من با تو تنها نیستم.

[@ RESPINA @]

دود می‌خیزد ز خلوتگاه من .
کس خبر کی یابد از ویرانه‌ام ؟
با درون سوخته دارم سخن.
کی به پایان می‌رسد افسانه‌ام ؟
دست از دامان شب برداشتم
تا بیاویزم به گیسوی سحر.
خویش را از ساحل افکندم در آب ،
لیک از ژرفای دریا بی خبر.
بر تن دیوارها طرح شکست.
کس دگر رنگی در این سامان ندید.
چشم می‌دوزد خیال روز و شب
از درون دل به تصویر امید.
تا بدین منزل نهادم پای را
از درای کاروان بگسسته‌ام .
گرچه می‌سوزم از این آتش به جان ،
لیک بر این سوختن دل بسته‌ام.
تیرگی پا می‌کشد از بام ها:
صبح می‌خندد به راه شهر من.
دود می‌خیزد هنوز از خلوتم.
با درون سوخته دارم سخن

 

[floe]

جرعه
جرعه جرعه جرعه میکشم ترا بکام خویش
تا که پر شود تمام جان من ز جان تو
اى همیشه خوب
اى همیشه آشنا
هر طرف که میکنم نگاه
تا همه کرانه هاى دور
عطر و خنده و ترانه میکند شنا
در میان بازوان تو
ماهى همیشه تشنه ام
اى زلال تابناک
یک نفس اگر مرا بحال خود رها کنى
ماهى تو جان سپرده روى خاک

 

[hamedinia_m51]

کسی به من و تو دل نخواهد بست

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]رهگذر می رفت و بی خبر از چشمان منتظر کوچه بن بست ،[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] گام بر پیکره نرم جاده می نهاد. کوچه او را فریاد می کرد و[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] جاده بوسه بر گامهایش می زد . جاده و کوچه ، شکستن سکوتشان[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] را جشن گرفته بودند .[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]جاده در گوش کوچه زمزمه کرد : مدتهاست جز نعره باد ، صدای پای[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] مسافری سکوتمان را نشکسته بود ![/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]کوچه رهگذر را در آغوش فشرد و تنها بید مجنون گیسوان سبزینش را[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] سایبان او ساخته بود . رهگذر ایستاد . کوچه غمگین به جاده گفت : [/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]خواهد رفت چرا که اینجا بن بست است ...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]رهگذر بر گشت و رو از کوچه بر گرداند . کوچه فریاد میزد ، با زبان [/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]خاک و غبار و باد که مرو ای تنها رهگذر ، مرو که مسافری نست مرا ، جز تو . [/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]و رهگذر بی اعتنا به آشفتگی زلفان بید مجنون و فریاد جاده و کوچه و بی خبر[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] از همه فریاد ها، رفت و در انتهای باریک جاده نا پدید شد . [/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]باز هم کوچه بود و بید مجنون و جاده و سکوت و هوی باد .[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]جاده به کوچه گفت : مسافر رفتنی است ، کسی به من و تو دل نخواهد بست ...[/FONT]

 

[@ RESPINA @]

تو حضور مبهم پنجره ها
روبروم ديواراي آجريه
خورشيد روشن فردا مال تو
سهم من شباي خاكستري
توي اين دلواپسي هاي مدام
جز ترانه هاي زخمي چي دارم
وقتي حتي تو برام غريبه اي
سر رو شونه هاي بارون مي ذارم

اسم تو براي من مقدسه
تا نفس تو سينه پر پر مي زنه
باورم كن كه فقط باور تو
مي تونه قفل قفس رو بشكنه
منم مو يه اسمونه بي دريغ
منم مو يه كوره راه نا گزير
اي ستاره شباي مشرقي
پر پرواز من و ازم نگير

 

[hamedinia_m51]

