گفتگو با خدا(::: مناجات نامه :::)
- شروع کننده موضوع نسیم
- تاریخ شروع
رگها در سبز شدن معنی پیدا می کنند
کوهها با قله ها
و رودها با جاری شدن
و همه ی انسانها با عشق...فقط با عشق
پس بار خدایا بر من رحم کن
بر من ناتوان رحم کن
باشد که خانه ای نداشته باشم
باشد که لباس فاخری برتن نداشته باشم
باشد که حتی دست و پایی نداشته باشم
اما نباشد...هرگز نباشد
که در قلبم عشق نباشد...
کوهها با قله ها
و رودها با جاری شدن
و همه ی انسانها با عشق...فقط با عشق
پس بار خدایا بر من رحم کن
بر من ناتوان رحم کن
باشد که خانه ای نداشته باشم
باشد که لباس فاخری برتن نداشته باشم
باشد که حتی دست و پایی نداشته باشم
اما نباشد...هرگز نباشد
که در قلبم عشق نباشد...
خدایا ماه رمضون داره تموم میشه، کاش میشد ...
آخرین ویرایش:
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] ** خداوندا... **
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]تو می دانی که من دلواپس فرداهای خود هستم[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] مبادا گم کنم راه قشنگ ارزوها را[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] مبادا گم کنم اهداف زیبا را[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]مبادا جا بمانم از قطار محبت ها[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] دلم بین امید و ناامیدی می زند پرسه[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif][FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] می کند فریاد...[/FONT] [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] می شود خسته...[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] **مرا تنها تو نگذاری خداوندا...![/FONT]**
[/FONT]
پرسيدم :خداوندا چه عملي از بندگانت بيش از همه تو را به تعجب وا ميدارد؟
پاسخ آمد:اينکه شما تمام کودکي خود را در آرزوي بزرگ شدن به سر مي بريد و دوران پس از آن در حسرت بازگشت به کودکي ميگذرانيد.اينکه شما سلامتي خود را فداي مال اندوزي ميکنيد و سپس تمام دارايي خود را صرف بازيابي سلامتي مينمايي اينکه شما به قدري نگران اينده ايد که حال را فراموش ميکنيد.در حالي که نه حال را داريد نا آينده را.اينکه شما طوري زندگي ميکنيد که گويي هرگز نخواهيد مرد و چنان گورهاي شما را گرد و غبار فراموشي در بر ميگيرد که گويي هرگز زنده نبوده اي.[
پاسخ آمد:اينکه شما تمام کودکي خود را در آرزوي بزرگ شدن به سر مي بريد و دوران پس از آن در حسرت بازگشت به کودکي ميگذرانيد.اينکه شما سلامتي خود را فداي مال اندوزي ميکنيد و سپس تمام دارايي خود را صرف بازيابي سلامتي مينمايي اينکه شما به قدري نگران اينده ايد که حال را فراموش ميکنيد.در حالي که نه حال را داريد نا آينده را.اينکه شما طوري زندگي ميکنيد که گويي هرگز نخواهيد مرد و چنان گورهاي شما را گرد و غبار فراموشي در بر ميگيرد که گويي هرگز زنده نبوده اي.[
دلم برای خدا تنگ شده است.ندای درونی را می شنوم که می گوید بنشین. کمی با او سخن گو. شاید دلتنگی به پایان رسد و یا حداقل مرهمی باشد تا سیاهی های این دلتنگی کمی زدوده شود ولی هر چه هست برای او دلتنگ دلتنگم.
