مشاعرۀ سنّتی

[عطار]

یار من آن که لطف خداوند یار اوست
بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

 

[دختر شرقی]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

 

[عطار]

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

 

[دختر شرقی]

ای لعبت خندان لب لعلت که مزیده‌ست؟
وی باغ لطافت به رویت که گزیده‌ست؟

 

[عطار]

تشبیه دهانت نتوان کرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانی

منو میگه ها :دی

 

[ni_rosa_ce]

یا لبم را میرسانم بر لب میگون دوست
یا سرم را میگذارم بر سر پیمان عشق

 

[f shademan]

یا لبم را میرسانم بر لب میگون دوست
یا سرم را میگذارم بر سر پیمان عشق

قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود
ورنه هیچ از دل بی رحم تو تقصیر نبود

 

[fatimakhanom]

قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود
ورنه هیچ از دل بی رحم تو تقصیر نبود

دل‌داده را ملامت گفتن، چه سود دارد؟

می‌باید این نصیحت کردن، به دل‌سِتانان

 

[f shademan]

دل‌داده را ملامت گفتن، چه سود دارد؟

می‌باید این نصیحت کردن، به دل‌سِتانان

نشان یار سفر کرده از که بپرسم باز
که هر چه گفت برید صبا پرییشان گفت
فغان که ان مه نامهربان مهر گسل
به ترک صحبت یاران خود چه آسان گفت

 

[fatimakhanom]

نشان یار سفر کرده از که بپرسم باز
که هر چه گفت برید صبا پرییشان گفت
فغان که ان مه نامهربان مهر گسل
به ترک صحبت یاران خود چه آسان گفت

تا کسی رخ ننماید، نبرد دل ز کسی

دلبر ما، دل ما برد و به ما رخ ننمود...

 

[f shademan]

تا کسی رخ ننماید، نبرد دل ز کسی

دلبر ما، دل ما برد و به ما رخ ننمود...

دیمدمش خرم و حندان قدح باده بدست
و ندران آینه صد گونه تماشا میکرد
گفتمش این جام بین بین به تو کی داد حکیم
گفت انروز که این گنبد بینا میکرد

 

[alone.eng]

دیمدمش خرم و حندان قدح باده بدست
و ندران آینه صد گونه تماشا میکرد
گفتمش این جام بین بین به تو کی داد حکیم
گفت انروز که این گنبد بینا میکرد

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[f shademan]

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

اگر چه زنده رود آب حیات است
ولی شیراز ما از ااصفهان به

 

[mx_2000]

اگر چه زنده رود آب حیات است
اما شیراز ما از ااصفهان به

هر که خواهد گو بیـا و هرچه خواهد گو بـگو
کبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیست

 

[f shademan]

هر که خواهد گو بیـا و هرچه خواهد گو بـگو
کبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیست

تاکی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
بنده ی من شو و برخور زهمه سیم تنان

 

[mx_2000]

تاکی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
بنده ی من شو و برخور زهمه سیم تنان

نفس بر آمــــــد و کام از تو بر نمی آید
فغان که بخت من از خواب در نمی آید

 

[fatimakhanom]

نفس بر آمــــــد و کام از تو بر نمی آید
فغان که بخت من از خواب در نمی آید

دست بردم كه كشم تيــر غمش را از دل


تير ديگر زد و بر دوخت دل و دست به هم

 

[nasim_shsh]

دست بردم كه كشم تيــر غمش را از دل


تير ديگر زد و بر دوخت دل و دست به هم

ماهی که نظیر خود ندارد بجمال***چون جامه زتن برکشد آن مشکین خال
در سینه دلش ز نازکی بتوان دید**ماننده ی سنگ خاره در آب زلال

 

[zahra.71]

ماهی که نظیر خود ندارد بجمال***چون جامه زتن برکشد آن مشکین خال
در سینه دلش ز نازکی بتوان دید**ماننده ی سنگ خاره در آب زلال

لب و دندان از نور افریده
لبش دندان و دندان لب ندیده

 

[mx_2000]

لب و دندان از نور افریده
لبش دندان و دندان لب ندیده

هرکس به طریقی دل ما می شکند
بیگانه جدا،دوست جدا می شکند
بیگانه اگر می شکند حرفی نیست
از دوست بپرسید چرا می شکند

 

[zahra.71]

هرکس به طریقی دل ما می شکند
بیگانه جدا،دوست جدا می شکند
بیگانه اگر می شکند حرفی نیست
از دوست بپرسید چرا می شکند

دم اخر که مرا عمر بسر می اید
گر تو ایی بسرم عمر دگر می اید

 

[mx_2000]

دم اخر که مرا عمر بسر می اید
گر تو ایی بسرم عمر دگر می اید

دل با من و جان بی تو، نسپاری و بسپارم


کام از تو و تاب از من، نسـتانم و بستانی

 

[self.f_t_m990]

دل با من و جان بی تو، نسپاری و بسپارم


کام از تو و تاب از من، نسـتانم و بستانی

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت / باز آید و برهاندم از بند ملامت

 

[nasim_shsh]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت / باز آید و برهاندم از بند ملامت

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید[/FONT]

 

[امالیا]

تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

دل زود باورم را به كرشمه اي ربودي
چو نياز ما فزون شد تو به ناز خود فزودي

 

[self.f_t_m990]

دل زود باورم را به كرشمه اي ربودي
چو نياز ما فزون شد تو به ناز خود فزودي

یارب به خدایی خداییت
وانگه به کمال پادشاهیت
از عشق به غایتی رسانم
کو ماند اگرچه من نمانم

 

[عطار]

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم

 

[دختر شرقی]

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است

 

[عطار]

تـا تـو پیدا آمـدی پـنـهـان شـدم
زانکه با معشوق پنهان خوشتر است

 

[دختر شرقی]

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت