گفتگو و آشنایی با دیگر اعضای تالار مهندسی معماری
- شروع کننده موضوع maral55
- تاریخ شروع
سلام ما هم هستیم ولی نمیدونیم چه خبره
سلام میشه جوان
خبر خاص اینکه من بعداز چندوقت امدم....دلم واسه بچه ها تنگ شده و اینا....
سلام ما هم هستیم ولی نمیدونیم چه خبره
سلام میشه جوان
خبر خاص اینکه من بعداز چندوقت امدم....دلم واسه بچه ها تنگ شده و اینا....
سلام ما هم هستیم ولی نمیدونیم چه خبره
سلام میشه جوان
خبر خاص اینکه من بعداز چندوقت امدم....دلم واسه بچه ها تنگ شده و اینا....
sahere.f
عضو جدید
. پندی از سقراط
روزی سقراط حکیم مردیرا دید که خیلی ناراحت و متاثر بود
روزی سقراط حکیم مردیرا دید که خیلی ناراحت و متاثر بود
علت ناراحتی اش را پرسید. شخص پاسخ داد :
در راه که می آمدم یکیاز آشنایان را دیدم. سلام کردم.
جواب نداد و با بیاعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.
سقراط گفت : چرا رنجیدی؟
مرد با تعجب گفت: خوبمعلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است.
سقراط پرسید : اگر درراه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد.
آیا از دست او دلخور ورنجیده می شدی ؟
مرد گفت : مسلم است کههرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود.
سقراط پرسید: به جایدلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟
مرد جواب داد : احساسدلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.
سقراط گفت : همه اینکارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی.
آیا انسان تنها جسمشبیمار می شود ؟
و آیا کسی که رفتارش نادرست است، روانش بیمار نیست ؟
اگر کسی فکر و روانشسالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟
بیماری فکری و رواننامش "غفلت" است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی میکند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند.
پس از دست هیچ کس دلخورمشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده.
بدان که هر وقت کسی بدیمی کند در آن لحظه بیمار است
در راه که می آمدم یکیاز آشنایان را دیدم. سلام کردم.
جواب نداد و با بیاعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.
سقراط گفت : چرا رنجیدی؟
مرد با تعجب گفت: خوبمعلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است.
سقراط پرسید : اگر درراه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد.
آیا از دست او دلخور ورنجیده می شدی ؟
مرد گفت : مسلم است کههرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود.
سقراط پرسید: به جایدلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟
مرد جواب داد : احساسدلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.
سقراط گفت : همه اینکارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی.
آیا انسان تنها جسمشبیمار می شود ؟
و آیا کسی که رفتارش نادرست است، روانش بیمار نیست ؟
اگر کسی فکر و روانشسالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟
بیماری فکری و رواننامش "غفلت" است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی میکند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند.
پس از دست هیچ کس دلخورمشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده.
بدان که هر وقت کسی بدیمی کند در آن لحظه بیمار است
sahere.f
عضو جدید
. پندی از سقراط
روزی سقراط حکیم مردیرا دید که خیلی ناراحت و متاثر بود
روزی سقراط حکیم مردیرا دید که خیلی ناراحت و متاثر بود
علت ناراحتی اش را پرسید. شخص پاسخ داد :
در راه که می آمدم یکیاز آشنایان را دیدم. سلام کردم.
جواب نداد و با بیاعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.
سقراط گفت : چرا رنجیدی؟
مرد با تعجب گفت: خوبمعلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است.
سقراط پرسید : اگر درراه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد.
آیا از دست او دلخور ورنجیده می شدی ؟
مرد گفت : مسلم است کههرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود.
سقراط پرسید: به جایدلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟
مرد جواب داد : احساسدلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.
سقراط گفت : همه اینکارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی.
آیا انسان تنها جسمشبیمار می شود ؟
و آیا کسی که رفتارش نادرست است، روانش بیمار نیست ؟
اگر کسی فکر و روانشسالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟
بیماری فکری و رواننامش "غفلت" است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی میکند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند.
پس از دست هیچ کس دلخورمشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده.
بدان که هر وقت کسی بدیمی کند در آن لحظه بیمار است
در راه که می آمدم یکیاز آشنایان را دیدم. سلام کردم.
جواب نداد و با بیاعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.
سقراط گفت : چرا رنجیدی؟
مرد با تعجب گفت: خوبمعلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است.
سقراط پرسید : اگر درراه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد.
آیا از دست او دلخور ورنجیده می شدی ؟
مرد گفت : مسلم است کههرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود.
سقراط پرسید: به جایدلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟
مرد جواب داد : احساسدلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.
سقراط گفت : همه اینکارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی.
آیا انسان تنها جسمشبیمار می شود ؟
و آیا کسی که رفتارش نادرست است، روانش بیمار نیست ؟
اگر کسی فکر و روانشسالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟
بیماری فکری و رواننامش "غفلت" است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی میکند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند.
پس از دست هیچ کس دلخورمشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده.
بدان که هر وقت کسی بدیمی کند در آن لحظه بیمار است
sahere.f
عضو جدید
. پندی از سقراط
روزی سقراط حکیم مردیرا دید که خیلی ناراحت و متاثر بود
روزی سقراط حکیم مردیرا دید که خیلی ناراحت و متاثر بود
علت ناراحتی اش را پرسید. شخص پاسخ داد :
در راه که می آمدم یکیاز آشنایان را دیدم. سلام کردم.
جواب نداد و با بیاعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.
سقراط گفت : چرا رنجیدی؟
مرد با تعجب گفت: خوبمعلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است.
سقراط پرسید : اگر درراه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد.
آیا از دست او دلخور ورنجیده می شدی ؟
مرد گفت : مسلم است کههرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود.
سقراط پرسید: به جایدلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟
مرد جواب داد : احساسدلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.
سقراط گفت : همه اینکارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی.
آیا انسان تنها جسمشبیمار می شود ؟
و آیا کسی که رفتارش نادرست است، روانش بیمار نیست ؟
اگر کسی فکر و روانشسالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟
بیماری فکری و رواننامش "غفلت" است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی میکند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند.
پس از دست هیچ کس دلخورمشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده.
بدان که هر وقت کسی بدیمی کند در آن لحظه بیمار است
در راه که می آمدم یکیاز آشنایان را دیدم. سلام کردم.
جواب نداد و با بیاعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.
سقراط گفت : چرا رنجیدی؟
مرد با تعجب گفت: خوبمعلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است.
سقراط پرسید : اگر درراه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد به خود می پیچد.
آیا از دست او دلخور ورنجیده می شدی ؟
مرد گفت : مسلم است کههرگز دلخور نمی شدم. آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود.
سقراط پرسید: به جایدلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی؟
مرد جواب داد : احساسدلسوزی و شفقت و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.
سقراط گفت : همه اینکارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی.
آیا انسان تنها جسمشبیمار می شود ؟
و آیا کسی که رفتارش نادرست است، روانش بیمار نیست ؟
اگر کسی فکر و روانشسالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود؟
بیماری فکری و رواننامش "غفلت" است. و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی میکند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند.
پس از دست هیچ کس دلخورمشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده.
بدان که هر وقت کسی بدیمی کند در آن لحظه بیمار است
