شعر نو
- شروع کننده موضوع PostModern
- تاریخ شروع
كاش مي شد نغمه ياران شنيد
كاش مي شد شور و مستي را چشيد
كاش مي شد بانگاهش تر شويم
كاش مي شد ناز او را هي كشيد
كاش مي شد عشوه معشوق ديد
كاش مي شد رنج عشقش را كشيد
كاش مي شد همچو باران در كوير
با دل و جانش تمنا را كشيد
كاش مي شد با لبانش يار بود
كاش مي شد نوش دارو را چشيد
كاش مي شد همراه حرف دلش
كاش مي شد با دل او زار گريست
كاش مي شد غرق خواهش مي شديم
كاش مي شد هق هق عاشق نشيد
كاش مي شد با صدايش مست شد
كاش مي شد با حضورش سبز شد
كاش مي شد در دلش غوغا بريخت
كاش مي شد با لب حسرت گريست
كاش مي شد همچون سياوش بود زار
كاش مي شد نغمه هايش را شنيد
كاش مي شد شور و مستي را چشيد
كاش مي شد بانگاهش تر شويم
كاش مي شد ناز او را هي كشيد
كاش مي شد عشوه معشوق ديد
كاش مي شد رنج عشقش را كشيد
كاش مي شد همچو باران در كوير
با دل و جانش تمنا را كشيد
كاش مي شد با لبانش يار بود
كاش مي شد نوش دارو را چشيد
كاش مي شد همراه حرف دلش
كاش مي شد با دل او زار گريست
كاش مي شد غرق خواهش مي شديم
كاش مي شد هق هق عاشق نشيد
كاش مي شد با صدايش مست شد
كاش مي شد با حضورش سبز شد
كاش مي شد در دلش غوغا بريخت
كاش مي شد با لب حسرت گريست
كاش مي شد همچون سياوش بود زار
كاش مي شد نغمه هايش را شنيد
چترت را كنار ايستگاهي در مه فراموش كن
خيس و خسته به خانه بيا
نمي خواهم شاعر باشي ، باران باش!
همين براي هفت پشت روييدن گل كافي ست،
چه سرخ،چه سبز و چه غنچه!
خيس و خسته به خانه بيا
نمي خواهم شاعر باشي ، باران باش!
همين براي هفت پشت روييدن گل كافي ست،
چه سرخ،چه سبز و چه غنچه!
Aria_sh
عضو جدید
منم زیبا
«منم زیبا» ... منم پروردگار پاک بی همتا ... منم زیبا ... که زیبا بنده ام را دوست میدارم ... تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید تو را در بیکران دنیای تنهایان رهایت من نخواهم کرد
رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود
تو غیر از من چه میجویی؟
تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟
تو راه بندگی طی کن عزیزا، من خدایی خوب میدانم
تو دعوت کن مرا با خود به اشکی. یا خدایی میهمانم کن
که من چشمان اشک آلوده ات را دوست می دارم
طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهی یافت
که عاشق می شوی بر ما و عاشق می شوم بر تو
که وصل عاشق و معشوق هم، آهسته می گویم، خدایی عالمی دارد
تویی زیباتر از خورشید زیبایم. تویی والاترین مهمان دنیایم.
