چرا وقت و هزینه مردم در ایران به جای شادی صرف عزاداری و تخریب روحیه مردم میشه؟!

[R@mtin.eng]

دوستان قبل از اینکه موضع بگیرند بگم که من خودم اعتقادات مذهبی دارم ولی این عزاداری ها اصلا از هر بعد که نگاه میکنم برام توجیه نشدنیه!!

وقتی آدم میبینه همه جای دنیا حتی مسلمونها هزینه و سرمایه خودشون رو صرف با روحیه و شاد بودن مردمشون میکنند و ما توی کشورمون داریم برای غم و اندوه هزینه میکنیم و اون رو رواج میدیم، برای هر انسان متفکری این سوال پیش میاد که اگه واقعا امام حسین رو به طور مثال دوست دارید و از افکارش و راهش خوشتون میامده چه دلیلی داره که یک ماه حداقل 10 روز حتی 1 روز! در رسانه ها عزای عمومی باشه و مجری ها ژست غم و اندوه بگیرن و مردم سیاه بپوشند و به خودشون با زنجیر و ... آسیب برسونند و حد اقلش اینکه یک روز از عمرشون رو با غم و اندوه به پایان ببرن ؟
آیا واقعا امام های ما این رو میخواستن؟
آیا این عزاداری ها نشانه عقب موندگی فرهنگی نیست؟!
من خیلی جاها این بحث رو مطرح کردم ولی واقعا جواب معقولی نگرفتم همه از علاقشون به این امام ها میگن در صورتی که علاقه به کسی که کشته شده دلیلی بر عزاداری و آسیب زدن (چه جسمی چه روحی) به انسان نمیشه.
کما اینکه مطمعنا همون اشخاص که براشون عزاداری میشه هم راضی به آسیب زدن نیستند.

 

[ali_beh]

salam

salam

dost aziz
mitoni sokhan rani d.r elahi ghomsheii ra raje be ashora beshnavi
albateh to jameh ma alan bahseh kasebi va siasi bazi ham dar in masael dagh
va bazi be nam madah daran aZ IN RAH MILIONi kasebi mikonand

 

[میقات]

دوستان قبل از اینکه موضع بگیرند بگم که من خودم اعتقادات مذهبی دارم ولی این عزاداری ها اصلا از هر بعد که نگاه میکنم برام توجیه نشدنیه!!

وقتی آدم میبینه همه جای دنیا حتی مسلمونها هزینه و سرمایه خودشون رو صرف با روحیه و شاد بودن مردمشون میکنند و ما توی کشورمون داریم برای غم و اندوه هزینه میکنیم و اون رو رواج میدیم، برای هر انسان متفکری این سوال پیش میاد که اگه واقعا امام حسین رو به طور مثال دوست دارید و از افکارش و راهش خوشتون میامده چه دلیلی داره که یک ماه حداقل 10 روز حتی 1 روز! در رسانه ها عزای عمومی باشه و مجری ها ژست غم و اندوه بگیرن و مردم سیاه بپوشند و به خودشون با زنجیر و ... آسیب برسونند و حد اقلش اینکه یک روز از عمرشون رو با غم و اندوه به پایان ببرن ؟
آیا واقعا امام های ما این رو میخواستن؟
آیا این عزاداری ها نشانه عقب موندگی فرهنگی نیست؟!
من خیلی جاها این بحث رو مطرح کردم ولی واقعا جواب معقولی نگرفتم همه از علاقشون به این امام ها میگن در صورتی که علاقه به کسی که کشته شده دلیلی بر عزاداری و آسیب زدن (چه جسمی چه روحی) به انسان نمیشه.
کما اینکه مطمعنا همون اشخاص که براشون عزاداری میشه هم راضی به آسیب زدن نیستند.

سلام .
قبل از اینکه بخواهیم صحبت رو شروع کنیم لطفا ً درباره این مطالب توضیح بدهید تا مختصات اعتقادی و تفکری شما را ببینیم و بتوانم در همون سطح صحبت کنم. ممنونم.
1- گفتید:"من خودم اعتقادات مذهبی دارم " ؛ خوب لطف کنید بگویید:
الف) آیا خدا را با آن مختصات آورده شده در قرآن قبول دارید؟
ب) آیا قرآن را به عنوان کلام خدا که درونش هیچ نقصی نیست قبول دارید؟و باور دارید که باید از آن تبعیت کامل کرد؟
ج) آیا نبی مکرم اسلام و اهل بیت بزرگوارشان صلوات الله علیهم اجمعین را به عنوان مفسران حقیقی قرآن و امامان و پیشوایان دین که اطاعت از آنها واجب است قبول دارید؟ و اینکه قبول دارید که حلال محمد (ص) تا آخر دنیا حلال و حرامش تا آخر دنیا حرام است؟
د) نظرتان راجع به احادیث ائمه معصومین (ع) را بیان کنید؟آیا قبول دارید که بهترین نسخه هدایت بشر را آن بزرگواران طراحی کرده اند و فقط پیروی از آنان که انسان کاملند باعث سعادت بشر میشود؟

2) شادی را تعریف کنید؟ آیا فرقی غائل هستید بین کسی که توی یه پارتی شاد میشه با کسی که یک حال معنوی پیدا میکنه شاد میشه؟ (تفاوت شادی ظاهری و زود گذر با شادی معنوی و فرح روح)

3) غم و اندوه را تعریف کنید؟ آیا فرقی بین اندوه مادی و دنیایی با اندوه عرفانی و حالت بکاء معنوی غائلید؟ گریه و ناله سحر خیزان و شب زنده داران را در کدام گروه قرار میدهید؟

4) منظورتون رو از آسیب زدن (چه جسمی چه روحی) شرح دهید؟

اگر شما منتظر یک جواب منطقی هستید لطف کنید با جواب منطقیتان به این سوالات باب گفتگو را باز و حسن ظنتان را نشان دهید. باز هم ممنونم

 

[آینا]

به نظر من ما شیعیان باید خاطره مظلومیت امام حسین و خاندان بزرگوارش را همیشه زنده نگه داریم.

حتی ارامنه هم به امامان ما احترام میگذارند..................

همین عزاداری هاست که نسل به نسل منتقل شده و هنوز روح شیعه را درون مردم زنده نگه داشته است

اما امروزه با سست شدن اعتقادات مردم و مخصوصا جوانان دسته های سینه زنی حال و هوای عزاداری سرور شهیدان رو نداره

 

[error.ok4u]

http://www.www.www.iran-eng.ir/images/icons/icon5.gif چرا وقت و هزینه مردم در ایران به جای شادی صرف عزاداری و تخریب روحیه مردم میشه؟!
چون اگر اين مردم رنگ شادي رو ببينن , ممكنه ايران خداي نكرده آباد بشه ,
اونوقت چه خاكي تو سرمون بريزيم ؟!

