چرا باید با یک شخص خاص ازدواج و سال ها با او زندگی کنیم

[old eng]

بله یک دوست صمیمی هیچوقت برای آدم تکراری نمیشه، ولی معمولا دوستی های پایدار طی زمان چندساله بوجود میاد، من نوعی که به روش سنتی از دختر خانمی خواستگاری میکنم چجوری باید به این شناخت برسم، یا اگر بخوام با دختر خانمی به قصد ازدواج آشنا بشم و ارتباط داشته باشم، بعد از مدتی متوجه بشیم به درد هم نمیخوریم و دوباره با کس دیگه ای ارتباط برقرار کنم، همون قضیه تنوع طلبی پیش بیاد که دوستان اشاره کردن.

دیگه به قصد آشنایی اگه هردوطرف رعایت شئونات رو بکنن مشکلی پیش نمیاد که و نتوع طلبی پیش نمیاد که!!!
قطعا شناخت به زمان نیاز داره
یک سری فاکتورها فاکتورهای اصلی هر شخص هستند که در درجه اول وجود یا عدم وجودشون مورد بررسی قرار میگیره بقیه هم طی گذشت مدتی اوکی میشه
دوستی های پایدار فاکتورهای اولیش از اول بوده که ادامه پیدا کرده. وگرنه شما با دوست صمیمیت یه وقت دعوا نمیکنی ؟ مشکل پیش نمیاد؟ چرا ولی چون اصل کاری ها از روز اول اوکی بوده دوباره اشتی میکنین. و کنار میاین.
وگرنه مثلا یادمه از همون روز اول که وارد کلاس میشدیم مثلا تو مدرسه همون روزهاای اول میفهمیدم کی میشه دوستم باشه و کی نه و بعد از گذشت زمانی که زیاد هم نبود کسی که میتونستم بهش کمی نزدیکتر باشم هم پیدا میشد که عموما پیش هم مینشستیم. و تا اخر سال تحت هر شرایطی از هم حمایت میکردیم. که گاه این دوستی ها چند ساله میشه حتی. ولی شناخت بعدها تکمیلتر شد. نه اینکه کلا بعدها به دست بیاد. یه سری فاکتورها ولی همون اول تست شده و اوکی بوده و من تصمیم گرفتم دوست باشم. مثلا همیشه من صداقت رو معیارم قرار دادم. یادمه خیلی ها درس میخوندن میگفتن نخوندیم. جزوه داشتن میگفتن نداریم. حالا این یه مثال بود صرفا.
در مورد خواستگاری سنتی هم باید بگم بد نیست اصلا. قراره که شما بشناسین بعد بگین اره یا نه دیگ. الکی نیست که بعد دو جلسه برین برای عقد. کی اینکارو میکنه اخه. البته هستن ها ولی کم. مگه اینکه شناخت از قبل وجود داشته باشه. مثلا فامیل. تازه همون فامیل هم شناختی که برای ازدواج لازمه آدم نداره که. اتفاقا سنتی خیلی رو اصول تر و منطقی تره. و خانواده حسابی هواتو دارن و کمکت میکنن. و حالا نمیدونم شما هم دوران نامزدی رو دارین یا نه. خوب اون دوران برای شناخته دیگه. خیلی ها هم اشتباه براشون جا افتاده و تو این دوران خیلی احساساتی میشن درحالی که اصل این دوران برای شناخته و به نظر من هردوطرف باید مصرانه دنبال شناخت باشن و فکر نکنن زن و شوهرن!!! ولی عموما در غیر اینصورت تو مدل آشنایی های مدرن یه دلبستگی وجود داره که جلوی شنیدن برخی حرفا و منطق ها رو میگیره و خطرناکه تصمیم گیری در این حالت. و البته تو هر دومدل میشه زندگی خوبی رو شروع کردو همه چیز به طرفین بستگی داره.
من نمونه هایی رو دیدم که آقا خودش انتخاب کرده ولی اصلا انتخاب خوبی نبوده. و یا سنتی بوده همینطور. همشم به خاطر اینکه منطق و بررسی خیلی کمرنگه و احساس جلوجلو میدوه و این اشتباه محضه.
و بعضا دیدم طرف با دروغاش اونم از نوع شاخدار تونسته باز هم ادامه بده. میخام بگم نقش بازی کردن میتونه حتی به عدد عمرتون هم بره جلو و شما همواره خوش باورانه زندگی کنید. به نظر من منطق و بررسی دقیق میتونه خیلی کمک کننده باشه تا احساس و بعد تصمیم گیری. چون احساس نمیذاه ادم تصمیم درست بگیره.