که دنیا بی تو چیزی چون تو را کم داشت
وقتی تو را من آفریدم بر خودم احسنت میگفتم
مگر آیا کسی هم با خدایش قهر می گردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی. ببینم من تو را از درگهم راندم؟
که می ترساندت از من؟ رها کن آن خدای دور
آن نامهربان معبود. آن مخلوق خود را
این منم پروردگار مهربانت، خالقت، اینک صدایم کن مرا، با قطره اشکی
به پیش آور دو دست خالی خود را. با زبان بسته ات کاری ندارم
لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاکی ام. آیا عزیزم حاجتی داری؟
بگو جز من کس دیگر نمی فهمد. به نجوایی صدایم کن. بدان آغوش من باز است
قسم بر عاشقان پاک با ایمان / قسم بر اسبهای خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات آوردم / قسم بر عصر روشن، تکیه کن بر من
قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور
قسم بر اختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد
برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو
تمام گامهای مانده اش با من
تو بگشا گوش دل، پروردگارت با تو میگوید
تو را در بیکران دنیای تنهایان. رهایت من نخواهم کرد
شعری از سهراب سپهری
«منم زیبا» ... منم پروردگار پاک بی همتا ... منم زیبا ... که زیبا بنده ام را دوست میدارم ... تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو میگوید تو را در بیکران دنیای تنهایان رهایت من نخواهم کرد
رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود
تو غیر از من چه میجویی؟
تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟
تو راه بندگی طی کن عزیزا، من خدایی خوب میدانم
تو دعوت کن مرا با خود به اشکی. یا خدایی میهمانم کن
که من چشمان اشک آلوده ات را دوست می دارم
طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهی یافت
که عاشق می شوی بر ما و عاشق می شوم بر تو
که وصل عاشق و معشوق هم، آهسته می گویم، خدایی عالمی دارد
تویی زیباتر از خورشید زیبایم. تویی والاترین مهمان دنیایم.
که دنیا بی تو چیزی چون تو را کم داشت
وقتی تو را من آفریدم بر خودم احسنت میگفتم
مگر آیا کسی هم با خدایش قهر می گردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی. ببینم من تو را از درگهم راندم؟
که می ترساندت از من؟ رها کن آن خدای دور
آن نامهربان معبود. آن مخلوق خود را
این منم پروردگار مهربانت، خالقت، اینک صدایم کن مرا، با قطره اشکی
به پیش آور دو دست خالی خود را. با زبان بسته ات کاری ندارم
لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاکی ام. آیا عزیزم حاجتی داری؟
بگو جز من کس دیگر نمی فهمد. به نجوایی صدایم کن. بدان آغوش من باز است
قسم بر عاشقان پاک با ایمان / قسم بر اسبهای خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات آوردم / قسم بر عصر روشن، تکیه کن بر من
قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور
قسم بر اختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد
برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو
تمام گامهای مانده اش با من
تو بگشا گوش دل، پروردگارت با تو میگوید
تو را در بیکران دنیای تنهایان. رهایت من نخواهم کرد
شعری از سهراب سپهری
روی تو را و یاس و سحر را
كنار هم
هر روز دیده ام
با این سه تابناك ، دل و جان خویش را
سوی بهشت نور و طراوت كشیده ام
ای خوش تر از سپیده دم
ای خوب تر ز یاس
تا با منی چه كار به یاس و سپیده ام ؟
كنار هم
هر روز دیده ام
با این سه تابناك ، دل و جان خویش را
سوی بهشت نور و طراوت كشیده ام
ای خوش تر از سپیده دم
ای خوب تر ز یاس
تا با منی چه كار به یاس و سپیده ام ؟
به پيش روي من،تاچشم ياري ميكند،درياست.
چراغ ساحل آسودگي هادرافق پيداست.
دراين ساحل كه من افتاده ام خاموش
غمم دريا،دلم تنهاست،
وجودم بسته درزنجيرخونين تعلق هاست!
كه هركس دل به دريازد رهايي يافت،...
اميدآنجاكه جان خسته ام را
به آن ناديده ساحل افكنم نيست.
چراغ ساحل آسودگي هادرافق پيداست.
دراين ساحل كه من افتاده ام خاموش
غمم دريا،دلم تنهاست،
وجودم بسته درزنجيرخونين تعلق هاست!
خروش موج بامن مي كندنجوا:
-كه هركس دل به دريا زد رهايي يافت،كه هركس دل به دريازد رهايي يافت،...
مرا آن دل كه بردريا زنم نيست
زپا اين بندخونين بركنم نيستاميدآنجاكه جان خسته ام را
به آن ناديده ساحل افكنم نيست.
*فريدون مشيري*
رفتار من عادی است
اما نمی دانم
چرا این روزهااز دوستان و آشنایان
چرا این روزهااز دوستان و آشنایان
هركسی مرا می بیند
از دور می گوید : این روزها انگار
از دور می گوید : این روزها انگار
حال وهوای دیگری داری
اما من
مثل هر روزم
مثل هر روزم
با آن نشانی ها ساده
با همان امضا
همان نام
همان نام
و با همان رفتارمعمولی
مثل همیشه ساكت وآرام
مثل همیشه ساكت وآرام
این روزها تنها
حس می كنم گاهی كمی گنگم
گاهی كمی گیجم
حس می كنم
حس می كنم
از روز های پیش قدری بیشتر
این روز ها را دوست دارم ....
