من همینم که هستم!

HaQiQaT

عضو جدید
کاربر ممتاز
شاید این جمله رو از زبون خیلیها شنیده باشین یا خودتون هم بعضی وقتا گفته باشین.
چقدر به این جمله اعتقاد دارین؟
واقعا باید ما رو همینطور که هستیم بخوان؟و اونقدر صبر کنیم که یه نفر فیت خودمون پیدا شه؟
اصلا به نظرتون درسته ادم بخاطر یه نفر خودشو تغییر بده یا جوری که دوست نداره باشه؟
شاید خیلی از اون نامزدهایی که ول میشه و یا طلاقهایی که حاصل میشه بخاطر اینه که افراد خود واقعیشون رو از ابتدا نشون نمیدن.و یا طرف مقابل درخواستهای و توقعات زیادی داره که فراتر از حد و توان طرف دیگرست.
 

*MonALizA*

عضو جدید
بیشتر مشکلات از اونجایی هست که آدما در ابتدا خود واقعیشون نیستن و سعی میکنن کس دیگه ای باشن،کسی که مطلوب طرف مقابل باشه،اما این بازی شخصیت خیلی دوام نداره و بالاخره میخواد همونی بشه که هست...
 

mehrshad53

اخراجی موقت
این قضیه دوقسمت داره:

1-قسمتی از خلقیات که شکل گرفته و بد و خوب بودنش نسبیه،مثلا یه نفر حتما باید جمعه صبح ها پا بشه بره کوه ولازم نیست که تغییرش بده،مگه اینکه مسئولیتی ایجاب کنه....
2-اخلاقهای بدی که در وجود آدم نهادینه شده مثل پرخاشگری،سیگار کشیدن،دروغ گفتن و....و چه بهتر که ادم به این بهونه بتونه این عادات را کنار بذاره ....

همین دیگه،خدافظ!:smile:
 

HaQiQaT

عضو جدید
کاربر ممتاز
ولی جدا ذاتمون آخرش همونی هست که از اول بوده
 

haunt

عضو جدید
من باهات موافقم . بیشتر مشکلات بخاطر اینه که ما خودمون نیستیم .
اگه خود واقعیمون باشیم کارا خیلی آسون تر میشه اما نمی دونم چرا فکر میکنیم اگه نقش بازی کنیم دوست داشتنی تر و قابل قبولتریم .
ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه که من کیستم

موج ز خود رفته ای تیز خرامیدو گفت
هستم اگر میروم گر نروم نیستم
 

Similar threads

بالا