► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄

[*** s.mahdi ***]

[h=1] عبور سیارک شیطانی از کنار زمین

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102012330
چهارشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۳:۱۵

یک سیارک با عرض 275 متر در جدیدترین مجموعه گذرهای نزدیک اجسام آسمانی از کنار زمین، امروز (چهارشنبه) به نزدیکی زمین خواهد رسید.


به گزراش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دانشمندان برای امروز هرگونه امکان برخورد سیارک آپوفیس را رد کرده‌اند اما احتمال کوچکی وجود دارد که این فرصت در سال 2036 برای این سیارک بوجود بیاید.


امسال این سیارک که نام خود را از یک شیطان اساطیری مصر گرفته، از فاصله 14 میلیون کیلومتری به زمین نزدیکتر نخواهد شد.


دانشمندان از این مواجهه برای ارتقای برآوردهای خود از میزان خطرناک بودن این سنگ آسمانی استفاده خواهند کرد.


دانشمندان ناسا محاسبه کرده‌اند که اگر این سیارک با زمین برخورد کند، یک انفجار معادل با قدرت بیش از 500 مگاتن تی‌ان‌تی ایجاد خواهد کرد.


در مقابل، قدرتمندترین بمب هیدروژنی منفجر شده در زمین تنها 57 مگاتن انرژی آزاد کرده بود.


انتظار می‌رود سیارک آپوفیس در سال 2029 در فاصله بسیار نزدیکی از زمین در 30 هزار کیلومتری سیاره قرار گرفته که درون مدار ماهواره‌های ارتباطی زمین خواهد بود.


مدلهای کنونی یک برخورد احتمالی این سیارک با زمین را برای سال 2036 پیش‌بینی کرده‌اند. هنگامی که این سیارک در سال 2004 کشف شد، دانشمندان احتمال برخورد آن را در سال 2029 یک در 45 محاسبه کردند.


پیش‌بینی‌های ارتقا یافته البته احتمال این تهدید را کمتر کرده است.


جدیدترین مواجهه این سیارک با زمین در حدود نیمه‌های شب بوده و علاقه‌مندان می‌توانند این رویداد را بطور آنلاین در وب‌سایت Slooh مشاهده کنند.

 

[infrequent]

کشف بزرگترین کهکشان مارپیچی

کشف بزرگترین کهکشان مارپیچی

​

یک تیم بین المللی از اخترشناسان با آنالیز داده های ناسا از سیستم ستاره ای دوردست، موفق به شناسایی بزرگترین کهکشان مارپیچی شده اند.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، محققان موسسه تکنولوژی کالیفرنیا (CIT)‌ با استفاده از داده های آرشیوی مأموریت کاوشگر تحول کهکشانی ناسا (Galaxy Evolution Explorer) موفق به شناسایی کهکشان مارپیچی NGC6872‌ شده اند.

کهکشان مارپیچی NGC6872‌ در فاصله ۲۱۲ میلیون سال نوری از زمین و در جنوب صورت فلکی طاووس (Pavo) واقع شده است.

در این تحقیق از داده های آرشیوی تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا، نقشه برداری دو میکرونی از تمام آسمان، تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا در کنار داده های GALEX‌ استفاده شد.

گستردگی این کهکشان مارپیچی بیش از ۵۲۲ هزار سال نوری اعلام شده که بیش از پنج برابر کهکشان راه شیری است.

«رافائل اویفراسیو» سرپرست تیم تحقیقاتی و از محققان مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا تأکید می کند: بدون استفاده از توانایی کاوشگر GALEX‌ برای تشخیص نور فرابنفش جوانترین و داغ ترین ستارگان، قادر به شناسایی این سیستم ستاره ای دوردست نبودیم.

نتایج این یافته در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS)‌ در لانگ بیچ کالیفرنیا ارائه شد.



علم پرس

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] کشف احتمالی ماده شیمیایی شکل دهنده حیات در ابرهای گازی

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91102413766
یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۱

اخترشناسان نشانه‌های احتمالی از ماده شیمیایی سازنده بلوک‌های حیات را در نزدیک منطقه شکل‌گیری ستارگان در فاصله یک هزار سال نوری کشف کردند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، برخی اخترشناسان معتقدند که ترکیبات حیات در ابرهای بین ستاره ای سرد، غبار آلود، گازی شکل و مملو از پلاسما شکل می گیرند.

«آنتونی رمیجان» سرپرست تیم تحقیقاتی و از اخترشناسان رصدخانه ملی نجوم رادیویی و سرپرست تیم تأکید می کند: ستاره‌های دنباله دار، سیارک‌ها و شهاب سنگ‌ها در این ابرهای بین ستاره‌ای شکل گرفته و محصول همین مواد شیمیایی هستند که با بمباران سیارات مختلف، این مواد شیمیایی را به زمین و دیگر سیارات منتقل می کنند.

محققان برای شکار این مولکول ها، منطقه شکل گیری ستارگان در کهکشان راه شیری موسوم به L1157-B1‌ با استفاده از «آرایه ترکیبی برای پژوهش در نجوم موج میلیمتری» (CARA) را اسکن کردند.

نشانه های بسیار ضعیفی از «هیدروکسیل آمین» درون جت ابر گازی منطقه L1157-B1‌ بدست آمده است که به بررسی های دقیق و شناسایی نشانه های بیشتر نیاز دارد.

وجود نشانه ای از مولکول «هیدروکسیل آمین» که از اتم های نیتروژن، هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده است، در صورت تأیید نهایی می تواند به معنای کشف یک ماده شیمیایی بالقوه برای شکل دهی حیات فرازمینی و نقش محوری این ماده در منشأ حیات بر روی زمین در 3.6 میلیارد سال قبل باشد.

«استفانی میلام» از محققان اخترشیمی در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا تأکید می کند: امیدهای زیادی برای تأیید مولکول و شیمی پری بیوتیک در این منطقه خاص وجود دارد.


نتایج این یافته جدید نهم ژانویه (20 دی) در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS)‌ ارائه شده است.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] ارسال پیام صلح از فضا

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91102514671
دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۴۲

یکی از سکنه ایستگاه فضایی بین‌المللی از ارتفاعات بالای سطح زمین با کمک 200 هزار عضو یک شبکه اجتماعی برای مردم زمین پیغام صلح منتشر کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کریس هدفیلد، فضانورد و مهندس پرواز کانادایی که این سومین حضور وی در ایستگاه فضایی است، درخواست برقراری صلح در زمین را روز پنج‌شنبه (21 دی) در یک پیام رسمی اعلام کرد.
هدفیلد از ایستگاه فضایی گفت: هنگامی که از فضا به محلی که دچار نا آرامی یا درگیری بوده نگاه می‌کنیم، به سختی می‌توانیم صبر ذاتی و زیبایی جهان را با چیزهای وحشتناکی که در برابر یکدیگر انجام داده و حتی بر سر زمین نیز می‌آوریم، مطابقت دهیم.
هدفیلد 53 ساله که سومین هفته سفر خود به ایستگاه را می‌گذراند، تاکنون چندین تصویر از زمین را ارسال کرده است.

هدفیلد در ماه مارس به عنوان اولین کانادایی در منصب فرماندهی ایستگاه فضایی قرار خواهد گرفت. وی در سایت خود اعلام کرده است: ما با فناوریهای جدید برای ارتباطات می‌توانیم بطور مستقیم بخش انسانی تجربیات خود را در اختیار مردم قرار دهیم؛ زیرا اکنون بطور روزانه 150 هزار انسان ما را دنبال می‌کنند.
هدفیلد پیش از این در سال 1995 به ایستگاه فضایی «میر» روسیه سفر کرده و در سال 2001 به عنوان اولین کانادایی، در فضا پیاده‌روی کرد.

 

[infrequent]

انفجاری از پلاسمای ابرداغ در فضا

انفجاری از پلاسمای ابرداغ در فضا

خورشید در آستانه اوج فعالیت‌های خود در روز جمعه 22 دی‌ماه، یک جرقه از خود تولید کرد که انفجاری از پلاسمای ابرداغ را در فضا رها کرد

به گزارش ایسنا، به گفته مقامات رصدخانه دینامیک خورشیدی، این جرقه رده متوسط از لکه عظیم خورشیدی AR1654 منتشر شد.

این رصدخانه یکی از چندین تلسکوپ فضایی است که به طور مستمر بر فعالیت‌های خورشید نظارت داشته و جرقه‌ها و آب‌وهوای خورشیدی را ثبت می‌کنند.

به گزارش سایت Spaceweather این لکه خورشیدی با چرخش این ستاره به سوی زمین، در حال فعال‌تر شدن بوده و اکنون جرقه‌های نوع متوسط را از خود منتشر می‌کند. AR1654 می‌تواند لکه‌ای باشد که هواشناسی آرام فضا در روزهای اخیر را مختل کند.

خورشید در آستانه ورود به فعال‌ترین حالت در دوره هواشناسی خود موسوم به دوره خورشیدی 24 بوده که انتظار می‌رود در سال جاری به اوج برسد.

همشهری

 

[infrequent]

حل یک معمای قدیمی کیهانی

حل یک معمای قدیمی کیهانی

ستاره‌شناسان سرانجام توانستند یک معمای قدیمی کیهانی را حل کنند که دلیل عدم تولید ستارگان جدید توسط ابر گازی فوق متراکم نزدیک هسته کهکشان راه شیری را توضیح داده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته محققان یک دلیل ساده برای این عدم زایایی این است که ابر گازی G0.253+0.016 بسیار سریع می‌چرخد و همچنین فاقد بسته‌های ضروری ماده متراکم‌تر است که در زیر گرانش خود فروپاشیده و به ستاره تبدیل می‌شوند.

نتایج این پژوهش نشان داده که شکل‌گیری ستارگان، بسیار پیچیده‌تر از تصور ستاره‌شناسان بوده و ممکن است بتواند به آنها در درک بهتر این فرآیند کمک کند.

ابر G0.253+0.016 که حدود 30 سال نوری امتداد دارد، برخلاف این باور متعارف است که ابرهای گازی متراکم باید ستارگان زیادی را تولید کنند.

