با آن که امروز گرایش همگانی در زبان پارسی به سوی ساده نویسی پیش می رود ، هنوز در برخی زمینه ها نتوانسته ایم خود را از بند عربی نویسی و پیچیده نویسی رها کنیم .
چند نمونه :
(مسابقه ای میان فرزندان اناث و ذکور کارمندان اداره به طور جداگانه برگزار شد .) فکر نکنم هیچ کدام از ما ایرانی ها در طول عمرمان حتی یک بار به جای دختر و پسر بگوییم اناث و ذکور ! پس چرا در هنگام نوشتن طبع عربی مان گل می کند ؟!
کلمه ها و ترکیب های عجیبی مانند : (و قس علیهذا ! ؛ مد ظله العالی ! ؛ کان لم یکن ! ؛ فتامل ! ) ؛ این ها به سادگی با واژه های پارسی قابل جایگزینی است .
متون حقوقی و قضایی که پر است از کلمات سخت و ناآشنای عربی . نمونه ای از یک وکالتنامه :
(مورد وکالت: در خصوص ابتیاع و خریداری یکدستگاه آپارتمان… به نام و برای موکل با جمیع متعلقات و منضمات شرعیه و عرفیه آن مشاعا یا مفروزا و کلا یا جزئا بهر مبلغ و میزان و بهر نحو و ترتیبی که صلاح و مقتضی بداند و پرداخت ثمن معامله و اقرار بتصرف آن و اسقاط خیارات و سپردن تعهدات … و تهیه و تحصیل و تسلیم مدارک مربوط و اخذ اسناد و دادن رسید و انجام سایر تشریفات لازمه قانونی و مقرراتی آن و قیام و اقدام بانجام هر امریکه جهت تحقق مورد وکالت لازم شود… وکیل مرقوم با حق توکیل غیروحق عزل وکلاء انتخابی کلا یا بعضا و لو کرارا از طرف موکل نامبرده در انجام مورد وکالت…» !! )
به راستی نمی دانم با چه جراتی می شود این وکالتنامه را امضا کرد !!
این متن های سنگین عربی مرا به یاد مکاتبات دوره قاجار می اندازد که برای هر کار ساده ای متنی به غایت پیچیده و عربی می نوشتند . البته من سره نویسی و پاکسازی زبان را ناممکن می دانم ، زیرا زبان عربی بیش از حد در زبان پارسی داخل شده ولی می توان ساده نویسی و پارسی نویسی را گسترش داد و از واژه ها و ترکیب های عربی کاست .
منبع :
http://dsh2009.blogfa.com/post-80.aspx
