مشاعرۀ سنّتی

[phalagh]

و آن که از گرگش خورد هر دم شکست
گر چه انسان می نمایند، گرگ هست!
و آن که با گرگش مدارا می کند،
خلق و خوی گرگ پیدا می کند.

 

[cute]

دچار باید بود
وگرنه زمزمه حیرت میان دو حرف حرام خواهد شد

 

[کافر خداپرست]

دشنامم ده که مست دشنام توام!
مست سقط خوش خوش آشام توام

زهرابه بيار تا بنوشم چو شکر
من رام توام، رام توام، رام توام

مولانا

 

[anathema]

مادرم ريحان می چيند
نان و ريحان و پنير ، آسمانی بی ابر ، اطلسی هايی تر
رستگاری نزديک ، لای گل های حياط
نور در کاسه مس ، چه نوازش ها می ريزد

-------------------------------------------------------
سلام

 

[phalagh]

دلم که خدمت زلف تو کرد چون گل سر
نکرده پای گل‌آلود شانه باز آورد

شد آب و خاکم بر باد هجر، باده‌ی وصل
بیار، کاتش عشقت زبانه باز آورد

خاقانی

 

[کافر خداپرست]

دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتي است
مردم شهر به يک چينه چنان مي‌نگرند
که به يک شعله، به يک خواب لطيف
خاک موسيقي احساس تو را مي‌شنود
و صداي پر مرغان اساطير مي‌آيد در باد

(با عرض پوزش، امتيازام جاهاي ديگه، خرج شد!)

 

[cute]

دیده ام گاهی در تب ماه می آید پائین
می رسد دست به سقف ملکوت..

سلام

 

[anathema]

تازه لادن ها پيدا شده اند
من اناری را ، می کنم دانه ، به دل می گويم :
خوب بود اين مردم ، دانه های دلشان پيدا بود

 

[کافر خداپرست]

تا شقايق هست، زندگي بايد کرد!
در دل من چيزي است، مثل يک بيشه‌ي نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بي‌تابم،‌که دلم مي‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سرکوه.
دورها آوايي است‌ که مرا مي‌خواند.

سلام

 

[phalagh]

در این سرای بی کسی ،کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند
یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند ...

 

[hamid_61]

دل چون شکسته سازم ز گذشته‌های شیرین
چه ترانه‌های‌ محزون که به یادگار دارد
غم روزگار گو رو، پی کار خود که ما را
غم یار بی‌خیال غم روزگار دارد

 

[cute]

درست فکر کن
کجاست هسته ی پنهان این ترنم مرموز؟
چه چیز پلک تو را می فشرد
چه وزن گرم دل انگیزی؟

چرا تنکس من غیرفعاله

 

[anathema]

ياد من باشد ، هر چه پروانه که می افتد در آب ، زود از آب درآرم
ياد من باشد کاری نکنم ، که به قانون زمين بر بخورد
ياد من باشد فردا لب جوی ، حوله ام را هم با چوبه بشويم
ياد من باشد تنها هستم

 

[cute]

من از مجاورت یک درخت می آیم
که روی پوسته ی ان دستهای ساده ی غربت
اثر گذاشته بود
به یادگار نوشتم خطی ز دلتنگی

 

[anathema]

ياد من باشد فردا ، بروم باغ حسن گوجه و قيسی بخرم
ياد من باشد فردا لب سلخ ، طرحی از بزها بردارم ،
طرحی از جاروها ، سايه هاشان در آب

 

[phalagh]

بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو
بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی تو
شب از فراق تو مینالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بی تو ...
-----------------
توی فیلم شبهای روشن میخوندش.یه فیلم پر از شعر های ناب..

 

[cute]

و در مسیر سفر راهبان پاک مسیحی
به سمت پرده خاموش رامیای نبی
اشاره می کردند

 

[phalagh]

دستهايم خالي است
من برايت اي دوست
از سر كوچه ي دل
گل امّيد خودم را چيدم
چه خطايي كردم
من چه نا اميدم

 

[anathema]

ماه بالای سر آبادی ست
اهل آبادی در خواب
روی اين مهتابی ، خشت غربت را می بويم
باغ همسايه چراغش روشن
من چراغم خاموش

 

[cute]

دستهايم خالي است
من برايت اي دوست
از سر كوچه ي دل
گل امّيد خودم را چيدم
چه خطايي كردم
من چه نا اميدم

فلق جان
شعرات چه بوی غمی میده
امیدوارم دلت غمگین نباشه...

 

[hamid_61]

شکسته شکسته نتوان گفت
ولی یقین دارم
ز دست بی همه چیزان دلم ترک خورده

 

[phalagh]

هان؟چه شد اي غم دل
آب اين رود برايت شور است
هيچ ديدي ز كجا مي آيد
آب اين رود زلال
غم اين دل كور است
از همين كوه دل است
چشمه ي اشك از اين كوه گران مي جوشد

 

[cute]

دلم شکست به جان شما نفهمیدند
یکی دوبار که نه, بارها نفهمیدند

شب همگی خوش

 

[hamid_61]

در چمن تو می چرد آهوی دشت آسمان

گرد سر تو می پرد باز سپید کهکشان

مست نیاز من شدی پرده ی ناز پس زدی

از دل خون بر آمدی: آمدن تو شد جهان

 

[کافر خداپرست]

نه دل را در تحير پاي‌بندي
نه جان را جز تمنا دل‌گشايي

در اين وادي فرو شد کاروان‌ها
که کس نشنيد آواز درايي!

درين ره هر نفس صدخون بريزد
نيارد خواستن کس خون‌بهايي!

 

[phalagh]

یک نفر یاد توی غمزده ی دیوانه
بکند یا نکند
چه تفاوت دارد
که عزیز دل تو
بعد از آن روز که خورشید گرفت
چشم زیبای خودش را به توی نا بینا
بدهد یا ندهد

 

[hamid_61]

یا من رسانم لب بر لب او

یا او رساند جان بر لب من

 

[hamid_61]

یک نفر یاد توی غمزده ی دیوانه
بکند یا نکند
چه تفاوت دارد
که عزیز دل تو
بعد از آن روز که خورشید گرفت
چشم زیبای خودش را به توی نا بینا
بدهد یا ندهد

دلداده غریبم و گمنام این دیار

زان یار دلنشین که نشان می دهد به من

 

[phalagh]

نه نمی شد گل کند حسی که پروازم دهد
بس که آن شب خسته و افسرده بودم بر درخت
آخرین گلبرگهای دفترم را باد برد
مثل یک شاخه گل پژمرده بودم بر درخت​

 

[anathema]

تو بسي سمن بران را به کنار در گرفتي
نفسي کنار بگشا بنگر کنار ديگر
خنک آن قمار بازي که بباخت آنچه بودش
بنماند هيچش الا هوس قمار ديگر



------------------------------------------------
خانم فلق ، چه شعرايی نوشتين
دلمون گرفت