این ابر 25 برابر متراکم‌تر از سحابی اوریون بوده که با سرعت زیاد ستاره تولید می‌کند اما G0.253+0.016 تنها چند ستاره تولید کرده که بسیار کوچک هستند.

محققان با استفاده از تلسکوپ آرایه زیرمیلیمتری در هاوایی دریافتند که این ابر از تکه‌های فوق متراکمی برای تولید ستاره برخوردارند. ستاره شناسان سپس با بررسی اطلاعات یک شبکه تلسکوپی دیگر موسوم به CARMA دریافتند که گاز درون این ابر 10 برابر سریعتر از ابرهای مشابه می‌چرخد و اینکه G0.253+0.016 در نزدیکی از هم شکافته شدن است.

از دیگر یافته‌های این پژوهش می‌توان به برخورداری این ابر از مونوکسید سیلیکون اشاره کرده که معمولا در پی برخورد گاز پر سرعت به ذرات غبار ایجاد می‌شود. میزان بالای این ترکیب نشان می‌دهد که احتمالا این ابر در نتیجه برخورد دو ابر دیگر بوده که در اثر این ضربه موجهای شوک قدرتمندی تولید شده است.

این پژوهش در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.


ایسنا

 

[infrequent]

تبدیل زباله‌های فضایی به سپر تابش‌های کیهانی

تبدیل زباله‌های فضایی به سپر تابش‌های کیهانی

مهندسان ناسا روشی ابداع کرده‌اند که زباله های فضایی را به کاشی‌هایی برای ایجاد سپر محافظتی در برابر تشعشعات کیهانی مضر تبدیل می‌کند.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، زباله‌ها تنها مشکل ساکنان زمین نیست و فضانوردان در فضا نیز با مشکل بازیافت زباله‌ها روبرو هستند؛ محققان ناسا بدنبال روشی موثر برای خلاص شدن از شر زباله های تولیدی بویژه در سفرهای فضایی طولانی به مقاصد دوردست هستند.

در کنار این مشکل، فضانوردان در مدار پایین زمین تحت بمباران پرتوهای کیهانی خطرناک قرار دارند که خطر ابتلا به بیماری های مختلف مانند سرطان و آسیب های عصبی را افزایش می دهد؛ هرچه مدت حضور در فضا بیشتر باشد، خطر بروز این مشکلات نیز افزایش پیدا می کند.

این مشکل یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های ناسا برای مأموریت سرنشین‌دار به سیارک دوردست در سال ۲۰۲۵ و مأموریت به مریخ در دهه ۲۰۳۰ میلادی است.

محققان ناسا در روش نوین فشرده‌سازی زباله های فضایی، بطری های پلاستیکی، البسه کهنه و سایر زباله ها را تحت فشار و گرما قرار داده و صفحات دیسکی کوچکی تولید کرده‌اند.

در دستگاه فشرده ساز، زباله ها بمدت ۳٫۵ ساعت بین ۱۴۸ تا ۱۷۶ درجه سانتیگراد حرارت داده شده و ذوب می شوند، اما از بین نمی‌روند؛ در این حالت اندازه زباله‌ها ۱۰ برابر کوچکتر از اندازه اصلی می‌شود و کاشی های دایره ای شکلی با عرض ۲۰ سانتی متر و ضخامت ۱٫۳ سانتی متر ساخته می‌شود.

«مری هامریک» از متخصصان میکروب شناسی در مرکز فضایی کندی تأکید می‌کند: بدلیل حجم زیاد مواد پلاستیکی در زباله های فضایی، می‌توان از آنها برای ساخت سپر حفاظتی استفاده کرد.

به گفته محققان ناسا، از این کاشی‌های زباله ای می توان برای ایجاد پوشش محافظتی در برابر پرتوهای کیهانی در محیط خواب فضانوردان یا برای پوشش بخش هایی از بدنه فضاپیما در برابر تأثیرات اشعه های خورشیدی استفاده کرد.

علم پرس

 

[infrequent]

کشف مسن ترین ستاره کائنات در نزدیکی زمین

کشف مسن ترین ستاره کائنات در نزدیکی زمین

دانشمندان ستاره ای را شناسایی کرده اند که دستکم 13.2 میلیارد سال عمر دارد این مسن ترین ستاره ای است که تا کنون در کائنات مشاهده شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، این ستاره 186 سال نوری از زمین فاصله دارد.

بر اساس محاسبات محققان، انفجار بزرگ حدود 13.77 میلیارد سال پیش صورت گرفته و این ستاره که HD 140283 نام دارد در بین نخستین ستاره هایی است که در عالم شکل گرفته اند.

"هوارد بوند" ستاره شناس دانشگاه دولتی پنسیلوانیا در نشست سالانه انجمن ستاره شناسی آمریکا گفت: معتقدیم این ستاره قدیمی ترین و مسن ترین ستاره شناخته شده در کیهان است که سن آن به خوبی تعیین شده.

وی افزود: از آنجا که این ستاره حاوی برخی عناصر سنگین است، گفته می شود یکی از نسل دومی های ستاره هایی است که پس از انفجار بزرگ شکل گرفته اند.

​

نسل نخست ستاره ها به سختی حاوی عناصر سنگین تر از هلیوم بودند اما زمانی که طی چند صد میلیون سال پس از شکل گیری شان به ابرنواختر تبدیل شدند با ستاره هایی مانند HD 140283جایگزین شدند.

رصدهای صورت گرفته توسط تلسکوپ فضایی هابل به دانشمندان کمک کرد فاصله این ستاره از زمین را با دقت غیر منتظره ای تعیین کنند. این تلسکوپ به محققان در انجام اندازه گیری های دقیق تری از درخشش این ستاره یاری رساند.

زمانی که درخشش این ستاره مشخص شد محققان توانستند میزان سرعت از بین رفتن هیدروژن را در آن دریابند از این رو سن آن را تعیین کردند.

وقتی ستاره ها روند کاهش هیدروژن خود را آغاز می کنند، کم نور می شوند، از این رو این امر می تواند نشانگر قابل اعتمادی از سن ستاره ها باشد.

سن دقیق این ستاره 13.9 میلیارد سال محاسبه شده است اما محاسباتی از این دست معمولا حاوی حاشیه خطای بالایی هستند.

در مورد ستاره HD 140283حاشیه خطا 700 میلیون سال بود، بنابراین، این ستاره دستکم 13.2 میلیارد سال عمر دارد.

پیش از این، گفته می شد یک ستاره دیگر موسوم به Methuselah2، 13.2 میلیارد سال سن دارد اما محققان مطمئنند سن ستاره HD 140283با دقت بسیار بالاتری تعیین شده است.



خبرگزاری مهر

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]ذات الکرسی a
[/h]

‌باز مانده ابر نواختر ذات‌الکرسی Cas A) A، حاصل یک انفجار کیهانی، در فاصله‌ی 11 هزار سال نوری از ما آرمیده است. نخستین نور ذات‌الکرسی A که حاصل انفجار ستاره‌ی پرجرم در حال مرگ بود، 330 سال پیش به زمین رسید. ابر به جا مانده از این انفجار که هنوز هم در حال گسترش است با حدود 15 سال نوری پهنا در مرکز این تصویر ترکیبی گسترده شده است. این تصویر ترکیبی از اطلاعات رنگی در زمینه‌ی پرستاره و نوارهای کم‌نورتر مواد در انرژی‌های مرئی و تصویر تلسکوپ مدارگرد پرتو ایکس، X NuSTAR است.

​

​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]یخ های شناور تیتان
[/h]

مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد احتمالاً یخ‌های شناوری در دریاها و دریاچه‌های قمر بزرگ زحل، تیتان، وجود دارد. احتمال وجود یخ‌های شناور در این دریاچه‌های اتان و متان برای اخترزیست‌شناسان هدفی بسیار هیجان‌انگیزتری هم خواهد بود.جاناتان لونین از دانشگاه کرنل دراین‌باره معتقد است: « یکی از جالب‌ترین پرسش‌ها درباره‌ی این دریاها و دریاچه‌ها این است که آیا آن‌ها می‌توانند میزبان گونه‌ای از حیات باشند؟

شکل‌گیری یخ‌های شناور هیدروکربنی فرصتی برای بررسی شیمی جالبی که در مرز بین جامد و مایع قرار دارد به ما می‌دهد، مرزی که ممکن است در پیدایش زندگی زمینی هم نقشی کلیدی داشته است.»تیتان، بزرگ‌ترین قمر زحل، با قطر ۵۱۵۰ کیلومتر تنها جرم شناخته شده در منظومه‌ی شمسی به جز زمین است که می‌تواند آب مایع روی سطحش وجود داشته باشد. در حالی‌که چرخه‌ی آب‌وهوایی زمین بر اساس آب است، چرخه‌ی آب‌وهوایی تیتان بر اساس هیدروکربن‌ها است و باران‌های اتان و متان این دریاها و دریاچه‌ها را پر می‌کند.

​

​

​

​

به‌تازگی فضاپیمای کاسینی ناسا شبکه‎ای بسیار عظیم از این دریاها را در نیم‌کره‌ی شمالی تیتان به همراه چند نمونه‌ی دیگر در نیم‌کره‌ی جنوبی آن ثبت کرده‌است. پیش از این دانشمندان کاسینی معتقد بودند که در این دریاها یخ شناور ندارند چون متان جامد چگال‌تر از متان مایع است در نتیجه باید آن فرو برود ولی این تحقیقات اخیر نشان می‌دهد به این سادگی هم نیست. برای بررسی بیشتر محققان مدلی طراحی کردند تا نحوه‌ی برهم کنش دریاهای تیتان و جوّ پر از نیتروژن تیتان را بررسی کنند. در نهایت گروه دریافتند که یخ هیدروکربن تا زمانی که دما زیر نقطه‌ی انجماد متان یعنی منفی ۱۸۳ درجه‌ی سانتی‌گراد باشد و یخ هم دست‌کم ۵ درصد هوا در یخ داشته باشد که ترکیب میانگین برای یخ‌های دریاهای جوان در زمین است، یخ می‌تواند در آن‌جا شناور بماند. این یخ‌ها احتمالاً بی‌رنگ باشند، ولی ممکن است در اثر جّو تیتان، ته‌رنگ قهوه‌ای مایل به سرخ هم داشته باشد.​

​

​

​

​

​

​

 

[infrequent]

ناسا در آستانه کشف راز داغی مرموز تاج خورشید

ناسا در آستانه کشف راز داغی مرموز تاج خورشید

ناسا اعلام کرد کار مونتاژ فضاپیمایی که سطوح پایینی و کمتر شناخته شده اتمسفر خورشید را مطالعه خواهد کرد، به اتمام رسیده و آزمایش های نهایی آن در حال انجام است.

