elham--
عضو جدید
آزیتا و فرزانه ی عزیزم، مرســی واسه حرفای خوبتونبا راهکارهای شما موافقم، حس بابا بزرگینگم گل کرده بود گفتم یه چند خطم من اضافه کنم
والا خونه ی ما از اول صبح تا آخر شب پرنده پر نمی زنه ولی من وقتایی که تصمیم جدی برا درس خوندن دارم می رم کتابخونه! با اینکه خیلی شلوغه (نسبت به خونه سر و صدا خیلی بیشتره واقعا!) ولی بازدهی بهتری داره چون اونجا هیچ کار خاصی نمی شه انجام داد مــــجــــبـــــوری که فقط درس بخونی (توصیه اکید: موقع رفتن به کتابخونه جز 1100 هیچ گوشی دیگه ای همراتون نبرید!) ... تمرکز چیزیه که 90% مربوط به خودتون می شه و شاید فقط 10% محیط اطراف، وقتی خونه ای مامانت تلوزیونو روشن می کنه تخت/ کامپیوتر / گوشی/ کتابای غیردرسی و ... همه دم دستته، فوری بهونت جور میشه میگی دیگه تو این شرایط نمی شه درس خوند می ری سراغ خواب/ نت/ بازی/ رمان خوندنو این صحبتا، اگه اون بنده خدا این کارو نمی کرد باز شما می رفتین سراغ این کارا ولی خوب بدون بهانه (که البته این بهانه داشتن یا نداشتن هیچ تاثیر تو نتیجه نهایی نداره) ... در اصل اگه میل به تمرکز و خوندن داشته باشه آدم بغل گوشش بمبم منفجر شه متوجه نمی شه! ... خلاصه کلام اینکه اگه اراده کافی دارین تو خونه درس بخونین (بدون اینکه مزاحم زندگی روزمره اعضای دیگه خانواده بشین) یا اگه مث من (و خیلیای دیگه) اراده آهنی ندارید برید کتابخونه اونجا هر جوری باشه مجبورین درس بخونین...
پ.ن: متاسفانه خانواده هامون از بچگی (با ملاحظه و توجه بیش از حد!) باعث شدن ما یکی از مهم ترین نکاتی رو که برای موفقیت لازمه کاملا ندید بگیریم و اونم اینه که قرار نیست شرایط خودشو با ما وفق بده، این ماییم که باید شرایط مونو در نظر بگیریم و شروع به کار کنیم... هدف من برای من مهمه و همه زحمتاشم در اصل به عهده خودمه، وظیفه مادرم نیست که به خاطر کنکور دادن من صب تا شب خونه رو واسه خودش زندون کنه ...
. راستش دارم یه جورایی قضیه رو واسه خودم کمرنگ میکنم. بلندی صدای تلویزیون ما به قدریه که امکان نداره کسی (حتی اونی که قوه تمرکز بالایی داره) متوجهش نشه، اما بازم (با اشاره به حرفای فرزانه جون) دارم سعی میکنم باهاش مدارا کنم. دلیل کتابخونه نرفتن من صرفا بلندخونیم نیست! یکی از دلایل دیگم اینه که به قول آرزویای عزیز، اونجا کسانی هستن که واسه درس خوندن نمیان... از طرفیم حتی اگه از این پارتیشنای مخصوص کتابخونه استفاده کنی (که البته همه اطرافو پوشش نمیده) حس میکنی زیر نظری!! نمیدونم شمام اینو تجربه کردین یا نه! سرتو که از رو کتاب بلند میکنی یا میچرخونی یا مثلا وقتی از جات پا میشی، حداقل یه نفرو خیره به خودت میبینی! من از این حالت بدم میاد، به خصوص که معمولا افراد ثابتی میان کتابخونه...لباس پوشیدن، طی کردن راه رفت و برگشت، ناهار خوردن، نماز خوندن و... چیزاییه که روزانه وقت زیادی از ادمو میگیره، در صورتی که تو خونه خوندن این دردسرا رو نداره و ناهار خوردن و نماز خوندن و... هم وقت خیلی کمتری میبره. با در نظر گرفتن اینا من شخصا خونه و صدای تلویزیون رو ترجیح میدم، چون حداقل هم به کل کتابام نزدیکم و هم اینکه احساس زیر ذره بین بودن ندارم و...
الان چه درسایی بخونیم؟ من دارم ایستایی و سیستم و زبان رو میخونم فعلا و خیلی آروم تاریخ.....یعنی تاریخ رو آرومتر میخونم.....نظرتون چیه؟
پیشکسوت شدم دیگه
....عزیزم، اشکالی نداره...منم سال دومم میشه دیگه....چون یه جورایی از زیر کنکور 94 در رفتم. فقط به نطرم یه روز وقت بذار ببین نقاط قوتت تو کنکوری که شرکت کردی چی بوده و ببین اشکال کارت تو دو تا کنکور تئوریت چی بود + اشکال کارت تو کنکورای عملی چیا بودن. باید برا خودت تحلیل کنی فک کنم
((((
