مشاعرۀ سنّتی

[canopus]

تهی بود آن زمین از سبزه و آب
ز نور آفتاب و شمع مهتاب

 

[Mahdi JooN]

بيا دنيا نمي ارزد باين پرهيز و اين دوري
فداي لحظه اي شادي كن اين رؤياي هستي را
لبت را بر لبم بگذار كز اين ساغر پر مي
چنان مستت كنم تا خود بداني قدر مستي را

 

[Aseman Etemaad]

از آن زمان که شکست از شکوه طوفان بید
در آن میانه نلرزیدنم خودش خیلی است

 

[Mahdi JooN]

تنها
اگر دمی
کوتاه آيم از تکرارِ اين پيشِ پاافتاده‌ترين سخن که «دوست‌ات می‌دارم»،
چون تنديسی بی‌ثبات بر پايه‌هایِ ماسه
به خاک درمی‌غلتی
و پيش از آن که لطمه‌یِ درد درهم‌ات شکند
به سکوت
می‌پيوندی.

 

[Derakht-e-marefat]

يك نظر غافل شدم صد سال راهم دور شد
آنقدر بيراهه رفتم تا دو چشمم كور شد

 

[Aseman Etemaad]

دوشینه که بر من به ستم آشفتی
بس در و گهر که بی محابا سفتی
گفتی که تویی خار گلستان وجود
ای غنچه خجل از دهنت گل گفتی

 

[کالیگولا]

يار مرا
غار مرا
عشق جگر خوار مرا
يار تويي
غار تويي،خواجه نگه دار مرا

 

[Aseman Etemaad]

ای ابر غم ببار و دل از گریه باز کن
ماییم و سرگذشت و شب بی ستاره ای

 

[محـسن ز]

یاد یاران کردن از روی صفا یا از هوس
از خدا نشنیده ای وز اهرمن هم نشنوی

 

[Derakht-e-marefat]

يارم به يك لا پيرهن خوابيده زير نسترن
ترسم كه بوي نسترن مست است و هشيارش كند

 

[بارانی]

دل من تاب جدائی ندارد گل من

چه نسازی به نگاهی مرتفع مشکل من

گوش بفرمان توام امر نما

چه کنم تا که شوم لایق دیدار شما؟

 

[محـسن ز]

ای آفتاب اهسته نه پا در حریم یار من
ترسم صدای پای تو خوابست و بیدارش کند

 

[Aseman Etemaad]

در دفتر همیشه ی من ثبت می شود
این لحظه ها عزیزترین یادگار تو

 

[بارانی]

من شوریده شتابان پی سرچشمه ی نور

به امید دل روشن مثل از جنس بلور

گشتم و لیک به خود گم گشتم

من به دنبال خودم می گشتم

اندکی غور در اندیشه شدم

متحیر ز خود و بیشه شدم

و خودم غرق تماشای وجودم ماندم

فارغ از خود شدم و سر به بیابان راندم

 

[Aseman Etemaad]

من و خزانِ خموشي و كنج تنهايي!‌
به گوشه گوشه گلشن، دگر گذارم نيست

 

[Derakht-e-marefat]

تا آب شدم سراب ديدم خود را
دريا گشتم،حباب ديدم خود را
آگاه شدم، غفلت خود را ديدم
بيدار شدم به خواب ديدم خود را

 

[بارانی]

آن شب كه تورا به خواب دیدم از وحشت و غم زجا پریدم
بیـــــدار شــــدم وَ در كــــنارم آرام تــو را به خــواب دیدم

 

[Derakht-e-marefat]

آن شب كه تورا به خواب دیدم از وحشت و غم زجا پریدم
بیـــــدار شــــدم وَ در كــــنارم آرام تــو را به خــواب دیدم

ما خود نمي رويم دوان از قفاي كس
آن مي برد كه ما به كمند وي اندريم

 

[محـسن ز]

مات و پریده رنگ چو مهتاب پشت ابر
غمگین و دلشکن چو هلال محر مم

 

[بارانی]

ما درس و سـخن نخـوانده رفـتیم از بـاغ جـهان، نـرانــده، رفـتیم
هر كس كه زما نشانه‌ای خواست گو رفت و نشان نمانده، رفتیم

 

[zarnaz_a]

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

 

[canopus]

وصل تو اجل را ز سرم دور همی داشت
از دولت هجر تو کنون دور نمانده ست

 

[laleh_a]

وصل تو اجل را ز سرم دور همی داشت
از دولت هجر تو کنون دور نمانده ست

تو نازک طبعی و طاقت نیاری
گرانی های مشتی دلق پوشان

 

[sanaz950]

نگار من كه مكتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

 

[canopus]

دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد
که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی توست

 

[laleh_a]

دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد
که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی توست

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

 

[canopus]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می ومیخواران ازنرگس مستش مست

 

[بارانی]

تا توانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمی باشد....

 

[laleh_a]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی؟!!

 

[بارانی]

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از چشم حسود چمنش....