رفتی و نام تو ز زبانم نمیرود
و اندیشهی تو از دل و جانم نمیرود
گرچه حدیث وصل تو کاری نه حد ماست
الا بدین حدیث زبانم نمیرود
تو شاهدی نه غایب ازیرا خیال تو
از پیش خاطر نگرانم نمیرود
گریم ز درد عشق و نگویم که حال چیست
کاین عذر بیش با همگانم نمیرود
خونی روانه کردهام از دیده وین عجب
کز حوض قالب آب روانم نمیرود
چندان چو سگ به کوی تو در خفتهام که هیچ
از خاک درگه تو نشانم نمیرود
ذکر لب تو کردهام ای دوست سالها
هرگز حلاوتش ز دهانم نمیرود
از مشرب وصال خود این جان تشنه را
آبی بده که دست به نانم نمیرود
دانم یقین که ماه رخی قاتل من است
جز بر تو ای نگار گمانم نمیرود
آبم روان ز دیده و خوابم شده ز چشم
اینم همی نیاید و آنم نمیرود
از سیف رفت صبر و دل و هردم اندهی
ناخوانده آید و چو برانم نمیرود
و اندیشهی تو از دل و جانم نمیرود
گرچه حدیث وصل تو کاری نه حد ماست
الا بدین حدیث زبانم نمیرود
تو شاهدی نه غایب ازیرا خیال تو
از پیش خاطر نگرانم نمیرود
گریم ز درد عشق و نگویم که حال چیست
کاین عذر بیش با همگانم نمیرود
خونی روانه کردهام از دیده وین عجب
کز حوض قالب آب روانم نمیرود
چندان چو سگ به کوی تو در خفتهام که هیچ
از خاک درگه تو نشانم نمیرود
ذکر لب تو کردهام ای دوست سالها
هرگز حلاوتش ز دهانم نمیرود
از مشرب وصال خود این جان تشنه را
آبی بده که دست به نانم نمیرود
دانم یقین که ماه رخی قاتل من است
جز بر تو ای نگار گمانم نمیرود
آبم روان ز دیده و خوابم شده ز چشم
اینم همی نیاید و آنم نمیرود
از سیف رفت صبر و دل و هردم اندهی
ناخوانده آید و چو برانم نمیرود
اگر از دیده پنهانی،
ز هر چه دیده می بیند ترا بینم تو پیدائی
به چشم دل عیانی تو،
چنین چشمی بباید تا که بینم چون تو والائی
تو خود گفتی
که نزدیکی به انسانها چنان نزدیک همچون یک رگ گردن
چرا من خویشتن
فرسنگها بس دورتر بینم ز ذات چون تو شیدائی
غضب گر میکنی برمن،
بسوزانی به آتش، این تن و جان نحیفم را
در آتش نام تو خوانم،
کجا یابم چنین منجی بدین عشق و شکیبائی
نکرد گر سجده ابلیس
آدم و گمره شد از راه و بشد مغضوب درگاهت
از آن ترسم که ساجد باشم
و در پیش تو گردم یکی مغضوب درگاهی...
ز هر چه دیده می بیند ترا بینم تو پیدائی
به چشم دل عیانی تو،
چنین چشمی بباید تا که بینم چون تو والائی
تو خود گفتی
که نزدیکی به انسانها چنان نزدیک همچون یک رگ گردن
چرا من خویشتن
فرسنگها بس دورتر بینم ز ذات چون تو شیدائی
غضب گر میکنی برمن،
بسوزانی به آتش، این تن و جان نحیفم را
در آتش نام تو خوانم،
کجا یابم چنین منجی بدین عشق و شکیبائی
نکرد گر سجده ابلیس
آدم و گمره شد از راه و بشد مغضوب درگاهت
از آن ترسم که ساجد باشم
و در پیش تو گردم یکی مغضوب درگاهی...
