مشاعرۀ سنّتی

[shanli]

دوش آمده بود از سر لطفی یارم
شب را گفتم فاش مکن اسرارم

​

شب گفت پس و پیش نگه کن آخر
خورشید تو داری ز کجا صبح آرم

 

[sshhiimmaa]

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو​

 

[nooshafarin]

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو​

ور نبود مشربه از زر ناب
با دو کف دست توان خورد آب

 

[sshhiimmaa]

بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود
خود فروشان را به کوی میفروشان راه نیست​

 

[sisah]

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

 

[nooshafarin]

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

 

[anahita shams]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

مگرم کلام جانش ز فسون عشق دارد
که چنین اثر ندیدم که به یادگار گفتن

به مبارکی و شادی به نگاه چون بتازد
که زبان توان ندارد مگر از غبار گفتن

 

[sshhiimmaa]

نيست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
چه كنم حرف دگر ياد نداد استادم​

 

[فرح نوش]

مرا عهدیست باجانان که تا جان در بدن دارم................
هواداران کویش را چوجان خویشتن دارم.........

 

[gh_engineer]

مرا عهدیست باجانان که تا جان در بدن دارم................
هواداران کویش را چوجان خویشتن دارم.........

می‌وزد از چمن نسیم بهشت
هان بنوشید دم به دم می ناب

 

[فرح نوش]

می‌وزد از چمن نسیم بهشت
هان بنوشید دم به دم می ناب

بلبل از فیض گل اموخت سخن ورنه نبود این همه قول وعزل تعبیه در منقارش

 

[gh_engineer]

بلبل از فیض گل اموخت سخن ورنه نبود این همه قول وعزل تعبیه در منقارش

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست


صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

 

[anahita shams]

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست


صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

تا نپنداری که بی‌روی خوشت
در همه عالم مرا جایی خوش است

 

[گلابتون]

تو شمع انجمني يكزبان و يكدل شو
خيال و كوشش پروانه بين و خندان باش

كمال دلبري و حسن در نظر بازي ست
به شيوه نظر از نادران دوران باش

 

[anahita shams]

تو شمع انجمني يكزبان و يكدل شو
خيال و كوشش پروانه بين و خندان باش

كمال دلبري و حسن در نظر بازي ست
به شيوه نظر از نادران دوران باش

شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم
رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم

 

[*Afash*]

مجاهدان طلب را چو کاروان سلوک

به کوی عشق درآید، شتر بخوابانند

 

[anahita shams]

مجاهدان طلب را چو کاروان سلوک

به کوی عشق درآید، شتر بخوابانند

دل به غمش بود شاد، رفت غمش هم ز دل
غم چه کند در دلی کان همه سودا گرفت؟

دیده‌ی گریان مگر بر جگر آبی زند؟
کاتش سودای او در دل شیدا گرفت

 

[naghmeirani]

دل به غمش بود شاد، رفت غمش هم ز دل
غم چه کند در دلی کان همه سودا گرفت؟

دیده‌ی گریان مگر بر جگر آبی زند؟
کاتش سودای او در دل شیدا گرفت

تويي که بر سر خوبان کشوري چون تاج --- سزد اگر همه دلبران دهندت باج

حافظ

 

[sisah]

جز آستان توام در جهان پناهی نیست
سر مرا بجز این در حواله گاهی نیست

عدو چو تیغ کشد من سپر بیندازم
که تیغ ما بجز از ناله‌ای و آهی نیست

 

[anahita shams]

جز آستان توام در جهان پناهی نیست
سر مرا بجز این در حواله گاهی نیست

عدو چو تیغ کشد من سپر بیندازم
که تیغ ما بجز از ناله‌ای و آهی نیست

تنهای بی سنگ صبور
خونه ی سرد و سوت و کور
توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست
اگرچه هیشکس نیومد
سری به تنهاییت نزد
اما تو کوه درد باش
طاقت بیار و مرد باش

 

[naghmeirani]

تنهای بی سنگ صبور
خونه ی سرد و سوت و کور
توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست
اگرچه هیشکس نیومد
سری به تنهاییت نزد
اما تو کوه درد باش
طاقت بیار و مرد باش

شکرفروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل
که پرسشی نکنی عندليب شيدا را

 

[محـسن ز]

الا اي پير فرزانه مكن عيبم زميخانه
كه من در ترك پيمانه دلي پيمان شكن دارم

 

[sisah]

مستم کن آن چنان که ندانم ز بیخودی
در عرصه خیال که آمد کدام رفت

بر بوی آن که جرعه جامت به ما رسد
در مصطبه دعای تو هر صبح و شام رفت

 

[گلابتون]

تو سخت ساخته مي آيي و نميدانم
كه روز آمدنت روز كه خواهد بود

چه نقش ميزند اين پير پرنيان انديش
كه بس گره ز دل و جان سايه بست و گشود

 

[sisah]

در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست
می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت

هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر
در صحبت شمال و صبا می‌فرستمت

 

[naghmeirani]

تو سخت ساخته مي آيي و نميدانم
كه روز آمدنت روز كه خواهد بود

چه نقش ميزند اين پير پرنيان انديش
كه بس گره ز دل و جان سايه بست و گشود

در آن کویر سوخته ، آن خاک بی بهار
حتّی علف اجازه ی زیبا شدن نداشت
گم بود در عمیق زمین ، شانه ی بهار
بی تو ولی زمینه ی پیدا شدن نداشت

 

[naghmeirani]

در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست
می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت

هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر
در صحبت شمال و صبا می‌فرستمت

تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه ی همسایه
سیب را دزدیدم

باغبان از پِی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز ،
سالها هست که در گوش من آرام ،
آرام
خش خش ِ گام تو تکرار کنان ،
می دهد آزارم

 

[sanaz950]

ما گذشتيم و گذشت آن چه تو كردي با ما
تو بمان و دگران واي به حال دگران

 

[الهه_م]

نازنین ما به ناز تو جوانی داده ایم
باجوانان نازکن باماچرا

 

[anahita shams]

نازنین ما به ناز تو جوانی داده ایم
باجوانان نازکن باماچرا

آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان

یا رب امان ده تا بازبیند
چشم محبان روی حبیبان