 

[*محیا*]

سلام
جواب این سوال درست مثل جواب سوال خوشبختی از نگاه شما چیست می باشد هر شخصی توی زندگیش معیار های خاص خودش رو داره
اون دوستانی که ازدواج رو در چند تا نیاز خلاصه می کنن و میگن که این نیاز ها رو از روش های دیگه هم میشه تامین کرد
بله میشه تامین کرد اما ازدواج روح داره ، جان داره و هر چیزی که روح و جان داره ، رشد و تکامل داره ولی اون روش ها نه روح دارن و نه جان و هر چیزی هم که روح و جان نداشته باشه مرداری بیش نیست که روزی خواهد گندید

 

[ali.k]

عشق تو زندگی مشترک خود به خود ایجاد میشه

با نظرت مخالفم دوست عزیز، شما با هرکسی مدتی زیر یک سقف زندگی کنی بهش عادت میکنی.

خوب شما بگید که آیا سرانجامی هست برای کسی که
با یک شخص خاص زندگی نمیکنه بلکه دلش روآزاد گذاشته که هرسمتی خواست بره نه بر اساس عقل ومنطق بلکه بر اساس آنچه که اون اسمشوگذاشته عشق ومدام این به اصطلاح عشقش عوض میشه با کوچکترین ناراحتی .؟نمیگم عشق ودوست داشتن بده به هیچ عنوان بلکه میگم تعابیر امروزی ازعشق سرابه سرابه سرابه.راه عشق رو داریم اشتباه میریم که سردر میاریم ازطلاق های عاطفی و.......
خوب اگه عشق عشق باشه که نتیجش نباید بشه این
نتیجش بایدبشه همون زندگی صادقانه وعاطفی وزیبا ...سالیان سال در کنار هم
نتیجش باید بشه اعتمادوآرامش و........................
نتیجش باید بشه......................................................

اشتباه متوجه منظور من شدید، من تو ازدواج دنبال چیزی فراتر از زندگی مادی هستم، ی نوع پیشرفت، نمیدونم منظورم رو چجوری بگم!!!

دیگه به قصد آشنایی اگه هردوطرف رعایت شئونات رو بکنن مشکلی پیش نمیاد که و نتوع طلبی پیش نمیاد که!!!
قطعا شناخت به زمان نیاز داره
یک سری فاکتورها فاکتورهای اصلی هر شخص هستند که در درجه اول وجود یا عدم وجودشون مورد بررسی قرار میگیره بقیه هم طی گذشت مدتی اوکی میشه
دوستی های پایدار فاکتورهای اولیش از اول بوده که ادامه پیدا کرده. وگرنه شما با دوست صمیمیت یه وقت دعوا نمیکنی ؟ مشکل پیش نمیاد؟ چرا ولی چون اصل کاری ها از روز اول اوکی بوده دوباره اشتی میکنین. و کنار میاین.
وگرنه مثلا یادمه از همون روز اول که وارد کلاس میشدیم مثلا تو مدرسه همون روزهاای اول میفهمیدم کی میشه دوستم باشه و کی نه و بعد از گذشت زمانی که زیاد هم نبود کسی که میتونستم بهش کمی نزدیکتر باشم هم پیدا میشد که عموما پیش هم مینشستیم. و تا اخر سال تحت هر شرایطی از هم حمایت میکردیم. که گاه این دوستی ها چند ساله میشه حتی. ولی شناخت بعدها تکمیلتر شد. نه اینکه کلا بعدها به دست بیاد. یه سری فاکتورها ولی همون اول تست شده و اوکی بوده و من تصمیم گرفتم دوست باشم. مثلا همیشه من صداقت رو معیارم قرار دادم. یادمه خیلی ها درس میخوندن میگفتن نخوندیم. جزوه داشتن میگفتن نداریم. حالا این یه مثال بود صرفا.
در مورد خواستگاری سنتی هم باید بگم بد نیست اصلا. قراره که شما بشناسین بعد بگین اره یا نه دیگ. الکی نیست که بعد دو جلسه برین برای عقد. کی اینکارو میکنه اخه. البته هستن ها ولی کم. مگه اینکه شناخت از قبل وجود داشته باشه. مثلا فامیل. تازه همون فامیل هم شناختی که برای ازدواج لازمه آدم نداره که. اتفاقا سنتی خیلی رو اصول تر و منطقی تره. و خانواده حسابی هواتو دارن و کمکت میکنن. و حالا نمیدونم شما هم دوران نامزدی رو دارین یا نه. خوب اون دوران برای شناخته دیگه. خیلی ها هم اشتباه براشون جا افتاده و تو این دوران خیلی احساساتی میشن درحالی که اصل این دوران برای شناخته و به نظر من هردوطرف باید مصرانه دنبال شناخت باشن و فکر نکنن زن و شوهرن!!! ولی عموما در غیر اینصورت تو مدل آشنایی های مدرن یه دلبستگی وجود داره که جلوی شنیدن برخی حرفا و منطق ها رو میگیره و خطرناکه تصمیم گیری در این حالت. و البته تو هر دومدل میشه زندگی خوبی رو شروع کردو همه چیز به طرفین بستگی داره.
من نمونه هایی رو دیدم که آقا خودش انتخاب کرده ولی اصلا انتخاب خوبی نبوده. و یا سنتی بوده همینطور. همشم به خاطر اینکه منطق و بررسی خیلی کمرنگه و احساس جلوجلو میدوه و این اشتباه محضه.
و بعضا دیدم طرف با دروغاش اونم از نوع شاخدار تونسته باز هم ادامه بده. میخام بگم نقش بازی کردن میتونه حتی به عدد عمرتون هم بره جلو و شما همواره خوش باورانه زندگی کنید. به نظر من منطق و بررسی دقیق میتونه خیلی کمک کننده باشه تا احساس و بعد تصمیم گیری. چون احساس نمیذاه ادم تصمیم درست بگیره.