حالا خودم برایت می نویسم
یادم نرفته است!
گفتی : از هراس ِ باز نگشتن،
پشتِ سرم خاکاب نکن!
گفتی : پیش از غروب ِ بادبادکها برخواهم گشت!
گفتی: طلسم ِ تنهای ِ تو را،
با وِردی از اُراد ِ آسمان خواهم شکست!
ولی باز نگشتی
و ابر ِ بی باران این بغضهای پیاپی با من ماند!
تکرار ِ تلخ ِ ترانه ها با من ماند!
بی مرزی ِ این همه انتظار با من ماند!
بی تو،
من ماندم و الهه ی شعری که می گویند
شعر تمام شعران را انشاء می کند!
هر شب می اید
چشمان ِ منتظرم را خیس ِ گریه می کند
و می رود!
امشب، اما
در ِ اتاق را بسته ام!
تمام پنجره ها را بسته ام!
حتا گوشهایم را به پنبه پوشانده ام،
تا صدای هیچ ساحره ای را نشنوم!
بگذار الهه ی شعر،
به سروقت ِ شاعران ِ‌دیگر ِ این دشت برود!
می می خواهم خودم برایت بنویسم!
می بینی؟ بی بی ِ دریا!
دیگر کارم به جوانب ِ جنون رسیده است!
می ترسم وقتی که - گوش ِ شیطان کر! -
از این هجرت ِ بی حدود برگردی،
دیگر نه شعری مانده باشد،
نه شاعری!
کم کم یاد گرفته ام به جای تو فکر کنم،
به جای تو دلواپس شوم،
حتا به جای تو بترسم!
چون همیشه کنار ِ منی!
کنارمی، اما...
صد داد از این «اما»!●


يغما گلرويي

 

[MEMOL...]

کنار لحظه ها ي بي خيالی تو

جايي که دوباره چشمانم بي تفاوت بود

من با تو بودم !

تفسير ثانيه هايم، و سکوتم

الفبایی نا آشنا براي تو ...

اما چرا بودنت را فراموش کردي ؟!

و دلواپسی هايت را ...

نقابت را نديدم !

اما باز با تو بودم ...!
​

 

[hamedinia_m51]

هنوز زود بود براي

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]تنهايي . . .[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بي كسي . . .[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آواره گي . . .[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]و براي سرگرداني ام . . .[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مگر چند بهار را ديده بودم ؟ ؟ ؟ ! ! ![/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]كه سرنوشت خزان زندگي را برايم نمايان كرد . . . . . . . .[/FONT]

 

[@ RESPINA @]

باران مي بارد
عاشقانه
و من زير باران در حال خيس شدن
عابري از كنارم گذشت
چشم ها اشاره كردند :
كاش مي شد : چند قدم نزديكتر !
باران مي بارد
او هم خيس از باران عشق
قلب در اوج طپش
كاش مي شد : چند قدم نزديكتر !
ايستادم
عابر ايستاد
زمان سكته كرد
نگاه هاي خيره شده در هم
كاش مي شد : چند قدم نزديكتر ...

 

[MEMOL...]

بی زمزمه تر از خواب

به چشمهای تو مهمان شدم ...

چون پرنده ای

تا

پرواز را به من تعارف کنی !

وگرنه

روزگار

با ابرها می گذرد

.

.

.

م ی گ ذ ر د ...!

​

 

[@ RESPINA @]

به هنگام فراقت زبان کام ببستم،
زبان دل را چه کنم
کین به فرمان عقل است و کان به ساز خود رقاص
شکرا در خواب و خیالم همه نقشی است از نگارم
ورنه تا شب اشک ریزان به دنبال جرعه ای شرابم
یک بوسه از لبانت،
سرمست باد و هوشیار
نشاید آزرده خاطر، خجالت در میان است
حقا بسان خورشید، زدودن سیاهی
هر دم کنم کاری،
رضایت نگارم
چشم دل را نوری است،
در شب!
سوسو زند هی هی
به امید آن سواری کز دور دستها آید...

 

[MEMOL...]

تو در رویای مه آلود من

آرام ... آرام ... می آمدی ...

