معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
حالا که با هم یکی شدن دلامونو ‚
حالا که جاده ها افتادن به پامونو
یکی از اون بالا انگار داره می شنوه صدامونو ‚
بگمونم که اثر داره دعامونو
همسفر ای هم ستاره
راه بیافتیم که خودش داره هوامونو
دل اون سوخته برای گریه هامونو‚
خودش داره هوامونو
کلید بارون تو دستامونه...
میشیم روونه شونه به شونه...
میشه هر سنگ بیابون
برای ما یه نشونه
که بتونه مارو تا کنار دریا برسونه ...برسونه ...
همسفر ای همستاره
سر رو شونه های من بذار دوباره
وقتی برفا آب بشن
رودخونه سر رو شونه دریا میذاره
حالا که جاده ها افتادن به پامونو
یکی از اون بالا انگار داره می شنوه صدامونو ‚
بگمونم که اثر داره دعامونو
همسفر ای هم ستاره
راه بیافتیم که خودش داره هوامونو
دل اون سوخته برای گریه هامونو‚
خودش داره هوامونو
کلید بارون تو دستامونه...
میشیم روونه شونه به شونه...
میشه هر سنگ بیابون
برای ما یه نشونه
که بتونه مارو تا کنار دریا برسونه ...برسونه ...
همسفر ای همستاره
سر رو شونه های من بذار دوباره
وقتی برفا آب بشن
رودخونه سر رو شونه دریا میذاره
در این شب سیاه...در این سکوت تلخ...
در این دریای غم انگیز بی بهار...
دستی کجاست تا به روی من...دروازه های طلائی شهر
عشق را بگشاید؟
قسم به عشق لیلی...
به اشک زلال مجنون...
به دل پر از غم یوسف...
به چشمان منتظر شیرین...
ودستان پر مهر فرهاد...
با تمام وجود دوستت دارم...
کسی دیگر نمی کوبد در این خانه ی
متروک ویران را
کسی دیگرنمی پرسد چرا تنهای تنهایم
ومن چون شمع می سوزم
ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند
ومن گریان و نالانم
ومن تنهای تنهایم
درون کلبه ی خاموش خویش اما
کسی حال من غمگین نمی پرسد
ومن دریای پر اشکم
که توفانی به دل دارم
درون سینه ی پر جوش خویش اما
کسی حال من تنها نمی پرسد
ومن چون تک درخت زردپاییزم
که هر دم با نسیمی میشود
برگی جدا از او
ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند...
متروک ویران را
کسی دیگرنمی پرسد چرا تنهای تنهایم
ومن چون شمع می سوزم
ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند
ومن گریان و نالانم
ومن تنهای تنهایم
درون کلبه ی خاموش خویش اما
کسی حال من غمگین نمی پرسد
ومن دریای پر اشکم
که توفانی به دل دارم
درون سینه ی پر جوش خویش اما
کسی حال من تنها نمی پرسد
ومن چون تک درخت زردپاییزم
که هر دم با نسیمی میشود
برگی جدا از او
ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند...
نشسته ام كه بگويم هنوز يادم هست
كه بي تو رسم تنفس چه كار دشواري است
شتاب عقربه ها در گذشت سرد زمان
كه بي تو رسم تنفس چه كار دشواري است
شتاب عقربه ها در گذشت سرد زمان
براي من گذری بي دليل و تكراري است
دیشب گفتم تو را ارزو میکنم اما حالا میگم
تو را آرزو نخواهم کرد
هیچوقت!!!هیچوقت!!
تو را لحظه ای خواهم پذیرفت
که خودت بیایی...
با دل خود!!!نه با آرزوی من....
تو را آرزو نخواهم کرد
هیچوقت!!!هیچوقت!!
تو را لحظه ای خواهم پذیرفت
که خودت بیایی...
با دل خود!!!نه با آرزوی من....
ميروي و پشت سرت آب نميريزم
وقتي هواي رفتن داري
دريا را هم به پايت بريزم برنميگردي....
وقتي هواي رفتن داري
دريا را هم به پايت بريزم برنميگردي....
"دنیا"
را بغل گرفتیم،
گفتند امن است!
هیچ کاری باما ندارد،
خوابمان برد...
بیدار شدیم دیدیم
آبستن تمام دردهایش شده ایم.....
هیس!
میخواهم بشنوم عاشقانه هایش را,که درگوشش زمزمه میکند
وبه یادمیاورم روزی راکه همین هارادرگوشم زمزمه میکرد
میخواهم بشنوم عاشقانه هایش را,که درگوشش زمزمه میکند
وبه یادمیاورم روزی راکه همین هارادرگوشم زمزمه میکرد
هرگاه میگریمـــــــــ ،
تو را
در اشکــــــــ هایمـــــــ ـ ـ می بینمــــــــ ...
آنگاه
اشکـــــــ هایمــــــ ـ ـ را
پاکـــــــ می کنمــــــ
تا کسی تــــــــــــو را نبیند...
تو را
در اشکــــــــ هایمـــــــ ـ ـ می بینمــــــــ ...
آنگاه
اشکـــــــ هایمــــــ ـ ـ را
پاکـــــــ می کنمــــــ
تا کسی تــــــــــــو را نبیند...
گاهـــــی آدم دلـــــش میخواهد
کفش هایش را در بیاورد،
یواشکــــی نوک پا نوک پا
از خودش دور شـــــــــود،
بعد بزند به چاک
فرار کند از خودش ..
کفش هایش را در بیاورد،
یواشکــــی نوک پا نوک پا
از خودش دور شـــــــــود،
بعد بزند به چاک
فرار کند از خودش ..
به یاد آور مرا.....
که با تو از دریچه نگاه سخن گفتم
منی که فریاد کردم ، راز و نیازم را
به یاد آور، التماس چشمانم را
و به من که بی تو،
همرنگ غروب پاییزم بیندیش
و به خاطر خدا،
بازگرد.......
که با تو از دریچه نگاه سخن گفتم
منی که فریاد کردم ، راز و نیازم را
به یاد آور، التماس چشمانم را
و به من که بی تو،
همرنگ غروب پاییزم بیندیش
و به خاطر خدا،
بازگرد.......
میدانی
دلتنگی و تنهایی
عین آتش زیر خاکستر است
گاهی فکر میکنی تمام شده
اما یک دفعه
همه ات را آتش میزند
دلتنگی و تنهایی
عین آتش زیر خاکستر است
گاهی فکر میکنی تمام شده
اما یک دفعه
همه ات را آتش میزند
ببــــــــــار بــــــــاران....
مـــــــــــــن ســـــــــــــفرکـــــــر ده ای دارمــــ کــــــــه یــــــــادم
رفتـــــــــ ....
ابـــــــــــــ پشتــــــــــ پـــــــــایش بـریــــــــزمـــــ.....
مـــــــــــــن ســـــــــــــفرکـــــــر ده ای دارمــــ کــــــــه یــــــــادم
رفتـــــــــ ....
ابـــــــــــــ پشتــــــــــ پـــــــــایش بـریــــــــزمـــــ.....
نبودنِ تو
فقط نبودنِ تو نیست (!)
نبودنِ خیلی چیزهاست !! ...
کلاه روی سَرمان نمی‌ایستد ؛
شعر نمی‌چسبد ؛
پول در جیب‌مان دوام نمی‌آورد ؛
نمک از نان رفته ؛
خنکی از آب ؛
ما بی‌تو فقیر شده‌ایم ... /!!
فقط نبودنِ تو نیست (!)
نبودنِ خیلی چیزهاست !! ...
کلاه روی سَرمان نمی‌ایستد ؛
شعر نمی‌چسبد ؛
پول در جیب‌مان دوام نمی‌آورد ؛
نمک از نان رفته ؛
خنکی از آب ؛
ما بی‌تو فقیر شده‌ایم ... /!!