زندگی بر پایه دروغ درست نیست و آخرش یک جا به بن بست میخورن، من هم میگم هر دو طرف باید باهم صادق باشن ولی صداقت یکی از فاکتورهای زندگی هستش.

سلام
جواب این سوال درست مثل جواب سوال خوشبختی از نگاه شما چیست می باشد هر شخصی توی زندگیش معیار های خاص خودش رو داره
اون دوستانی که ازدواج رو در چند تا نیاز خلاصه می کنن و میگن که این نیاز ها رو از روش های دیگه هم میشه تامین کرد
بله میشه تامین کرد اما ازدواج روح داره ، جان داره و هر چیزی که روح و جان داره ، رشد و تکامل داره ولی اون روش ها نه روح دارن و نه جان و هر چیزی هم که روح و جان نداشته باشه مرداری بیش نیست که روزی خواهد گندید

خب روح ازدواج رو چجوری باید بدست بیاریم و چجوری باید بفهمیم زندگی مشترک با طرف مقابلمون باعث رشد و تکامل ما میشه.

 

[حميدرن]

به نظر من بد نیست اگر با کسانی که زندگی موفقی دارند و در حدود سن خودتون هستند صحبت کنی و از نزدیک در جریان چگونگی ازدواجشون قرار بگیری
نکته های خوبی رو می شه از بین صحبت هاشون پیدا کرد.
موفق باشید.

 

[P O U R I A]

ازدواج بکنی‌، پشیمان می‌شی، ازدواج نکنی، باز هم پشیمان می‌شی، ازدواج بکنی یا نکنی، در هر دو حالت پشیمان می‌شوی!

 

[zahra mohsenian]

شاید تنها علتاش بیرون اومدن از تنهایی و دریافت آرامش و هم چنین بقای نسل باشه

ولی

تا حالا تو زندگیم متاهلی رو ندیدم که بهم بگه ازدواج کن همه میگن اشتباه مارو تکرار نکن

 

[consl]

ازدواج بکنی‌، پشیمان می‌شی، ازدواج نکنی، باز هم پشیمان می‌شی، ازدواج بکنی یا نکنی، در هر دو حالت پشیمان می‌شوی!

اصلا ازدواج کردن باعث پشیمونی نمیشه مخصوصا وقتی که
شرایط کامل مهیا باشه نه اینکه در اوضاع نابه سامانی ازدواج کرد
اگه ازدواج درست صورت گیرد باعث ارامش میشه به طوری که فرد از زندگیش لذت میبره

 

[ros.]

برای کسب آرامش
برای داشتن همراه برای رسیدن به اهدافت...
برای همین دوتا

اطرافیانم که ازدواج کردن واقعا هم ارامش بیشتری دارن هم سطح رضایتشون از زندگی بالاتر رفته و هم تو کاراشون موفق تر هستن هم خیلی باراده تر شدن ....
بی اغراق
شاید چون شریک مناسبی برای زندگیشون انتخاب کردن و در واقع همسرشون همون نیمه گمشده شونه

 

[افشـین]

سرشت زن و مرد با هم متفاوته

و قبول کنیم یا نه ، مرد ذاتاً تنوع طلبه و زن خیر !

از دلایل اثبات این ادعا میشه به تکامل تدریجی داروین ، چند همسری در اسلام و تعداد پسرایی که از این پست دوستمون تشکر کردن اشاره کرد :

اما به نظر من راز ازدواج در یه چیز نهفته ست : خانواده !

چیزی که باعث میشه ازدواج کنیم ، لزوم داشتن خانواده ایه که غیر از ازدواج به هیچ طریق دیگه ای نمیشه به دست آورد ؛ خانواده چیزیه که به عنوان یک انسان اجتماعی بهش نیاز داریم و به خاطرش حاضریم ازدواج کنیم .