 

[h_moraki]

به نظر من عزاداري اگه واقعي باشه نه تنها باعث تخريب روحيه نميشه كه حتي نشاط آور از نظر روحاني هم هست، اينم قبول دارم كه تو كشور ما شادي مردم خيلي كمه.

 

[R@mtin.eng]

سلام .
قبل از اینکه بخواهیم صحبت رو شروع کنیم لطفا ً درباره این مطالب توضیح بدهید تا مختصات اعتقادی و تفکری شما را ببینیم و بتوانم در همون سطح صحبت کنم. ممنونم.
1- گفتید:"من خودم اعتقادات مذهبی دارم " ؛ خوب لطف کنید بگویید:
الف) آیا خدا را با آن مختصات آورده شده در قرآن قبول دارید؟
ب) آیا قرآن را به عنوان کلام خدا که درونش هیچ نقصی نیست قبول دارید؟و باور دارید که باید از آن تبعیت کامل کرد؟
ج) آیا نبی مکرم اسلام و اهل بیت بزرگوارشان صلوات الله علیهم اجمعین را به عنوان مفسران حقیقی قرآن و امامان و پیشوایان دین که اطاعت از آنها واجب است قبول دارید؟ و اینکه قبول دارید که حلال محمد (ص) تا آخر دنیا حلال و حرامش تا آخر دنیا حرام است؟
د) نظرتان راجع به احادیث ائمه معصومین (ع) را بیان کنید؟آیا قبول دارید که بهترین نسخه هدایت بشر را آن بزرگواران طراحی کرده اند و فقط پیروی از آنان که انسان کاملند باعث سعادت بشر میشود؟

تمام موارد فوق رو قبول دام قرآن رو به عنوان کلام خداوند قبول دارم ولی با برخی تفسیرهایی که از آن میکنند مشکل دارم، همچنین مستند بودن برخی احادیث رو قبول ندارم.

2) شادی را تعریف کنید؟ آیا فرقی غائل هستید بین کسی که توی یه پارتی شاد میشه با کسی که یک حال معنوی پیدا میکنه شاد میشه؟ (تفاوت شادی ظاهری و زود گذر با شادی معنوی و فرح روح)

خب من اعتقادات و چارچوب های مذهبی دارم ولی آدم مذهبی نیستم، مثل تمام آدم های دیگه تفریحات و شادی های معمول البته در چارچوب هایی که توی تمام قوانین انسانیت ذکر شده و یک انسان عاقل و با شخصیت انجام میده رو قبول دارم .
نه تفریحات جلف و بی شخصیتی نه به قول شما تفریحات و شادی های عرفانی و اینکه به طور مثال گریه کنم تا شاد بشم! یا اینکه زنجیر بزنم یا قمه بزنم برای خوشحالی!

3) غم و اندوه را تعریف کنید؟ آیا فرقی بین اندوه مادی و دنیایی با اندوه عرفانی و حالت بکاء معنوی غائلید؟ گریه و ناله سحر خیزان و شب زنده داران را در کدام گروه قرار میدهید؟

اینجور گریه کردن ها خیلی خوبه ولی این به این معنی نیست که انسان حالت عزاداری به خودش بگیره و سیاه بپوشه و غمگین باشه!
شما یک شب با خودت خلوت میکنی و اشکی هم میریزی و باز به قول خودتون شادی معنوی هم پیدا میکنی خب پس چه جایی برای غمگین بودن و ناراحت بودن میمونه؟
شما بعد از اون خلوت باید روحیه بگیری و سرحال تر از قبل باشی و این با چیزی که توی رسانه ها و جامعه ما داره رواج داده میشه خیلی تناقض داره.

4) منظورتون رو از آسیب زدن (چه جسمی چه روحی) شرح دهید؟

آسیب جسمی: زنجیر زدن، قمه زدن(که خدا رو شکر کمتر شده)، علم بلند کردن، خودزنی ها در هیئت های عزاداری و ....

آسیب روحی: وقتی صبح تا شب هیئت سر کوچه با صدای دالبی استریو داره مداحی پخش میکنه تلوزیون مداحی و موسیقی غمگین و جنگ و جبهه نشون میده رادیو موسیقی هایی پخش مکنه که آدم باید زار بزنه! و متاسفانه در تمام این موارد فوق العاده افراط میشه دیگه روحیه ای برای آدمی که مثل شما از این چیزها لذت نمیبره باقی میمونه؟

من نمیگم نباید یاد و سالروز شهادت بزرگان دین رو گرامی داشت، فقط دلیلی برای ناراحتی و غمگین کردن جو عمومی جامعه نمیبینم!
در زمینه بزرگداشت شهدا هم همین مساله وجود داره و به اعتقاد من واقعا معضلی شده، انقدر صدا و سیما با مداحی ها و عزاداری ها از شهدا یاد کرده که مخاطب جوان دیگه علاقه ای نشون نمیده، واقعا چرا وقتی میخوایم شهدا و جبهه ها رو نشون بدیم باید با گریه و عزاداری همراه باشه، چرا یک حس خوب و حس غرور رو به بیننده نمیدیم؟!

اگر شما منتظر یک جواب منطقی هستید لطف کنید با جواب منطقیتان به این سوالات باب گفتگو را باز و حسن ظنتان را نشان دهید. باز هم ممنونم

من واقعا با اینجور مسایل غیر منطقی که توی دین ما رواج پیدا کرده مشکل دارم.
ممنون از وقتی که میزارید

 

[R@mtin.eng]

dost aziz
mitoni sokhan rani d.r elahi ghomsheii ra raje be ashora beshnavi
albateh to jameh ma alan bahseh kasebi va siasi bazi ham dar in masael dagh
va bazi be nam madah daran aZ IN RAH MILIONi kasebi mikonand

خب چیزی که از صحبت های ایشون یاد گرفتی رو بگو، با قسمت دوم حرفات هم کاملا موافقم چون قشر مداح رو قشر پایین جامعه از لحاظ فرهنگی میدونم که برخی برای معروف تر شدن و به جایی رسیدن از طرفدارانشون استفاده سیاسی میکنند.

 

[maverick]

با سلام


سئوالات R@mtin.eng عزیز ، سئوالات بنده هم هست ، راستی چرا تو مولودی هم از مداح استفاده میکنیم !؟ من شخصاً چشمامو رو که تو ملودی ها میبندم و به ندای مولودی گوش میدم گریه ام میگیره !!!

