| [h=1] | |
برای حصول حداکثر اثرات دارو باید دارو را به روش صحیح مصرف کرد. استفاده غیراصولی از دارو می تواند نتایج لازم را ایجاد نکرده و حتی باعث بروز عوارض ناخواسته ای شود. در این زمینه، شیوه های درست مصرف برخی داروها معرفی می شود که در راس آنها سوسپانسیون است. سوسپانسیون فرآورده ای مایع مانند شربت ها بوده که حاوی ذرات رسوب کننده می باشد. پس از مدتی که دارو را در محلی بی حرکت قرار دهید بخشی از آن رسوب می کند. در زمان مصرف باید دارو را تکان بدهید تا ذرات رسوب کرده در سراسر آن به صورت یکنواخت پراکنده شود. اگر بدون تکان دادن دارو آن را مصرف کنیم باعث می شود تا غلظت کمتری از دارو در ابتدای درمان به بیمار برسد و در دفعات بعدی به دلیل باقی ماندن بخش عمده ای از دارو بیمار دچار علائم ناشی از مصرف بیش از حد شود. ● قرص ها و کپسول ها قرص ها و کپسول ها گاهی در دهان، گلو یا مری می چسبند. برای ممانعت از این حالت می توان اندکی آب جهت خیس کردن مسیر بلع قرص خورد. گذاشتن قرص در انتهای زبان به راحتی بلع کمک می کند. میزان کافی آب برای حرکت این ترکیبات دارویی در مسیر مری و انتقال دارو به معده ضروری است. برای بلع دارو نباید اقدام به له کردن قرص یا کپسول کرد. گاهی پوشش کپسولی یا پوشش قرص جهت انتقال سالم قرص به درون روده ها است تا دارو از اثر اسید معده حفظ شود، با خرد کردن دارو این اثر حفاظتی و خودبه خود اثر دارو از بین می رود. تعدادی از داروها می توانند باعث تحریک مری گردند. این داروها را باید با میزان مناسبی از آب نوشید و تا ۲ ـ ۱ ساعت نباید در حالت خوابیده قرار گرفت. نمونه آن کپسول داکسی سیکلین و قرص کلسیم است. قرص های زیرزبانی برای جذب درون دهان ساخته شده اند. اندکی سوزش یا تلخی در حین گذاشتن دارو ایجاد می گردد. اگر با گذاشتن این داروها هیچ حس سوزش یا تلخی بیمار نداشته باشد دال بر خرابی دارو بوده و باید تعویض شود. قرص های مکیدنی گلو حاوی موادی هستند که در دهان آزاد می شوند تا علائم ناشی از آسیب در گلو و دهان را بکاهند. اینها را باید در دهان گذاشت و اجازه داد که در دهان جذب شده و از بین بروند. این قرص ها را نباید بلعید. برای مدتی بعد از مصرف دارو چیزی ننوشید. ● قطره ها ▪ از تماس ظرف محتوی پماد و قطره های استریل با بدن ممانعت کنید. در صورت برخورد از شستن با آب خودداری کنید. ▪ برای چکاندن قطره چشمی بنشینید یا دراز بکشید و سر را به عقب داده و پلک پایینی خود را به پایین کشیده تا فضایی باز شود، سپس قطرات لازم را به درون این فضا چکانیده و چشم خود را ببندید. سعی کنید که پلک نزنید. برای ۲ ـ ۱ دقیقه گوشه چشم، نزدیک بینی را بفشارید تا قطره در محوطه چشم باقی بماند. اگر در حین استفاده از این ترکیبات متوجه تغییر رنگ یا ایجاد ذراتی شدید که در ابتدای استفاده وجود نداشته، دارو را مصرف نکنید. ▪ برای قطره های گوشی باید کانال گوش را که مارپیچ است به مسیر مستقیم تبدیل کنیم تا دارو به تمام گوش برسد. برای این کار در کودکان لاله گوش را به پایین و عقب و در بالغین به بالا و عقب بکشید. پس از چکاندن برای چند ثانیه سر را کج نگه دارید که قطره ها بیرون نریزد. پس از چکاندن قطرات لازم است برای مدتی دارو در