شعري كه واست نوشتم نپسنديدي دوباره
بهت برخورده بود انگار بهت گفتم ستاره
تعريف از خودم نباشه ، عزيزم ستاره بد نيس
آخه قلب عاشق من بهتر از اونو بلد نيس
دو سه خطي كه نوشتم راستشو بخواي بريدم
چون ديدم همه رسيدن ، من يه عمره نرسيدم
خط دوم كه تموم شد واقعا من كم آوردم
دو سه بار تو خط سوم تو رو به خدا سپردم
خط چهارم ولي ديدم باقي مونده اصل مطلب
خواب چشماتو مي بينم به خدا هميشه هر شب
خواب ميبينم تو يه نوري ، يه ستاره ، يه فرشته
خواب تو هر جا مي بينم اونجا آخر بهشته
وسط نامه يكي گفت چرا باز داري مي لرزي؟
من براي تو نوشتم تو به يك دنيا مي ارزي
اينا به دلت نشينه من واست چي بنويسم؟
قدماتو كاش بياري بذاري رو چشم خيسم
چند شبه دلشوره دارم كه نبينمت دوباره
تو به اين خط كه رسيدي نامه رو ميكني پاره؟
پاره كن نامه رو پاره ، آخه صاحب اختياري
حتي ميشه بسوزونيش اگه من رو دوس نداري
شاعرانه س ، ولي راستش نامه من كاغذي نيس
كاش بقيه شو بخوني موقع خدافظي نيس
هر كاري دوس داري كن من شكستمش غرورو
زحمتت ميشه عزيزم كه بياي اين راه دورو
دل تو يه قصر نوره ، دل من يه تيكه چيني
چيني يو واسه شكستن ، كاش يه بار بياي ببيني
عكس تو هنوز همونجاس ، توي قاب عكس چوبي
راستي خوب شد يادم افتاد ، چرا انقدر تو خوبي؟
سقف گريه م همين امشب ريخت رو آخراي نامه
فقط اون شبي كه باشي شب مرگ گريه هامه
من فقط به عشق اون شب ، وقتي شب ميشه مي خوابم
اما دير بودن اون شب ، بدجوري ميده عذابم
دسمو امشب ميذارم زير گرماي سر تو
ما پيش همديگه باشيم ، يعني ميشه باور تو؟
هر كسي اون شب بخوابه عاشقيش راس راسكي نيس
بي رودرواسي عزيزم ، چشاش و دلش يكي نيس
زيادي واست نوشتم ، حق داري كه بشي خسته
اما اين يه تيكه چيني ، چه كنه دلش شكسته
عزيزم مراقب اون ، چشاي ناز خودت باش
فكر چندين ماه ديگه ، كه مياد تولدت ، باش
انقدر با هم ميگيريم فالاي چائي و قهوه
كه بگن به جز رسيدن همه چي توش محو محوه
يك شهريور و غمگين ، يه دوست دارم ، يه امضا
من دلم واسه تو تنگه ، تو تابستون ، شب يلدا
مريم حيدرزاده
بهت برخورده بود انگار بهت گفتم ستاره
تعريف از خودم نباشه ، عزيزم ستاره بد نيس
آخه قلب عاشق من بهتر از اونو بلد نيس
دو سه خطي كه نوشتم راستشو بخواي بريدم
چون ديدم همه رسيدن ، من يه عمره نرسيدم
خط دوم كه تموم شد واقعا من كم آوردم
دو سه بار تو خط سوم تو رو به خدا سپردم
خط چهارم ولي ديدم باقي مونده اصل مطلب
خواب چشماتو مي بينم به خدا هميشه هر شب
خواب ميبينم تو يه نوري ، يه ستاره ، يه فرشته
خواب تو هر جا مي بينم اونجا آخر بهشته
وسط نامه يكي گفت چرا باز داري مي لرزي؟
من براي تو نوشتم تو به يك دنيا مي ارزي
اينا به دلت نشينه من واست چي بنويسم؟
قدماتو كاش بياري بذاري رو چشم خيسم
چند شبه دلشوره دارم كه نبينمت دوباره
تو به اين خط كه رسيدي نامه رو ميكني پاره؟
پاره كن نامه رو پاره ، آخه صاحب اختياري