شعر می خواندی

لبخند می زدی !

و از چشمان تو ستاره آغاز می شد !

چونان که اشک از چشمان من ...!​

 

[tools]

گفتم که سکوت ... ! از چه رو لالی و کور ؟
فریاد بکش ،‌که زندگی رفت به گور
گفتا که خموش ! تا که زندانی زور
بهتر شنود ، ندای تاریخ ز دور
بستم ز سخن لب ، و فرا دادم گوش
دیدم که ز بیکران ،‌دردی خاموش
فریاد زمان ،‌رمیده در قلب سروش
کای ژنده بتن ،‌ مردن کاشانه به دوش
بس بود هر آنچه زور بی مسلک پست
در دامن این تیره شب مرده پرست
با فقر سیاه.... طفل سرمایه ی مست
قلب نفس بیکستان ، کشت ... شکست
دل زنده کنید تا بمیرد نکام
این نظم سیاه و ... فقر در ظلمت شام
برسر نکشد ، خزیده از بام به بام
خون دل پا برهنگان ، جام به جام
نابود کنید . یأس را در دل خویش
کاین ظلمت دردگستر ، زار پریش
محکوم به مرگ جاودانی است ... بلی
شب خاک بسر زند ، چو روز اید پیش

 

[@ RESPINA @]

مرا بخوان
مرا به نام خودت بخوان
که آوازی در آغوش تنهایی
صدای خون آلود
و پیکری خونین
را در حوالی چشمانت گم کرده
آهنگ تنهای شرقی ام..گردی ست از مهتاب
که می کشد بر این صورت تنهایی
نقابی از حیله ی پنهان را
بمان
که بر تن سیاه و خسته ی تو
گامهای سفید
مرا می خوانند
مرا بخوان
به نام خودت
به یاد خون های سرخ
که آرامش ابروهاست
وخنجری که بر من می کشید
مرا بخوان
به نام یادگاری غمگین ها
به یاد سوسن های گم شده
در این صورت خیال
که چشمی و ابرویی کور است
نشانی ندارد
اشک های من
برای یادگاری های تو
مرا بخوان
که نامم برای توست.

 

[Mitra_Galaxy]

ماه من ، غصه چرا ؟!
آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم وآبي و پر از مهر ، به ما مي خندد !
يا زميني را که، دلش ازسردي شب هاي خزان
نه شکست و نه گرفت !
بلکه از عاطفه لبريز شد و
نفسي از سر اميد کشيد
ودر آغاز بهار ، دشتي از ياس سپيد
زير پاهامان ريخت ،
تا بگويد که هنوز، پر امنيت احساس خداست !
ماه من غصه چرا !؟!
تو مرا داري و من
هر شب و روز ،
آرزويم ، همه خوشبختي توست !
ماه من ! دل به غم دادن و از ياس سخن ها گفتن
کارآن هايي نيست ، که خدا را دارند ...
ماه من ! غم و اندوه ، اگر هم روزي، مثل باران باريد
يا دل شيشه اي ات ، از لب پنجره عشق ، زمين خورد و شکست،
با نگاهت به خدا ، چتر شادي وا کن
وبگو با دل خود ،که خدا هست ، خدا هست !
او هماني است که در تار ترين لحظه شب، راه نوراني اميد
نشانم مي داد ...
او هماني است که هر لحظه دلش مي خواهد ، همه زندگي ام ،
غرق شادي باشد ....
ماه من !
غصه اگر هست ! بگو تا باشد !
معني خوشبختي ،
بودن اندوه است ...!
اين همه غصه و غم ، اين همه شادي و شور
چه بخواهي و چه نه ! ميوه يک باغند
همه را با هم و با عشق بچين ...
ولي از ياد مبر،
پشت هرکوه بلند ، سبزه زاري است پر از ياد خدا
و در آن باز کسي مي خواند ،
که خدا هست ، خدا هست
و چرا غصه ؟1 چرا !؟!​

 