به گزارش خبرگزاری مهر، فضاپیمای "طیف سنج تصویربرداری منطقه رابط" یا (IRIS) قرار است آوریل امسال به فضا پرتاب شود.

این کاوشگر از تصاویر و داده های کیفیت بالا برای بررسی اینکه چگونه ماده، نور و انرژی از سطح 10 هزار و 240 درجه فارنهایتی خورشید به 1.8 میلیون درجه فارنهایتی اتمسفر خارجی یا تاج خورشیدی می رسند، استفاده خواهد کرد.

چنین حرکتی، به شعله های خورشیدی انرژی می دهد و موجب انفجار جرم تاجی خورشید می شود. این رویدادها آب و هوای فضایی ایجاد می کند که زمین را تحت تاثیر قرار می دهد.

"جو داویلا" دانشمند پروژه IRIS در مرکز پرتاب فضایی گادارد ناسا گفت: این نخستین بار از دهه 1970 است که به طور مستقیم این منطقه را بررسی می کنیم.

وی افزود: این کاوشگر به ما کمک می کند دریابیم چگونه تاج خورشیدی به این درجه از داغی می رسد.

در این فضاپیما یک تلسکوپ فرابنفش به همراه یک طیف سنج تصویربرداری تعبیه شده است.

داده های این تجهیزات، به زمین ارسال می شود و دانشمندان با استفاده از فناوری های پیشرفته مدل سازی عددی سه بعدی و ابررایانه هایی مانند Pleiadesدر مرکز تحقیقات ایمز آنها را بررسی خواهند کرد.

کاوشگرIRIS قرار است از پایگاه نیروی هوایی واندربرگ در کالیفرنیا پرتاب شود و به منظور رصد مداوم خورشید طی ماموریت دو ساله در یک مدار قطبی هماهنگ با خورشید قرار خواهد گرفت.


خبرگزاری مهر

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] کشف گنجینه پنهان تلسکوپ «هابل»

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91110100068
یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۷

یک مدرس نجوم با بررسی تصاویر تلسکوپ فضایی هابل، موفق به کشف نمای خیره‌کننده ای از یک کهکشان ماهواره‌ای در همسایگی کهکشان راه شیری شد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، رقابت «گنجینه‌های پنهان هابل» با هدف تشویق علاقه‌مندان به فضا برای یافتن تصاویر دیده نشده در رصدهای تلسکوپ فضایی هابل از سوی ناسا برگزار می‌شود.

«جاش لیک» از مدرسان نجوم یکی از مدارس ایالت کانتکتیکات با استفاده از تصاویر تلسکوپ هابل، تصویری از منطقه LHA120-N11 تهیه کرده است؛ این کهکشان ماهواره‌ای در فضا شناور بوده و در حال رقص آرام بدور کهکشان راه شیری است.

در این تصویر یک مهد کودک ستاره ای با خطوط تیره گرد و غبار در ابر ماژلانی بزرگ در فاصله 200 هزار سال نوری با زمین دیده می شود.

تصویر تهیه شده توسط «جاش لیک» با رصدهای دقیق منطقه N11 در طول موج های نوری آبی، سبز و نزدیک به مادون قرمز ترکیب و تصویر جدیدی از منطقه N11‌ در تاریخ 17 ژانویه (28 دی) از سوی ناسا منتشر شد.

این مدرس نجوم با کشف نمای خیره کننده از کهکشان ماهواره ای، جایزه نخست رقابت عکاسی هابل را به خود اختصاص داد.


انتهای پیام

نمایی از منطقه شکل گیری ستارگان N11‌ در ابر ماژلانی بزرگ

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] نمای جدید از مریخ نورد کنجکاوی از فضا

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91110100047
یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۷



مدارگرد اکتشافی مریخ ناسا تصویر جدیدی از مریخ نورد «کنجکاوی» و مسیر حرکت آن بر سطح سیاره سرخ تهیه کرده است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مریخ نورد کنجکاوی طی پنج ماه گذشته حدود 700 متر بر سطح سیاره سرخ پیاده روی و بیش از 36 هزار تصویر تهیه کرده و این روزها خود را آماده نخستین استفاده از ابزار مته برای حفاری در نمونه سنگ های مریخی می‌کند.
مدارگرد اکتشافی ناسا با کمک دوربین پرقدرت های رایز (HiRise) تصویر جدیدی از محل فرود و مسیر حرکت مریخ نورد کنجکاوی تهیه و به زمین مخابره کرده است.
در این تصویر که دوم ژانویه (13 دی) تهیه شده است، سایت فرود مریخ نورد بشکل یک لکه تیره در سمت چپ (و میان تصویر) دیده می شود و رد چرخ ها بسمت راست نیز بوضوح قابل مشاهده است.
مأموریت اولیه مریخ نورد ناسا، کشف نشانه هایی از احتمال وجود حیات میکروبی در دهانه گیل مریخ است و در ادامه مأموریت، کنجکاوی راهی دامنه کوه شارپ در فاصله 10 کیلومتری سایت فرود می شود.
مریخ نورد کنجکاوی مجهز به 17 دوربین و 10 ابزار علمی است و مته حفاری بعنوان آخرین ابزار تا چند هفته آینده مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

 

[infrequent]

نگاهی به درون حفره‌های کهکشانی

نگاهی به درون حفره‌های کهکشانی

هم‌گرایی گرانشی پدیده‌ای است که به علت خم شدن نور در عبور از نواحی پر جرم اتفاق می‌افتد. داده‌های اخیر نشان دادند که نواحی با جرم بسیار کم (مانند حفره‌های درون کهکشانی) هم می‌توانند سهم مهمی در هم‌گرایی نور داشته باشند.

جرم درون خوشه‌ی کهکشان‌ها باعث پیچش فضا-زمان اطراف خود می‌شود. این پدیده سبب می‌شود تا کهکشان‌های زمینه، روشن‌تر به نظر برسند و یا دچار اعوجاج شوند. گونه مشابه‌ای از هم‌گرایی گرانشی (gravitational lensing) زمانی اتفاق می‌افتد که نور از درون حفره‌ای با چگالی کمتر از میانگین عبور می‌کند. یافته استاندارد پیش‌بینی می‌کند که این نواحی کم جرم٬ تاثیر کوچکی بر نور کهکشان‌ها دارند٬ اما محاسبات جدید در Physical Review Letters نشان داده که حفره کیهانی تاثیرات زیادی بر نور کهکشان‌ها می‌گذارد (آن‌ها را روشن‌تر می‌کند)٬ به طوری که سیگنال مربوط به هم‌گرایی استاندارد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این نتایج می‌تواند بر توصیف بررسی‌های نجومی بزرگ مقیاس تاثیر بگذارد.

​

منجم‌ها با اندازه‌گیری هم‌گرایی گرانشی٬ می‌توانند جرم جسم گرانشی را به‌دست ‌آورند و یا چگالی جرم را در یک مسیر مشخص تخمین بزنند. بیشترین علت این هم‌گرایی مربوط به نواحی با تمرکز بالای جرم بوده است٬ اما نور می‌تواند با عبور از حفره‌های کهکشان که تمرکز جرم در آن بسیار کم است نیز٬ تحت تاثیر قرار بگیرد. اندازه حفره‌ها‌ی بین کهکشانی بین ده تا صد سال نوری است٬ که جمعاً بیش از نیمی از حجم کیهان را اشغال می‌کنند. مدل‌های پیشین هم‌گرایی گرانشی٬ تنها جنبه‌ی خمیده شدن نور را تحت تاثیر حفره در نظر می‌گرفتند. که این پدیده باعث می‌شود تا جسم زمینه٬ کوچکتر (و تا حد کمی کم نورتر ) از مقدار واقعی به نظر آید.

زیستزو بولیکو (Krzysztof Bolejko) و هم‌کارانش از دانشگاه سیدنی در استرالیا محاسبات دقیقی بر روی هم‌گرایی از حفره انجام دادند. در تجزیه تحلیل کامل نسبیتی٬ آن‌ها تاثیر افزایش طول موج را درنظر گرفتند. این پدیده به این علت اتفاق می‌افتد که حفره‌ها در کل سریع تر از جهان منبسط می‌شوند. انتقال به سرخ اضافی که در داده‌ها در نظر گرفته شده٬ منجر به تخمین فاصله‌ی اجسامی شده است که نزدیک به نواحی دور حفره قرار دارند. بنابراین آن‌ها روشن‌تر از حد انتظار به نظر می‌رسند. نویسندگان این مقاله فکر می‌کنند که تأثیرات حفره باعث می‌شود تا بتوان برخی از ناهمسانی‌های آماری را در یافته‌های مربوط ابرنواختر توضیح داد.

psi.ir

 

[infrequent]

پرواز تلسکوپ «بیگ بنگ» بر فراز قطب جنوب

پرواز تلسکوپ «بیگ بنگ» بر فراز قطب جنوب

سفر تلسکوپ EBEX برای کشف نشانه‌های احتمالی «انفجار بزرگ»، با اتصال به یک مگابالن هلیومی و پرواز از قطب جنوب آغاز می‌شود.

به گزارش علم پرس به نقل از ایسنا، بالن هلیومی در اندازه یک استادیوم فوتبال وظیفه انتقال تلسکوپ ۲٫۷ تنی EBEX‌ را برعهده دارد.

این تلسکوپ توسط محققان دانشگاه کلمبیا و با هدف بررسی و تهیه عکس از نور ضعیف باقی مانده از انفجار بزرگ (big bang)‌ در ارتفاع بسیار بالا طراحی شده است. طراحان امیدوارند با کمک این تلسکوپ، نخستین شواهد از قطبش فوتون های نوع-B را در پس زمینه مایکروویو کیهانی بدست بیاورند.

تلسکوپ EBEX‌ از امواج مایکروویو ساطع شده در زمان کودکی کائنات، در سن ۳۸۰ هزار سالگی، عکسبرداری می‌کند.