کاش میدانست صاحب خانه بود
در دل مجنون ما دردانه بود
کاش میدانست گل های جهان
در حضور او همه بیگانه بود
کاش از مهر نگاهش پرتویی بر ما زند
دیده از هجر نگارش خسته بود
کاش میدانست در جور زمان
چشم در راهی ما سربسته بود
ما که عمری در رکابش با محبت تاختیم
عاقبت با این سوار پاره تن ناوصله بود
این حکایت خاتمه بر قصه ی شیرین ماست
چونکه شیرین تا ابد روی ز مجنون بسته بود
در دل مجنون ما دردانه بود
کاش میدانست گل های جهان
در حضور او همه بیگانه بود
کاش از مهر نگاهش پرتویی بر ما زند
دیده از هجر نگارش خسته بود
کاش میدانست در جور زمان
چشم در راهی ما سربسته بود
ما که عمری در رکابش با محبت تاختیم
عاقبت با این سوار پاره تن ناوصله بود
این حکایت خاتمه بر قصه ی شیرین ماست
چونکه شیرین تا ابد روی ز مجنون بسته بود
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
نگاهت را تا ابد بر من می دوختی
تا من بر سکوت نگاه تو
رازهای یک عشق زمینی را با خود به عرش خداوند ببرم
ای کاش می دانستی
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
هرگز قلبم را نمی شکستی
گر چه خانه ی شیطان شایسته ی ویرانی است
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
لحظه ای مرا نمی آزردی
که این غریبه ی تنها , جز نگاه معصومت پنجره ای
و جز عشقت بهانه ای برای زیستن ندارد
ای کاش می دانستی
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
همه چیز را فدایم می کردی
همه آن چیز ها که یک عمر بخاطرش رنج کشیده ای
و سال ها برایش گریسته ای
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
همه آن چیز ها که در بندت کشیده رها می کردی
غرورت را ...... قلبت را ...... حرفت را
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
دوستم می داشتی
همچون عشق که عاشقانش را دوست می دارد
کاش می دانستی که چقدر دوستت دارم
و مرا از این عذاب رها می کردی
ای کاش تمام اینها را می دانست
نگاهت را تا ابد بر من می دوختی
تا من بر سکوت نگاه تو
رازهای یک عشق زمینی را با خود به عرش خداوند ببرم
ای کاش می دانستی
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
هرگز قلبم را نمی شکستی
گر چه خانه ی شیطان شایسته ی ویرانی است
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
لحظه ای مرا نمی آزردی
که این غریبه ی تنها , جز نگاه معصومت پنجره ای
و جز عشقت بهانه ای برای زیستن ندارد
ای کاش می دانستی
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
همه چیز را فدایم می کردی
همه آن چیز ها که یک عمر بخاطرش رنج کشیده ای
و سال ها برایش گریسته ای
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
همه آن چیز ها که در بندت کشیده رها می کردی
غرورت را ...... قلبت را ...... حرفت را
اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
دوستم می داشتی
همچون عشق که عاشقانش را دوست می دارد
کاش می دانستی که چقدر دوستت دارم
و مرا از این عذاب رها می کردی
ای کاش تمام اینها را می دانست
دلتنگی هایم را چگونه گویم وقتی قلم نیز نمی نویسد.....!
تا جایی که خورشید به راهش ادامه دهد من هم ادامه خواهم داد و تو را فراموش نخواهم کرد
تا وقتی که دریا ساحل را فراموش نکرده
کاش میدانستی در دل شیشه ای من چه میگذرد؟؟؟
کاش میدانستی غروب های زندگی ام دیگر طلوعی ندارد...
کاش نسیم غروب درد دل مرا به تو بگوید
دلتنگت هستم
این خط غریب
این چشمان خسته
این دست های منتظر
عجیب بیقراری می کنند
دردها و اشک هایم را از تو پنهان می کنم
خنده هایم را به تو هدیه می دهم و شادی هایم را با تو قسمت می کنم
عجیب دلتنگت هستم و میدانم اگر لبخند بر لب های تو بدرخشد
قدم هایم پرواز می آموزند و دلتنگ تر میشوم از این انتظار فرسوده کننده
که گریزی ندارد.......
خیلی دلتنگم عشقم
درکم کن
تا جایی که خورشید به راهش ادامه دهد من هم ادامه خواهم داد و تو را فراموش نخواهم کرد
تا وقتی که دریا ساحل را فراموش نکرده
کاش میدانستی در دل شیشه ای من چه میگذرد؟؟؟
کاش میدانستی غروب های زندگی ام دیگر طلوعی ندارد...
