عناصر مغذی
عناصر اثری (Trace)
عناصر كمیاب
مواد معلق
عناصر رادیواكتیو
عناصر مغذی
مهمترین عناصر موجود در آب اقیانوسها از نقطه نظر حیات مطابق جدول زیر قابل توضیح می‌باشد.
جدول فوق بیان كننده عناصر تشكیل دهنده بدن موجودات زنده و تراكم آنها در آب دریاها و اقیانوس ها می‌باشد.
تجربه نشان می‌دهد، عناصری كه احتمال كمبود آنها در آب اقیانوس ها از همه بیشتر است عبارتند از: ازت، فسفر و سیلیس
آنچه مسلم است، كمبود سه عنصر مذكور باعث محدودیت تولید ماده زنده می‌شود. در كشاورزی عناصری كه كمبود آنها باعث محدودیت تولید ماده زنده می‌شود عبارتند از: ازت، فسفر و پتاسیم و تا اندازه‌ای كلسیم و منیزیم. در اقیانوس شناسی سه عنصر ازت، فسفر و سیلیس را به دلیل آنكه كمبودشان تولید ماده زنده را محدود می‌سازد « عناصر مغذی» می نامند. تراكم این عناصر در آب دریاها و اقیانوس ها در زمانهای مختلف و در مكانهای مختلف، اساساً متغیر است و این تغییر پذیری ناشی از نقش حیاتی آنها می‌باشد.
عناصر اثری (Trace)
علاوه بر مواد اصلی تشكیل دهنده و عناصر مغذی (یا املاح مغذی)، تقریبا تمام عناصر شناخته شده، در آب دریا تشخیص داده شده‌اند. تراكم این عناصر از حدود یك میلی گرم در كیلوگرم تا 10- 10 میلی گرم در كیلوگرم، تغییر می‌كند. با اینكه این عناصر مجموعاً كمتر از 3 میلی گرم در یك كیلوگرم آب دریا وجود دارند و در نتیجه فقط 01/0 درصد از كل املاح محلول در آب دریا را تشكیل می‌دهند، با وجود این به علت حجم بسیار عظیم آب اقیانوسها، جرم كل هر عنصر اثریTrace رقم بسیار بزرگی را می‌سازد.
عناصر كمیاب
تراكم متوسط عناصر كمیاب در بدن موجودات زنده و آب دریاها و اقیانوس ها به مطابق جدول زیر بیان شده است:
با مشاهده جدول فوق چنین به نظر می رسد كه برخی عناصر كمیاب كه از نظر بیوشیمیایی مهم هستند، گاهی به اندازه كافی در آب دریا موجود نیستند وبدین ترتیب توسعه حیات را محدود می‌كنند. در میان این عناصر كمیاب می‌توان به خصوص از آهن، مس و منگنز و وانادیم نام برد.
مواد معلق
علاوه بر مواد محلول، آب دریاها و اقیانوسها حاوی مواد معلق به هر اندازه و از هر شكل، از جنس معدنی یا آلی، به صورت زنده یا غیر زنده، می‌باشند.این مواد ممكن است از منشاء حیاتی باشند مانند باكتریها، فیتوپلانكتون، زئوپلانكتون و ماهی‌ها و یا از منشاء پوسته جامد زمین باشند مانند مواد حمل شده به وسیله رودخانه ها، موادی كه حاصل فرسایش سواحل می‌باشند و بالاخره موادی كه به وسیله جریانات جوی حمل می‌شوند و به دریاها و اقیانوس ها می‌ریزند و بالاخره موادی كه ممكن است منشاء آنها خارج از فضای جو زمین باشند.
در اقیانوس شناسی ذرات معلق به آن دسته از ذراتی اطلاق می‌شود كه در روی یك صافی كه قطر منافذ آن 1 یا 2/1 میكرون باشد، متوقف شوند. مطالعه ذرات معلق از جهات متعدد در اقیانوس شناسی اهمیت دارد، به خصوص اهمیت حیاتی این مطالعات هنگامی مشخص می‌شود كه بسیاری از موجودات دریایی برای تغذیه مانند یك صافی عمل كرده و كلیه ذراتی را كه قابل هضم باشند گردآورده و به مصرف می رسانند. ذرات معلق از نظر ابعاد طیف وسیعی را تشكیل می‌دهند و در نتیجه با آب دریا سطح مشترك بسیار وسیعی را می سازندكه آن، به طور قابل ملاحظه ای قابلیت عكس العمل های شیمیایی و فیزیكوشیمیایی آب را بالا می‌برد و از طرف دیگر به توسعه وگسترش باكتری ها كمك زیادی می كنند.
عناصر رادیواكتیو
عناصر رادیواكتیو، طبیعی یا مصنوعی، به صورت عناصر كمیاب در آب دریاها و اقیانوس ها یافت می‌شوند. از مهمترین عناصر رادیواكتیو می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
پتاسیم، روبیدیم، عناصر خانواده اورانیوم، تریتیم، كربن4 .
