فرزام جان اين درخت داغ داغان هست؟ از تيره نارون ( ulmaceae)
اين درخت بيشتر توي امامزاده ها هست ... ميوه هاش هم قهوه ايي هست فكر كنم اينا هنوز نرسيده ... خوردني هم هست .
يه اسم ديگه هم داشت اگه اشتباه نكنم صخره شكن بود اسمش بخاطر اينكه ريشه هاي قوي داره كه ميتونه سنگها رو بشكنه وپيشروي كنه.
چوبش هم مصرف صنعتي داره...
فرصت شما عزيزجان فرداشب به پايان ميرسد ..موفق باشي
گلابتون شما
خیلی ممنون !
با اجازه من فردا صبح میرم مسافرت و متاسفانه تا دوشنبه نمیتونم در خدمت دوستان باشم. با توجه به اینکه شما هم جواب رو درست گفتید میخواستم همین الان برنده رو اعلام کنم تا دوستان توی این چند روز سر در گم نشوند. توضیحات تکمیلی رو هم الان میگم ..... برنده هم طبق اکثر مواقع خود شما هستید ...

راستش رو بگو اگر راهنمایی نکرده بودم پیداش میکردی

باز هم عذر خواهی میکنم

در ضمن سعی میکنم در سفر یک سری عکس از گیاهانی که به درد تاپیک میخوره بگیرم و براتون سوغاتی بیارم ....
داغداغان، درختي است از تيره نارون كه بومي ايران محسوب ميشود و بصورت پراكنده در سرتاسر جنگلهاي شمال ديده ميشود.
اين درخت توانايي رويش در ارتفاعات بالا و شرايط سخت را داراست و ريشه- هاي قوي آن ، در شكاف صخرهها نفوذ ميكند باعث متلاشي شدن آنها ميشود.
درخت داغداغان در دنيا ۶۰تا ۷۰گونه دارد.
داغداغان در آمريكاي شمالي،جنوب شرقي اروپا، خاور دور، قفقاز، مناطق مديترانهاي ، شمال آفريقاو جنوب غرب آسيا ديده ميشود.
داغداغان موجود در جنگلهاي شمال بومي ايران و مناطق مديترانهاي است و در ايران از نواحي جلگهاي تا ابتداي ميانبند و به طور كلي تا حدي دور از ساحل انتشار دارد.
چوب داغداغان ، صنعتي و داراي مصارف مختلف است و "درون چوب " آن ، نامشخص و به رنگ سفيد تا خاكستري است.
ارتفاع اين درخت به ۲۵متر و قطرش به بيش از يك متر ميرسد و دير زيستي آن ، گاه به هزار سال بالغ ميشود.
داغداغان ، درختي نور پسند و گرما دوست و طالب خاكهاي عميق و غني است ولي در تمام خاكها رشد ميكند.
اين درخت داراي برگهاي زبر و خشن و كاغذي، نامتقارن با نوك كشيده و روي برگ به رنگ سبز تيره و پشت آن نقرهاي يا خاكستري است و لبه آن دندانه دارد.
ميوه شفت و گرد و خوردني آن داراي دمگل بسيار بلند است كه پس از رسيدن، سياه يا قهوهاي تيره ميشود.
درخت داغداغان بر روي خاكهاي واريزهاي و صخرهها نيز رشد ميكند و ريشههاي عميق آن ، در شكاف سنگها نفوذ و آنها را متلاشي ميكند.
به همين دليل ، به اين درخت داغ - داغان گفته ميشود كه واژهاي تركي و به معناي شكافنده و متلاشيكننده كوه (صخره) است.
گونهاي ديگر از داغداغان وجود دارد كه به آن درخت "تا" ميگويند . اين گونه به نام عملي " سلتيس كائو كازيكا" در منطقه قفقاز، كشورهاي ايران، افغانستان و هند گسترش دارد.
درخت "تا" در نواحي خشك كوههاي زاگرس و البرز در ارتفاع ۸۰۰تا دو هزار و ۶۰۰متر از سطح دريا ديده ميشود.
ميانگين ارتفاع آن ۲۰ متر و كمتر از گونه قبلي است و برگي ريزتر با نوك كشيده و حاشيه دندانهاي دارد و ميوهاش پس از رسيدن زرد رنگ ميشود.
گونه ديگري از داغداغان در ايران وجود دارد كه به آن "تايله" يا "تاووت" ميگويند كه درختي است كوچك به ارتفاع هفت متر و رويشگاه اصلي آن استان كردستان است.
اين گونه داراي برگ چرمي، خشن، كاغذي و لوزي شكل به رنگ سبز و روشن است و ميوه آن پس از رسيدن نارنجي و گردآلود است.
كارشناسان جنگل ميگويند : چوب درخت داغداغان ، صنعتي است ولي مصارف روستايي آن به روشني معلوم نيست، اين درخت در اطراف امامزادهها فراوان ديده ميشود.
به امید دیدار تا دوشنبه
خدانگهدار ..