 

[میقات]

خدمت برادر گرامی

خدمت برادر گرامی

اولا ممنونم از این که من رو قابل دونستید و حاضر به مباحثه با من شدید.
خوشحالم از این که یک چیزی رو تونستیم بین خودمون به عنوان مبنا قرار بدهیم .
قرآن شد محل رجوع ما. البته من درباره صحبت های شما در پست جواب به خودم جواب هایی رو دارم که اگر عمری باقی بود فردا شب پاسخم را عرض می کنم به جهت گذشتن وقت از نیمه شب.
اما بحث عزاداری
من و شما دیگه برای حرف خدا ان قُلت نداریم که؛
پس راحت با هم مرور می کنیم به امید اینکه از قرآن هدایت و بهره بگیریم.
قرآن درباره همین مسئله جامع بودنش میفرماید:
و نزّلنا علیک الکتاب تبیانا لکلّ شی ء( سوره نحل، آیه 89.)
و فرو فرستادیم بر تو این کتاب را که روشنگر هر چیزی است. و تفصیل کل شی ء.​

بیان هر چیزی در قرآن کریم آمده است؛ این را هم من و هم شما قبول داریم و جزو عقاید شیعه امامیه است.

قرآن درباره حق مظلوم و ستم دیده برای افشای جنایات ظالمین و تشویق ستم دیده گان به این امر می فرماید:
لا یُحبُّ اللهُ الجَهْرَ بالسُّوء مِنَ الْقَولِ إِلاّ مَن ظُلِم.( سوره نساء، آیه 148.)
خداوند متعال فریاد زدن به بدگویی را دوست ندارد، جز برای کسانی که مورد ستم قرار گرفته اند.​

بزرگ ترین ظلم، آن است که به حقوقی که خداوند برای برخی از افراد قرار داده است تجاوز شود.
به بیان دیگر خداوند برای برخی از افراد حقّی قرار داده و آن حق ولایت و امامت است؛
إِنَّما وَلیکُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلوةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُون(سوره مائده، آیه 55)
به تحقیق سرپرست شما خدا و رسول و کسانی هستند که به خدا گرویده و نماز را بپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند.​

بی تردید امام حسین(ع) یکی از کسانی است که خداوند متعال حقّ ولایت و حاکمیت برای آن حضرت قرار داده است و یزید و یزیدیان جزو طاغوت اند و غاصب حاکمیت الهی؛ ازاین رو نباید مسلمانان اطاعت آنها را قبول کنند. و ما میدانیم کربلا یک مدل هست برای کل تاریخ.
خوب ما وظیفه مان این است که ستم و ستم گری را نفی کنیم به هر وسیله ای.​

عزاداری و مودّت اهل بیت
قرآن کریم می فرماید:
قُل لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی القُرْبی.( سوره شوری، آیه 23)
بگو: «من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‏كنم جز دوست‏داشتن نزديكانم ( اهل بيتم);​

از نشانه های مهم دوستی ائمه مان ، همدردی و همدلی در سوگ و یا شادی آنان است.
در روایتی از امام علی(ع) نقل شده که می فرماید:
خداوند متعال ما را از میان بندگان خویش برگزید و برای ما پیروانی انتخاب نمود که همواره در شادی و غم ما شریکند و با مال و جانشان به یاری ما می شتابند، آنان از ما و به سوی ما خواهند آمد. (بحارالانوار، ج 44،ص 287.)​

راستی ما غیر این را میخواهیم انجام دهیم ؟
غیر از اینکه به وسیله دوستی با این خاندان و اطاعت از اوامرشان به خدا برسیم؟
این که ما با یاد و بزرگداشت این بزرگواران یاد خدا می کنیم بد نیست بلکه جزو شعائر الهی است . همچنان که قرآن کریم می فرماید:

وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَاِنَّها مِنْ تَقَوَی الْقُلُوبِ.(حج -آيه 32.)
و هر كس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانه تقواى دلهاست.

مفسّر بزرگ شیعه علامه طباطبایی(ره) در تفسیر گرانسنگ المیزان می نویسد: .شعایر، عبارت است از نشانه هایی که انسان را به سوی خدا راهنمایی می کند و منحصر به صفا و مروه و مانند آن نمی شود، بنابراین هر نشانه ای که انسان را به یاد خدا بیندازد، تعظیم آن موجب تقوای الهی می گردد و تمام نشانه ها را دربرمی گیرد

و در عزای اهل بیت ما یاد که می افتیم جز خدا ؟ تجلیل از کسی می کنیم که تمام زندگی خودش و اهل بیت گرامیش را فدای راه خدا و خدا و دین خدا کرد.
وقتی بچه شش ماهه ایشان با آن وضع شهید میشود تنها کلامی که می گوید و در تاریخ بشر می ماند این است که خدایا چون تو می بینی من چیزی نمی گویم و شکوه نمی کنم.​

اما بهترین حالت برای حفظ کردن یاد و خاطره یک عزیز را باید از قرآن و از کلام خدا که خود برای ما تعریف کرده شنید :قرآن کریم داستان دو پیامبر(یعقوب و یوسف) را نقل می کند و می فرماید:
یا أَسَفَا عَلی یُوسُفَ وَ ابْیَضَّتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظِیمٌ(سوره یوسف، آیه 84.)
و از آنها روی برگرداند و گفت وااسفا بر یوسف! و چشمان او از اندوه سفید شد، امّا او خشم خود را فرو می برد (و هرگز کفران نمی کرد).
فرزندان یعقوب، یعنی برادران یوسف از گریه و حزن بسیار پدر به ستوه آمده و گفتند:
قالُوا تَاللهِ تَفْتَؤا تَذْکَرُ یُوسُفَ حتی تَکُونَ حَرضا أَوْ تَکُونَ مِنَ الْهالِکینَ(یوسف، آیه 85)
به خدا سوگند تو ای پدر همیشه به یاد یوسف هستی و خاطره او را از یاد نمی بری و دست از او برنمی داری تا حدّی که خود را مشرف به هلاک کنی!
از این آیه شریفه درمی یابیم که گریه و اندوه هر چند سالیان درازی طول بکشد، نه تنها مذموم نیست، بلکه مشروع و از ویژگی های مثبت به شمار می آید.
مؤیّد آنچه گفته شد تمسّک واستدلال امام سجاد(ع) است که در پاسخ به کسانی که به گریه آن حضرت اعتراض می کردند، فرمود: مگر شما از گریه و عزاداری یعقوب پیامبر اطلاع ندارید؟ او سالیان طولانی در فراق یوسف گریست تا بینایی خود را از دست داد؛ در صورتی که فرزندش حیات داشت و تنها از او دور بود؛ اما من با چشمان خود دیدم که پدرم و 17 تن از اهل بیت پیامبر اکرم (ص) را شهید کرده و سرهایشان را از تن جدا نمودند!