[hamedinia_m51]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]من که به روی خودم نمی آورم٬ [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]گاهی به جای همه ی تنهایی ها
لبخند تلخی می زنم که مثلاْ‌خدا هست و...
لابد اتفاقی خواهد افتاد...
انگار نه انگار که اتفاقها
سالهاست که فریبت داده اند
انگار نه انگار که ترانه های «دوستت دارم»٬
تنها لبخندی گذرا شده است
بر دهان کسانی که می خواهند چیز های دیگری بشنوند.
همان بهتر
که خودت را
به کوچه ی روزهای نیامده بزنی
ثانیه ها را تا انتهای تنهایی بشمری
و به خواب عمیق دوست داشتن بروی...
خسته يعني صفر! نه !يعني تنهاي بي نهايت...
خسته يعني سكوت كن
خسته يعني من!
وقتي كه تو نيستي.و من در منهاي بي نهايتم....[/FONT]

 

[hamedinia_m51]

آمدم تا به تو آویزم
لیک دیدم که تو آن شاخه ی بی برگی
لیک دیدم که تو بر چهره ی امیدم
خنده ی مرگی​

فروغ فرخزاد

​

 

[@ RESPINA @]

در وصل هم زعشق تو اي گل در آتشم
عاشق نميشوي كه ببيني چه ميكشم

با عقل آب عشق بيك جوي نميرود
بيچاره من كه ساخته از آب و آتشم

 

[hamedinia_m51]

هنوز هم چشمانم ،
مهربانی
را مشق می کند.
با همان کور سویی که
مرا از لابلای شاخه های سپیدار،
به مهمانی نور می خواند...

 

[tools]

(( سواد وحشت کشتارگاه و سایه تیغ
وبیم رستن فواره های خون...))
(( آری
ولی
چرای بره نوباوه را نظاره کنیم
به واحه های علف .
دراین سترگ بیابان
عجیب گیتی هموارمی تواندبود،
عجیب کوچک و خوشبخت ...))

(( ولی سپیده دندان گرگ درراه است ...))

(( به آب و سبزه بیندیشیم ،
به مهربانی عصر...))

 

[hamedinia_m51]

وقتي دستام خالي باشه
وقتي باشم عاشق تو
غير دل چيزي ندارم
كه بدونم لايق تو
دلم و از مال دنيا
به هديه داده بودم
با تموم بي پناهي
به تو تكيه داده بودم
هر بلاي سرم اومد
همه زجري كه كشيدم
همه رو به جون خريدم
ولي از تو نبريدم
هر جا بودم با تو بودم
هر جا رفتم تو رو ديدم
تو سبك شدن تو رويا
همه جا به تو رسيدم
اگه احساسم و كشتي
اگه از ياد من و بردي
اگه رفتي بي تفا وت
به غريبه سر سپردي
بدون اين و كه دل من
شده جادو به طلسمت
يكي هست اين ور دنيا
كه تو يادش مونده اسمت ...

 

[tools]

http://www.www.www.iran-eng.ir/C:\Documents and Settings\NAVID\My Documents\My Pictures/Wallpaper_Handازکجا می دانید
که مذابی ازفریاد
درگلویی از آتش
خاموش
نمی جوشد
درسیه کنجی ازاین تیره شبستان فراموشی ؟
ازکجا می دانید
که نخواهد ترکید
ناگهان بغض یتیمانه این خاموشی ؟

 

[hamedinia_m51]

باید از عطر اقاقی،
تو رو آغاز کرد!
با صدای خیس بارون،
تو رو آواز کنم!
از تماشای قناری،
به تو پرواز کنم!
به تو می رسم من از این شب نیلوفری!
به تو می رسم من از این راه خاکستری!
به تو که خاطره هامو به همیشه می بری!
به تو پل می زنم از ترانه هامو
از همه شبانه هامو
می رسم به تو دوباره!
بوی عطر تو می دن ترانه هامو
پر اسمت می شن عاشقانه هامو
از گل و شعر و ستاره،
می رسم به تو دوباره!
نیستی اما یادت اینجاس!
وقت گل کردن رویاس!

