وفای شمع را نازم که بعد از سوختنمـن گـریبان چاکم از یکروزه هجران وای اگر
تــا ابــد کــوتــه بــمــانــد دســتــم از دامـان او
ابیات قشنگی بود![]()
به صد خاکستری در دامن پروانه می ریزد
نه چون انسان که بعد از رفتن همدم
گل عشقش درون دامن بیگانه می ریزد