از فراق روى يک يوسف اگر يعقوب سوخت هجر هفتاد و دو يوسف کرده خونين دل مرا​

دوست عزیز ما شاید در شیوه عزاداری نقد داشته باشیم ولی باور کن همین عزاداری اباعبدالله(ع) است که باعث حفظ ملیت شیعه شده. در کجای دنیا سراغ داری که چنین جمعیتی بیایند از سر عشق وشور و شعور و ارادت( حالا هرکسی از ظن خود شد یار من) بیاد عرض ارادت کنه به این خاندان .این وحدت عمل و وحدت بین تمام اعضای یک جامعه دیگر در کدام مدل اجنتماعی پیش می آید غیر مراسم اهل بیت(ع). مردم بالاترین چیزهاشان را برای این خاندان میارن وسط .چرا؟ چون این خاندان همه چیزش رو برای خدا آورده وسط.
انتظار نداشته باشید همه به آن صورتی که شما عزاداری می کنید و یا شادی می کنید این اعمال را انجام بدهند ( داستان موسی و شبان را بار دیگر بخوانید).
ببینید وقتی یزیدیان خدمت حضرت زینب (س) عرض کردند : که دیدی که تو کربلا خوار شدید و خدا حسین رو ذلیل کرد. ایشان فرمود : من در کربلا چیزی جز زیبایی ندیدم.
خوب ولی ما ماموریم به ظاهر. ما ماموریم که مثل خود آن حضرت زینب (س) در فراق امام خود آنگونه بسوزیم.
شما گفتید بعضی از احادیث رو قبول ندارید. خوب برادر من برای ما بهتر نیست که وقتی این همه حدیث در شاءن عزای حسین(ع) و بزرگداشت ائمه(ع) گفته شده را، حداقل در باره اش احتیاط کنیم؟
انسان عاقل وقتی اگر یک درصد احتمال دهد یک کاری باعث نجاتش هست آن کار را انجام می دهد.
ما باید اگر کسی بدعت گذاشت باهاش مقابله کنیم و نصیحت کنیم و بدعت رو از بین ببریم ولی حق نداریم بهش بگیم عزاداری نکن و یا اینجوری شادی کن. راه خود را ،برای بهتر برگزار شدن عزاداری رو بهش نشون میدیم ولی نمی تونیم به نظرم اون طرف را هم عقیده خودمون کنیم در شیوه عزاداری.
ببینید اینها دارن برای یک اشخاص دیگر عزاداری میکنند و صاحب عزا هم کس دیگری هست . ما غیر فرهنگ سازی و جلوگیری از انجام اعمال وهم آلود در اجتماع کار دیگری نمی توانیم بکنیم و حق نداریم بکنیم.
ببینید جالبه در زمان شاه و آن سالهای دهه 50 یک چیز خارق العاده ای پیش اومد بوده ؛
آمار زندانیان در ماه مبارک رمضان و محرم بیش از ماههای دیگر شد. در این دو ماه فجایع اخلاقی کم بود، امّا جرمهای سیاسی وآمار زندانیان وتبعیدی‌ها زیاد بود. همچنین در ماه محرم و رمضان بود که علما، خطبا و وعّاظ از نوشتن و گفتن ممنوع می‌شدند. این کشور را کتاب و سنت حفظ کرد، ماه مبارک رمضان و محرم الحرام حفظ کرد.
در آن سالها با استفاده از همین مکتب سید الشهدا(ع) بود که ملت به این نتیجه رسیدند که باید مانند آب به پای نهال پژمردهٴ مذهب رفته و به همراه مذهب بالا آمد؛ چون هرگز آب به دل خاک فرو نمی‌رود که نابود شود، بلکه آب به پای نهال فرو می‌رود و جذب می‌شود برای اینکه نهال شکوفا و سر سبز شود، بالا آمده و استوار گردد، سایه داشته باشد و سایه افکن باشد، آب به پای نهال می‌رود که ریشه کند، نمی‌رود که بمیرد.
امام خمینی (ره) می‌فرمود: خون شما به پای نهال دینتان فرو می‌رود و همراه دینتان بالا می‌آیید که: ﴿و لاتحسبنَّ الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل أحیاء عند ربّهم یُرزقون﴾البته نپندارید که شهیدان راه خدا مرده اند، بلکه آنان زنده به حیات ابدی شدند و نزد خداوند سبحان متنعّم خواهند بود.
«ثار» شما که خونبهای دین خداست، هرگز از بین نمی‌رود؛ زیرا خود به همراه خونبها زنده می‌شود وخونبهای شما «لقاء الله» است و دین خدا زنده می‌شود و برکت آن همچنان می‌ماند
خوب ببینم این کشور یک جنگی را گذراند که تمام کفر در برابرش قد علم کرد . چه چیزی این کشور و ملت را نجات داد جز یاد خدا؟
زمان جنگ آیا سربازان و سرداران بر روی لب ذکری جز یا حسین (س) و یا علی(س) یا زهرا(س) و... داشته اند؟
بروید وصیت نامه ها را نگاه کنید؛ می بیند که سرتاسر عشق و ارادت و شعور و شور نسبت به ائمه معصومین هست.
وقتی که میخواستن بروند عملیات ذکر لبشان یا حسین (ع)و یا مهدی(ع) یا زهرا (س)بود.
آنجا " ای ایران ای مرز پر گهر" جایی نداشت که؛ ما همه ،ملتهایی دیدیم در تاریخ که بسیار ناسیونالیست تر از ملت ما بودند ولی موقع جنگ کم آوردند و رفتن زیر یوق بیگانه.
اون چیزی که باعث حفظ ایران شد همین ارادت این مردم به اهل بیت (ع)بود . کسی میتونه ثابت کنه غیرش را؟ بره یک گشتی تو وصیت نامه ها و خاطرات شهدا بزنه ببینه.​

 

[majid-survey]

http://www.www.www.iran-eng.ir/images/icons/icon5.gif چرا وقت و هزینه مردم در ایران به جای شادی صرف عزاداری و تخریب روحیه مردم میشه؟!
چون اگر اين مردم رنگ شادي رو ببينن , ممكنه ايران خداي نكرده آباد بشه ,
اونوقت چه خاكي تو سرمون بريزيم ؟!

شما هم دائم آیه یاس بخونید

به آمار خودکشی تو کشورهای ایده آلت که سراسر شاد هستند و عزاداری هم ندارن دقت کن

بی منطق تر از فرقه شما وجود نداره

 

[majid-survey]

خب چیزی که از صحبت های ایشون یاد گرفتی رو بگو، با قسمت دوم حرفات هم کاملا موافقم چون قشر مداح رو قشر پایین جامعه از لحاظ فرهنگی میدونم که برخی برای معروف تر شدن و به جایی رسیدن از طرفدارانشون استفاده سیاسی میکنند.

معیار عزیز که اقشار رو تقسیم میکنی
اینکه چیزی نیست مداح ها هم تورو فرودست فرهنگی میدونن

 

[phalagh]

خواهشا از درگيري لفظي با كاربران خودداري كنيد.

