مشاعره با شعر سعدی

[white angel]

تا مرا با نقش رویش آشنایی اوفتاد

هر چه می‌بینم به چشمم نقش دیوار آمدست

تو خواهی آستین افشان و خواهی روی درهم کش

مگس جایی نخواهد رفتن از دکان حلوایی

 

[V A N D A]

تو خواهی آستین افشان و خواهی روی درهم کش

مگس جایی نخواهد رفتن از دکان حلوایی

یتیم ار بگرید ، که نازش خرد
وگر خشم گیرد که بارش برد

 

[salvador]

دوستان گویند سعدی دل چرا دادی به عشق

تا میان خلق کم کردی وقار خویش را


ما صلاح خویشتن در بی‌ نوایی دیده‌ایم

هر کسی گو مصلحت بینند کار خویش را

 

[خیال شیشه ای]

اگر کوتهی، پای چوبین مبند// که در چشم طفلان نمائی بلند

 

[دختر شرقی]

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت
ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت

 

[خیال شیشه ای]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را


تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

 

[salvador]

او می‌ رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان

دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌ رود

 

[b65241]

او می‌ رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان

دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌ رود

دشمن خویشتنم هر نفس از دوستی او


تا چه دید از من مسکین که ملولست ز خویم


هر کجا صاحب حسنیست ثنا گفتم و وصفش


تو چنان صاحب حسنی که ندانم که چه گویم

 

[خیال شیشه ای]

من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم
بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم


تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقی

و گر جانم دریغ آید نه مشتاقم که کذابم

 

[blue bee]

مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن
که هر چه دوست پسندد به جای دوست رواست

 

[دختر شرقی]

تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد
ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد

 

[blue bee]

دلی که دید که پیرامن خطر می‌گشت
چو شمع زار و چو پروانه در به در می‌گشت

هزار گونه غم از چپ و راست دامنگیر
هنوز در تک و پوی غمی دگر می‌گشت

 

[دختر شرقی]

تو آن نه‌ای که دل از صحبت تو برگیرند
و گر ملول شوی صاحبی دگر گیرند

 

[blue bee]

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود

 

[دختر شرقی]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

 

[blue bee]

از سر زلف عروسان چمن دست بدارد
به سر زلف تو گر دست رسد باد صبا را

سر انگشت تحیر بگزد عقل به دندان
چون تأمل کند این صورت انگشت نما را

 

[salvador]

اگر پیشم نشینی دل نشانی

و گر غایب شوی در دل نشان هست


به گفتن راست ناید شرح حسنت

ولیکن گفت خواهم تا زبان هست

 

[V A N D A]

اگر پیشم نشینی دل نشانی

و گر غایب شوی در دل نشان هست


به گفتن راست ناید شرح حسنت

ولیکن گفت خواهم تا زبان هست

تو بدین نعت و صفت گر خرامی در باغ

باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی

 

[امالیا]

تو بدین نعت و صفت گر خرامی در باغ

باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی

یاری بدست کن که بامید راحتش
واجب کند که صبر کنی بر جراحتش

 

[naghmeirani]

شورِ غمِ عشقش چنین حیف است پنهان داشتن
در گوشِ نی رمزی بگو تا بر کشد آواز را

 

[V A N D A]

شورِ غمِ عشقش چنین حیف است پنهان داشتن
در گوشِ نی رمزی بگو تا بر کشد آواز را

ای که گقتی مرو اندر پی خوبان زمانه
​

ماکجاییم در این بحر تفکر تو کجایی​

عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت
​

همه سهل است تحمل نکنم بار جدایی
​

 

[blue bee]

یکی را چون ببینی کشته دوست
به دیگر دوستانش ده بشارت

ندانم هیچ کس در عهد حسنت
که بادل باشد الا بی بصارت

 

[V A N D A]

یکی را چون ببینی کشته دوست
به دیگر دوستانش ده بشارت

ندانم هیچ کس در عهد حسنت
که بادل باشد الا بی بصارت

تیغ برآر از نیام، زهر برافکن به جام
کز قبل ما قبول، وز طرف ما رضاست

 

[mani24]

تیغ برآر از نیام، زهر برافکن به جام
کز قبل ما قبول، وز طرف ما رضاست

تو را که درد نباشد ز درد ما چه تفاوت

تو حال تشنه چه دانی که بر کناره جویی

 

[naghmeirani]

یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست

 

[V A N D A]

یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست

تا دست‌ها کمر نکنی بر میان دوست
بوسی به کام دل ندهی بر دهان دوست
دانی حیات کشته شمشیر عشق چیست
سیبی گزیدن از رخ چون بوستان دوست

 

[salvador]

تنم این جاست سقیم و دلم آن جاست مقیم

فلک این جاست ولی کوکب سیار آن جاست

 

[mani24]

تنم این جاست سقیم و دلم آن جاست مقیم

فلک این جاست ولی کوکب سیار آن جاست

تو نه مرد عشق بودی خود از این حسابسعدی

که نه طاقت گریز است و نه طاقت گزندت​

 

[V A N D A]

تو نه مرد عشق بودی خود از این حسابسعدی

که نه طاقت گریز است و نه طاقت گزندت​

توحید بر ما عرضه کن تا بشکنیم اصنام را
می با جوانان خوردنم باری تمنا میکند

 

[naghmeirani]

توحید بر ما عرضه کن تا بشکنیم اصنام را
می با جوانان خوردنم باری تمنا میکند

درویش و غنی بندۀ این خاکِ درند
و آنان که غنی ترند محتاج ترند