seyid reza
عضو جدید
قدم اول براي محاسبات تجهيزات گرمايي ساختمان عبارت است از تعين بار گرمايي ساختمان (يا اتاق) كه پارامتر هاي مختلفي در اين مورد دخالت مي كند كه از جداول هندبوك هاي طراحي تاسيستات مكاني ساختمان استخراج مي شوند. از جمله:
1. شرايط مورد نظر داخل
2. شراي آب و هوايي خارج
3. ارتفاع از كف زمين
4. انرژي اتلافي از زمين، جداره ديوار ها، پنجره ها (بر اساس نوع، پنجره، زاويه وزش باد و ...)
5. براي كدام طبقه قصد انتخاب رادياتور داريم
6. حجم هواي نفوذي بر حسب Cfm
7. اثر دودكشي (انتقال هواي گرم به طبقات بالا)
8. مصالح مورد استفاده
9. و ... (كه الان يادم نيست)
كه هر يك از موارد بالا با استفاده از روابط خاص خود و جداول استاندار شده تعيين مي شود.
حال ظرفيت حرارتي اتاق بدست آمده است. اگر اين مقدار را تقسيم بر ظرفيت حرارتي يك پره تقسيم كنيد(كه سازنده آن را در اتالوگ هاي خود معرفي مي كند) تعداد پره هاي مورد نياز بدست مي آيد.
اما مسئله اصلي محاسبات 8-9 قسمت ذكر شده است كه خود داستاني دارد و هر كدام روابط ساده و البته منحصر به فرد وچند نكته كوچك منحصر به فردي دارد. اگر وقت شد بيشتر خواهم نوشت.
براي بدست آوردن ظرفيت حرارتي چند فاكتور مد نظر قرار مي گيرد از جمله
1. انتقال حرارت از ديواره ها.
2.نفوذ (جهت وزش باد،نوع پنجره ها، مدت زمان باز ماندن در ها و غيره از موضوهات مورد محاسبه هستند)3. اثر دودكشي
4. هواي مورد نياز ساكنين (براي تنفس!).
5. موارد خاص
خوب حالا به طور خلاصه در باره موضوع اول كمي صحبت مي كنيم. (توجه داشته باشيد كه براي اولين قدم براي انتخاب ديگر تجهيزات گرمايي از جمله ديگ،سايز لوله ها و رايزر ها، حجم مخزن آب گرم و قطر لوله هاي انتقال و. .... مي باشد)
براي محاسبات اتلاف حرارت از رابطه زير كه ساده سازي شده ي يك رابطه ديفرانسيلي استفاده مي شود:
Q=AU * Delta T
استفاده مي شود كه در آن A سطح مقطع ديواره اي است كه با محيط خارجي ارتباط دارد. U ظريب انتقال حرارت كلي و Delta t تفاوت دمايي بيرون و داخل است. دماي داخل را معمولا با استفاده از جداول استاندار برآورد مي كنند كه براي محل هاي مختلف فرق مي كند و دماي بيرون هم از جداول هواشناسي منطقه استخراج مي شود. پس اتلاف گرمايي تهران و شهر سردي مثل سنندج با هم متفاوت و تجهزات مورد استقاده هم يكسان نيستند.
قبل از پرداختن به U يا ظرفيت گرمايي كلي بايد يادآور شد كه همانطور كه jamafalla هم اشاره كرده بودنند به طور تجربي هم مي توان مقاديري براي اتلاف ها برآورد كرد. اما اين برآورد معمولا دقيق نيست و در بهترين حالت ساكنين مجتمع از گرماي زياد كلافه خواهند بود و يا دماي مطلوب حاصل نمي شود. همينطور برآورد بالا موجب افزايش هزينه ديگر تجهيزات،لوله كشي ها و ... مي شود كه در ساختمان هاي بزرگ هزينه هاي سرسام آوري به پيمان كار تحميل مي كند. تفاوت احساس آرامش و راحتي در بعضي ساختمانها (هواي تازه داخل و دما و رطوبت مطلوب) و كلافگي يا سرما و دماي نامناسب به خاطر رعايت كردن با نكردن اين محاسبات است. و اين تفاوت آسايش و هزينه است كه كار كارگاهي و مهندسي را از يكديگر مجزا ميكند.
اما U
براي بدست آوردن U ابتدا بايد مصالح مورد استفاده در ساختمان برسي شود. (در بهترين حالت پيمانكار براي پاس كردن سطح مطوب مصرف نرژي با توجه با استاندارد لازم و با محاسبات معكوس كه در اينجا ذكر مي شود مصالح را انتخاب مي كند استفاده از عايق هاي يوناليتي در ساختمان ها بيشتر از هر چيز ديگر به جهت محاسبات تهويه مطبوع مي باشد) اين استاندارها در ايران هم به مرور به صورت اجباري در خواهند آمد و درست مثل پاس كردن سطح آلايندهاي خودرو در بسياري از كشور ها سالهاست كه سطح خاص اتلاف انرژي در ساختمان بايد پاس شود.
