کرد: این تور از پنج شنبه نوزدهم بهمن ماه ساعت 15 تا جمعه بیستم ساعت 16 ادامه خواهد داشت.


وی در پایان افزود: بازدید از تبعیدگاه ملاصدرای شیرازی نیز از برنامههای ویژه این تور رصدی است.


علاقهمندان می توانند جهت ثبت نام و حضور در این برنامه به نشانی میدان قدس، خیابان دزاشیب، خیابان عمار، کوی شهید صالحی(عرفات)، شمارۀ 22، مرکز علوم و ستاره شناسی تهران مراجعه کنند، همچنین میتوانند جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت مرکز علوم و ستاره شناسی تهران به نشانی اینترنتی http://www.sactehran.com مراجعه کرده و یا با شماره تلفنهای 22293280،22805006،22292246 تماس بگیرند.

​

​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] تازه‌ترین گزارش‌ها از روسیه پس از انفجار شهاب‌سنگ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91113018162
دوشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۶

با گذشت دو روز از حادثه انفجار شهاب سنگ بر فراز آسمان شهر «چلیابینسک» روسیه، گزارش های تکمیلی در خصوص قدرت انفجاری، میزان خسارات وارده و ارزش تقریبی بقایای این سنگ فضایی منتشر شده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روز جمعه 15 فوریه (27 بهمن) یک شهاب سنگ پس از عبور از جو زمین، به یک توپ آتشین پر سرعت تبدیل شد و در آسمان «چلیابینسک» در 1500 کیلومتری مسکو منفجر شد؛ شدت موج انفجار علاوه بر شکستن شیشه ها و مجروح شدن بیش از یک هزار و 200 نفر، باعث آسیب به منازل، ساختمان های اداری و خودروها شد.


اطلاعات جدید در خصوص اندازه و قدرت انفجاری شهاب سنگ

تازه ترین بررسی ها توسط محققان آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL)‌ ناسا نشان می دهد، قطر و میزان قدرت انفجاری این شهاب سنگ بیشتر از آمار قبلی است؛ در گزارش های اولیه این حادثه در عصر جمعه قطر شهاب سنگ 15 متر و انرژی ناشی از انفجار این توده آتشین معادل 300 تا 470 کیلوتن TNT‌ اعلام شد.

در بررسی های جدید قطر شهاب سنگ 17 متر و قدرت انفجاری آن به 500 کیلوتن افزایش یافته است که 30 برابر قدرت بمب اتمی در هیروشیما است.

ناسا وزن این شهاب سنگ را پیش از ورود به جو زمین هفت هزار تن اعلام کرده بود که این رقم در بررسی های جدید به 10 هزار تن افزایش یافت و سرعت آن در زمان انفجار 64 هزار و 373 کیلومتر در ساعت تخمین زده می شود؛ اما آکادمی علوم روسیه وزن شهاب سنگ را هنگام ورود به جو زمین 10 تن و سرعت آن را بالغ بر 54 هزار کیلومتر در ساعت اعلام کرده است.

به گفته «مارک بوسلاف» از فیزیکدانان آزمایشگاه ملی ساندیا در نیومکزیکو،‌ موج شوک ناشی از برخورد شهاب سنگ با جو زمین باعث گرم شدن ناگهانی سنگ و تبخیر آن می شود که این بخار داغ در جو بسرعت گسترش یافته و در نتیجه یک انفجار بزرگ روی می دهد.


ورود شهاب سنگ و گذر سیارک، دو پدیده کاملا متفاوت

ناسا بار دیگر تأکید کرد که همزمانی دو پدیده نجومی گذر سیارک 2012DA14 از کنار زمین و بارش شهابی در روز جمعه 15 فوریه، کاملا اتفاقی بوده است.

مسیر حرکت شهاب سنگ از شمال به جنوب و گذر سیارک از جنوب به شمال اعلام شده است و مدارهای مختلف حرکتی بیانگر عدم وجود ارتباط بین این دو رویداد است.


میزان خسارات وارده

وزیر وضعیت اضطراری روسیه بدستور رئیس جمهور این کشور به منطقه «چلیابینسک» اعزام شده است و شرایط زندگی تقریبا به حالت عادی بازگشته است.

