مشاعرۀ سنّتی

[سرمد حیدری]

تنت در جامه چون در جام باده
دلت در سینه چون در سیم آهن
ببار ای شمع اشک از چشم خونین
که شد سوز دلت بر خلق روشن

 

[باران بهاری]

نگفتمت که حذر کن ز زلف او ؟ای دل!
که می کشند در این حلقه باد در زنجیر؟

 

[کافر خداپرست]

رو درد گزين، درد گزين، درد گزين!
زيرا که دگر چاره نداريم جزين

دلتنگ مشو که نيستت بخت قرين
چون درد نباشدت از آن باش حزين!

 

[باران بهاری]

نگفتمت که تو را ره زنند و سرد کنند؟
که آتش و تبش و گرمی هوات منم؟

نگفتمت که صفت های زشت در تو نهند
که گم کنی که سر چشمه ی صفات منم؟

 

[phalagh]

ما را نبود دلی که خرم گردد
خود بر سوی کوی ما طرب کم گردد
هر شادی عالم که به ما روی نهد
چون بر سر کوی ما رسد غم گردد

 

[ویدا]

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد رقیب شهر و رفیق سفر نکرد

 

[کافر خداپرست]

در دايره‌اي که آمد و رفتن ماست
او را نه بدايت نه نهايت پيداست

کس مي‌نزند دمي در اين معني راست
که‌اين آمدن از کجا و رفتن به کجاست

 

[باران بهاری]

تو کمان کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمین
همه ی غمم بود از همین که خدا نکرده خطا کنی

 

[Matrix]

یاد داری که ز من خنده کنان پرسیدی
چه ره آورد سفر دارم از این راه دراز ؟
چهره ام را بنگر تا به تو پاسخ گوید:
اشک شوقی که فروخفته به چشمان نیاز

 

[کافر خداپرست]

ز دوست آن‌چه کشيدم سزاي دشمن بود!
فغان ز دوست که در دشمني چه بي‌باک است

صفاي چشمه‌ي روشن نگاه‌دار اي دل
اگر چه از همه سو تندباد خاشاک است

صداي توست که بر مي‌زند ز سينه من
کجايي اي که جهان از تو پر ز پژواک است

 

[باران بهاری]

تا دست ها کمر نکنی بر میان دوست
بوسی به کام دل ندهی بر دهان دوست

 

[سمیه نوروزی]

تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه ی همسایه
سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلوده به من کرد نگاه
و تو رفتی و هنوز
سالهاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد آزارم
ومن اندیشه کنان
غرق این پندارم
که چرا خانه ی کوچک ما
سیب نداشت

 

[phalagh]

تا تو را دیدم بتا
نی کافرستم نی مسلمان

روی و مویت کرده فارغ
از گناه کفر و دینم

 

[سمیه نوروزی]

مرا آن دل که بر دریا زنم نیست
ز پا این بند خونین بر کنم نیست

 

[سرمد حیدری]

مرا مهر سیه چشمان ز دل بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است اینو دیگرگون نخواهد شد
مرا روز عزل کاری بجز رندی نفرمودند
مگر آه سحر خیزان سوی گردون نخواهد شد

 

[سرمد حیدری]

تا ابد معمور باد این خانه از خاک درش
هر نفس با بوی رحمن میوزد باد یمین
شوکت پور پشنگ و تیغ عالم گیر او
در همه شهنامه‌ها شد داستان انجمن

 

[phalagh]

نمی دانم چه می خواهم خدايا ، به دنبال چه می گردم شب و روز

چه می جويد نگاه خسته من ، چرا افسرده است اين قلب پرسوز

ز جمع آشنايان می گريزم ، به كنجی می خزم آرام و خاموش

نگاهم غوطه ور در تيرگيها ، به بيمار دل خود می دهم گوش
--------------
فروغ فرخزاد

 

[باران بهاری]

شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی
تو صنم!نمی گذاری که مرا نماز باشد

(این شعر رو به خصوص با صدای "سراج" خیلی دوست دارم)

 

[phalagh]

دوش در مجلس به بوی زلف او آهی زدم
آتشی افتاد در مجمر که دود از عود خاست
از سرود درد من در بزم او افتاد شور
نی ز درد من بنالید و فغان از رود خاست

 

[باران بهاری]

ترسم بسوزد آخر،همراه من تو را نیز
این آتشی که از شوق در من زند زبانه

حسین منزوی

(بچه هاجون شرمنده م.امتیاز ندارم که بدم)

 

[myparsa]

هجر جانان رو به پايان مي رود
اين خزان هم چون بهاران مي شود

کوچه ها پر می شود از دوستان
نهر ها خواهد گذشت از بوستان

 

[phalagh]

نردبان خلق اين ما و مـنيست
عـاقبـت زين نردبان افتادنيـست

هركه بالاتــر رود ابــــله‌تر است
استخوان او بتر خواهد شكست

 

[باران بهاری]

تار و پود هستی ام بر باد رفت اما نرفت
عاشقی ها از دلم،دیوانگی ها از سرم

رهی معیری

 

[myparsa]

ما چرا بر سادگي ها تاختيم؟ ​

در قمار دنيوي خود باختيم!​

​

ما كه بوديم همزبان ياسها!​

ما چرا مانديم در وسواس ها؟​

 

[zarnaz_a]

اهل كاشانم ​

روزگارم بد نيست
تكه ناني دارم ، خرده هوشي ، سر سوزن ذوقي .
مادري دارم ، بهتر از برگ درخت .
دوستاني ، بهتر از آب روان .
*****
و خدايي كه در اين نزديكي است :
لاي اين شب بوها ، پاي آن كاج بلند.
روي آگاهي آب ، روي قانون گياه .



..................................
یادم رفت سلام کنم... ببخشید سلام به همگی...
چند وقت بود نیومده بودم.. دلم برا این تاپیک تنگ شده بود

 

[myparsa]

همچون پرستو ، بال كنده در نهانم
اينجا هواي غصه را هم آشيانم

تا كي بجويم بارالهي استخواني؟
تا كي بگريم خنده هايت را نهاني!؟

تا كي بگويم من گلي گم كرده دارم؟
تا كي ببينم سينه اي آكنده دارم؟

اي آفتاب چندمين ، شب را سحر كن
لب بر لبان من بنه ، بر من نظركن

تا كي بمانم در نبودت ريسماني؟
تا كي هراسم باشد از نامهرباني؟

تا كي تماشاخانه باشد يادگارت؟
تا كي نباشي و نباشم در كنارت؟

با من بگوئيد استخوانها شرح هجرت
بر من بيافزائيد دائم داغ فرقت

همچون كويرم رانده از آبادي آب
اي آب ، مدهوشم ، مرا برخيز و برتاب

***************************************
پارسا - تهران ، آدينه وقت ، 24 خرداد ماه 87

 

[ویدا]

با تو حکایتی دگر این دل ما بسر کند
شب سیاه قصه را هوای تو بدر کند

 

[باران بهاری]

به خدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرم
برو ای طبیبم از سر که دوا نمی پذیرم

 

[myparsa]

شعله بر من می کشد آهی قریب
سرو و تاک و نی گساری بی شکیب...
ساکتم در این قریبستان غیب!
جان به سر آمد که چونان عیب عیب...

 

[myparsa]

زنده نبودن ارتباط هم دردسر شده ها!!!!

سر و ته اشعار قاطي مي شن!