گوش بماند که در این صورت طبق دستور پزشک ممکن است لازم به استفاده از تکه ای پارچه کتان باشد. اگر قطره سرد یا گرم تر از بدن باشد می تواند ایجاد تحریک و حتی سرگیجه کند. برای ممانعت از این شرایط می توان قطره چکان را درون دست ها چند دقیقه ای نگه داشت تا هم دمای بدن شود. ▪ قطره بینی را می توان به دو روش استفاده کرد. در روش اول سر را به سمت عقب داده و قطرات لازم را به درون سوراخ بینی می چکانید. سر را برای ۵ ـ ۱۰ دقیقه در حالت خمیده به عقب نگه می دارید. این مدت به آرامی نفس بکشید. تنفس شدید می تواند دارو را به سمت حلق کشانده و هم اثر دارو را کم کند و هم باعث بروز سرفه شود. در روش دوم در حالت سجده قرار گرفته و تا حد امکان سر را به سمت جلو خم می کنید. سپس قطرات لازم را چکانده و برای دقایقی در این حالت می مانید. این روش بهتر تحمل می شود، اما برای انجام نیاز به نشستن روی زمین است. ● اسپری ها ▪ برای اسپری گلو که برای بیماری های تنفسی استفاده می شود از ۲ روش استفاده می شود. در روش اول از مخزن های مخصوصی برای اسپری کردن دارو در آن و سپس تنفس در درون مخزن استفاده می شود. در این روش ابتدا مخزن را که دارای ۲ سر دهانی و سر مخصوص اسپری است را درون دهان قرار می دهیم. سپس اسپری را در بخش دیگر قرار داده و اقدام به اسپری می کنیم. در حین اسپری کردن، بیمار از طریق دهان نفس می کشد. دقت کنید که قبل از اقدام به اسپری باید آن را چند مرتبه تکان داد. برای جذب مناسب دارو باید هر بار که اسپری انجام می شود تا دفعه بعد یک دقیقه فاصله باشد تا میزان کمتری از دارو به سطح مخزن بچسبد. در روش دوم می توان اسپری را در چند میلی متری دهان قرار داده و در حین دم (کشیدن نفس به داخل) اقدام به انجام اسپری کرد. در این روش بعد از هر اسپری لازم است بیمار برای حداقل ۵ ثانیه نفس خود را نگه دارد تا میزان بیشتری از دارو جذب شود. ▪ برای گذاشتن شیاف روی پهلوی چپ خوابیده و پای راست خود را خم کرده و شیاف را به آرامی به داخل مقعد فرو کنید. اگر شیاف به راحتی فرو نمی رود می توانید از پارافین یا وازلین برای لغزنده کردن آن استفاده کنید. اگر شیاف در هوای گرم مانده، شل شده و به راحتی وارد نمی شود آن را در لیوان آب سرد یا یخچال قرار دهید و سپس استفاده کنید. تعدادی از شیاف ها همچون شیاف های مقعدی باید برای نگهداری حتما در شرایطی همچون یخچال نگهداری شوند. در هر صورت برای اطمینان از شرایط مطلوب نگهداری دارو از داروساز یا بروشور دارو اطلاعات لازم را به دست آورید. ▪ گاهی داروها در شکل چسب های پوستی جهت جذب مداوم به کار می روند. برای جذب بهتر آنها را روی محل هایی که مو ندارد یا موی آن را تراشیده اند می چسبانند؛ ضمنا چسب را در مکانی که زخم است نچسبانید و در تعویض، محل اتصال را تغییر دهید تا حساسیت موضعی کمتری بروز کند. در صورت بروز قرمزی و خارش حتما به پزشک مراجعه کنید. بهتر است روی محل هایی که پوست حرکت کمتری دارد مثل قفسه سینه یا بازو چسبانده شود. با این چسب ها می توان استحمام کرد. دکتر بهروز هاشمی | |
| | |
| | |
| گردآوری:پرتال فرهنگی اجتماعی پرشین پرشیا | |
| - | :نویسنده |
| روزنامه جام جم ( www.jamejamonline.ir ) | :منبع |
