مشاعرۀ سنّتی

[djalix]

من ز شرم شکوفه لبریزم
یار من کیست ای بهار سپید؟
گر نبوسد در این بهار مرا
یار من نیست ای بهار سپید

در دیاری که در ان نیست کسی یار کسی ...

 

[R@mtin.eng]

یاد باد آن صحبت شبها که با نوشین لبان ....... بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود

 

[sisah]

دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزم
که دل به دست کمان ابروییست کافرکیش

 

[sahar6711]

شادی نکن از زادن و شیون نکن از مرگ
زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت

 

[canopus]

تسکین خاطر دل زار منی هنوز

شمعی به خلوت شب تار منی هنوز

 

[neda_eng]

زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده اندیشان به زیبایی رسند

 

[canopus]

در غم عشق تو ای شمع شبستان مراد
همچو پروانه ام از دادن جان پروا نیست

 

[sisah]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم

چنین که در دل من داغ زلف سرکش توست
بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم

 

[secret_f]

من از آن سیاه دارم به غم تو روز روشن​

كه تو ماهی و تعلق به شب سیاه داری​

تو اگر به هر نگاهی ببری هزارها دل​

نرسد بدان نگارا كه دلی نگاهداری

 

[محـسن ز]

یارب آن نوگل خندان که سپردی بمنش
می سپارم به تو از دست حسود چمنش

 

[secret_f]

شب است،
شبی بس تیرگی دمساز با آن.
به روی شاخ انجیر کهن « وگ دار» می خواند، به هر دم
خبر می آورد طوفان و باران را. و من اندیشناکم.

شب است،
جهان با آن، چنان چون مرده ای در گور.
و من اندیشناکم باز:
ـــ اگر باران کند سرریز از هر جای؟
ـــ اگر چون زورقی در آب اندازد جهان را؟...

در این تاریکی آور شب
چه اندیشه ولیکن، که چه خواهد بود با ما صبح؟
چو صبح از کوه سر بر کرد، می پوشد ازین طوفان رخ آیا صبح؟

 

[sisah]

حال دل با تو گفتنم هوس است
خبر دل شنفتنم هوس است

طمع خام بین که قصه فاش
از رقیبان نهفتنم هوس است

 

[محـسن ز]

تو کز مکارم اخلاق عالم دگری
وفای عهد من از خاطرت بدر نرود

 

[secret_f]

دلا چندم بریزی خون ز دیده شرم دار آخر تو نیز ای دیده خوابی کن مراد دل بر آر آخر
منم یا رب که جانان را ز ساعد بوسه می چینم دعای صبحدم دیدی که چون آمد به کار آخر

 

[محـسن ز]

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
وظیفه گر بر سد مصرفش گلست ونبید

 

[secret_f]

دی تازه گلی ز گلشن آورد نسیم
کز نکهت آن مشام جان یافت شمیم
نی نی غلطم که صفحه‌ای بود از سیم مشکین رقمش معطر از خلق کریم

 

[canopus]

من از نگه شمع رخت دیده ندوزم
تا پاک نسوزد پر پروانه ام امشب.

 

[hekayatevafa]

به ليلی رسيد او، به مولی رسد جان
زمين شد زمينی، سما شد سمایی

 

[گلابتون]

يك شب آتش در نيستاني فتاد........ سوخت چون اشكي كه در جاني فتاد
شعله تا سرگرم كار خويش شد ...... هر نيي شمع مزار خويش شد

 

[canopus]

دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو
باز پرسید خدا را که به پروانه کیست

(حافظ)

 

[محـسن ز]

تن من گر چه شد از شوق میانت مویی
نیست بی شور سر زلف تو مویی ز تنم

 

[cute]

ملک دل کردی خراب از تیغ ناز
واندرین ویرانه سلطانی هنوز

 

[محـسن ز]

زاهد ظاهر پرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گویند جای هیچ اکراه نیست

 

[hekayatevafa]

تا گنج غمت در دل ويرانه مقيم است
همواره مرا كُنج خرابات مقام است
سلطانِ ازل گنج غمِ عشق به ما داد
تا روي از اين منزل ويرانه نهاديم

 

[russell]

می تراود مهتاب
می درخشد شب تاب
نیست یکدم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته ی چند خواب در چشم ترم می شکند

 

[cute]

دل ز تن بردی و در جانی هنوز
دردها دادی و درمانی هنوز

 

[محـسن ز]

زدست دیده ودل هردو فریاد
که هرچه دیده بینددل کند یاد

 

[russell]

زان پیشتر ای صنم که در رهگذری
خاک من و تو کوزه کند کوزه گری

خیام

 

[محـسن ز]

یک جرعه می زملک کاوس بهست
از تخت قباد وملکت طوس بهست

 

[secret_f]

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما **** چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما