چيزهايي که من آموختم
در ??سالگي آموختم که مادران از همه بهتر مي دانند و گاهي اوقات پدران هم.
در 20سالگي ياد گرفتم که کار خلاف فايده اي نداردحتي اگر با مهارت انجام شود.
در 25سالگي دانستم که يک نوزاد مادر را از داشتن يک روز هشت ساعته و پدر را از داشتن يک شب هشت ساعته محروم مي کند.
در 30سالگي پي بردم که قدرت جاذبه مرد است و جاذبه قدرت زن.
در 35سالگي متوجه شدم که آينده چيزي نيست که انسان به ارث ببرد بلکه چيزي است که خود مي سازد.
در 40 سالگي آموختم که رمز خوشبخت زيستن در آن نيست که کاري را که دوست داريم انجام دهيم بلکه در اين است که کاري را که انجام مي دهيم دوست داشته باشيم.
در45سالگي ياد گرفتم که 10درصد از زندگي چيزهايي است که براي انسان اتفاق مي افتد و 90درصد آن است که چگونه نسبت به آن واکنش نشان ميدهد.
در 50سالگي پي بردم که کتاب بهترين دوست انسان و پيروي کورکورانه بدترين دشمن وي است.
در 55سالگي پي بردم که تصميمات کوچک را بايد با مغز گرفت و تصميمات بزرگ را با قلب.
در 60سالگي متوجه شدم که بدون عشق مي توان ايثار کرد ولي بدون ايثار هرگز نمي توان عشق ورزيد.
در65سالگي آموختم که انسان براي لذت بردن از عمري دراز بايد بعد از خوردن آنچه لازم است آنچه را نيز که ميل دارد بخورد.
در70سالگي ياد گرفتم که زندگي مساله در اختيار داشتن کارتهاي خوب نيست بلکه خوب بازي کردن با کارتهاي بد است.
در 75سالگي دانستم انسان تا وقتي فکر مي کند نارس است به رشد و کمال خود ادامه مي دهد و به محض آنکه گمان کرد رسيده شده دچار آفت مي شود.
در 80سالگي پي بردم که دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگترين لذت دنياست.
در85سالگي دريافتم که همانا زندگي زيباست.
گابريل گارسيا مارکز
تقدیم به مهرشاد گل
در ??سالگي آموختم که مادران از همه بهتر مي دانند و گاهي اوقات پدران هم.
در 20سالگي ياد گرفتم که کار خلاف فايده اي نداردحتي اگر با مهارت انجام شود.
در 25سالگي دانستم که يک نوزاد مادر را از داشتن يک روز هشت ساعته و پدر را از داشتن يک شب هشت ساعته محروم مي کند.
در 30سالگي پي بردم که قدرت جاذبه مرد است و جاذبه قدرت زن.
در 35سالگي متوجه شدم که آينده چيزي نيست که انسان به ارث ببرد بلکه چيزي است که خود مي سازد.
در 40 سالگي آموختم که رمز خوشبخت زيستن در آن نيست که کاري را که دوست داريم انجام دهيم بلکه در اين است که کاري را که انجام مي دهيم دوست داشته باشيم.
در45سالگي ياد گرفتم که 10درصد از زندگي چيزهايي است که براي انسان اتفاق مي افتد و 90درصد آن است که چگونه نسبت به آن واکنش نشان ميدهد.
در 50سالگي پي بردم که کتاب بهترين دوست انسان و پيروي کورکورانه بدترين دشمن وي است.
در 55سالگي پي بردم که تصميمات کوچک را بايد با مغز گرفت و تصميمات بزرگ را با قلب.
در 60سالگي متوجه شدم که بدون عشق مي توان ايثار کرد ولي بدون ايثار هرگز نمي توان عشق ورزيد.
در65سالگي آموختم که انسان براي لذت بردن از عمري دراز بايد بعد از خوردن آنچه لازم است آنچه را نيز که ميل دارد بخورد.
در70سالگي ياد گرفتم که زندگي مساله در اختيار داشتن کارتهاي خوب نيست بلکه خوب بازي کردن با کارتهاي بد است.
در 75سالگي دانستم انسان تا وقتي فکر مي کند نارس است به رشد و کمال خود ادامه مي دهد و به محض آنکه گمان کرد رسيده شده دچار آفت مي شود.
در 80سالگي پي بردم که دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگترين لذت دنياست.
در85سالگي دريافتم که همانا زندگي زيباست.
گابريل گارسيا مارکز
تقدیم به مهرشاد گل