هر نوع از مصالح ضريب انتقال حرارت خاص دارد كه در آزمايشگاه معين شده و به صورت جداول به مهندسين تاسيسات ارائه مي شود. مثلا اگر گچ، آجر و سيمان به كار برده شود هر كدام يك ضريب انتقال دارند كه با R نمايش داده مي شود و مجموع آنها بر طبق اصل شباهت مدار هاي الكتريكي و ترموديناميكي به صورت رابطه زير يك مقدار كلي از Total R بدست مي دهد. (مقادير R ها در جداول ويژه موجود است. پس از بدست آوردن R كل آن را معكوس ميكنند كه ضريب انتقال حرارت كلي يا U را بدست مي آورد:
... R =1/R1 + 1/R2 + 1/R3
در ضمن با توجه به اينكه قطر مصالح يكسان نيست مقادير R1,R2,R3 را هر يك با توجه به ظرفيت حرارتي 1 اينچ يا سانتي متر از ماده مورد نظر از جدول استخراج كرده و سپس در قطر مصاحل ضرب مي كنند. اين قسمت شايد كمي گنگ به نظر رسد كه علت آن هم لزوم بتديل واحد هاي ايچ به سانتي متر و اينكه مقادير ارائه شده در جدول ها همگي بر اساس يك اينچ از ماده نيستند، مي باشد كه با كمي دقت قابل انجام است (من خودم تناسب بستن رو پيشنهاد مي كنم).
حال با قرار دادن R ها در رابطه بالا و بدست آوردن R كلي و معكوس كردن آن (1 تقسيم بر R كل) مقدار R هم بدست آمده است.
اما چند نكته:
اتلاف حرارت خود در چند حالت مختلف برسي مي شود:
1. افت از جداره هاي بالا تر از سطح زمين (مثل اتاقي كه روي زمين بنا شده).
2. افت از جداره هايي كه تا ارتفاع 8 فوتي از سطح زمين قرار گرفته (مثل زير زمين هايي كه بخشي از آن روي زمين قرار گرفته‌‌و پنجره دارد).
3. افت از جداره هاي پايين تر از 8 فوت. (اتاقهايي كه كاملا زير زمين ساخته مي شود).
در واقع ما براي افت از ديواره ها 4 حالت افت داريم كه هر سه را بدست مي آوريم و با هم جمع مي كنيم. در حالت گفته شده در به عنوان نكته، محاسبات كمي متفاوت است كه به دقت بيشتري نياز دارد و اگر فرصت شد در پست هاي بعدي به آن اشاره مي كنم.
منبع:ایران بلاگ
1. شرايط مورد نظر داخل
2. شراي آب و هوايي خارج
3. ارتفاع از كف زمين
4. انرژي اتلافي از زمين، جداره ديوار ها، پنجره ها (بر اساس نوع، پنجره، زاويه وزش باد و ...)
5. براي كدام طبقه قصد انتخاب رادياتور داريم
6. حجم هواي نفوذي بر حسب Cfm
7. اثر دودكشي (انتقال هواي گرم به طبقات بالا)
8. مصالح مورد استفاده
9. و ... (كه الان يادم نيست)
كه هر يك از موارد بالا با استفاده از روابط خاص خود و جداول استاندار شده تعيين مي شود.
حال ظرفيت حرارتي اتاق بدست آمده است. اگر اين مقدار را تقسيم بر ظرفيت حرارتي يك پره تقسيم كنيد(كه سازنده آن را در اتالوگ هاي خود معرفي مي كند) تعداد پره هاي مورد نياز بدست مي آيد.
اما مسئله اصلي محاسبات 8-9 قسمت ذكر شده است كه خود داستاني دارد و هر كدام روابط ساده و البته منحصر به فرد وچند نكته كوچك منحصر به فردي دارد. اگر وقت شد بيشتر خواهم نوشت.
براي بدست آوردن ظرفيت حرارتي چند فاكتور مد نظر قرار مي گيرد از جمله
1. انتقال حرارت از ديواره ها.
2.نفوذ (جهت وزش باد،نوع پنجره ها، مدت زمان باز ماندن در ها و غيره از موضوهات مورد محاسبه هستند)3. اثر دودكشي
4. هواي مورد نياز ساكنين (براي تنفس!).
5. موارد خاص
خوب حالا به طور خلاصه در باره موضوع اول كمي صحبت مي كنيم. (توجه داشته باشيد كه براي اولين قدم براي انتخاب ديگر تجهيزات گرمايي از جمله ديگ،سايز لوله ها و رايزر ها، حجم مخزن آب گرم و قطر لوله هاي انتقال و. .... مي باشد)
براي محاسبات اتلاف حرارت از رابطه زير كه ساده سازي شده ي يك رابطه ديفرانسيلي استفاده مي شود:
Q=AU * Delta T
استفاده مي شود كه در آن A سطح مقطع ديواره اي است كه با محيط خارجي ارتباط دارد. U ظريب انتقال حرارت كلي و Delta t تفاوت دمايي بيرون و داخل است. دماي داخل را معمولا با استفاده از جداول استاندار برآورد مي كنند كه براي محل هاي مختلف فرق مي كند و دماي بيرون هم از جداول هواشناسي منطقه استخراج مي شود. پس اتلاف گرمايي تهران و شهر سردي مثل سنندج با هم متفاوت و تجهزات مورد استقاده هم يكسان نيستند.