حتي ميشه بسوزونيش اگه من رو دوس نداري
شاعرانه س ، ولي راستش نامه من كاغذي نيس
كاش بقيه شو بخوني موقع خدافظي نيس
هر كاري دوس داري كن من شكستمش غرورو
زحمتت ميشه عزيزم كه بياي اين راه دورو
دل تو يه قصر نوره ، دل من يه تيكه چيني
چيني يو واسه شكستن ، كاش يه بار بياي ببيني
عكس تو هنوز همونجاس ، توي قاب عكس چوبي
راستي خوب شد يادم افتاد ، چرا انقدر تو خوبي؟
سقف گريه م همين امشب ريخت رو آخراي نامه
فقط اون شبي كه باشي شب مرگ گريه هامه
من فقط به عشق اون شب ، وقتي شب ميشه مي خوابم
اما دير بودن اون شب ، بدجوري ميده عذابم
دسمو امشب ميذارم زير گرماي سر تو
ما پيش همديگه باشيم ، يعني ميشه باور تو؟
هر كسي اون شب بخوابه عاشقيش راس راسكي نيس
بي رودرواسي عزيزم ، چشاش و دلش يكي نيس
زيادي واست نوشتم ، حق داري كه بشي خسته
اما اين يه تيكه چيني ، چه كنه دلش شكسته
عزيزم مراقب اون ، چشاي ناز خودت باش
فكر چندين ماه ديگه ، كه مياد تولدت ، باش
انقدر با هم ميگيريم فالاي چائي و قهوه
كه بگن به جز رسيدن همه چي توش محو محوه
يك شهريور و غمگين ، يه دوست دارم ، يه امضا
من دلم واسه تو تنگه ، تو تابستون ، شب يلدا
مريم حيدرزاده
آنگاه دستهای تو را خواب دیدم
دو کوله بار حسرت و تردید
دو سایبان ، دو انتظار رسیدن
آنگاه چشمهای تو را خواب دیدم
دو سر سپردۀ بی باک
دو راهزن، دو ستاره
آنگاه قلب تو را خواب دیدم
آن بیکرانۀ عاشق
رها ، دیوانه وار صمیمانه
آنگاه تو را خواب دیدم
یک راز، یک فصل
یک ترانۀ بی پایان
و بیدار شدم
عاشق شده بودم
دو کوله بار حسرت و تردید
دو سایبان ، دو انتظار رسیدن
آنگاه چشمهای تو را خواب دیدم
دو سر سپردۀ بی باک
دو راهزن، دو ستاره
آنگاه قلب تو را خواب دیدم
آن بیکرانۀ عاشق
رها ، دیوانه وار صمیمانه
آنگاه تو را خواب دیدم
یک راز، یک فصل
یک ترانۀ بی پایان
و بیدار شدم
عاشق شده بودم
مانده تا برف زمين آب شود.
مانده تا بسته شود اين همه نيلوفر وارونه چتر.
ناتمام است درخت.
زير برف است تمناي شنا كردن كاغذ در باد
و فروغ تر چشم حشرات
و طلوع سر غوك از افق درك حيات.
مانده تا سيني ما پر شود از صحبت سمبوسه و عيد.
در هوايي كه نه افزايش يك ساقه طنيني دارد
و نه آواز پري مي رسد از روزن منظومه برف
تشنه زمزمه ام.
مانده تا مرغ سرچينه هذياني اسفند صدا بردارد.
پس چه بايد بكنم
من كه در لخت ترين موسم بي چهچه سال
تشنه زمزمه ام؟
بهتر آن است كه برخيزيم
رنگ را بردارم
روي تنهايي خود نقشه مرغي بكشم.
سهراب سپهري
مانده تا بسته شود اين همه نيلوفر وارونه چتر.
ناتمام است درخت.
زير برف است تمناي شنا كردن كاغذ در باد
و فروغ تر چشم حشرات
و طلوع سر غوك از افق درك حيات.
مانده تا سيني ما پر شود از صحبت سمبوسه و عيد.
در هوايي كه نه افزايش يك ساقه طنيني دارد
و نه آواز پري مي رسد از روزن منظومه برف
تشنه زمزمه ام.
مانده تا مرغ سرچينه هذياني اسفند صدا بردارد.