​

«آمپر میلر» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می‌کند: پلاسمای پیش از انفجار بزرگ بقدر کافی سرد بوده و امکان شکسته شدن فوتون ها و سفر آنها در کائنات را فراهم کرده است؛ اگر بتوانیم نشانه هایی از این امواج کشف کنیم، می‌توانیم مراحل نخستین شکل گیری و تکامل کائنات را درک کنیم.

داده های بدست آمده از این مرحله مأموریت تلسکوپ EBEX‌ بر فراز قطب جنوب با نتایج بدست آمده در سال ۲۰۰۹ در نیومکزیکو و داده های دوربین دیگر در ارتفاع پنج هزار متری صحرای آتاکامای شیلی ترکیب می شود.

هدف اصلی این تحقیق، درک منشأ و نحوه تکامل کائنات در کنار تأیید بروز قطعی پدیده «انفجار بزرگ» عنوان شده است.


علم پرس

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] ششمین همایش ملی «نجوم و اخترفیزیک ایران» فردا برگزار می‌شود

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91110402579
چهارشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۱:۴۰


ششمین همایش ملی «نجوم و اخترفیزیک ایران»، پنجم و ششم بهمن ماه امسال در دانشگاه بیرجند برگزار می‌شود.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، هدف اصلی این همایش ایجاد محیطی مناسب جهت تبادل اطلاعات و به نمایش گذاشتن جدیدترین دستاوردهای پژوهشی در زمینه نجوم نظری و نجوم رصدی پژوهشگران، استادان، دانشجویان و منجمان حرفه‌ای در سطح داخلی و بین المللی است. این همایش می تواند در جهت ارتقای دانش نجوم در سطح آکادمیک و آشنایی بیشتر دانشجویان دوره‌های تحصیلات تکمیلی و محققان با زمینه‌های نوین و کاربردی علم نجوم مفید واقع شود.
محورهای اصلی این همایش شامل «ساختار و تحول سیستم‌های ستاره‌ای، سیاره‌ای و کهکشانی»، «محیط های بین ستاره‌ای»، «کیهان شناسی مشاهده‌ای»، «کیهان شناسی نظری و گرانش»، «تابش زمینه کیهانی و پرتوهای کیهانی» و «ابزارهای نجومی و تمام زمینه‌های مرتبط با علم نجوم و اخترفیزیک» است.
علاقه‌مندان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر به نشانی اینترنتی http://www.iscconferences.ir/266/fa مراجعه کرده و یا با شماره تلفن 0561-2502078 تماس بگیرند.

 

[Amirali_31]

چهره خورشید میزبان لکه هایی بزرگ است

​

با نزدیک شدن به روزهای اوج فعالیت خورشید در سال 2013، هم‌اکنون زمان مناسبی برای رصد لکه‌های خورشیدی فراهم است و در حال حاضر لکه‌هایی بزرگ روی سطح خورشید دیده می‌شود.

در این روزهای سرد زمستانی رصد خورشید در خانه فعالیت راحتی محسوب می‌شود و می‌توان بدون سفر به رصدگاه‌های دوردست خورشید را به سادگی رصد کرد. شدت فعالیت‌های خورشید طی چرخه‌های 11 ساله نوسان می‌کند و امسال، یعنی سال 2013، سال به اوج رسیدن این فعالیت‌ها است. اکنون تعداد زیادی لکه بر سطح خورشید ظاهر شده است که از میان آن‌ها لکه‌ی شماره‌ی 1654 اندازه‌ی بزرگتری دارد. این لکه به صورت یک جفت دوتایی دیده می‌شود و اندازه‌ی آن 4 برابر سیاره‌ی زمین است. برای رصد مستقیم خورشید و لکه‌هایش می‌توانید از ***** مایلار یا ***** شیشه‌ای که جلوی دهانه‌ی تلسکوپ نصب می‌شوند استفاده کنید. این *****ها برای رصد خورشید طراحی شده‌اند و باید آن‌ها را از فروشگاه‌های معتبر نجومی تهیه کنید. اما اگر ***** استاندارد در اختیار ندارید می‌توانید به آسانی با انداختن تصویر خورشید روی یک کاغذ، تک ستاره‌ی منظومه‌ی شمسی را به روش غیر مستقیم رصد کنید.

وجود لکه‌های بزرگ شانس پدیدار شدن زبانه‌های خورشیدی را نیز افزایش می‌دهد. اگر تلسکوپی با ***** اچ-آلفا (H-alpha) در اختیار دارید حتما خورشید را در این روزها زیر نظر بگیرید، شاید موفق شوید زبانه‌ای زیبا را رصد کرده یا از آن عکس بگیرید.
لکه‌های خورشیدی مناطقی از سطح خورشیدند که به دلیل دمای کمتر نسبت به سطح خورشید تیره دیده می‌شوند. در مورد شیوه‌ی نامگذاری لکه‌ها نیز می‌توان گفت روشی برای نامگذاری لکه‌ها وجود ندارد بلکه مناطق فعال سطح خورشید به ترتیب رصدی شماره‌گذاری می‌شوند. این شماره‌گذاری از سال 1972 شروع شد و در سال 2002 به عدد 10000 رسید که باعث از نو آغاز شدن شماره‌گذاری شده است. به دلیل چرخش خورشید به دور خود، لکه‌ها از دید ما هر روز روی سطح خورشید جابه‌جا شده و پس از چندین روز با رفتن به پشت خورشید، دیده نخواهند شد.

توجه: رصد خورشید بدون ***** مناسب رصدی بسیار خطرناک است و می‌تواند باعث آسیب دیدن شدید چشم شود. توصیه‌های ایمنی برای رصد خورشید را جدی بگیرید.


ماهنامه نجوم

 

[Amirali_31]

بررسی داده‌های به دست آمده از تلسکوپ فضایی پرتو X چاندار نشان می‌دهد که تعداد سیاهچاله‌های ابرپرجرم مرکز کهکشان‌ها بیشتر از تعدادی است که از رصدهای نور مرئی پیش‌بینی شده بود.

کهکشان مارپیچی NGC 3627 در فاصله‌ی حدود 30 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. تصویر ترکیبی زیر از داده‌های تلسکوپ چاندرا در پرتو X (آبی)، تلسکوپ فضایی اسپیتزر در فروسرخ(قرمز) و تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ بسیار بزرگ(VLT) به رنگ زرد تشکیل شده است. این داده‌ها نشان می‌دهد که در مرکز کهکشان، یک منبع قوی پرتو X وجود دارد که به احتمال زیاد حاصل از انرژی آزاد شده از فروریختن ماده در سیاهچاله‌ای ابرپرجرم است.

جستجویی در داده‌های پیشین تلسکوپ چاندرا نشان می‌دهد از 62 نمونه کهکشان نزدیک رصد شده، 37 نمونه مانندNGC 3627 دارای منبع قوی پرتو X در مرکز هستند. بیشتر این منابع مرکزی پرتو X احتمالا به وسیله یک سیاهچاله بسیار پرجرم به وجود می‌آیند. همچنین داده‌های تلسکوپ اسپیتزر نشان می‌دهد 7 مورد از 37 مورد، کاندیدای جدید سیاهچاله‌های ابرپرجرم هستند.
با تایید نتایج پیشین چاندرا، این مطالعه نشان می‌دهد که درصد کهکشان‌هایی که میزبان یک سیاهچاله ابرپرجرم مرکزی هستند، بسیار بیشتر از داده‌های به دست آمده از رصدها در نور مرئی است. این نشان می‌دهد که توانایی کشف این سیاهچاله‌ها در پرتو X بیشتر از نور مرئی است زیرا نور تابش شده در ناحیه‌ی مرئی به مقدار زیادی به وسیله‌ی ماده‌ی میان‌ستاره‌ای جذب شده و یا در نور زیاد مرکز کهکشان گم می‌شود.

تصویر بزرگ را از آدرس زیر دریافت کنید:
http://www.nasa.gov/images/content/716497main_chandra_sparkle_lg_full.jpg

منبع: ناسا
ماهنامه نجوم

 

[Amirali_31]

سِر پاتریک مور، منجم آماتور معروف انگلیسی، نویسنده بیش از 70 کتاب نجومی و مجری طولانی‌ترین سری برنامه‌های تلویزیونی نجومی با مجری ثابت با نام "آسمان در شب" درگذشت.

بسیاری از منجمان آماتور و حرفه‌ای حال حاضر در جهان، در نیم قرن گذشته پس از مطالعه یکی از کتابها، یا دیدن و شنیدن یکی از برنامه‌های تلوزیونی و رادیویی پاتریک مور به آسمان شب و علم نجوم علاقه‌مند شده‌اند.

​

​

​

​

وی که نزدیک به 55 سال در برنامه تلویزیونی نجومی با نام "آسمان در شب" در شبکه بی بی سی به عنوان مجری فعالیت کرده بود، در چند سال اخیر از برخی مشکلات جسمی رنج می‌برد و در نهایت در سن 89 سالگی در منزل خود درگذشت.

ماهنامه نجوم

 

[Amirali_31]

وجود مقادیر بسیار زیاد یخ آب ، در قطب شمال عطارد تایید شد
اینگونه به نظر می رسد که عطارد ، داخلی ترین سیاره ی منظومه ی شمسی ، مکان مناسبی برای برگزاری یک المپیک زمستانی بین سیاره ای نباشد!. اما بر اساس یافته های جدید فضاپیمای مسنجر ، مقدار قابل توجهی یخ ، در سایه ی گودال ها و دهانه های نزدیک به قطب شمال عطارد ، جایی که سایه ی دائمی وجود دارد کشف شده است.

​

​

احتمال وجود یخ در عطارد سالهاست که توجه دانشمندان را جلب کرده بود.این احتمال از کشف مناطقی در نزدیکی قطب شمال عطارد مطرح می شود که در برابر رادار بسیار درخشانند و درصد بازتاب بسیار زیادی دارند. به نظر می رسد که اغلب مناطق درخشان رادار مسنجر که در تصویر ارسالی از این فضاپیما (تصویر بالا) با رنگ زرد نشان داده شده است در سطح و دیواره ی دهانه های برخوردی قطب شمال عطارد قرار دارند.