 

[error.ok4u]

شما هم دائم آیه یاس بخونید

به آمار خودکشی تو کشورهای ایده آلت که سراسر شاد هستند و عزاداری هم ندارن دقت کن

بی منطق تر از فرقه شما وجود نداره

حرفي زدم , هيچ ربطي به گرايش سياسي م نداشت آقاي محترم !
در ضمن , مطمئن باشيد اگر ايران كشور مورد علاقه م نبود , هيچ وقت از وجود اين مشكلات ناراحت نمي شدم . پس بهتره يه كم منطقي باشيد و فكر نكنيد كه ايران براي شماست و ما فقط قصد نابود كردنشو داريم !
ميبينم كه به اينجا كه ميرسه اون كشورا ميشن الگو و نمونه اما جاهاي ديگه پيف !!! باريكلا , باريكلا

 

[R@mtin.eng]

اولا ممنونم از این که من رو قابل دونستید و حاضر به مباحثه با من شدید.
خوشحالم از این که یک چیزی رو تونستیم بین خودمون به عنوان مبنا قرار بدهیم .
قرآن شد محل رجوع ما. البته من درباره صحبت های شما در پست جواب به خودم جواب هایی رو دارم که اگر عمری باقی بود فردا شب پاسخم را عرض می کنم به جهت گذشتن وقت از نیمه شب.

​

همچنین

اما بحث عزاداری
من و شما دیگه برای حرف خدا ان قُلت نداریم که؛
پس راحت با هم مرور می کنیم به امید اینکه از قرآن هدایت و بهره بگیریم.
قرآن درباره همین مسئله جامع بودنش میفرماید:
و نزّلنا علیک الکتاب تبیانا لکلّ شی ء( سوره نحل، آیه 89.)
و فرو فرستادیم بر تو این کتاب را که روشنگر هر چیزی است. و تفصیل کل شی ء.

بیان هر چیزی در قرآن کریم آمده است؛ این را هم من و هم شما قبول داریم و جزو عقاید شیعه امامیه است.

قرآن درباره حق مظلوم و ستم دیده برای افشای جنایات ظالمین و تشویق ستم دیده گان به این امر می فرماید:
لا یُحبُّ اللهُ الجَهْرَ بالسُّوء مِنَ الْقَولِ إِلاّ مَن ظُلِم.( سوره نساء، آیه 148.)
خداوند متعال فریاد زدن به بدگویی را دوست ندارد، جز برای کسانی که مورد ستم قرار گرفته اند.​

بزرگ ترین ظلم، آن است که به حقوقی که خداوند برای برخی از افراد قرار داده است تجاوز شود.
به بیان دیگر خداوند برای برخی از افراد حقّی قرار داده و آن حق ولایت و امامت است؛
إِنَّما وَلیکُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلوةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُون(سوره مائده، آیه 55)
به تحقیق سرپرست شما خدا و رسول و کسانی هستند که به خدا گرویده و نماز را بپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند.​

بی تردید امام حسین(ع) یکی از کسانی است که خداوند متعال حقّ ولایت و حاکمیت برای آن حضرت قرار داده است و یزید و یزیدیان جزو طاغوت اند و غاصب حاکمیت الهی؛ ازاین رو نباید مسلمانان اطاعت آنها را قبول کنند. و ما میدانیم کربلا یک مدل هست برای کل تاریخ.
خوب ما وظیفه مان این است که ستم و ستم گری را نفی کنیم به هر وسیله ای.​

عزاداری و مودّت اهل بیت
قرآن کریم می فرماید:
قُل لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی القُرْبی.( سوره شوری، آیه 23)
بگو: «من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‏كنم جز دوست‏داشتن نزديكانم ( اهل بيتم);​

از نشانه های مهم دوستی ائمه مان ، همدردی و همدلی در سوگ و یا شادی آنان است.
در روایتی از امام علی(ع) نقل شده که می فرماید:
خداوند متعال ما را از میان بندگان خویش برگزید و برای ما پیروانی انتخاب نمود که همواره در شادی و غم ما شریکند و با مال و جانشان به یاری ما می شتابند، آنان از ما و به سوی ما خواهند آمد. (بحارالانوار، ج 44،ص 287.)​

راستی ما غیر این را میخواهیم انجام دهیم ؟
غیر از اینکه به وسیله دوستی با این خاندان و اطاعت از اوامرشان به خدا برسیم؟
این که ما با یاد و بزرگداشت این بزرگواران یاد خدا می کنیم بد نیست بلکه جزو شعائر الهی است . همچنان که قرآن کریم می فرماید:

وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَاِنَّها مِنْ تَقَوَی الْقُلُوبِ.(حج -آيه 32.)
و هر كس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانه تقواى دلهاست.

مفسّر بزرگ شیعه علامه طباطبایی(ره) در تفسیر گرانسنگ المیزان می نویسد: .شعایر، عبارت است از نشانه هایی که انسان را به سوی خدا راهنمایی می کند و منحصر به صفا و مروه و مانند آن نمی شود، بنابراین هر نشانه ای که انسان را به یاد خدا بیندازد، تعظیم آن موجب تقوای الهی می گردد و تمام نشانه ها را دربرمی گیرد

و در عزای اهل بیت ما یاد که می افتیم جز خدا ؟ تجلیل از کسی می کنیم که تمام زندگی خودش و اهل بیت گرامیش را فدای راه خدا و خدا و دین خدا کرد.
وقتی بچه شش ماهه ایشان با آن وضع شهید میشود تنها کلامی که می گوید و در تاریخ بشر می ماند این است که خدایا چون تو می بینی من چیزی نمی گویم و شکوه نمی کنم.​

از اینکه قرآن رو مبنا قرار دادید خوشحال شدم ولی متاسفانه مواردی که ذکر کردید و تفاسیر شما تقریبا ربطی به بحث من نداشت!
گفتید خداوند در قرآن مارو سفارش به بدگویی کردن به ستمگر کرده اند، خب این آیه به نظر من برای زمانی کاربرد داره که کسی یا قومی مظلوم واقع شده و باید اون ظالم رو محکوم کرد، در صورتی که الان نه یزیدی وجود داره نه کسی از خاندان معاویه و یزید باقی مونده یا ازش دفاع میکنه، در تاریخ همه جا این قوم محکوم شدند، حالا این فریاد زدن اینکه آی امام حسین رو یزیدی ها کشتند چه دردی از ما دوا میکنه و چه ظالمی رو که خودش مدتهاست نابود شده محکوم میکنه من نمیفهمم!!

