مروری بر جرم اسید پاشی

[Elaheh.1]

بدون تردید یکی از رذیلانه ترین روش های انتقام " اسید پاشی " است ، کسانی که یک طرف قصه های پرکشش عشقی قرار دارند و یا از محبوبیت و شهرت ومال و منال قابل اعتنایی برخوردارند همیشه ازاینکه باپاشیدن مختصری مواد شیمیایی برروی صورت شان ، تمام زیبایی و جمال شان محو شود ،نگرانند
این نگرانی وتاثر بصورت قابل اعتنایی گاهی در سطح یک جامعه نیز فراگیر میشود کافیست به انعکاس جرم اسیدپاشی اخیر ، نگاهی مختصر اندازیم .....
​

باوجود اهمیت این جرم ، متاسفانه در قانون اسیدپاشی تعریف نشده است. لذا قضات به قانون مجازات اسیدپاشی مصوب سال ۱۳۳۷ رجوع می کنند که براساس آن هرکس عمدا با پاشیدن اسید یا هر نوع ترکیبات شیمیایی دیگر موجب قتل مجنی علیه شود به حبس جنایی درجه یک و اگر موجب قطع یا نقصان یا از کارافتادن عضوی از اعضاء شود به حبس جنایی درجه ۲ از ۲ تا ۱۰سال و اگر موجب صدمه دیگری شود به حبس جنایی درجه ۲ از ۲ تا ۵سال محکوم خواهد شد.
این قانون مربوط به ۵۰سال پیش است و به زمانی مربوط می شود که جرم اسیدپاشی در جامعه فراگیر نشده بود بنابراین به منظور پیش گیری از چنین جرمی در شرایط حاضر لازم است که در مجازات اسیدپاشی تجدیدنظر و قانونی تدوین شود که بازدارنده باشد.
قضات در مواجهه با اسیدپاشی به ماده 614 نیز استناد مینمایند :​

ماده 614 قانون مجازات اسلامی تصریح می کند: «هر کس به طور عمدی به فردی جرح یا ضربی وارد کند که موجب نقصان، شکستن یا از کار افتادن عضوی از اعضا یا منتهی به مرض دائمی یا فقدان و نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل فرد گردد و همچنین در مواردی که قصاص امکان نداشته باشد، چنانچه اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم تجری گردد به دو تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد. در صورت درخواست شاکی، متهم به پرداخت دیه نیز محکوم می گردد.​

براساس این قانون برای متهمان اسیدپاشی نیز در مواردی حکم قصاص صادر می شود اما چنانچه به هر دلیل امکان قصاص وجود نداشته باشد یا شاکی اعلام رضایت کند، متهم به خاطر اخلال در نظم عمومی و بیم تجری دیگران به دو تا پنج سال حبس محکوم می شود. البته میزان مجازات حبس متهم به شرایط مختلفی از جمله شرایط جرم، مکان و زمان وقوع، اوضاع طرفین و سایر موارد نیز بستگی دارد و قاضی پرونده این شرایط را بررسی و سپس به صدور حکم می پردازد.

درست است که شدت مجازات الزاماباعث کاهش جرایم نمی‌شود، اما در مورد جرم خاص ''اسید پاشی'' به نظر می رسد از یک سو با افکار و اذهان و سرشت جنایتکارانه و ضداجتماعی روبرو هستیم و از سوی دیگر افرادی با این ویژگی‌ها با دقت و زیرکی منفی ابزار انتخاب جرم را به نحوی انتخاب می‌کنند که حداقل ضایعه را برای خودشان و حداکثر را برای قربانی به وجودمی آورند. لذا شدت مجازات برای این جرم خاص خبیثانه توصیه می‌شود.

اگر قانونگذار با توجه به شرایط فعلی قوانینی را وضع می‌کرد شاید شاهد افزایش چنین جرایمی در سطح جامعه نبودیم. از آن جا که اسید پاشی در حال افزایش است بررسی جرم شناختی اسید پاشی بسیار مهم است، زیرا شناسایی پیامدهای این جرم می‌تواند در انجام اقداماتی که در بازدارندگی آن تاثیر داشته باشند بسیار مهم است.
آن چه مسلم است افراد در شرایط روانی سالم و عادی دست به چنین جنایت وحشتناکی نمی‌زنند.
​

بررسی پرونده‌های اسیدپاشی در سال‌های اخیر ثابت می‌کند متوسط مجازات اسیدپاشی که امروزه از طرف قضات تعیین می‌شود با استناد به ماده ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی حدود ۲ تا ۵ سال حبس و پرداخت دیه است که در صورت عدم پرداخت دیه، مجرم طبق ماده ۶۹۶ قانون مجازات اسلامی باید متحمل مجازات حبس شود.​

اگرچه مطابق قانون اساسی، پیشگیری از وقوع جرم از اختیارات و وظایف قوه قضاییه است ولی با این وجود قوه قضاییه به تنهایی نمی‌تواند از عهده این کار برآید چرا که این کار نیازمند همکاری حقوقدانان، ‌روانشناسان و جامعه‌شناسان است.​