از مجموع یک هزار و 200 مجروح حادثه روز جمعه که بیشتر بدلیل اصابت خرده های شیشه مجروح شده اند، تنها 50 نفر در بیمارستان بستری بوده و بقیه افراد بصورت سرپایی مداوا شده اند؛ گروه های اضطراری نیز با وجود سرمای منفی 20 درجه ای بسرعت در حال پاکسازی و جمع آوری سطح شهر از خسارات ناشی از این حادثه هستند.

فرماندار منطقه ای میزان خسارات اولیه به مناطق مسکونی، ساختمان های اداری و تأسیسات شهری را بالغ بر 33 میلیون دلار اعلام کرده است.


سنگ های فضایی به قیمت 100 هزار دلار

سنگ های فضایی از جمله شهاب سنگ ها دارای ترکیبات نادر و مواد معدنی هستند که باعث کشیدن شدن صدها مجموعه دار و جوینده به منطقه «چلیابینسک» شده است.

«جوزف گوتاینس» متخصص شهاب سنگ و از کارشناسان پیشین ناسا تأکید می کند: تکه های کوچک این شهاب سنگ ارزش چندانی ندارند، اما تکه های بزرگ تا 100 هزار دلار قیمت گذاری می شوند؛ اما بجز اندازه سنگ،‌ نادر بودن و مواد معدنی تشکیل دهنده آنها اهمیت دارد.

این شهاب سنگ احتمالا از کلاس شهاب سنگ های فلزی است که بقایای آن توسط فلزیاب های متداول قابل کشف هستند.

سنگ فضایی 1.9 کیلوگرمی Dar al Gani1058 (متعلق به ماه) یکی از بزرگترین نمونه سنگ های فضایی محسوب می شود که در سال 1998 میلادی در لیبی کشف شد و سال گذشته در یک حراجی به قیمت 330 هزار دلار فروخته شد.


اگر سنگ فضایی با یک منطقه برخورد کند؟

شدت خسارات وارده ناشی از برخورد یک سیارک یا شهاب سنگ با زمین، به اندازه، محل و مدار حرکت جرم آسمانی بستگی دارد؛ همچنین تبدیل شدن سنگ به یک توپ آتشین در اثر برخورد با جو زمین نیز می تواند شدت خسارات و میزان مجروحان را افزایش دهد.

بطور معمول اجرام آسمانی کوچک با عبور از جو زمین به تکه های کوچکتری تقسیم شده و خسارات جدی ایجاد نمی کنند، اما نمونه های بزرگتر مانند شهاب سنگ روسیه یا سیارکی که در سال 2009 میلادی پس از تبدیل شدن به توپ آتشین، با بخشی از اندونزی برخورد کرد،‌ انرژی معادل چندین هزار کیلوگرم TNT‌ آزاد می کنند.

آمادگی و واکنش سریع، بهترین پاسخ در برابر حملات شهابی یا سیارکی است؛ در این زمان افراد برای پیشگیری از برخورد قطعات ریز سنگ باید در مکان های مناسب پناه گرفته و از پنجره ها فاصله بگیرند.


احتمال برخورد شهاب سنگ با مناطق دیگر

به گفته پروفسور «جان تانری» از محققان دانشگاه هاوایی، تغییر زمان ورود سیارک به جو زمین می توانست مناطق دیگر زمین را هدف قرار دهد.

«چلیابینسک» روسیه در مدار 55 درجه شمال و هم ارتفاع با شمال انگلیس قرار دارد؛ اگر شهاب سنگ چند ساعت دیرتر وارد جو زمین شده بود، احتمالا این منطقه شاهد بروز حادثه ای مشابه بود.

«سیستم هشدار برخورد سیارکی» یا به اختصار Atlas که توسط دانشگاه هاوایی طراحی شده است، می تواند خطر برخورد سیارک یا شهاب سنگ را بین یک تا سه هفته زودتر اعلام کند.