به این آیه اشاره کردید که باز میترسم مارو از سوال اصلی دور کنه:

به تحقیق سرپرست شما خدا و رسول و کسانی هستند که به خدا گرویده و نماز را بپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند.
خب در آن که زمان معاویه و ابوسفیان این کارها رو خیلی بیشتر از خاندان امام علی (ع) انجام میدادند، قومی بودند به اسم خوارج که صبح تا شب در حال رکوع و سجود بودند و تشخیص یاران پیامبر و مسلمانان واقعی و کسانی که بر حق بودند واقعا برای مردم سخت بود برای همین امامان ما اغلب در انزوای سیاسی بودند پس سوال دوم من علاوه بر موضوع تاپیک:

2. به نظرت این آیه که به عنوان تعریف یک حاکم از دیدگاه خدا آوردی شامل حال معاویه ها نمیشد؟!
پس نمیتونی به این آیه استناد کنی و بگی حاکمیت انسان ها رو خدا بر عهده قوم خاصی قرار داده.

در ادامه اشاره کردید به گرامی داشتن یاد کسی که خودش رو فدای راه خدا کرده و ... خب این حرف من هم بود ولی واقعا به نظرت زیبا تر نیست به طور مثال روز شهادت حضرت فاطمه در مساجد به جای گریه و زاری درباره شخصیتی صحبت بشه که بشه الگوی یک جوان ؟ واقعا من نمیفهمم چرا انقدر شما از یاد آوری خاطرات بد لذت میبرید؟! این انسان ها رو سنگ دل میکنه و روحیه انسان رو تخریب میکنه در عزاداری هیچ گونه ظرافت و هنر نیست فقط یاد آوری داستان های تلخ با یک صدای کلفت و با داد و فریاد و جیغ و ... است، حالا این چه لدتی میتونه داشته باشه شما برای من تشریح کن.

​

 

[R@mtin.eng]

اما بهترین حالت برای حفظ کردن یاد و خاطره یک عزیز را باید از قرآن و از کلام خدا که خود برای ما تعریف کرده شنید :قرآن کریم داستان دو پیامبر(یعقوب و یوسف) را نقل می کند و می فرماید:

یا أَسَفَا عَلی یُوسُفَ وَ ابْیَضَّتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظِیمٌ(سوره یوسف، آیه 84.)
و از آنها روی برگرداند و گفت وااسفا بر یوسف! و چشمان او از اندوه سفید شد، امّا او خشم خود را فرو می برد (و هرگز کفران نمی کرد).
فرزندان یعقوب، یعنی برادران یوسف از گریه و حزن بسیار پدر به ستوه آمده و گفتند:
قالُوا تَاللهِ تَفْتَؤا تَذْکَرُ یُوسُفَ حتی تَکُونَ حَرضا أَوْ تَکُونَ مِنَ الْهالِکینَ(یوسف، آیه 85)
به خدا سوگند تو ای پدر همیشه به یاد یوسف هستی و خاطره او را از یاد نمی بری و دست از او برنمی داری تا حدّی که خود را مشرف به هلاک کنی!
از این آیه شریفه درمی یابیم که گریه و اندوه هر چند سالیان درازی طول بکشد، نه تنها مذموم نیست، بلکه مشروع و از ویژگی های مثبت به شمار می آید.​

واقعا مثال عجیبی زدی! اولا اشاره به چشمان اشک آلود و هلاکت و ... نماد هایی است برای نشان دادن عمق وابستگی و علاقه حضرت یعقوب به پسرشه، و این اگر چیزی رو بخواد برسونه رابطه عمیق پدر و پسری رو نشون میده انوقت شما داری این رو مقایسه میکنی با گریه ما برای شخصیت هایی که دوستشان داریم ولی 1400 سال است که از بین ما رفته اند!

مؤیّد آنچه گفته شد تمسّک واستدلال امام سجاد(ع) است که در پاسخ به کسانی که به گریه آن حضرت اعتراض می کردند، فرمود: مگر شما از گریه و عزاداری یعقوب پیامبر اطلاع ندارید؟ او سالیان طولانی در فراق یوسف گریست تا بینایی خود را از دست داد؛ در صورتی که فرزندش حیات داشت و تنها از او دور بود؛ اما من با چشمان خود دیدم که پدرم و 17 تن از اهل بیت پیامبر اکرم (ص) را شهید کرده و سرهایشان را از تن جدا نمودند!

واقعا انقدر انسان ضعیفی بودند که جلوی پیروان خود گریه میکردند؟ من که شخصیت امام سجاد رو خیلی بالاتر میبینم.

​

دوست عزیز ما شاید در شیوه عزاداری نقد داشته باشیم ولی باور کن همین عزاداری اباعبدالله(ع) است که باعث حفظ ملیت شیعه شده. در کجای دنیا سراغ داری که چنین جمعیتی بیایند از سر عشق وشور و شعور و ارادت( حالا هرکسی از ظن خود شد یار من) بیاد عرض ارادت کنه به این خاندان .این وحدت عمل و وحدت بین تمام اعضای یک جامعه دیگر در کدام مدل اجنتماعی پیش می آید غیر مراسم اهل بیت(ع). مردم بالاترین چیزهاشان را برای این خاندان میارن وسط .چرا؟ چون این خاندان همه چیزش رو برای خدا آورده وسط.

چیزی که خودم از نزدیک دیدم رو میگم:

1. اکثر جمعیت در خیابانها تماشاچیانی هستند که برای دیدن یک نمایش مجانی به خیابان آمدند که چرخوندن علم ببینند پرچم ها 20 متری ببینند نخل و ... ببینند و اوقاتی متنوع بگزرونند.

2.دیگه جریان عاشورا پارتی و دختران و پسران رو در این روز همه میدونیم.

3. شما تفریحات رو از یک جامعه بگیر، سینما و ورزش و هنر رو در سطح پایین نگه دار، مسلمه که جوانان جایی رو به جز هیئت ها پیدا نمیکنند.

4. من با اینکه مردم به این خاندان علاقه دارند و باید داشته باشند مشکا نداشته و ندارم بحث سر فلسفه عزاداری بود.

انتظار نداشته باشید همه به آن صورتی که شما عزاداری می کنید و یا شادی می کنید این اعمال را انجام بدهند ( داستان موسی و شبان را بار دیگر بخوانید).
ببینید وقتی یزیدیان خدمت حضرت زینب (س) عرض کردند : که دیدی که تو کربلا خوار شدید و خدا حسین رو ذلیل کرد. ایشان فرمود : من در کربلا چیزی جز زیبایی ندیدم.خوب ولی ما ماموریم به ظاهر. ما ماموریم که مثل خود آن حضرت زینب (س) در فراق امام خود آنگونه بسوزیم.