کمی دورتر از قطب شمال ، تمرکز این نواحی در دهانه های رو به شمال گودالها و در حقیقت در سایه ی گودالها است.طیف سنجی نوترونی و مدل های حرارتی دهانه ها خبر از وجود هیدروژن و یخ آب خالصی را میدهند که در دمای کمتر از 100 کلوین (منفی 173 درجه سانیتی گراد) به دام افتاده اند. شرایط سایه های دائمی سیاره ی عطارد بسیار شبیه به شرایط گودال های سطحی ماه است.

به نظر می رسد آثار برجای مانده از برخورد دنباله دارها منشا یخ های قطبی عطارد باشد.

 

[Amirali_31]

محققان به شواهدی از وجود آب گرم بر روی مریخ دست یافته‌اند. این یافته نشان می‌دهد سیاره سرخ می‌توانسته از حیات پشتیبانی کند
به گزارش خبرگزاری مهر، مطالعه جدید دانشگاه لیستر و دانشگاه اوپن در زمینه آب بر روی مریخ نشان داد شکاف‌های هیدروگرمایی در اطراف دهانه‌های آتشفشانی، مریخ را به گونه‌ای تحت تاثیر قرار داده که احتمالا یک محیط قابل زیست برای حیات میکروبی بوده است.
این تحقیق مشخص کرد دمای آب بر روی سیاره سرخ بین 50 تا 150 درجه سانتی گراد بوده است.
میکروب‌ها بر روی زمین می‌توانند در چنین شرایط دمایی آب زندگی کنند.
این تحقیق بر اساس جزئیات بررسی شهاب سنگ‌های مریخی بر روی زمین با استفاده از میکروسکوپ‌های قدرتمند در دانشکده فیزیک و اخترشناسی دانشگاه لیستر انجام شد. سپس محققان دانشگاه اوپن این یافته‌ها را مدل سازی رایانه‌ای کردند.
کاوشگران روی مریخ از جمله اسپریت، آپورچونیتی و کنجکاوی، سنگ‌های مریخی را برای یافتن تاریخچه زمین شناسی این سیاره سرخ بررسی کرده‌اند.
این محققان وجود آب در سیاره مریخ، دما و میزان آن را یکی از مهمترین سئوالات دانشمندان می‌دانند و می‌گویند در حالی که کاوشگران و مدارگردها در حال بررسی مواد معدنی بر روی مریخ هستند ما اینجا بر روی زمین نیز شهاب سنگ‌های مریخی داریم. این شهاب سنگ‌ها در سه گروه مختلف به زمین رسیده اند: shergottites، Nakhlitesو chassignites.
محققان این شهاب سنگ‌ها را بررسی کرده و می‌گویند در رگه‌های برخی از آنها می‌توان کانی‌های تازه شکل گرفته را مشاهده کرد.
تحقیقات دقیق در مورد کانی‌ها با استفاده از میکروسکوپ‌های الکترونی و میکروسکوپ انتقال الکترون نشان داده است نخستین کانی جدید شکل گرفته برای رشد در دیواره این رگه‌ها کربنات آهن بوده است.
این کربنات توسط آب غنی از دی اکسید کربن و در دمای 150 درجه سانتی گراد شکل گرفته است. زمانی که دمای آب به 50 درجه سانتی گراد کاهش یافته احتمالا کانی‌های رسی شکل گرفته‌اند که احتمالا پس از آن مرحله نامنظمی روی داده که همان ترکیب رسی را داشته است.
میکروب‌ها از تعاملات و واکنش‌های صورت گرفته در زمان شکل گیری کانی‌ها استفاده می‌کنند تا انرژی و عناصر ضروری برای ادامه حیات‌شان را به دست آورند.
همشهری آنلاین

 

[Amirali_31]

طراحی و ساخت سیستم عکاسی مرور زمان Time Lapse بر مبنای ریل Time Lapse Dolly System در موسسه آسمان پارس با موفقیت به پایان رسید.

​

​

پس از 6 ماه مطالعه و بررسی ساخت ریل های عکاسی و فیلمبرداری بر مبنای Time Lapse در بخش طراحی و توسعه موسسه آسمان پارس ، این دستگاه منحصر به فرد طراحی ساخته و آماده بهره برداری شده است.

دستگاه یاد شده این امکان را به علاقمندان به عکاسی در شب و روز میدهد که حرکت دوربین عکاسی و فیلمبرداری را در فضایی سه بعدی و در 3 جهت مختلف با کنترل تمام خودکار رایانه ای انجام دهند. در عکاسی Time Lapse در حالت مرسوم عکاس با تنظیم نوردهی های متوالی با ریموت های دوربین و از کنار هم قرار دادن عکسهای متعدد فیلم های جالب از گذشت زمان و حرکت سوژه ها در تصویر را ثبت میکند در این حالت دوربین ثابت است و این اجزا تصویر هستند که حرکت میکنند در عکاسی روز یا عکاسی نجومی بسیاری از این تایم لپس ها ساخته شده است که صحنه هایی بدیع از نماهایی که قبلا نمیدیدیم را خلق میکند. در نوع دیگری از عکاسی Time Lapse عکاسان از یک ریل حرکت دهنده دوریبن که نوردهی ها را با استپ ها مشخص و با حرکت دوربین روی ریل کنترل میکند انجام میدهند. در این حالت علاوه بر حرکت اجسام در تصویر با تغییر آرام مکان دوربین صحنه هایی زیبا از انواع حرکت ها در فیلم نهایی قایل مشاهده است. تصاویر زیبای حرکت اجرام آسمان در شب - سینما - فعالیت های تبلیغاتی ، تجاری - حرکت ابرها ، انسان ، صنعت ، ماشین ، زندگی روزمره - رشد گیاهان - زندگی حیوانات و بسیاری از حالت ها با این نوع عکاسی جانی تازه میگیرند و نمایی بدیع و تازه از زیبایی های زمین و آسمان را به نمایش میکشند.

​

​

​

محمد رحیمی ایده پرداز و مدیر طراح این دستگاه اعلام کرد دستگاه خودکار Time Lapse که در اداره ثبت مالکیت های صنعتی ایران به ثبت رسیده و به عنوان اختراع شناخته شده است ، علاوه بر استفاده از ریل های خطی و کروی از بازویی روبوتیک برای کنترل زمان های نوردهی دوربین عکاسی و فیلمبرداری در سه جهت فضایی و امکان سه بعدی شدن با استفاده از دو دوربین هم زمان را میدهد. این روش به عکاس این امکان را میدهد که همزمان علاوه بر حرکت افقی حرکت عمودی و گردش 360 درجه را در ترکیبی از نماهایی خارق العاده و سه بعدی را ایجاد کند. علاوه بر این این دستگاه به صورتی طراحی شده است که امکان اتصال به کامپوتر های همراه و تلفن های همراه بر مبنای Java و یا استاندارد های Apple ویندوز و Linux را داشته باشد. دستگاه از دو مود Wirless وBluToth استفاده میکند. و نرم افزار همراهی دارد که میتواند تمامی کنترل دستگاه را برای شما حتی با یک موبایل فراهم آود. کافی است برنامه زمان بندی و نماهای مورد نظر را به دستگاه بدهید. این دستگاه هم چنین میتواند در مناطق کوهستانی و ناهموار تا شیب 90 درجه امکان نصب ریل و تصویر برداری را فراهم آورد.این سیستم هم چنین مجهز به ریموت نوردهی یا دکلانشور داخلی است که امکان عکاسی از 1/6000 ثانیه تا 9999 ثانیه در هر بار نوردهی را میدهد.آسمان پارس

 

[Amirali_31]

قطب شمال سیاره زمین، طی 150 سال گذشته در حدود هزار و 102 کیلومتر، یعنی سالانه 7.34 کیلومتر جا‌به‌جا شده است.
زمین تنها از دو قطب برخوردار نبوده و از قطب‌های متعددی برخوردار است، این سیاره از قطب‌های شمال و جنوب جغرافیایی که نشان‌گر محور چرخش زمین هستند، برخوردار است. زمین همچنین از قطب‌های شمالی و جنوبی مغناطیسی، بر اساس میدان مغناطیسی زمین برخوردار است. زمانی که از یک قطب‌نما استفاده می‌کنید، عقربه‌های آن شمال مغناطیسی را نمایش می‌دهند نه شمال جغرافیایی را.

​

​

قطب مغناطیسی زمین در حرکت است. این قطب در حلقه‌های 80 کیلومتری در روز حرکت می‌کند. اما موقعیت اصلی آن که میانگین تمامی این حلقه‌ها است نیز سالانه 40 کیلومتر حرکت دارد. طی 150 سال گذشته این قطب در حدود هزار و 102 کیلومتر را در اطراف زمین پرسه زده‌است و قطب جنوب نیز متناسب با همین شرایط حرکت می‌کند.
قطب‌ها همچنین دچار جا‌به‌جایی نیز می‌شوند. دانشمندان به واسطه بررسی صخره‌های بستر اقیانوس‌ها که حاوی نشانه‌های میدان مغناطیسی هستند،‌ درست مانند نشانه‌هایی که بر روی نوارهای مغناطیسی ثبت می‌شوند، می‌توانند این جا‌به‌جایی را دریابند.
آخرین باری که قطب‌های زمین جا‌به‌جا شدند 780 هزار سال پیش بود و این رویداد طی 330 میلیون سال گذشته در حدود 400 بار رخ داده‌است. تکمیل هر‌جا‌به‌جایی هزاران سال زمان نیاز دارد و مدت زمان آن برای تغییر در بخش‌های استوایی طولانی‌تر از بخش‌های قطبی است. قطب‌ها همچنین طی 150 سال گذشته درحدود 10 درصد ضعیف‌تر شده‌اند و برخی از دانشمندان بر این باورند این ضعف نشان‌دهنده روند درجریان جا‌به‌جایی دیگری است.
ساختار فیزیکی زمین عامل اصلی این تغییرات مغناطیسی است. هسته داخلی سیاره از آهن ساخته شده است که توسط لایه مذابی احاطه شده‌است. لایه بعدی،‌یعنی جبه، جامد است اما مانند پلاستیک از قدرت انعطاف‌پذیری برخوردار است و در نهایت، لایه آخری یعنی پوسته همان لایه‌ای است که به چشم دیده می‌شود. لایه‌های زمین شامل هسته داخلی، هسته خارجی، جبه و پوسته است.
زمین بر محور خود در چرخش است. هسته داخلی نیز در چرخش است، درحالی که سرعت چرخش هسته داخلی با سرعت چرخش هسته خارجی متفاوت است و این منجر به ایجاد پدیده دینامو، یا انتقال و جریان در درون هسته می‌شود. این همان چیزی است که میدان مغناطیسی زمین را به وجود می‌آورد، و درست مانند یک الکترومغناطیس غول‌پیکر عمل می‌کند.
اینکه اثر دینامو دقیقا چگونه منجر به تغییر میدان مغناطیسی می‌شود، به خوبی شناخته نشده است. تغییر در سرعت چرخش هسته و جریان‌هایی که در درون لایه مذاب وجود دارند بیشترین تاثیر را بر روی میدان زمین و موقعیت آن در قطب‌ها دارد. به بیانی دیگر قطب‌ها حرکت می‌کنند زیرا انتقال گرما در هسته زمین دچار تغییر می‌شود. این تغییرات همچنین منجر به جا‌به‌جایی قطب‌ها خواهد شد.
از سویی دیگر بی‌نظمی‌هایی که در هسته و جبه رخ‌ می‌دهند و تغییراتی که در پوسته زمین رخ می‌دهد،‌از قبیل زمین‌لرزه‌های بزرگ، نیز می‌توانند در تغییر میدان مغناطیسی موثر باشند.
همشهری آنلاین