پایگاه ملی داده های علوم زمین
عناصر اثری (Trace)
عناصر كمیاب
مواد معلق
عناصر رادیواكتیو
عناصر مغذی
مهمترین عناصر موجود در آب اقیانوسها از نقطه نظر حیات مطابق جدول زیر قابل توضیح می‌باشد.
جدول فوق بیان كننده عناصر تشكیل دهنده بدن موجودات زنده و تراكم آنها در آب دریاها و اقیانوس ها می‌باشد.
تجربه نشان می‌دهد، عناصری كه احتمال كمبود آنها در آب اقیانوس ها از همه بیشتر است عبارتند از: ازت، فسفر و سیلیس
آنچه مسلم است، كمبود سه عنصر مذكور باعث محدودیت تولید ماده زنده می‌شود. در كشاورزی عناصری كه كمبود آنها باعث محدودیت تولید ماده زنده می‌شود عبارتند از: ازت، فسفر و پتاسیم و تا اندازه‌ای كلسیم و منیزیم. در اقیانوس شناسی سه عنصر ازت، فسفر و سیلیس را به دلیل آنكه كمبودشان تولید ماده زنده را محدود می‌سازد « عناصر مغذی» می نامند. تراكم این عناصر در آب دریاها و اقیانوس ها در زمانهای مختلف و در مكانهای مختلف، اساساً متغیر است و این تغییر پذیری ناشی از نقش حیاتی آنها می‌باشد.
عناصر اثری (Trace)
علاوه بر مواد اصلی تشكیل دهنده و عناصر مغذی (یا املاح مغذی)، تقریبا تمام عناصر شناخته شده، در آب دریا تشخیص داده شده‌اند. تراكم این عناصر از حدود یك میلی گرم در كیلوگرم تا 10- 10 میلی گرم در كیلوگرم، تغییر می‌كند. با اینكه این عناصر مجموعاً كمتر از 3 میلی گرم در یك كیلوگرم آب دریا وجود دارند و در نتیجه فقط 01/0 درصد از كل املاح محلول در آب دریا را تشكیل می‌دهند، با وجود این به علت حجم بسیار عظیم آب اقیانوسها، جرم كل هر عنصر اثریTrace رقم بسیار بزرگی را می‌سازد.
عناصر كمیاب
تراكم متوسط عناصر كمیاب در بدن موجودات زنده و آب دریاها و اقیانوس ها به مطابق جدول زیر بیان شده است:
با مشاهده جدول فوق چنین به نظر می رسد كه برخی عناصر كمیاب كه از نظر بیوشیمیایی مهم هستند، گاهی به اندازه كافی در آب دریا موجود نیستند وبدین ترتیب توسعه حیات را محدود می‌كنند. در میان این عناصر كمیاب می‌توان به خصوص از آهن، مس و منگنز و وانادیم نام برد.
مواد معلق
علاوه بر مواد محلول، آب دریاها و اقیانوسها حاوی مواد معلق به هر اندازه و از هر شكل، از جنس معدنی یا آلی، به صورت زنده یا غیر زنده، می‌باشند.این مواد ممكن است از منشاء حیاتی باشند مانند باكتریها، فیتوپلانكتون، زئوپلانكتون و ماهی‌ها و یا از منشاء پوسته جامد زمین باشند مانند مواد حمل شده به وسیله رودخانه ها، موادی كه حاصل فرسایش سواحل می‌باشند و بالاخره موادی كه به وسیله جریانات جوی حمل می‌شوند و به دریاها و اقیانوس ها می‌ریزند و بالاخره موادی كه ممكن است منشاء آنها خارج از فضای جو زمین باشند.
در اقیانوس شناسی ذرات معلق به آن دسته از ذراتی اطلاق می‌شود كه در روی یك صافی كه قطر منافذ آن 1 یا 2/1 میكرون باشد، متوقف شوند. مطالعه ذرات معلق از جهات متعدد در اقیانوس شناسی اهمیت دارد، به خصوص اهمیت حیاتی این مطالعات هنگامی مشخص می‌شود كه بسیاری از موجودات دریایی برای تغذیه مانند یك صافی عمل كرده و كلیه ذراتی را كه قابل هضم باشند گردآورده و به مصرف می رسانند. ذرات معلق از نظر ابعاد طیف وسیعی را تشكیل می‌دهند و در نتیجه با آب دریا سطح مشترك بسیار وسیعی را می سازندكه آن، به طور قابل ملاحظه ای قابلیت عكس العمل های شیمیایی و فیزیكوشیمیایی آب را بالا می‌برد و از طرف دیگر به توسعه وگسترش باكتری ها كمك زیادی می كنند.
عناصر رادیواكتیو
عناصر رادیواكتیو، طبیعی یا مصنوعی، به صورت عناصر كمیاب در آب دریاها و اقیانوس ها یافت می‌شوند. از مهمترین عناصر رادیواكتیو می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
پتاسیم، روبیدیم، عناصر خانواده اورانیوم، تریتیم، كربن4 .
پایگاه ملی داده های علوم زمین