پس چه بايد بكنم
من كه در لخت ترين موسم بي چهچه سال
تشنه زمزمه ام؟
بهتر آن است كه برخيزيم
رنگ را بردارم
روي تنهايي خود نقشه مرغي بكشم.
سهراب سپهري
.
.
.
.
توكي خواهي آمد
همراه روزهايي كه
نفس هايت
خورشيدرامعنامي كرد
وخنده هايت
ستاره هاراتك به تك
به دامنم مي ريخت ؟
توكي خواهي آمد
كنارپنجره ام بايستي -بگويي:
هواكه خوب است
آسمان هم كه صاف
فكرنمي كني
پنجره اضافي باشد؟
توكي خواهي آمد
همراه روزهايي كه
زنده بودم؟!
.
.
.
توكي خواهي آمد
همراه روزهايي كه
نفس هايت
خورشيدرامعنامي كرد
وخنده هايت
ستاره هاراتك به تك
به دامنم مي ريخت ؟
توكي خواهي آمد
كنارپنجره ام بايستي -بگويي:
هواكه خوب است
آسمان هم كه صاف
فكرنمي كني
پنجره اضافي باشد؟
توكي خواهي آمد
همراه روزهايي كه
زنده بودم؟!
من هر روز و هر لحظه
نگرانت میشوم که چه میکنی؟!
پنجره اتاقم را باز میکنم
و فریاد میزنم:
تنهاییت برای من...
غصه هایت برای من...
همه بغضها و اشکهایت برای من...
بخند برایم
بخند آنقدر بلند
تا من هم بشنوم صدای خنده هایت را...
صدای همیشه خوب بودنت را.......!
نگرانت میشوم که چه میکنی؟!
پنجره اتاقم را باز میکنم
و فریاد میزنم:
تنهاییت برای من...
غصه هایت برای من...
همه بغضها و اشکهایت برای من...
بخند برایم
بخند آنقدر بلند
تا من هم بشنوم صدای خنده هایت را...
صدای همیشه خوب بودنت را.......!
بی تو مهتاب شبی باز از آن كوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه كه بودم
در نهان خانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید
یادم آمد كه شبی با هم از آن كوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
یادم آید تو به من گفتی : از این عشق حذر كن
لحظه ای چند بر این آب نظر كن
آب ، آیینه عشق گذران است
تو كه امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا كه دلت با دگران است
تا فراموش كنی ، چندی از این شهر سفر كن
با تو گفتم حذر از عشق ؟ ندانم
سفر از پیش تو ؟ هرگز نتوانم
روز اول كه دل من به تمنای تو پر زد
چون كبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی ! من نه رمیدم نه گسستم
باز گفتم كه تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم. سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم
یادم آید كه دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه كشیدم
نگسستم ، نرمیدم
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه كنی از آن كوچه گذر هم
بی تو اما به چه حالی من از آن كوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه كه بودم
در نهان خانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید
یادم آمد كه شبی با هم از آن كوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
یادم آید تو به من گفتی : از این عشق حذر كن
لحظه ای چند بر این آب نظر كن
آب ، آیینه عشق گذران است
تو كه امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا كه دلت با دگران است
تا فراموش كنی ، چندی از این شهر سفر كن
با تو گفتم حذر از عشق ؟ ندانم
سفر از پیش تو ؟ هرگز نتوانم
روز اول كه دل من به تمنای تو پر زد
چون كبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی ! من نه رمیدم نه گسستم
باز گفتم كه تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم. سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم
یادم آید كه دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه كشیدم
نگسستم ، نرمیدم
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه كنی از آن كوچه گذر هم
بی تو اما به چه حالی من از آن كوچه گذشتم
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
عشاق ناکام در شعر فارسی | ادبیات | 0 | |
|
شعر ویژه محرم | ادبیات | 0 | |
|
علی علیه السلام در شعر فارسی | ادبیات | 20 | |
|
شعر مازندرانی(طبری) با ترجمه | ادبیات | 1 | |
|
|
••๑۩๑۞๑۩๑ اخبار و تازه های شعر و ادبيات ๑۩๑۞๑۩๑ •• | ادبیات | 570 |