 

[Amirali_31]

تلسکوپ فضایی هابل در تصویر جدید خود که تصویر بی‌نهایت عمیق هابل نام گرفته است، موفق شد دورترین نمایی را که تاکنون از کیهان دیده شده است، ثبت کند.

تصویر جدید تلسکوپ هابل، تصویر با میدان دید بی‌نهایت عمیق (eXtreme Deep Field) یاXDFنامیده می‌شود. این تصویر با ترکیب داده‌های به دست آمده از این تلسکوپ در سال‌های2003 و 2004 به دست آمده است. ناحیه‌ای که هابل از آن تصویر برداری کرده است در صورت فلکی کوره در نیمکره جنوبی آسمان قرار دارد و اندازه این ناحیه در آسمان به اندازه کسر کوچکی از اندازه ماه کامل است.

در این تصویر بیش از 5500 کهکشان دیده می‌شود که طی بیش از یک میلیون ثانیه نوردهی و ترکیب بیش از 2000 عکس از این ناحیه در 50 روز زمان کاری تلسکوپ ثبت شده است.

محدوده تصویر هابل در مقایسه با اندازه ماه در آسمان


در حالی که عمر جهان حدود 13.7 میلیارد سال است در این تصویر کهکشان‌هایی متعلق به 13.2میلیارد سال قبل دیده می‌شوند. زمانی که تنها 450 میلیون سال از عمر جهان گذشته بود. با استفاده از این تصویر می‌توان کهکشان‌ها را در زمان پیدایش مشاهده کرد و به سوالات بی پاسخ از چگونگی پیدایش کهکشان‌ها پاسخ داد.

تصاویر تلسکوپ فضایی هابل از دهه 90 میلادی تا کنون، عمق دید ما از جهان را از 7 میلیارد سال نوری به 13.2 میلیارد سال نوری رسانده است و پیشرفت‌های مهمی در دانش کیهان‌شناسی ایجاد کرده است. در سال 2018 تلسکوپ فضایی جیمز وب با اندازه آینه حدود 2.5 برابر آینه تلسکوپ فضایی هابل جانشین آن در فضا خواهد شد تا این ابزار جدید، افق دید ما نسبت به جهان را باز هم افزایش دهد.
برای مشاهده تصویر هابل در اندازه‌های مختلف و دانلود آن به لینک زیر مراجعه نمایید:
http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2012/37/image/a/
منابع:
spacescientific.com
http://hubblesite.org

 

[Amirali_31]

مریخ‌نورد کیوریاسیتی موفق شد اولین خورشیدگرفتگی خود را رصد و دنباله‌ای زیبا از عبور فوبوس یکی از قمر های مریخ ار مقابل خورشید را ثبت کند.
به گزارش وایرد، این قمر کوچک با سرعت زیاد از آسمان مریخ عبور می‌کند و به همین دلیل این خورشیدگرفتگی تنها چند ثانیه بیشتر طول نمی‌کشد. این عکس‌های به وسیله دوربین اصلی کیوریاسیتی گرفته شده‌اند که برای مشاهده فوبوس به سوی آن نشانه رفته بود.
البته خورشید در آسمان مریخ هم شباهت چندانی به خورشید زمین ندارد. درست در مقابل شکوه درخشندگی آن در آسمان زمین، خوشید در آسمان مریخ به اندازه سکه‌ای بسیار کوچک در آسمان مریخ دیده می‌شود. فوبوس البته از این هم کوچک‌تر است و هیچ گاه نمی‌تواند به طور کامل روی خورشید را بپوشاند. در مقابل ماه ما اندازه مناسبی دارد و در عبور از مقابل خورشید می‌تواند کاملا نور آن را مسدود کند که رویداد نجومی نادری تلقی می‌شود. جالب اینجاست که بدانید ماه هر سال بین 3 تا 4 سانتی‌متر از زمین دورتر می‌شود و این بدان معنی است که در آینده نه چندان دور، خورشیدگرفتگی کامل نیز در زمین مشاهده نخواهد شد.
شرح عکس: دراین‌جا مراحل عبور و گرفت جزئی خورشید بر اثر عبور فوبوس دیده می‌شود.

​

​

البته فوبوس بیشتر یک سیارک محسوب می‌شود تا یک قمر درست و حسابی. این قمر در حقیقت سیارکی شبیه سیب‌زمینی است که بیشترین قطرش به حدود 27 کیلومتر می‌رسد و هر 7.6 ساعت به دور مریخ می‌گردد؛ از این‌رو امکان گرفت خورشید بسیار بالاست و ممکن است روزهای زیادی از سال مریخی تکرار شود. همه فرودگرها و کاوشگرهای مریخ حداقل یک بار عبور فوبوس را ثبت کرده‌اند. همچنین عکس‌هایی که سایه فوبوس را روی مریخ هنگام عبورش از مقابل خورشید نشان می‌دهد، توسط مدارگرد های مریخ ثبت شده است. اما قمر دیگر مریخ یعنی دایموس از فوبوس هم دورتر است و عبورش از مقابل خورشید حتی از این هم کمتر دیده می‌شود.

خبرآنلاین

​

 

[Amirali_31]

یکی از عجیب‌ترین نظریه‌هایی که درباره سال 2012 وجود دارد نظریه‌ای درباره نابودی، تخریب یا تاریکی سه روزه زمین است که به تازگی در قالب ایمیل‌های مختلف که تلاش شده تاثیر‌گذار باشند، به همراه لینکی از وب‌سایت ناسا در میان کاربران اینترنتی منتشر شده‌است.
این نظریه عجیب می‌گوید در سال 2012 خورشید و زمین و مرکز کهکشان راه‌شیری، یا همان ابر قطور کیهانی میانی کهکشان با یکدیگر همتراز می‌شوند و آسیب‌هایی به زمین وارد خواهد آمد، یا به گفته این ایمیل،‌ زمین برای سه روز در تاریکی مطلق فرو خواهد رفت.
در یکی از این این ایمیل‌ها آمده‌است: "ناسا پیش بینی کرده است که در 23-25 دسامبر 2012 (سوم تا پنجم دی 91) و در زمان تراز کائنات زمین به مدت 3 روز در تاریکی کامل به سر خواهد برد. دانشمندان آمریکایی تغییرات کائنات، خاموشی در کل کره زمین به مدت 3 روز از تاریخ 23 دسامبر 2012 پیش‌بینی کرده‌اند. این پایان جهان نیست، این هم ترازی جهان، جایی که خورشید و زمین برای اولین بار هم تراز می شوند. زمین از وضعیت کنونی که بعد سوم است به بعد صفر تغییر کرده و سپس به بعد چهارم تغییر می‌کند.
در این گذار جهان با تغییر بزرگی روبرو می‌شود و ما یک جهان جدیدی را خواهیم دید. پیش بینی شده است که این 3 روز تاریکی در روزهای 23، 24، 25 دسامبر 2012 (سوم تا پنجم دی ماه 91)خواهد بود، حفظ آرامش، در آغوش کشیدن یکدیگر، مناجات، خواب به مدت 3 روز بهترین راه حل است و آنهایی که بعد از این واقعه زنده می‌مانند با یک جهان نوین روبرو خواهند شد و متاسفانه افرادی که از این موضوع ترس به دل راه دهند خواهند مرد!"
در انتهای این مطلب، به منظور اثبات حقیقت ایمیل،‌ لینکی از وب‌سایت ناسا آورده شده‌است، حال حقیقت نهفته در پس این نظریه و ایمیلی که برگرفته از کلیات این نظریه است، بر اساس لینکی که در خود ایمیل آمده، چیست؟
به دور از آلودگی‌های نوری شهرها، مسیری درخشان به نام کهکشان راه‌شیری در آسمان شب قابل مشاهده است. این مسیر طاقی مانند درخشان از نور میلیون‌ها ستاره‌ای شکل گرفته که انسان قادر نیست هریک از آنها را به تنهایی مشاهده کند زیرا این ستاره‌ها بر روی صفحه میانی کهکشان منطبق شده‌اند. از دیگر پدیده‌هایی که مرکز کهکشان را اشغال کرده، ابرهای قطور گازی هستند که چشم انسان قادر به دیدن آنها نیست و تنها به شکل توده‌هایی تاریک که نور کهکشان را مسدود می‌سازند،‌قابل مشاهده‌ هستند.
بزرگترین توده این ابرها از صورت فلکی ماکیان تا صورت فلکی قوس گسترده شده و معمولا با نام شکاف بزرگ (Great Rift) یا شکاف تاریک (Dark Rift) شناخته می‌شود.از دیگر عناصر قابل توجه و نادیده کهکشان راه شیری در صورت فلکی قوس قرار داشته و سیاه‌چاله مرکزی کهکشان است. مرکز کهکشان در فاصله 28 هزار سال نوری از زمین قرار داشته و میزبان سیاه‌چاله‌ای است که جرم آن چهارمیلیون برابر خورشید است.
شایعات هم‌ترازی زمین در سال 2012، این دو پدیده نجومی را با موقعیت خورشید در مرکز کهکشانی در تاریخ 21 دسامبر 2012، همزمان با انقلاب زمستانی در نیم‌کره شمالی، به یکدیگر ربط داده و پدیده‌ای جدید را خلق کرده که در علم نجوم و ستاره‌شناسی هیچ مفهومی ندارد.

