مشاعرۀ سنّتی

[russell]

داني که شمع به دم مرگ به پروانه چه گفت؟
گفت: اي عاشق بيچاره فراموش شدي!
سوخت پروانه ولي خوب جوابش را داد،
گفت: طولي نکشد نيز تو خاموش شوي!!!

 

[cerulean.del]

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

 

[russell]

در اين سراي بي كسي ، كسي به در نميزند!
به دشت پر ملال ما ، پرنده سر نميزند

 

[cerulean.del]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

 

[mmg11]

سلطان سرير کايناتي
شاهنشه کشور حياتي

 

[cerulean.del]

یارب سببی ساز که یارم به سلامت
باز اید و برهاندم از بند ملامت

 

[cerulean.del]

ممنون از همه...موفق باشید

 

[russell]

تو خود ای گوهر یکدانه کجایی آخر

کز غمت دیده مردم همه دریا باشد

 

[sisah]

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد

ای بوی آشنایی دانستم از کجایی
پیغام وصل جانان پیوند روح دارد

 

[russell]

دست افشان بسر كوي نگار آمده ام
پاي كوبان به پي نغمه تار آمده ام
باده از دست لطيف تو در اين فصل بهار
جان فزايد كه در اين فصل بهار آمده ام

 

[sisah]

مرا که گفت دل از یار مهربان بردار
به اعتماد صبوری که شوق نگذارد

که گفت هر چه ببینی ز خاطرت برود
مرا تمام یقین شد که سهو پندارد

 

[russell]

در آ که در دل خسته توان در آید باز

بیا که در تن مرده روان در آید باز

 

[sisah]

زنده شود هر که پیش دوست بمیرد
مرده دلست آن که هیچ دوست نگیرد

هر که ز ذوقش درون سینه صفاییست
شمع دلش را ز شاهدی نگزیرد

 

[mahroo]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده ودفتر جایی
دل که آیینه شاهی ست غباری دارد
از خدا می طلبم صحبت روشن رایی

 

[sisah]

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند در رضای یار

گر بر وجود عاشق صادق نهند تیغ
بیند خطای خویش و نبیند خطای یار

 

[russell]

رفتي و روز مرا تيره تر از شب كردي
بي تو در ظلمتم اي ديده نوراني من

 

[sisah]

ناچار هر که صاحب روی نکو بود
هر جا که بگذرد همه چشمی در او بود

ای گل تو نیز شوخی بلبل معاف دار
کان جا که رنگ و بوی بود گفت و گو بود

 

[russell]

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پرده اسرار فنا خواهی رفت

می نوش ندانی از کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

 

[sisah]

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من
هیچ کس می‌نپسندم که به جای تو بود

به وفای تو که گر خشت زنند از گل من
همچنان در دل من مهر و وفای تو بود

 

[russell]

دلم تا شد مقیم طاق ابروت
چو شمعی پیش محرابیست روشن
کجا از ورطه‌ی عشقت برم جان
چو می‌دانم که غرقابیست روشن​

 

[محـسن ز]

در ره دین چو نی کمر بربند
تا سر آمد شوی چو سرو بلند

 

[ie student]

نازنینا! ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان ناز کن،با ما چرا؟


شهریار

 

[ie student]

انگار اشتباه شد پس:

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[sisah]

مرو ای دوست که ما بی تو نخواهیم نشست
مبر ای یار که ما از تو نخواهیم برید

از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم
که محالست که در خود نگرد هر که تو دید

 

[ie student]

در پرده ی اسرار،کسی را ره نیست

زین تعبیه ، جان هیچ کس آگه نیست

 

[محـسن ز]

تا جوانی وتندرستی هست
آید اسباب هر مراد بدست

 

[russell]

تا چند ز تنگنای زندان وجود
ای کاش سوی عدم دری یافتمی

 

[sisah]

یاد می‌داری که با من جنگ در سر داشتی
رای رای توست خواهی جنگ خواهی آشتی

 

[ie student]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان،غم مخور

کلبه ی احزان شود روزی گلستان،غم مخور

 

[محـسن ز]

روزها فکر من این است همه شب سخنم
که چرا غافل احوال دل خویشتنم