انتهای پیام

تصویر ماهواره ای از لحظه ورود شهاب سنگ به جو زمین

انفجار توپ آتشین بر فراز منطقه «چلیابینسک» روسیه

خسارت گسترده به ساختمان ها و منازل

برخورد بخشی از قطعات شهاب سنگ با دریاچه یخ زده روسیه



کد خبرنگار: 71452

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] قطع ارتباط چند ساعته ایستگاه فضایی بین‌المللی با زمین

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91120201243
چهارشنبه ۲ اسفند ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۲



ناسا روز گذشته (سه‌شنبه) از بروز اختلال در ارتباط این سازمان با ایستگاه فضایی بین‌المللی در ارتفاع 380 کیلومتری زمین در جریان یک ارتقای نرم‌افزار مهم خبر داد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اگرچه ارتباطات به سرعت از سرگرفته شد، اما ناسا اذعان کرد که اشکال نرم‌افزار منجر به از دست رفتن تمام ارتباطات ایستگاه مداری با زمین شده بود.
در پی بروز این اشکال، تمام ارتباطات، صدا و فرمان با مرکز فرمان در هوستون قطع شده و شش فضانورد حاضر در ایستگاه به طور کل در فضا تنها شدند.
حدود یک ساعت بعد در زمان عبور ایستگاه از فراز روسیه، کوین فورد، فرمانده کنونی آزمایشگاه مدارگرد توانست در یک خبر کوتاه رادیویی به مسکو از خوب بودن اوضاع و کار برای رفع مشکل خبر بدهد.
اما فضانوردان تنها می‌توانستند هر یک ساعت و نیم یکبار برای چند دقیقه با مسکو ارتباط برقرار کنند.
به گفته ناسا، این مشکل پس از سه ساعت در ساعت 14:45 به وقت گرینویچ رفع شده و ارتباطات با ایستگاه مجددا برقرار شد.
این سازمان معمولا از طریق سه ماهواره ارتباطی با آزمایشگاه مداری ارتباط برقرار می‌کند.
به گفته ناسا، بروز اختلال در برقراری ارتباط و کنترل در گذشته نیز اتفاق افتاده و مشکل بزرگی محسوب نمی‌شود.
ایستگاه فضایی بین‌المللی ماه گذشته دهمین سالگرد حضور خود در فضا را جشن گرفت. از زمان اولین ماموریت در سال 2000 با عنوان اکسپدیشن یک، تاکنون 204 فضانورد در ایستگاه حضور یافته اند.

 

[fantastic girl]

سلام اقا مدیر مهربون
دستت درد نکنه!خیلی دلم میخواست ببینم این شهاب سنگه تو روسیه چجوری و دقیقا کجای روسیه خورده زمین!اخه فقط ماجراشو شنیدم!!
ولی خیلی جالب بود تو زمان ما این اتفاق افتاد!
خداروشکر اکثر ادمای اونجام سالمن!

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]یک اتم و ستارههای نوترونی[/h]

)
اندازهگیریهایی که بر روی فرم سنگینِ اتم روی انجام یافته٬ به اخترشناسان این امکان را میدهد تا پوستهی ستارههای مرده را مدلسازی کنند.




اندازهگیری دقیقِ یک اتم نامتعارف در آزمایشگاه٬ درک دانشمندان از ستارههای نوترونی که از اشیای بینهایت دور جهان هستند٬ را پالوده است. این مطالعه که در ۲۲ ژانویه در مجلهی فیزیکال ریویو لیترز انتشار یافته٬ میتواند به دانشمندان برای تعیین اینکه پوستهی ستارههای نوترونی به عنوان منبع دهها عنصر سنگین همانند روی٬ نقره و طلا باشد٬ کمک کند.


بگفتهی جیمز لاتیمر٬ اخترفیزیکدان از دانشگاه استونی بروک در نیویورک٬ که در این مطالعه دخیل نبوده است: یکی از برجستهترین اسرار جهان این است که عناصرسنگین از کجا سرچشمه میگیرند. این اندازهگیریهای جرمی به ما کمک میکند تا معادلاتمان را چنان تنظیم کنیم که بتوانیم به سوی فرونشاندن این بحث حرکت کنیم.