شاید کسی تا به حال این جمله را بکار نبرده باشد ولی نمی دانم چرا امشب اینقدر هوس کرده ام با خدایم تنها سخن گویم. همانند سخن های بین دو انسان عاطفی که بعد از مدت ها به هم رسیده اند. دلم می خواهد امشب قربان صدقه خدا بروم. به خدا بگویم واقعا از ته دل دوستت دارم. دوست دارم امشب چشمانم را برایش خمار کنم. حلقه اشک را مهمان چشمانم کنم و لب خود را بگزم و به او نگاه کنم وبعد از مدتی که کمی ازرؤیتش سیراب شدم ، زبان دلم را به کار بیاندازم واز او بپرسم؛ عزیز!از دستم ناراحتی؟
دلت از من گرفته است می دانم وآهی از ته دلم بکشم و به احترام عزیز، آن را آهسته بیرون دهم و آه به احترام، بریده بریده و آهسته بیرون بیاید و باز به نظاره بنشینم. چیزی نمی بینم. هیچ چیز. ولی تمام وجودم از دلم گرفته تا سلول های چشمم احساس می کنند در مقابلش نشسته ام و به همین خاطر همه نظاره گر اویند.
آه راستی عزیزیادم رفت سلام،اجازه بدهید می خواهم سئوالی کنم. ببخشید ولی می پرسم حالت خوب است؟
ودلم از روی عشق زار زار می نالد. گریه دلم گریه ایست بسیار شیرین ای کاش هر شب دلم بدین حال گریان باشد. گریه دل را دیده ای. مسلما دیده ای امشب از اول شب دلم چنین گریان است. شاید عزیز از گریه های دلم و شاید از چشمانم ونمی دانم شاید از کلامم دریابد چه سخن هایی با اودارم ولی هرچه هست این را می دانم که دیگر بیشترازاین توان گفتن ندارم. ای عزیز خود دریاب سختی هایم را و خود به هرزبان که دوست داری جوابم بده که دوست دارم هر چه را تو می خواهی. ودریافتم مصداق این شعر را که واقعا نمی شود هروقت با اوبدین حال سخن گفت پس
شاید کسی تا به حال این جمله را بکار نبرده باشد ولی نمی دانم چرا امشب اینقدر هوس کرده ام با خدایم تنها سخن گویم. همانند سخن های بین دو انسان عاطفی که بعد از مدت ها به هم رسیده اند. دلم می خواهد امشب قربان صدقه خدا بروم. به خدا بگویم واقعا از ته دل دوستت دارم. دوست دارم امشب چشمانم را برایش خمار کنم. حلقه اشک را مهمان چشمانم کنم و لب خود را بگزم و به او نگاه کنم وبعد از مدتی که کمی ازرؤیتش سیراب شدم ، زبان دلم را به کار بیاندازم واز او بپرسم؛ عزیز!از دستم ناراحتی؟
دلت از من گرفته است می دانم وآهی از ته دلم بکشم و به احترام عزیز، آن را آهسته بیرون دهم و آه به احترام، بریده بریده و آهسته بیرون بیاید و باز به نظاره بنشینم. چیزی نمی بینم. هیچ چیز. ولی تمام وجودم از دلم گرفته تا سلول های چشمم احساس می کنند در مقابلش نشسته ام و به همین خاطر همه نظاره گر اویند.
آه راستی عزیزیادم رفت سلام،اجازه بدهید می خواهم سئوالی کنم. ببخشید ولی می پرسم حالت خوب است؟
ودلم از روی عشق زار زار می نالد. گریه دلم گریه ایست بسیار شیرین ای کاش هر شب دلم بدین حال گریان باشد. گریه دل را دیده ای. مسلما دیده ای امشب از اول شب دلم چنین گریان است. شاید عزیز از گریه های دلم و شاید از چشمانم ونمی دانم شاید از کلامم دریابد چه سخن هایی با اودارم ولی هرچه هست این را می دانم که دیگر بیشترازاین توان گفتن ندارم. ای عزیز خود دریاب سختی هایم را و خود به هرزبان که دوست داری جوابم بده که دوست دارم هر چه را تو می خواهی. ودریافتم مصداق این شعر را که واقعا نمی شود هروقت با اوبدین حال سخن گفت پس
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت وامشب آغاز سفری است زیبا..
__________________
خدایا؛ قیمت و ارزشم تو هستی
یاری ام فرما تا خود را به کمتر از تو نفروشم ...
یاری ام فرما تا خود را به کمتر از تو نفروشم ...
دلم تنگ است امروز
گویی هوای مرگ در سر دارد
بغض سردی تو گلومه
می خوام گریه کنم ولی نمی تونم
هوا گرمه
چرا من اینقدر سردمه ...