​

​

​

همزمان با حرکت زمین به دور خورشید،‌خورشید نیز نسبت به ستاره‌های پس‌زمینه در حرکت است و از این رو است که صورت‌های فلکی قابل مشاهده به آرامی و متناسب با تغییر فصول، تغییر می‌کنند. در 21 دسامبر 2012،‌ خورشید در موقعیت 6.6 درجه شمال مرکز کهکشانی قرار خواهد گرفت،‌ این فاصله‌ای‌است که به نظر می‌آید به اندازه ابعاد 13 ماه کامل باشد. بر این اساس گفته می‌شود این رویداد نجومی و ورود خورشید به درون شکاف تاریک به نوعی پیش‌گویی یک فاجعه به شمار رفته و یا این تصور غلط را به وجود می‌آورد که خورشید و زمین با سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان قرار گرفته هم‌تراز شده و به همین خاطر کشش گرانشی سهمگینی بر روی زمین وارد خواهد آمد و یا دیگر رویداد‌های عجیب و غریب، نظیر تاریکی سه روزه زمین رخ خواهد داد.
اولین مدرک علیه این نظریه این است که انقلاب زمستانی یا تابستانی به خودی خود با هیچ یک از حرکات ستاره‌ها و یا هیچ جرم دیگری در جهان در ارتباط نیست،‌ این رویداد تنها نشانگر دور و نزدیک شدن خورشید به قطب‌های زمین است. دوم اینکه زمین در محدوده تاثیرات شدید گرانشی سیاه‌چاله مرکزی کهکشان قرار ندارد زیرا تاثیرات گرانشی با دورتر شدن از سیاه‌چاله کاهش پیدا می‌کنند.
زمین 149 میلیون و 668 هزار و 992 کیلومتر از خورشید فاصله دارد، و فاصله خورشید از سیاه‌چاله کهکشان راه شیری 165 کوادریلیون مایل (265541760000000000 کیلومتر) است. خورشید و ماه غالب‌ترین نیروهای گرانشی بر روی زمین به شمار می‌روند. طی یک سال فاصله زمین تا سیاهچاله کهکشان به اندازه یک در 900 میلیون تغییر پیدا می‌کند و این فاصله به اندازه‌ای نیست که بتواند در کشش گرانشی سیاهچاله بر روی زمین تغییر قابل توجهی ایجاد کند، به علاوه نزدیکترین موقعیت زمین به مرکز کهکشان در انقلاب تابستانی است، نه زمستانی.
آخرین مورد این است که خورشید در 21 دسامبر هرسال وارد بخشی از آسمان می‌شود که در تصرف شکاف تاریک قرار دارد. بنابر‌این امسال ورود خورشید به این محدوده از جهان همان تاثیرات مخرب و هراسناکی را در پی خواهد داشت که سال گذشته شاهد آن بودید! در واقع هیچ‌پدیده غیر عادی که با وقوع هم‌ترازی زمین و خورشید و صفحه میانی کهکشان در ارتباط باشد در روز‌های 21 تا 23 دسامبر رخ نخواهد داد، و اگر فاجعه‌ای طبیعی نیز در این روزها رخ دهد، ارتباطی با موقعیت خورشید و زمین ندارد.
درباره تاثیرات ناشی از همترازی زمین و خورشید با شکاف تاریک در زمان وقوع انقلاب زمستانی در سال 2012 شایعات فراوان مختلفی به وجود آمده است که یکی از آنها در ابتدای مطلب عنوان شد. وقوع زمین‌لرزه، سونامی، سیل و تشدید شرایط آب و هوایی از دیگر مواردی است که وقوع آنها را به این پدید کیهانی ارتباط می‌دهند.

همشهری آنلاین

 

[Amirali_31]

دانشمندان موفق به ساخت نوعی ترازوی سنجش وزن خانگی جدید شدند که می‌تواند وزن فرد را بر روی سیارات دیگر نیز حساب کرده و حتی اطلاعات علمی مختصری را در مورد منظومه شمسی به وی ارائه کند

​

​

​

به گزارش ایسنا، این ترازو اخیرا با قیمت 50 دلار در آمریکا به بازار آمده است.
این دستگاه با جزئیاتی در مورد هفت سیاره منظومه شمسی و همچنین ماه برنامه‌ریزی شده است.
بلندگوی این ترازو با صدای دکتر نیل تایسون، فیزیکدان نجومی آمریکایی یک مجموعه از حقایق را برای نوجوانانی که پا بر روی هر سیاره گذاشته، بیان کرده و مفاهیم گرانش، وزن و حجم را توضیح می‌دهد.
با قدم گذاشتن بر روی سیاره مشتری،‌ جمله «مشتری از هیچ سطحی برای فرود روی آن برخوردار نبوده و تنها یک جو ضخیم از گازهای چرخان است» پخش می‌شود؛ در حالیکه گزینهسیاره ناهید نشان می‌دهد که این محل در طول روز از یک فر پیتزا پز نیز داغ‌تر بوده اما در شب از فریزر نیز سردتر است.
همشهری آنلاین

 

[Amirali_31]

گران‌قیمت‌ترین، بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین مریخ‌نوردی که ناسا تاکنون برای کاوش سیارهٔ مریخ به‌ سوی آن فرستاده است، دقایقی قبل از ساعت 10 صبح دوشنبه 16 مرداد، به وقت ایران، بر سطح مریخ فرود می‌آید تا دوران جدیدی از کاوش مریخ آغاز شود.



کنجکاوی (Curiosity) نام مریخ‌نورد جدید ناسا است که در قالب پروژه‌ای به نام آزمایشگاه علمی مریخ (MSL) و با صرف هزینهٔ 2.5 میلیارد دلار، ساخته شده است. آغاز مأموریت فضاییِ این مریخ‌نورد، پنجم آذر 1390 بود که با موشک اطلس5، از مرکز فضایی کیپ‌کاناورال به فضا رفت تا برای رسیدن به مریخ، سفر هشت ‌ماهه‌ای در فضا داشته باشد.

​

این مریخ‌نورد که اندازهٔ آن در ابعاد یک خودرو کوچک است، 7/2 متر طول و 900 کیلوگرم وزن دارد که حدود ده درصد از وزن آن را تجهیزات آزمایشگاهی‌اش دربر می‌گیرد. «کنجکاوی» در مقایسه با مریخ‌نوردهای دوقلوی «روح» و «فرصت» که پیش از این در سال‌ 2004/ 1383 بر سطح مریخ فرود آمده بودند، پنج‌برابر بزرگ‌تر و تجهیزات به‌کار رفته در آن ده ‌برابر بیشتر است. به همین خاطر برای تأمین انرژیِ مورد نیاز مریخ‌نورد و تجهیزات آزمایشگاهی‌اش، باتری اتمی در داخل مریخ‌نورد جاسازی شده است. جربان الکتربکی باتری، ناشی از گرمای حاصل از واپاشی هسته‌ای است که به جریان برق تبدیل می‌شود. این باتری می‌تواند در هر ساعت 2.5 کیلووات انرژی تولید کند که نسبت به صفحه‌های خورشیدی به‌کار رفته در مریخ‌نوردهای قبلی، حدود چهار برابر انرژی بیشتری تولید می‌کند. هرچند مأموریت مریخ‌نورد برای دو سال برنامه‌ریزی شده است، باتری آن می‌تواند تا 14 سال دوام بیاورد.
علاوه‌ بر شش دوربینی که برای مسیریابی دقیق مریخ‌نورد، دورتادور آن کار گذاشته شده، چهار دوربین دیگر نیز برای دیدن و تصویربرداری با کیفیت بالا به کار رفته است؛ به‌ جز آن، مجموعهٔ کاملی از ابزارهای آزمایشگاهی مرتبط با آزمایش‌های شیمیایی، زیست‌شناسی، کانی‌شناسی و... نیز در مریخ‌نورد گنجانده شده تا به بررسی وجود حیات تک‌سلولی و/یا میکروبی، در گذشته‌های دور و حالِ سیارهٔ مریخ بپردازد. در نتیجهٔ این آزمایش‌ها و جست‌وجو برای یافتن ترکیب‌های آلی، می‌توان به شناخت کاملی از وضعیت زیست‌محیطی مریخ دست یافت؛ حتی شاید پاسخ پرسش‌هایی از این دست که: آیا امکان حیات در مریخ وجود دارد؟ و آیا وضعیت برای حضور انسان‌ها در مریخ فراهم است یا نه؟ را بتوان از نتایج این آزمایش‌ها بدست آورد.

هفت دقیقه وحشت
اما کنجکاوی پیش از نشستن بر روی مریخ و انجام مأموریت خود، باید هفت دقیقهٔ حساس و نفس‌گیر را برای فرود بگذراند که به «هفت دقیقهٔ وحشت» معروف است. چراکه تأخیر چهارده‌ دقیقه‌ایِ اجتناب‌ناپذیر برای رسیدن سیگنال‌ها بین زمین و مریخ‌نورد، مانع از این می‌شود که بتوانند از زمین عملیات فرود را کنترل کنند؛ برای حل این مشکل، ‌ عملیات فرود را متکی به پانصدهزار خط برنامهٔ رایانه‌ای کرده‌اند که برای این منظور برنامه‌نویسی شده است.