 

[hamedinia_m51]

خدا نگهدارم ...

امشب غریبانه کو چه را گذشتم. فردا شهر غریبی را سفر ...

امروز تاریکتر از شب ٬ فردا را نمی دانم!
دیروز را مانده ام ٬ امروزم نیامده ٬ فردا...!
تمام نوشته هایم خط خط قدم هایی است که ناتوان ٬ به سویت شتابزده می آیند.
ولی بی فایده از ندیدن تو کوچه را بر می گردند. به امید فردایی که نمی دانم...
صدای برگشتنی زمزمه ی کوچه می شود٬ دوباره٬ سه باره ٬ و چند باری شنیده
می شود ٬ ولی دیده نه...!
پژواک انتظاربود و بس! انتظاری ترسناکتر از تنهایی شبهای بی شبگردی که
کابوسم می شدند.
دیگر تمام شدم!
سکوتی ممتد ٬ انتهای کوچه فریادم میزند که بیا!!! من می روم!
ولی کوچه بی پایان است! غرق در بینهایتِ کوچه...
دیگر خودم را نمی یابم.

 

[MEMOL...]

دستی می آید دست تو را می گیرد ...

تمام احساس را با آن دست تجربه می کنی ...

ناگهان آن دست می رود ...

برای گرفتن دستی دیگر

باز دستی دیگر آمد !

تو باورش نداری

اما او آنچنان امید وار به مهر توست

که تا ابد با تو می ماند ...

دستش رها می شود برای گرفتن مرگ ...

و تو آنگاه می فهمی دست چه کسی را گم نموده ای ...!
​

 

[hamedinia_m51]

ای نگاهت خنده مهتاب ها
بر پرند رنگ رنگ خواب ها
ای صفای جاودان هر چه هست
باغ ها گل ها سحر ها آب ها
ای نگاهت جاودان افروخته
شمع ها خورشید ها مهتاب ها
ای طلوع بی زوال آرزو
در صفای روشن محراب ها
ناز نوشین تو و دیدار توست
خنده مهتاب در مرداب ها
در خرام نازنینت جلوه کرد
رقص ماهی ها و پیچ و تاب ها

 

[آرماندیس]

برای بدست آوردنت نمی جنگم !
به تکّدی قلبت هم نمی آیم !
دوستت دارم ،
فارغ از داشتنت ...

 

[tools]

به چرک می نشیند
خنده
به نوار ِ زخمبندیش ار
ببندبی.
رهایش کن
رهایش کن
اگر چند
قیوله دیو
آشفته می شود.
***
چمن است این
چمن است
بالکه های آتشخون ِ گل

بگو چمن است این، تیماج ِ سبز ِ میر غضب نیسب
حتی اگر
دیری است
تا بهار
بر این مسلخ
بر نگذشته باشد.
***
تا خنده مجروحت به چرک اندرر نشیند
رهایش کن
چون ما
رهایش کن

 

[Mitra_Galaxy]

ما دو تن مغرور
هر دو از هم دور
واي در من تاب دوري نيتس
اي خيالت خاطر من را نوازشبار
بيش از اين در من صبوري نيست
بي تو من تنهاي تنهايم
من به ديدار تو مي آيم....

 

[sepideh gh]

من با تو تنها نیستم...

من با تو تنها نیستم...

من با تو تنها نیستم ، هیچکس با هیچکس تنها نیست ، شب از ستاره ها تنها تر است ...!​

 

[spacechild]

عکس تو...
درقاب لحظه های ساکت
و شیرین تنهایی من!
عکس تو...
دارد خاک می خورد این جا!
ولی خودت...
چه قدر روشنی.

کاش تمام عمر رویا می دیدم.
کاش تو
و آمدنت یک رویا بودید.
آن وقت هیچ گاه تمامتان نمی کردم.