دست و پام داره می لرزه
خدایا کجایی
بدادم برس
التماست می کنم ...
[h=2]خدا!!![/h]
خدایا خسته ام!
از غریبــه بــودن بیــن ِ این آدمـ ها
از بـے کسـے
از ایـــن کـه از جنـس ِ آدمـ های اطرافــم نیستــم
از اینکه همه تا میفهمــن از خودشــون نیستــم
رفتارشــون باهامـ عوض میشـه
خدایــا!
تو بـا مــن باش..
از غریبــه بــودن بیــن ِ این آدمـ ها
از بـے کسـے
از ایـــن کـه از جنـس ِ آدمـ های اطرافــم نیستــم
از اینکه همه تا میفهمــن از خودشــون نیستــم
رفتارشــون باهامـ عوض میشـه
خدایــا!
تو بـا مــن باش..
خدایا!من آموخته ام با تو بودن چه قدر آسان است.
خدایا!من آموخته ام در کنار تو بودن یعنی همه چیز.
خدایا!من آموخته ام با یاد تو بودن یعنی اندیشیدن در عمق.
خدایا!من آموخته ام تو را صدا کردن یعنی آرامش خاطر.
خدایا! کمکم کن تا بیاموزم این زندگی را که تو به من هدیه کرده ای، شاداب تر و سالم تر بسازم.
خدایا! من آموخته ام که در هر لحظه به درگاه تو نیایش کنم و شکر گزار دریای بی کران رحمت تو باشم.
من آموخته ام که در درون لحظه ها زندگی کنم، نه برای لحظه ها و حتی به دنبال لحظه ها بروم.
منآموخته ام که به خود نگاه کنم و از عقل بی کرانم استفاده نمایم و عشق رادر خود و دیگران ببینم و زندگی را یک راز بدانم زیرا به دنبال راز رفتن،به من زیبایی می دهد.
من آموخته ام که زندگی مانند یک پازل است که بهموقع باید قطعه های آن را کنار هم بگذارم و در نهایت از شاهکاری که در حالساختن آن هستم، لذت ببرم.
این پازل، مال من است و منحصر به فرد است از تولد تا مرگ.
من خودم را با خود، مقایسه می کنم چون پازل من با دیگری فرق دارد حتی با فرزندم، همسرم، اطرافیانم و انسان های دیگر.
مسألههای دوران زندگی ام که تا به امروز گذشته و قطعه های پازل آن را چیده ام،در زندگی ام نقش بسته است، پس نمی توانم همان پازل را برای دیگران و حتیبرای فرزندم بخواهم، چون با تولد فرزندم در پازل زندگی ام، او هم دارای یکپازل می شود و هرچه این پازل توسط اطرافیان، کم تر دستکاری شود، او با رشدخود و تصمیم به موقع و برخوردار بودن از خلاقیتش، پازل زیباتری نسبت بهزمان خود می سازد و از شاهکار خود لذت می برد. چون در درون لحظه ها میتواند با فکر خود و انتخاب صحیح قطعه ها حتی با کم ترین اشتباه، شاهکارزندگی زیبایش را بسازد.
این شاهکار به طور دقیق مشخصه ی تعهد ریشه دارو پایدار اوست که باعث می شود بر زندگی تسلط یابد. در حقیقت، من با آموختنزندگی زیبا و خود را عامل حرکت دانستن، قطعه های پازل را کنار هم می چینم.در واقع صحیح چیدن قطعه هاست که مرا ساخته و پرداخته می کند.
بگذارید داستانی از دو برادر دوقلو برای تان بگویم:
دوبرادری که یکی در فقر و اعتیاد و دیگری در تحصیلات، ثروت و زندگی زیبا بهسر می بردند، در یک مصاحبه از آنان سؤال شد که عامل بدبختی و خوشبختی شماچه بوده است؟
اولی گفت پدرم، دومی گفت پدرم.
در حقیقت، پدر آنان، یک فرد فقیر و معتاد بود.