کاش نسیم غروب درد دل مرا به تو بگوید
دلتنگت هستم
این خط غریب
این چشمان خسته
این دست های منتظر
عجیب بیقراری می کنند
دردها و اشک هایم را از تو پنهان می کنم
خنده هایم را به تو هدیه می دهم و شادی هایم را با تو قسمت می کنم
عجیب دلتنگت هستم و میدانم اگر لبخند بر لب های تو بدرخشد
قدم هایم پرواز می آموزند و دلتنگ تر میشوم از این انتظار فرسوده کننده
که گریزی ندارد.......
خیلی دلتنگم عشقم
درکم کن
آموخته ام که این عشق است که زخم ها را شفا میدهد ، نه زمان.
آموخته ام که مهم بودن خوبست ولی خوب بودن مهمتر است.
آموخته ام که زندگی جدیست ولی ما نیاز به دوستی داریم که لحظه ای با او از جدی بودن
دور باشیم.
آموخته ام که تنها چیزی که یک شخص میخواهد فقط دستی است برای گرفتن دست او و
قلبی برای فهمیدنش.
آموخته ام که زیر پوست سخت همه افراد کسی وجود دارد که خوشحال شود و دوست
داشته باشد.
آموخته ام که خدا همه چیز را در یک روز نیافرید، پس من چگونه میتوانم همه چیز را در
یک روز بدست آورم.
آموخته ام که لبخند ارزانترین راهی است که میتوان با آن نگاه را وسعت بخشید.
آموخته ام که باد با چراغ خاموش کاری ندارد.
آموخته ام که به چیزی که دل ندارد نباید دل بست.
آموخته ام که خوشبختی جستن آن است نه پیدا کردن آن.
آموخته ام که قطره دریاست ، اگر با دریاست.
و آموخته ام که عشق ، مهربانی ، گذشت ، صداقت و بلند نظری خصلت انسانهای انسان است.
آموخته ام که مهم بودن خوبست ولی خوب بودن مهمتر است.
آموخته ام که زندگی جدیست ولی ما نیاز به دوستی داریم که لحظه ای با او از جدی بودن
دور باشیم.
آموخته ام که تنها چیزی که یک شخص میخواهد فقط دستی است برای گرفتن دست او و
قلبی برای فهمیدنش.
آموخته ام که زیر پوست سخت همه افراد کسی وجود دارد که خوشحال شود و دوست
داشته باشد.
آموخته ام که خدا همه چیز را در یک روز نیافرید، پس من چگونه میتوانم همه چیز را در
یک روز بدست آورم.
آموخته ام که لبخند ارزانترین راهی است که میتوان با آن نگاه را وسعت بخشید.
آموخته ام که باد با چراغ خاموش کاری ندارد.
آموخته ام که به چیزی که دل ندارد نباید دل بست.
آموخته ام که خوشبختی جستن آن است نه پیدا کردن آن.
آموخته ام که قطره دریاست ، اگر با دریاست.
و آموخته ام که عشق ، مهربانی ، گذشت ، صداقت و بلند نظری خصلت انسانهای انسان است.
بگو عزیــــــــــــــــــزم
بگــــــــــــــو
به چه اهنگی...
میشــــــــــــود
گـــــوش داد
و به تــــــــــــــــو
فکر نکرد؟؟؟؟
بگــــــــــــــو
به چه اهنگی...
میشــــــــــــود
گـــــوش داد
و به تــــــــــــــــو
فکر نکرد؟؟؟؟
ســــ ـــ ـــخت است...
سخت است درک کردن
دخــــ ـــــتری که غــ ـــم هایـــــ ـش را
خودش میـــ ــداند و دلش ...
که همه تنـــ ـــــ ـــــها لبــــخـــندهایش را میبینند ؛
که حســــ ــــــ ـــــرت میـــــخورند
بـــخاطر شاد بودنــــ ــــ ـــش ...
بخاطر خنده هایـــــــ ــــــــ ــــش ...
... و هیــــــ ـــــــــ ــــــچکس
جز همان دختـــــ ـــــر نمیــ ـــداند چقدر تنهاســ ـــــت ...
که چقدر میـــــــــ ـــــــ ـــــترسد ...