اگر چیزی جز زیبایی ندیده بود پس چرا مست جو کربلا نشد و خودش رو بالا نبرد و به قول شماها فقط گریه و زاری کرد و ناخون به صورت خود کشید؟! اینه زن قوی کربلا؟
(البته من این تعاریف رو از ایشون قبول ندارم)

شما گفتید بعضی از احادیث رو قبول ندارید. خوب برادر من برای ما بهتر نیست که وقتی این همه حدیث در شاءن عزای حسین(ع) و بزرگداشت ائمه(ع) گفته شده را، حداقل در باره اش احتیاط کنیم؟
انسان عاقل وقتی اگر یک درصد احتمال دهد یک کاری باعث نجاتش هست آن کار را انجام می دهد.
ما باید اگر کسی بدعت گذاشت باهاش مقابله کنیم و نصیحت کنیم و بدعت رو از بین ببریم ولی حق نداریم بهش بگیم عزاداری نکن و یا اینجوری شادی کن. راه خود را ،برای بهتر برگزار شدن عزاداری رو بهش نشون میدیم ولی نمی تونیم به نظرم اون طرف را هم عقیده خودمون کنیم در شیوه عزاداری.
ببینید اینها دارن برای یک اشخاص دیگر عزاداری میکنند و صاحب عزا هم کس دیگری هست . ما غیر فرهنگ سازی و جلوگیری از انجام اعمال وهم آلود در اجتماع کار دیگری نمی توانیم بکنیم و حق نداریم بکنیم.

متاسفانه یا خوشبختانه من یاد گرفتم چیزی رو تا برای عقل و منطق خودم محرض نشده قبول نکنم حالا شاید برای قرآن بشه استثنا قایل شد ولی در بقیه موارد اون گفته رو با عقل خودم میسنجم و بعد قبول میکنم.
که در مورد همین عزاداری ها هم بدجوری به تناقض خوردم!

ببینید جالبه در زمان شاه و آن سالهای دهه 50 یک چیز خارق العاده ای پیش اومد بوده ؛
آمار زندانیان در ماه مبارک رمضان و محرم بیش از ماههای دیگر شد. در این دو ماه فجایع اخلاقی کم بود، امّا جرمهای سیاسی وآمار زندانیان وتبعیدی‌ها زیاد بود. همچنین در ماه محرم و رمضان بود که علما، خطبا و وعّاظ از نوشتن و گفتن ممنوع می‌شدند. این کشور را کتاب و سنت حفظ کرد، ماه مبارک رمضان و محرم الحرام حفظ کرد.
در آن سالها با استفاده از همین مکتب سید الشهدا(ع) بود که ملت به این نتیجه رسیدند که باید مانند آب به پای نهال پژمردهٴ مذهب رفته و به همراه مذهب بالا آمد؛ چون هرگز آب به دل خاک فرو نمی‌رود که نابود شود، بلکه آب به پای نهال فرو می‌رود و جذب می‌شود برای اینکه نهال شکوفا و سر سبز شود، بالا آمده و استوار گردد، سایه داشته باشد و سایه افکن باشد، آب به پای نهال می‌رود که ریشه کند، نمی‌رود که بمیرد.
امام خمینی (ره) می‌فرمود: خون شما به پای نهال دینتان فرو می‌رود و همراه دینتان بالا می‌آیید که: ﴿و لاتحسبنَّ الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل أحیاء عند ربّهم یُرزقون﴾البته نپندارید که شهیدان راه خدا مرده اند، بلکه آنان زنده به حیات ابدی شدند و نزد خداوند سبحان متنعّم خواهند بود.
«ثار» شما که خونبهای دین خداست، هرگز از بین نمی‌رود؛ زیرا خود به همراه خونبها زنده می‌شود وخونبهای شما «لقاء الله» است و دین خدا زنده می‌شود و برکت آن همچنان می‌ماند
خوب ببینم این کشور یک جنگی را گذراند که تمام کفر در برابرش قد علم کرد . چه چیزی این کشور و ملت را نجات داد جز یاد خدا؟
زمان جنگ آیا سربازان و سرداران بر روی لب ذکری جز یا حسین (س) و یا علی(س) یا زهرا(س) و... داشته اند؟
بروید وصیت نامه ها را نگاه کنید؛ می بیند که سرتاسر عشق و ارادت و شعور و شور نسبت به ائمه معصومین هست.
وقتی که میخواستن بروند عملیات ذکر لبشان یا حسین (ع)و یا مهدی(ع) یا زهرا (س)بود.
آنجا " ای ایران ای مرز پر گهر" جایی نداشت که؛ ما همه ،ملتهایی دیدیم در تاریخ که بسیار ناسیونالیست تر از ملت ما بودند ولی موقع جنگ کم آوردند و رفتن زیر یوق بیگانه.
اون چیزی که باعث حفظ ایران شد همین ارادت این مردم به اهل بیت (ع)بود . کسی میتونه ثابت کنه غیرش را؟ بره یک گشتی تو وصیت نامه ها و خاطرات شهدا بزنه ببینه.

مرسی از مطلب زیباتون فقط خواهشا در جهت موضوع تاپیک باشه

 

[A&S]

دوستان قبل از اینکه موضع بگیرند بگم که من خودم اعتقادات مذهبی دارم ولی این عزاداری ها اصلا از هر بعد که نگاه میکنم برام توجیه نشدنیه!!

وقتی آدم میبینه همه جای دنیا حتی مسلمونها هزینه و سرمایه خودشون رو صرف با روحیه و شاد بودن مردمشون میکنند و ما توی کشورمون داریم برای غم و اندوه هزینه میکنیم و اون رو رواج میدیم، برای هر انسان متفکری این سوال پیش میاد که اگه واقعا امام حسین رو به طور مثال دوست دارید و از افکارش و راهش خوشتون میامده چه دلیلی داره که یک ماه حداقل 10 روز حتی 1 روز! در رسانه ها عزای عمومی باشه و مجری ها ژست غم و اندوه بگیرن و مردم سیاه بپوشند و به خودشون با زنجیر و ... آسیب برسونند و حد اقلش اینکه یک روز از عمرشون رو با غم و اندوه به پایان ببرن ؟
آیا واقعا امام های ما این رو میخواستن؟
آیا این عزاداری ها نشانه عقب موندگی فرهنگی نیست؟!
من خیلی جاها این بحث رو مطرح کردم ولی واقعا جواب معقولی نگرفتم همه از علاقشون به این امام ها میگن در صورتی که علاقه به کسی که کشته شده دلیلی بر عزاداری و آسیب زدن (چه جسمی چه روحی) به انسان نمیشه.
کما اینکه مطمعنا همون اشخاص که براشون عزاداری میشه هم راضی به آسیب زدن نیستند.

اینجا ایرانه !!!!!!
نکنه فراموش کردین
باید با هر چیز غیر منطقی ساخت ...

 

[#nobody#]

اینجا ایرانه !!!!!!
نکنه فراموش کردین
باید با هر چیز غیر منطقی ساخت ...