قبل از پرداختن به U يا ظرفيت گرمايي كلي بايد يادآور شد كه همانطور كه jamafalla هم اشاره كرده بودنند به طور تجربي هم مي توان مقاديري براي اتلاف ها برآورد كرد. اما اين برآورد معمولا دقيق نيست و در بهترين حالت ساكنين مجتمع از گرماي زياد كلافه خواهند بود و يا دماي مطلوب حاصل نمي شود. همينطور برآورد بالا موجب افزايش هزينه ديگر تجهيزات،لوله كشي ها و ... مي شود كه در ساختمان هاي بزرگ هزينه هاي سرسام آوري به پيمان كار تحميل مي كند. تفاوت احساس آرامش و راحتي در بعضي ساختمانها (هواي تازه داخل و دما و رطوبت مطلوب) و كلافگي يا سرما و دماي نامناسب به خاطر رعايت كردن با نكردن اين محاسبات است. و اين تفاوت آسايش و هزينه است كه كار كارگاهي و مهندسي را از يكديگر مجزا ميكند.
اما U
براي بدست آوردن U ابتدا بايد مصالح مورد استفاده در ساختمان برسي شود. (در بهترين حالت پيمانكار براي پاس كردن سطح مطوب مصرف نرژي با توجه با استاندارد لازم و با محاسبات معكوس كه در اينجا ذكر مي شود مصالح را انتخاب مي كند استفاده از عايق هاي يوناليتي در ساختمان ها بيشتر از هر چيز ديگر به جهت محاسبات تهويه مطبوع مي باشد) اين استاندارها در ايران هم به مرور به صورت اجباري در خواهند آمد و درست مثل پاس كردن سطح آلايندهاي خودرو در بسياري از كشور ها سالهاست كه سطح خاص اتلاف انرژي در ساختمان بايد پاس شود.
هر نوع از مصالح ضريب انتقال حرارت خاص دارد كه در آزمايشگاه معين شده و به صورت جداول به مهندسين تاسيسات ارائه مي شود. مثلا اگر گچ، آجر و سيمان به كار برده شود هر كدام يك ضريب انتقال دارند كه با R نمايش داده مي شود و مجموع آنها بر طبق اصل شباهت مدار هاي الكتريكي و ترموديناميكي به صورت رابطه زير يك مقدار كلي از Total R بدست مي دهد. (مقادير R ها در جداول ويژه موجود است. پس از بدست آوردن R كل آن را معكوس ميكنند كه ضريب انتقال حرارت كلي يا U را بدست مي آورد:
... R =1/R1 + 1/R2 + 1/R3
در ضمن با توجه به اينكه قطر مصالح يكسان نيست مقادير R1,R2,R3 را هر يك با توجه به ظرفيت حرارتي 1 اينچ يا سانتي متر از ماده مورد نظر از جدول استخراج كرده و سپس در قطر مصاحل ضرب مي كنند. اين قسمت شايد كمي گنگ به نظر رسد كه علت آن هم لزوم بتديل واحد هاي ايچ به سانتي متر و اينكه مقادير ارائه شده در جدول ها همگي بر اساس يك اينچ از ماده نيستند، مي باشد كه با كمي دقت قابل انجام است (من خودم تناسب بستن رو پيشنهاد مي كنم).
حال با قرار دادن R ها در رابطه بالا و بدست آوردن R كلي و معكوس كردن آن (1 تقسيم بر R كل) مقدار R هم بدست آمده است.
اما چند نكته:
اتلاف حرارت خود در چند حالت مختلف برسي مي شود:
1. افت از جداره هاي بالا تر از سطح زمين (مثل اتاقي كه روي زمين بنا شده).
2. افت از جداره هايي كه تا ارتفاع 8 فوتي از سطح زمين قرار گرفته (مثل زير زمين هايي كه بخشي از آن روي زمين قرار گرفته‌‌و پنجره دارد).
3. افت از جداره هاي پايين تر از 8 فوت. (اتاقهايي كه كاملا زير زمين ساخته مي شود).
در واقع ما براي افت از ديواره ها 4 حالت افت داريم كه هر سه را بدست مي آوريم و با هم جمع مي كنيم. در حالت گفته شده در به عنوان نكته، محاسبات كمي متفاوت است كه به دقت بيشتري نياز دارد و اگر فرصت شد در پست هاي بعدي به آن اشاره مي كنم.
منبع:ایران بلاگ