نسخهی تشکیل یک ستارهی نوترونی
​

یک ستارهی نوترونی تازه شکل یافته (نقطهی سفید کوچک) در مرکز ابرنواختر باقیماندهی کاسوپیای ٬A در فاصلهی حدود ۱۱۰۰۰ سال نوری در این عکس از رصدخانهی اشعهی ایکس چاندرای ناسا. اندازهگیریهایی که بر روی فلز روی که بر روی زمین قرار دارد٬ انجام گرفته٬ سرنخهای جدیدی برای ترکیبات ستارههای نوترونی٬ در اختیار محققان قرار میدهد.




ستارههای نوترونی به هیچ وجه دقیقاً ستاره نیستند. پس از آنکه یک ستارهی پرجرم در یک ابرنواختر منفجر میشود٬ بقایای آن توپی گرم و چگال با پهنایی در حدود ۲۰ کیلومتر است که از پروتونها٬ الکترونها و تعداد بسیار زیادی از نوترونها ساخته شده است. این کرهی تشکیل یافته٬ در جرمی بیشتر از جرمِ خورشید چگالیده میشود که سطح آن طبق چیزی که توسط یک مطالعه تخمین زده شده است٬ ۱۰ میلیارد برابر قویتر از استیل است. تحت این شرایطِ شدید٬ هستهی اتمها٬ که به شکل طبیعی ناپایدار هستند٬ قادر خواهند بود در لایههای خارجی ستارهی نوترونی به حیات خود ادامه دهند.



ستارههای نوترونی خیلی دورتر از آن هستند که بتوان ترکیبات آنها را مورد مطالعه قرار داد٬ علاوه بر آن دانشمندان قادر به بازتولیدِ فشارهای بینهایت زیاد در آزمایشگاه نیستند ولی میتوانند ویژگیهای اندازهگیریشدهی اتمهای مختلف غنی از نوترون را در شبیهسازیهای کامپیوتری که ترکیبات ستارههای نوترونی را پیشبینی میکنند٬ وارد سازند. فیزیکدانان٬ روبرت ولف از دانشگاه گریفزوالد در آلمان و یک تیم بینالمللی به شکل ویژه به تعیین جرم روی-۸۲ میپردازند که پیشبینی میشود برخی از مدلهای آنان با آنچه در پوستهی ستارههای نوترونی اتفاق میافتد٬ منطبق باشد. روی-۸۲ هستهای دارد شامل ۳۰ پروتون و ۵۲ نوترون - بسیار زیادتر از ۳۴ نوترونی که در بسیاری از شکلهای شناختهشده روی وجود دارد. چالش اصلی٬ ایزولهسازی و اندازهگیری ایزوتوپ نادر است که بسیاری از آنها در کمتر از یک ثانیه واپاشی میکنند.




در موسسهی سرن در شهر سویس٬ تیمِ ولف از تاسیساتِ جداسازِ ایزوتوپِ جرمیِ روی-خط (On-Line Isotope Mass Separator) استفاده کردهاند؛ متشکل از پرتوی پروتونی با انرژی بالا است که به بلوک نازکی از کاربید اورانیوم برخورد میکند. پروتونها٬ هستههای هدف را خرد کرده و خیل کثیری از ایزوتوپهایی را ایجاد میکنند که به سرعت به اتمهای پایدارتری واپاشی میکند. پس از آن٬ محققان اتمها را در معرض میدانهای الکتریکی و مغناطیسی قرار میدهند که آنها را بواسطهی جرمشان از همدیگر جدا میکند و در چند دهم ثانیه٬ جرمِ نمونهی خالصِ روی-۸۲ را اندازه گیری میکنند.


محققان این جرم اندازهگیریشده را با پیشبینیهای مدلهای کامپیوتری مختلف مقایسه کرده و تعیین کردهاند که روی-۸۲ احتمالاً در ستارههای نوترونی وجو ندارد؛ چیزی که همراستا با اکثر پیشبینیهای با پشتیبانی خوب٬ در موردِ ترکیبات ستارههای نوترونی است. لاتیمر معتقد است این جنبه از مطالعه٬ بزرگترین کمک و سهم آن نیست؛ آزمایشهای پیشین٬ قبلاً نشان دادهاند که مدلِ پیشتاز دقیقتر از دیگرِ مدلها بوده است. در عوض٬ وی عمدتاً تحت تاثیر این پتانسیل تکنیکی است تا بتواند ویژگیهای هستههای نامتعارفِ دیگری که ممکن است در ستارههای نوترونی وجود داشته باشد٬ را تعیین کند.




