من در عجبم که اکثریت این ملت در هر شرایطی , چه خوشحال باشن , چه تصادف کنن , چه تصادف نکنن و حتی وقتی بخوان متلک هم بگن , از فحش استفاده میکنند.انگار متلک بدون فحش متلک نیست آبدوغ خیاره. چرا ما اینجوری هستیم؟
برای اینکه بزرگتر ها به عنوان تفریح به بچه های کوچولو فحش یاد میدن و وقتی بچه با زبون شیرینش تکرار میکنه همه بهش لبخند میزنن
وقتی بزرگتر شدن تو مدرسه فحش میدن
وقتی کمی بزرگتر شدن تو ورزشگاه فحش میدن
و تو تمام این مدت کشی تو گوششون نمیزنه که فحش ندن
و وقتی شدن یه مرد کامل و همه ازش توقع دارن که مودب باشه فحش نده
این با کدوم معادله ای ممکنه؟