لحظه آغازِ هفت دقیقهٔ سرنوشت‌ساز، با ورودِ مریخ‌نورد به جو مریخ آغاز و تا فرود نهایی مریخ‌نورد بر سطح آن ادامه دارد و در طی این مدت باید مجموعه‌ای از مانورهای پیچیده را با موفقیت انجام دهد. با وارد شدن سامانهٔ فرود مریخ‌نورد‌ به جو مریخ، ابتدا در ارتفاع 7تا 10 کیلومتری از سطح مریخ، چتر‌های نجات باز و سپر حرارتی نیز از بدنه جدا می‌شود. پس از آن و درحالی‌که فقط 2 کیلومتر از سطح مریخ فاصله دارد، موتورهای کاهندهٔ سرعت سامانهٔ فرود، روشن می‌شوند و در ‌‌نهایت در ارتفاع بیست‌متری، مریخ نورد ‌از سامانهٔ فرود جدا می‌شود و به کمک کابل‌های محکمی که مریخ‌نورد را به سامانهٔ فرود آویزان کرده‌اند، آرام‌آرام به سطح مریخ نزدیک‌تر می‌شود. پس از تماس چرخ‌های مریخ‌نورد با سطح، این کابل‌ها جدا می‌شوند و سامانهٔ فرود خود به فاصلهٔ دور و مطمئنی از مریخ‌نورد می‌رود.

انتخاب مکان فرود در مریخ، خود ماجرایی داشت. سال‌ها طول کشید تا سیاره‌شناسان و مهندسان ساخت روبوت مریخ‌نورد پس از بحث‌های فراوان، به اتفاق نظر برسند. زیرا محلی که باید برای فرود انتخاب می‌کردند، می‌بایست هم مکان امنی برای فرود مریخ‌نورد می‌بود، هم محلی که بتواند اهدافِ علمیِ مأموریت را در بررسی‌های زمین‌شناسی و شیمیایی، و به‌ویژه زیست‌شناسی‌اش تحقق ببخشد. سرانجام دهانهٔ گیل را برای فرود مریخ‌نورد برگزیدند. با وجود آن‌که قطر دهانهٔ برخوردی گیل 154 کیلومتر است و در مرکز آن قلهٔ مرکزی با ارتفاع 5/5 کیلومتر نسبت به بستر دهانه قرار دارد، محل فرود مریخ‌نورد، محوطهٔ صاف و همواری در بستر دهانه است که ابعاد آن به 7 در 20 کیلومتر می‌رسد و نزدیک قلهٔ مرکزی دهانه قرار دارد. هرچند در نزدیکی محدودهٔ فرود، دو درهٔ کمابیش عمیق نیز هست.

وجود مواد معدنی و خاک رس و نمک سولفات از جمله ویژگی‌های محل فرود مریخ‌نورد است که وجودشان را پیش از این در پایین قله و درست در کنار محوطهٔ فرود شناسایی کرده بودند. دانشمندان می‌پندارند این منطقه بستر دریاچه‌ای در گذشته‌های دور مریخ بوده و بدون شک جزو نخستین مکان‌هایی است که مریخ‌نورد با مجموعهٔ ابزارهای آزمایشگاهی خود، به کاوش و بررسی‌اش می‌پردازد.

پیش از این قرار بود مریخ‌نورد کنجکاوی در سال 2009 به فضا پرتاب شود که به‌سبب مشکلات مالی و فنی و تکمیل‌نشدن پروژه، زمان پرتاب را دو سال به تعویق انداختند. طبق برنامه‌ریزی صورت‌گرفته، قرار است مریخ‌نورد کنجکاوی، یک سال مریخی (دو سال زمینی) به کاوش خود بر مریخ ادامه دهد و با توجه به این‌که سرعت متوسط آن به 30 متر در ساعت می‌رسد، پیش‌بینی می‌شود طی دو سال حیات خود، حدود 19 کیلومتر از سطح مریخ را بپیماید.

ماهنامه نجوم، شماره 219

 

[Amirali_31]

فضانوردانی که تا کنون شانس سفر به فضا و راهپیمایی فضایی را داشته‌اند همواره به یکی از عجیب‌ترین ویژگی‌های فضا که تنها در حین راهپیمایی فضایی می‌توان آن را تجربه کرد اشاره دارند: بوی عجیب و غریب فضا!

فضانوردان درهنگامی که در فضا شناور هستند قدرت احساس کردن بوی فضا را ندارند و تنها بویی که احساس می‌کنند بوی پلاستیکی درون لباس فضایی‌شان است. اما به محض اینکه وارد ایستگاه فضایی می‌شوند و لباس‌ها و کلاه خود را از تن در‌می‌آورند،‌ بوی به شدت قوی و قابل تشخیص فضا را که بر روی لباس،‌دستکش، کلاه و ابزارهای آنها به جا مانده،‌احساس می‌کنند.
این بو ترکیبی از بوی استیک مانده و خشکیده‌، فلزات داغ شده و بخار ناشی از جوشکاری است. استیون پیرس‌،شیمی‌دانی که توسط ناسا برای شبیه‌سازی بوی فضا بر روی زمین برای آموزش دادن فضانوردان استخدام شده‌است می‌گوید دلیل استشمام بوی فلزات وجود ارتعاشات یون‌های پرانرژی است.

​

کوین فورد در سال 2009 از مدار زمین درباره تجربه‌اش از بوی فضا گفت: این بویی است که هرگز در عمرم احساسش نکرده‌ام اما هرگز آن را فراموش نخواهم کرد. با این‌همه این بو لزوما برای فضانوردان ناخوشایند نیست. دان پتیت فضانورد ناسا پس از بازگشت از ماموریتی در سال 2003 در وبلاگش نوشت:
"تشریح کردن این بو بسیار دشوار است. این بو قطعا بویی نیست که بتوان آن را مانند توصیف نوعی غذای جدید، با گفتن این‌که طعمی مثل مرغ دارد،‌ توصیف کرد. بهترین توصیفی که می‌توانم از این بو انجام دهم بوی فلزی است. یک نوع حس فلزی دوست‌داشتنی که من را به یاد تابستان‌های کالج می‌اندازد،‌زمانی که ساعت‌های زیادی با استفاده از دستگاه جوشکاری تجهیزات سنگینی را تعمیر می‌کردم. این بو بوی خوشایند بخار جوشکاری را برای من یادآوری می‌کند. فضا چنین بویی می‌دهد.
به گفته فضانوردان فضای داخلی ایستگاه بین‌المللی بوی زمینی‌تری دارد. پتیت که به تازگی از ماموریتی 6 ماهه از ایستگاه فضایی به زمین بازگشته‌است می‌گوید در درون ایستگاه فضایی می‌توان بوی ترکیبی ماشین-فروشگاه-موتور-اتاق-آزمایشگاه را استشمام کرد و در زمان پختن شام،‌ می‌توان بوی غذاهای زمینی را نیز احساس کرد.

همشهری آنلاین

 

[Amirali_31]

ناسا ممکن است نتواند پیشرفت فرآیند فرود مریخ نورد بزرگ خود در روز ششم اوت (به وقت گرینویچ) بر سطح این سیاره را دنبال کند.

وسیله موسوم به "کنجکاوی" (Curiosity) در یک فرورفتگی موسوم به گودال گیل (Gale Crater) فرود خواهد آمد.سازمان فضایی آمریکا این فرود را با سایر ماهواره هایش تعقیب خواهد کرد اما ماهواره اصلی برای این کار ممکن است در موقعیت مناسب در آسمان نباشد.مهندسان درحال رسیدگی به ایرادی در ماهواره اودیسه بوده اند و این ماهواره هنوز در بهترین مدار برای نظارت بر این عملیات قرار نگرفته است.اگر این هدف در سه هفته آینده محقق نشود، ناسا تماس با مریخ نورد را هنگام فرود آن از دست خواهد داد.

البته این اتفاق تاثیری بر نتیجه فرآیند فرود نخواهد داشت زیرا این مرحله به طور اتوماتیک انجام می شود، اما باعث اضطراب زیاد برای کنترل کننده هایی خواهد شد که می خواهند فورا از فرود بی مشکل این ماموریت ۲.۵ میلیارد دلاری مطمئن باشند.داگ مک کوزیشن مدیر برنامه اکتشافات مریخی ناسا گفت: "می خواهم روشن کنم که این وضع تاثیری بر فرود ندارد؛ مساله فقط تماس است."

ورود به جو، کاهش ارتفاع و فرود این روبات ۹۰۰ کیلوگرمی بر سطح، خطرناک ترین جنبه کل ماموریت خواهد بود.مریخ نورد که هنوز در کپسول محافظ قرار دارد با سرعت ۲۰ هزار کیلومتر در ساعت به اتمسفر مریخ برخورد خواهد کرد و تلاش خواهد کرد برای فرودی نرم، سرعتش را به یک متر در ثانیه کاهش دهد.این میزان کاهش سرعت باید ظرف حدود هفت دقیقه انجام شود و در غیر این صورت "کنجکاوی" با شدت به سطح برخورد خواهد کرد.انتظار می رفت که مدارگرد اودیسه کل مراحل فرود را دنبال کند اما اخیرا دچار نقص فنی شد.هرچند آنتن های زمینی فرود را دنبال خواهند کرد، اما دیواره های پرشیب و عمیق گودالی که کاوشگر در آن فرود خواهد آمد به معنی قطع تماس رادیویی با زمین خواهد بود.به علاوه فاصله ۲۵۰ میلیون کیلومتری زمین از مریخ در روز پنجم و ششم اوت باعث می شود که علائم رادیویی برای نزدیک به ۱۴ دقیقه در راه باشد."کنجکاوی" همچنین به "آزمایشگاه علمی مریخ" (ام اس ال) موسوم است. این پیشرفته ترین وسیله فضایی است که تاکنون بر سطح یک کره دیگر فرود خواهد آمد.اگر این کاوشگر به سلامت فرود آید، ۹۸ هفته (زمینی) را صرف کاوش بر سطح مریخ برای یافتن آثار محیطی حاضر و قدیمی حمایت از حیات خواهد کرد.گودال گیل به این دلیل به عنوان محل فرود انتخاب شده است که داده های ماهواره ای حاکی از وجود رسوباتی در آنجاست که ظاهرا در حضور آب زیاد شکل گرفته اند.این کاوشگر مجهز به یک باتری پلوتونیوم است و در نتیجه باید انرژی زیادی برای فعالیت بر مریخ برای بیش از یک دهه داشته باشد.امااحتمال دارد که مکانیسم های این مریخ نورد خیلی زودتر از منبع انرژی آن زایل شوند.

ParsSky