دانشمندان درصدد هستند تا چنان پروفایل ترکیبی را ایجاد کنند٬ زیراکه ستارههای نوترونی ممکن است منبع بسیاری از عناصر سنگین جهان باشند. اندرکنشهایهمجوشی در هستههای ستارههای عادی٬ کربن٬ اکسیژن٬ نیتروژن و دیگر عناصر بنیادینِ زندگی را تولید میکنند. اما سنگینترین عنصری که همجوشی قادر به ایجاد آن است٬ آهن است. اخترفیزیکدانان مدت زمان زیادی است در پی یافتن فرآیندهای نجومی دیگر با انرژی کافی٬ برای ساختِ عناصر سنگینتر متشکل از پروتونها و نوترونها هستند.



یک توضیح این است که٬ این عناصر در میان حرارت و انرژیِ بینهایت زیادِ ابرنواخترها تشکیل میشوند- که هیچ ستارهی نوترونی نیاز نیست. اما شبیهسازیها نشان میدهد که این انفجارها تعدادِ ناکافیِ نوترونها را داشتهاند. آنچه نوترونها بدان نیازمندند به یک ایدهی رقابتی میانجامد: زمانی آن عناصر سنگین تشکیل میشوند که دو ستارهی نوترونی برخورد کنند و برخی از مواد پوستهای به داخل فضا فرار میکنند.
برای محاسبهی این امکان٬ نظریهپردازان نیازمند بهبود بخشیدن به مدلهای ترکیبات ستارههای نوترونی هستند. بر طبق آنچه ولف اظهار میکند: اندازهگیریهای جرمیِ اتمهای سنگین روی-۸۲ به آنان کمک خواهد کرد تا به هدف خود برسند. پس از آن٬ اخترفیزیکدانان میتوانند فراوانی عناصر سنگین در ستارههای مختلف را مورد بررسی قرار داده و آنها را با پیشبینی آنچه در برخورد ستارههای نوترونی تولید میشود٬ مقایسه کنند.





منبع:

An Atom sheds light on neutron stars
​

نویسنده:

اندرو گرانت​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] نخستین گام انسان بر روی ماه در سوراخ یک سوزن

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91120905775
چهارشنبه ۹ اسفند ۱۳۹۱ - ۰۸:۲۴

اولین گام‌های فضانوردان ماموریت آپولو 11 بر روی ماه در سال 1969 به عنوان یک جهش بزرگ برای بشر شناخته شده است؛ اکنون یک هنرمند انگلیسی در کاری خلاقانه این دستاورد فضایی بزرگ را به شکل یک مجسمه بسیار کوچک درآورده که در سوراخ یک سوزن جای می‌گیرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این کار هنری بسیار کوچک که توسط ویلارد ویگان ساخته شده، باز آلدرین، از فضانوردانی که بر روی ماه قدم برداشته را به تصویر کشیده است.
این کار بخشی از یک مجموعه از قطعاتی است که به توصیف بسیاری افراد، یک شگفتی است.

ویگان پیش ازاین نیز قطعات ریز و منحصربفردی را تولید کرده که تنها از طریق میکروسکوپ قابل مشاهده هستند.
کارهای وی معمولا در سوراخ یک سوزن یا سر یک سنجاق جای می‌گیرند. هر کار وی به کوچکی 0.005 میلیمتر بوده و جدیدترین قطعات وی از اندازه یک سلول خون انسان بزرگتر نبوده‌اند.
ویگان برای ساخت هر مجسمه چندین ماه وقت صرف کرده و باید ضربان قلب و تنفس خود را برای انجام کارش بشدت پایین بیاورد. در این زمان، نبض آرام وی باعث تولید تکانش‌هایی می‌شود که از آنها برای تراشیدن کارهای خود بهره می‌برد.