اضافه میکنم
باید با هر چیز غیر منطقی سوخت و ساخت

 

[hami_sani]

دوستان قبل از اینکه موضع بگیرند بگم که من خودم اعتقادات مذهبی دارم ولی این عزاداری ها اصلا از هر بعد که نگاه میکنم برام توجیه نشدنیه!!

وقتی آدم میبینه همه جای دنیا حتی مسلمونها هزینه و سرمایه خودشون رو صرف با روحیه و شاد بودن مردمشون میکنند و ما توی کشورمون داریم برای غم و اندوه هزینه میکنیم و اون رو رواج میدیم، برای هر انسان متفکری این سوال پیش میاد که اگه واقعا امام حسین رو به طور مثال دوست دارید و از افکارش و راهش خوشتون میامده چه دلیلی داره که یک ماه حداقل 10 روز حتی 1 روز! در رسانه ها عزای عمومی باشه و مجری ها ژست غم و اندوه بگیرن و مردم سیاه بپوشند و به خودشون با زنجیر و ... آسیب برسونند و حد اقلش اینکه یک روز از عمرشون رو با غم و اندوه به پایان ببرن ؟
آیا واقعا امام های ما این رو میخواستن؟
آیا این عزاداری ها نشانه عقب موندگی فرهنگی نیست؟!
من خیلی جاها این بحث رو مطرح کردم ولی واقعا جواب معقولی نگرفتم همه از علاقشون به این امام ها میگن در صورتی که علاقه به کسی که کشته شده دلیلی بر عزاداری و آسیب زدن (چه جسمی چه روحی) به انسان نمیشه.
کما اینکه مطمعنا همون اشخاص که براشون عزاداری میشه هم راضی به آسیب زدن نیستند.

سلام عزیزم
میرم سر اصل موضوع
قسمتی از حرفاتو قبول دارم
من خودم هیئتی ام ولی خیلی از کارارو قبول ندارم مثل همین قمه زنی و علم برداشتن و....
چند بار هم اینارو به بزرگترای هیئت گفتم.یکیشون که ادم معتغد وروشنفکری هم هست گفت :اینا یه جور نماد هستش مثلا علم .چون تو اون زمان تو جنگی که در روز عاشورا بر پا میشه چیزایی مشابه به پرچم یا علم بوده میان ازین نمادها استفاده میکنن.تا تداعی کننده سپاه ولشکر ها باشه.(البته ایشون هم با قمه زنی مثل من مخالف بود)و استفاده از طبل و دهل و....که احتمالا به همین منظوره
ولی متاسفانه امروزه میبینیم اصل رو ول کردن و به ظاهر کار اهمیت میدن.یعنی عوض اینکه در کنار این نمادها یه متفکر وعالم(منظورم ملا نیستا)رو بیارن تا گوشه ای از حقایق عاشورا رو بگه و از حسین بگه شاهده اینیم که میبینید .یعنی طرف فقط به فکر اینه که صف های هیتش طولانی تر بشه حالا به هر قیمتی.شیخه حاضره حسین رو خوار و ذلیل یه قطره اب بکنه تا مردم گریه کنن.اخه مگه حسین واسه اب رفت کربلا؟مگه واسه التماس به یزید رفت کربلا؟
اگه میخاست التماس کنه خوب میرفت بیعت میکرد.....................
این جور اتفاقا تو کشور ما زیاده دلیلش هم مسائل پشت پردست والبته خرافه گرایی خود مردم
مسائل پشت پرده هم یعنی اینکه اگه مردم تفکر کنن و با اصل عاشورا اشنا بشن حس ظلم ستیزیشون بیدار میشه و اتفاقاتی مثل امسال میفته.دیگه داره سیاسی میشه بقیشو بیخیال
موفق باشی

 

[venous_20]

عزاداری خوبه ولی به حد واندازه معقول
در کشورما هرروز دنبال بهانه ای برای عزاداری میگردن
چون افسردگی بی تفاوتی میاره

 

[سمیه نوروزی]

سلام به همگي.
اول از همتون به خاطر مطالب و وقتي كه گذاشتيد ممنونم . منم نظرات خودم رو اضافه مي كنم. مي بخشيد غني نيست.

1.
عزاداري هايي داريم كه منم درك نمي كنم هدفشون چيه .... يادمه بچه كه بودم و مي رفتم هيئت يا روضه همه ي سعيم و مي كردم تا منم اشك بريزم جالب اين كه وقتي دائما روضه خون مي گفت اين يكيو كه مي گم ديگه بايد اشك بريزي حس مي كردم اونم داره كمكم مي كنه تا به هدفي كه اين مجلس اومدنا داشته برسم...
مي شه از عاشورا يه فيلم نامه ي غمناك ساخت اما اين فقط يه اهانته.
اگه عزاداري يه عزاداري واقعي باشه تو رو ياد آرمانهايي ميندازه كه براي رسيدن به اونها عزيزترين هاي دينت با هرچه در توانشون بود پيش رفتن.....تو رو دوباره به اصل برمي گردونه.... يه بيعت دوباره... اين تخريب روحيه نيست...زمانيه براي اين كه ببيني و با خودت فكر كني تو الان كجايي... يا برات مي شه هشدار يا آرامش از اين كه داري درست حركت مي كني...
2. نمي دونم توي شهر شما چه طوريه... اما اينجا چند ساليه حول و حوش عزاداريا خيمه مي زنن يه طوري مي خوان بگن همه سهيميم .... به نظر من خيلي قشنگه... حال و هواي شهر عوض مي شه... اين كه مي بيني همه تو يه مسيرن...
3.قبول دارم جاي همه ي اين شور و شوق ها توي جشنامون كمه..... اگه ندوني وفاته يا ولادت تلويزيون و روشن كني و تصويرشو نبيني با چيزايي كه پخش مي شه فكر مي كني عزاداريه .... من خودم به شخصه مراسم شاد فقط دو بار ديدم...
خيلي هم دلم مي خواست مثل اون مراسما زياد بشه .... روز ولادت امام رضا يه هيئت دانشجويي داشتن پياده مي رفتن حرم هركدوم يه گل تو دستشون بود + چند نفر سبد گل. توي راه هم به هركس مي رسيدن گل مي دادن...من هيچ وقت شگفتي مردمي كه براي اين كه اولين بار اين مراسم و مي ديدن يادم نمي ره مغازه دارا سه تا، 4 تا، گلاي ميخك مي گرفتن مي زدن به شيشه ها ... حتي رهگذرا رو هم گل مي دادن... ماشيناي عروس...بچه ها... چند تا آهنگ و مداحي شاد هم پخش مي شد اون هيئت هر جا مي رفت شادي ايجاد مي كرد....
...
بايد شادي و معنويت رو توي اعياد به همون قوت حال و هواي معنوي روزاي عزا حفظ كرد...