از باخـــــــــ ــــــــتن ...
از اعتــــ ــــــ ــــــمادِ بی حاصلش ...
از یــــــ ـــــــــ ــــــخ زدن احساس و قلبــــــ ـــــــ ــــش ...
از زندگــــــ ـــــــــــ ــــــی ...
دنبال بهانه ای بودم که باز بیایم و برایت بنویسم
همه احساسی را که به تو دارم...
بهانه ای جز دوست داشتت نیافتم و
این همان است که مرا برای ادامه زندگی امیدوار می کند
.......عزیزترینم همه جان و دلم فدای تو ...
.......عزیزترینم همه جان و دلم فدای تو ...
تو که همه وجود منی و عاشقانه دوستت می دارم
جوری رفتار میکنی
انگار که هرگز نرفته بودی
مثل یک پرنده ، هر جا که دلت خواست پرواز میکنی
جوری رفتار میکنم
انگار که هنوز نرفته ای
مثل یک حشره ی کوچک
گوشه ای کز میکنم
و حواسم به عنکبوتِ بزرگ و سیاهی است
که گوشه ی سقف
سیاهترین تار دنیا را تنیده
تا به محضِ رفتنِ تو
مرا در خود ببلعد!!!
انگار که هرگز نرفته بودی
مثل یک پرنده ، هر جا که دلت خواست پرواز میکنی
جوری رفتار میکنم
انگار که هنوز نرفته ای
مثل یک حشره ی کوچک
گوشه ای کز میکنم
و حواسم به عنکبوتِ بزرگ و سیاهی است
که گوشه ی سقف
سیاهترین تار دنیا را تنیده
تا به محضِ رفتنِ تو
مرا در خود ببلعد!!!
زندگــــــی جان ،
عزیــــزم !
اگه...
افتخار میــدی...
چند قدمـــی...
باهام راه بیـــا…
عزیــــزم !
اگه...
افتخار میــدی...
چند قدمـــی...
باهام راه بیـــا…
ادعای شــــــاعری ندارم . . .
بارها در مشاعره با لبانت
قافیـــه را باختــه ام
بــه یک بوسه ات . . !
بارها در مشاعره با لبانت
قافیـــه را باختــه ام
بــه یک بوسه ات . . !
به تو که فکر میکنم از همیشه بهترم
وسط غربت آب صدفی شناورم
به تو که فکر می کنم، باغ خوش عسل منم
غنچه و پولک منم، بهترین ململ منم
دستمو بگیر..
وسط غربت آب صدفی شناورم
به تو که فکر می کنم، باغ خوش عسل منم
غنچه و پولک منم، بهترین ململ منم
دستمو بگیر..
تقسيم كردن دلتنگي هايم با تو ، چه زيبا خواهد بود
اگر تو را هم دلتنگي هايي باشد از نوع من
دلم مي خواهد احساسم ، مهر سكوت لبانم را
همان قدر احساس كني كه گويي احساس توست
درد ريشه دوانده در وجود توست .
مهر خورده شده بر لبان توست
دلم مي خواست " تويي " نبودي
تو ، من و من ، تو بوديم
شايد آنوقت اين روح سركش آرام مي گرفت
و جاي دلتنگي هايم را رهايي پر مي كرد
رهايي از همه چيز
حتي از انديشيدن ، انديشيدن به خوبي ها و عشق ها
چرا كه قلب من و تو حادثه اي خواهد آفريد
در فــراســوي عشــق
اگر تو را هم دلتنگي هايي باشد از نوع من
دلم مي خواهد احساسم ، مهر سكوت لبانم را
همان قدر احساس كني كه گويي احساس توست
درد ريشه دوانده در وجود توست .
مهر خورده شده بر لبان توست
دلم مي خواست " تويي " نبودي
تو ، من و من ، تو بوديم
شايد آنوقت اين روح سركش آرام مي گرفت
و جاي دلتنگي هايم را رهايي پر مي كرد
رهايي از همه چيز
حتي از انديشيدن ، انديشيدن به خوبي ها و عشق ها
چرا كه قلب من و تو حادثه اي خواهد آفريد
در فــراســوي عشــق