اولی با مقصر دانستن پدر و سرزنش خود و دیگران، پازل پدر را تکرار کرد.
ولی دومی با اراده ی خود و عدم مقصر دانستن فردی، پازل منحصر به فرد خود را نقش بست.
آدمی،زندگی پیش ساخته نیست. این تو هستی که با توکل به خدا و چیدن به موقع قطعههای پازل، زندگی هدفمند خود را نقش می بندی و از وقایع و بحران های زندگی،جرأت، شهامت، صبوری و پذیرش را می آموزی.
برگرفته از ماهنامه شادکامی وموفقیت /دکتر حمیدرضا ترابی
خداوندا به من آرامشی ده که در ان خللی نیفتد
و روحی بزرگ که کوچکی تن ان را نگنجد
خداوندا به من قلبی رئوف عطا کن که قساوت از ان بگریزد
و دستی بخشنده که فقر به پایش افتد
خداوندا هرگز مرا چنان که شایسته نیست آراسته نکن
و چنان که جایز نیست بی پیرایه مکن
خداوندا از من چنان که نبایست ناامید مشو
و مرا چنان که لازم نیست وابسته مکن
خداوندا چنان کن که بایست و شایست شوم
نه چنان که نبایست و نشایست
امین یا رب العالین
پروردگارا، سه خصلت است که مرا از درخواست از تو باز می دارد، ولی یک خصلت است که مرا در آن ترغیب می کند
( آن سه، این است):
امری که به آن فرمان داده ای، ولی من در انجامش درنگ کردم
و کاری که مرا از آن نهی نمودی، ولی به سویش شتافتم
و نعمتی که به من بخشیدی، ولی در سپاس گزاری کوتاهی نمودم.
( آن سه، این است):
امری که به آن فرمان داده ای، ولی من در انجامش درنگ کردم
و کاری که مرا از آن نهی نمودی، ولی به سویش شتافتم
و نعمتی که به من بخشیدی، ولی در سپاس گزاری کوتاهی نمودم.
الهی از تو شرمنده ام که بندگی نکردم و از خودم شرمنده ام
که زندگی نکردم و از مردم شرمنده ام که اثر وجودیم برای
ایشان چه بود . الهی از روی آفتاب و ماه و ستارگان شرمندهام
از انس و جن شرمنده ام حتی از روی شیطان شرمنده ام که
همه در کار خود استوارند و این سست عهد ناپایدار .
الهی خوشا به حال کسانی که لذات جسمانی شان عقلانی شد[
[FONT="] [/FONT]
[FONT="]פֿ[/FONT][FONT="]ـدآیــآ مَـرـآ ڪه آفَـریـ[/FONT][FONT="]ב[/FONT][FONT="]ـی[/FONT][FONT="] [/FONT][FONT="]گـآرآنـتـﮯ[/FONT][FONT="] [/FONT][FONT="]هَـ م [/FONT][FONT="]ב[/FONT][FONT="]آشــتَــم؟[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT]
[FONT="]ב[/FONT][FONT="]لَـ م[/FONT][FONT="] [/FONT][FONT="]ב[/FONT][FONT="]یـگَــر[/FONT][FONT="] [/FONT][FONT="]ڪـآر نِـمـیـڪـنَــ[/FONT][FONT="]ב[/FONT][FONT="]........ [/FONT][FONT="][/FONT]
خداوندا، این احساس زیبایی که در سینه دارم از وجود توست
در روزگاری که من احساس تنهایی می کردم
ای زیبای مطلق تنهاییم گم شد
مهربانم ممنون که مرا شنیدی و قضاوتم نکردی
ممنونم که مرا دیدی در تاریک ترین شبهایم،در تاریک ترین شبهایم نور بودی.
کدامین خدا هست که میتوان پرستشش کرد جز توای مهربان مهربانان.
مهربانم دیدی گناهم و مرا بخشیدی
دیدی دو دست خالییم و پرش کردی
دیدی فراموشیم و فراموشم نکردی
چگونه سر بلند کنم در برابر قامتت و چگونه طلب کنم در برابر کرمت.
[FONT="] [/FONT]
[FONT="] [/FONT]