مشاعرۀ سنّتی

[hamid_61]

می برندنت دگران دست به دست ای گل رعنا

حیف من، بلبل خوش خوان که همه خار تو خوردم

تو چو پروانه ام آتش بزن ای شمع و بسوزان

من بیدل نتوانم که به گرد تو نگردم

"هوشنگ ابتهاج"

 

[booghbooghabbasy]

ميازار موري كه دانه كش است
كه جان دارد و جان شيرين خوش است

 

[بشارت]

تاب بنفشه میدهد طره مشگسای تو
پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو

 

[rindoghlu]

واریدی صبح وصالینه فضولی امید
چیخماسا حسرت ایله جان فگاریم بو گئجه

 

[sheida244]

هنگام سپيده دم خروس سحري٬ داني كه چرا همي كند نوحه گري
يعني كه نمودند در آينه ي صبح٬ كز عمر شبي گذشت و تو بي خبري

 

[marjan.h]

یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد

 

[بشارت]

دوش مي آمد ورخساره بر افروخته بود
تا كجا باز دل غمزده اي دوخته بود
رسم عاشق كشي وشيوه شهر آشوبي
جامه اي بود كه بر قامت او دوخته بود

 

[sheida244]

درد و رنجوري ما را دارويي غير تو نيست

اي تو جالينوس جان و بوعلي سيناي من

 

[hamid_61]

نشان داغ دل ماست لاله ایی که شکفت

به سوگواری زلف تو این بنفشه دمید

"هوشنگ ابتهاج"

 

[marjan.h]

دلا چو غنچه شکایت ز کار بسته مکن
که باد صبح نسیم گره گشا آورد

 

[جابر مهدی نیا]

رویای سپید

رویای سپید

این چه راهی است که می بینم من
بر ساقه باریک صدا
پیچکی پیچیدست به بلندی صداقت در خواب
کودکی می بینم
گل می چیند از آن پیچک خشک
تاتربیشه نور
هدیه ای باشد از فرصت مانده به دور
این چه شعری است که می خوانم من
به بلندای غزل به سرگردگی شعرسپید
من پنجره را
روبه دریای دلم وا می کنم
من حنجره را
در صدای خش خش برگ خزان
و صدای شورشور نم نم باران
وشکستن سکوت درپس آن لحظه تاریک نگاه
زیر آن ترنم فیروزه ای
پر زه آواز رهایش می کنم
این چه شعری است می خوانم من
این چه راهی است که می بینم من
این همان رویای روئیدن گل
در باغچه سرد زمستان
پشت آن پیچک خشک است
که می بینم من

 

[rindoghlu]

نه سوران حاليني اولدو نه وئرن جيسميوه جان ​

آي ياغان باشينا غملر اودو، ياسلي ساوالان ​

 

[melika62]

نفس نفس اگر از باد نشنوم بويش
زمان زمان چو گل از غم کنم گريبان چاک

 

[marjan.h]

کوکب بخت مرا هیج منجم نشناخت
یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم

 

[Robinson crusoe]

می ده ساقیا، تا کم شود خوف و رجا

گردن بزن اندیشه را ما از کجا او از کجا​

پیش آر نوشانوش را، از بیخ برکن هوش را​

آن عیش بی‌روپوش را، از بند هستی برگشا​

 

[ie student]

مانده ام در کوچه های بی کسی

سنگ قبرم را نمیسازد کسی

مردم و خاکسترم را باد برد

بهتربن یارم مرا از یاد برد

 

[ie student]

مانده ام در کوچه های بی کسی

سنگ قبرم را نمیسازد کسی

مردم و خاکسترم را باد برد

بهتربن یارم مرا از یاد برد

ای وای اشتباه شد!

 

[بشارت]

ديري است كه در حنجره فرياد ندارم
خشكيده به لبهاي خموشم گل آواز

 

[maryam bano]

ز هر دانشی چون سخن بشنوی

ز آموختن یک زمان نغنوی

 

[Robinson crusoe]

یار ما چو گیرد آغاز سماع
قدسیان بر عرش دست افشان کنند

 

[maryam bano]

در شهر یکی کس را هشیار نمیبیند


هر یک بدتر از دیگر شوریده و دیوانه

 

[bahareh.esmaili]

هوای روی تو دارم نمی گذارندم....مگر به کوی تو این ابر ها ببارندم
مرا که مست تو ام این خمار خواهد کشت.... نگاه کن که به دست که می سپارندم

 

[مبینا]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

 

[melika62]

دانم سر آرد غصه را رنگين برآرد قصه را
اين آه خون افشان که من هر صبح و شامي مي‌زنم

 

[Robinson crusoe]

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم
جرس فریاد می دارد که بر بندید محملها

 

[rindoghlu]

اورگين درديني بيلدير او «سهند» قارداشيوا ​

سني وارليق- سني تانري- سني بو آه­ و فغان ​

 

[Robinson crusoe]

نصاب حکم در حد کمال است
زکاتم ده که مسکین و فقیرم

 

[يامين]

مشكلي دارم ز دانشمند مجلس باز پرس

توبه فرمايان چرا خود توبه كمتر ميكنند؟

 

[marjan.h]

دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت
ندانی قدر وقت ای دل!مگر وقتی که در مانی

 

[بشارت]

یکی روبهی دید بی دست وپای
فرو مانده در لطف وصنع خدای