معلومه که فوتبال حالیت نیست اومدی کلاس میزاری
آره آوازه بازیکنهای بارسا رو همه شنیدن
آخه گوره پدر رونی چرا اینو پیش میکشی ؟
برو از 25 سال پیش که فرگی اومد یونایتد یه تحقیق کن ببین چه قدر بازیکن ساخته چه قدر اسطوره ساخته چه قدر ستاره ساخته
حالا تو فرق ستاره با اسطوره رو میدونی که من دارم توضیح میدم ؟
اصلا هم دوست ندارم به افتخارات یونایتد ببالم فقط همین که چند تا بازیکنش از اول این پیرهنو پوشیدن تا آخرش واسم بسه
همین که یه مربی به مدت 26 سال تو یه تیم مونده افتخاره
اینارو نگفتم که فکر کنی فقط منچستره
از لحاظ بازیکن, اسطوره , ستاره و ستاره سازی خواستم یکم اطلاعات بدم
فرگی با بچه های امروزی اسطوره میسازه اما بارسا چی ؟ اینیستا بره چی کار میکنه ؟ ژاوی بره چیکار میکنه ؟ میره یکی دیگه میگیره آره ؟
اما نه منچستر و فرگی اینطور نیست سنم قد نمیده واست کلاس بزارم اما اونایی که دیدم میگم
جورج بست میره اریک کانتونا کشف میشه اریک پیر میشه دیوید بکام کشف میشه بکام ناز میکنه اخراجش میکنه رونالدورو کشف میکنه رونالدو پولکی میشه نانیرو کشف میکنه
بریم فورواردا
دوات یورک + سولسیشر + شرینگام اینا میرن یهو نیستلروی کشف میشه یا الن ایسمیت یا ساها یا ته وز یا برباتف و...
همه به کنار اسطوره هایی مثل جورج بست اریک کانتونا رایان گیگز اسکولز که فقط پیرهنه اینو تیمو به تن کردن
بارسا هم تیمه خوبی شده ولی الان بازیکناش برن چی کار میکنه تا حالا فکر کردی ؟
بارسا رو هم دوست دارم چون شباهتی با تیممون داره
تراکتورسازی؛ بارسلونا و بلکبرن تبریز
اتفاق خوبی که این روزها شاهد آن هستیم، شور و هیجانی است که طرفداران تیم تراکتور سازی تبریز نسبت به تیم شهر خودشان نشان میدهند. این وسط فقط فوتبال نیست که این میزان از علاقه را برانگیخته است.مسائل قومی و زبانی باعث به وجود آمدن نوعی دوستی بین هواداران و باشگاه تراکتورسازی شده که به زعم من رخداد خوشایندی برای فوتبال ایران است.
در اواسط دهه ۸۰ اوباشیگری میان تماشاچی های انگلیسی به اوج خودش رسید. در هر بازی تعداد زیادی زخمی و حتی چند نفر کشته میشدند. به همین خاطر فدراسیون، قانون جدیدی وضع کرد که طبق آن افراد میتوانستند همراه خانواده هایشان و در ورزشگاه مسابقات را تماشا کنند.
اگرچه این میزان از خشونت بین تماشاچیهای ایرانی شایع نیست، اما موارد دیگری این دو گروه را از یکدیگر متمایز میکند. در بسیاری از کشورها، فوتبال قدمت دیرینه ای دارد. هر شهر کوچکی حتی با ۲۰هزار نفر جمعیت یک تیم فوتبال محلی دارد که بین اهالی آن شهر بسیار محبوب است. اگر تیمشان بازی داشته باشد، حتما برای حمایت و تشویق در استادیوم حاضر میشوند.
این تیمها معمولا باشگاههای قدیمی هستند. اما در ایران این طور نیست. دو تیم شاخص که در پایتخت هم حضور دارند؛ یعنی استقلال و پیروزی از سال ۱۳۲۵ به عنوان باشگاه کار خود را شروع کردند. در عین حال باشگاههای شهرهای مختلف هم فوتبال بازی میکردند اما فقط این دو تیم مورد توجه قرار گرفتند؛ طوری که مثلا در شهری مثل اهواز که یک تیم باشگاهی مثل استقلال اهواز را دارد، تعداد طرفداران استقلال تهران بیشتر است؛ یعنی رسانهها، عمدتا رادیو و تلویزیون و بعضا روزنامه ها از ابتدا بیشتر به تیمهای پایتخت میپرداخته و تیمهای شهرستانها کمتر دیده شدهاند.
اما اتفاق خوبی که این روزها شاهد آن هستیم، شور و هیجانی است که طرفداران تیم تراکتور سازی تبریز نسبت به تیم شهر خودشان نشان میدهند. این وسط فقط فوتبال نیست که این میزان از علاقه را برانگیخته است. مسائل قومی و زبانی باعث به وجود آمدن نوعی دوستی بین هواداران و باشگاه تراکتورسازی شده که به زعم من رخداد خوشایندی برای فوتبال ایران است.
از نمونه های مشابه تیم تراکتورسازی تبریز میتوان به بارسلونای اسپانیا اشاره کرد. این تیم نماینده شهر کاتالانیا در مسابقات حرفه ای فوتبال است. مردم کاتالانیا زبان اسپانیایی خاصی دارند و خودشان را کاتالان میدانند. مردم این شهر کوچک با جمعیت کمی که دارد در هیچ مسابقه ای تیم محبوبشان را تنها نمیگذارند و در استادیوم حاضر میشوند. تیم بلکبرن هم همینطور است. نکته دیگری که باید به آن دقت کرد، نسبت موجود میان جمعیت یک شهر و تعداد نفراتی است که به استادیوم میروند.
اگر در شهری مثل تهران با حدود ۱۵ میلیون نفر جمعیت، ۱۵۰ هزار نفر برای تشویق یک تیم به استادیوم بروند، اتفاق چندان بزرگی نیفتاده است اما وقتی در شهری مثل تبریز با جمعیت ۳-۲میلیونی، ۱۵۰هزار نفر در ورزشگاه دیده شوند،باید آفرین گفت
دکتر حمیدرضا صدر
منچستر یونایتد طبق اخرین گزارش مجله معتبر فوربس با رشد 20 درصدی و ارزشی بیشتر از 2 میلیارد دلار برای هشتمین سال پیاپی عنوان باارزش ترین تیم جهان را از ان خود کرد.
