[سینما] - تاریخچه ی اسکار

[n*@*f*@*s]

در سال 1929 ، آکادمی هنرها و علوم سینمایی به فکر آن افتاد که مراسمی ترتیب دهد و در آن به بهترین های سال گذشته سینمای آمریکا جایزه ای اهدا شود. اعضای اصلی با این پیشنهاد موافقت کردند و مراسم اهدای جایزه در همان سال برای اولین بار برگزار شد.



مجسمه اسکار


سدریک گیبونز ( Cedric Gibbons ) که یکی از طراحان صحنه مطرح در سینمای آمریکا بود به هنگامی که اعضای آکادمی بر سر نوع جایزه مذاکره می کردند ، به فکر این مجسمه افتاد و طرح آن را رائه داد ( او خودش یازده بار به دریافت این جایزه نائل شد).

طرح گیبونز، تندیسی از یک مرد بود با نگاهی جدی که شمشیری به دست دارد و روی یک حلقه فیلم ایستاده است. این طرح در اختیار مجسمه ساز مطرح ، جورج استنلی ( George Stanley ) قرار گرفت و او آن را به طول 13 اینچ و به وزن 6 پوند ساخت. این مجسمه ابتدا از 5/92% فلز قلع و 5/7% مس که از برنز پر شده و روی آن را با طلا اندود کرده بودند ساخته شد و ارزش آن صد دلار بود. اما مجسمه اسکار امروزی از فلزی موسوم به فلز بریتانیا ساخته می شود که کاملا پرداخت شده ، سپس روی مجسمه با طلای 10 عیار ، آب داده می شود بعد مجددا پرداخت و سرانجام با طلای 24 عیار اندود می شود. وزن این تندیس 11 پوند است و از نظر قانونی در سال 1941 به ثبت رسیده و شرکت معتبر تندیس سازی کالیفرنیای شرقی با همکاری شرکت پیکره سازی داج ( هر دو در ایالت کالیفرنیا ) از سال 1959 این تندیس ها را می سازند.


ارزش هر یک از این تندیس ها 200 دلار است ، اما این قیمت مهم نیست و ارزش معنوی آن برای برندگان آن غیر قابل محاسبه است. با این وجود آکادمی قانونی درباره نگهداری و فروش آن وضع کرده که در اساس نامه آکادمی ذکر شده:


« برنده اسکار ، به هیچ وجه نباید آن را در معرض فروش قرار دهد یا به کسی واگذار کند. اگر کسی نخواهد جایزه را نزد خود نگاه دارد ، می تواند آن را به اکادمی بدهد و در برابر ان ده دلار رایج دریافت کند. وارث و بازماندگان نیز مشمول این قاعده هستند.»


اما درباره اینکه چه شد که این تندیس را اسکار نامیدند داستان های گوناگونی نقل شده ، اما داستانی را که آکادمی تایید می کند ، این است که خانم مارگریت هریک ( Margaret Herrice ) ، کتابدار آکادمی که بعدها مدیر عامل آن هم شد ، نام اسکار را بر ان نهاده ، آن هم به این جهت که این مجسمه به عمویش که اسکار نام داشته شبیه بوده. به این ترتیب از سال 1931 این جایزه را اسکار نامیدند.



مراسم اسکار

در شب شانزدهم ماه می سال 1929 ، اولین جشن اهدای جوایز آکادمی با حضور 270 مهمان در هتل روزولت ، واقع در هالیوود برگزار شد. حاضران توزیع دوازده جایزه در رشته های گوناگون سینمایی را مشاهده کردند.در دو سال اول کمیته ای متشکل از بیست عضو از همه رشته ها انتخاب شدند که پنج نامزد دریافت جایزه را انتخاب می کردند و سپس فقط پنج نفر از اعضای کمیته ، برندگان اول را انتخاب کردند. در حالی که در سال سوم ، چهارصد نفر گزینش را انجام دادند.


اولین بار این جایزه ها به فیلم هایی اهدا شد که از اول ماه اوت 1927 تا سی و یکم جولای 1928 به نمایش در آمده بودند. این شیوه (شش ماهه) تا سال 1933 اعمال شد و از 1934 سال تقویمی در نظر گرفته شد و تا امروز هم پا برجا ماند. بر طبق این قانون فیلمی می تواند در این جشنواره شرکت کند و نامزد دریافت جایزه شود که در آن سال حداقل به مدت یک هفته در شهر لوس آنجلس یا حومه آن به نمایش عمومی در آمده باشد.


آکادمی هر ساله ، در هر رشته سینمایی ، فهرست دستاوردهای برجسته را برای اعضای همان رشته می فرستد ( رشته کارگردانی برای کارگردان ها و ... ). هر یک از اعضا ( این اعضا در حال حاضر در حدود 6000 نفر هستند) موظف هستند که از بین این فهرست پنج نام را در رشته خود و پنج نام را به عنوان بهترین فیلم انتخاب کنند و آنها را به آکادمی بدهند. پس از شمارش آراء اولیه ، پنج نام به عنوان نامزدهای آن رشته برگزیده می شوند و بار دیگر این نام ها در اختیار اعضا قرار می گیرد. این بار در رای گیری نهایی از بین پنج نامزدها ، اعضا می توانند در همه رشته ها رای بدهند ، ولی با توجه به اینکه برای رای دادن به بهترین فیلم خارجی زبان ، مستند و فیلم های کوتاه باید تمامی فیلم های نامزد جایزه را دیده باشند ، معمولا در این موارد تعداد آراء کاهش می یابد. این آراء این بار مستقیما به شرکت مستقل حسابرسی پرایس واتر هاوس ( Price Waterhouse ) فرستاده می شوند. رئیس این شرکت به همراه چند تن از اعضای قابل اعتماد خود در یک اتاق مخصوص به آراء رسیدگی می کنند. پس از آنکه کلیه آراء خوانده شد ، نام برندگان در دو نسخه در پاکت های لاک و مهر شده قرار می گیرند. یکی از این نسخه ها به داخل گاو صندوق شرکت می رود و نسخه دیگر در روز مراسم در اختیار رئیس آکادمی قرار می گیرد. در حقیقت این نوع رائ گیری یکی از بی خدشه ترین آنهاست و تا امروز هم خلافی در آن دیده نشده و همه اعضا تا زمان اعلام نام برندگان نتیجه را نمی دانند.


با وجود آنکه امروزه همگان بر شیوه درست و مناسب رائ گیری و انتخاب برندگان در اسکار توافق دارند اما آکادمی از اولین جلسات خود که برای بنیان گذاری برگزار کرد تا به امروز شاهد مجادله ها و انتقادهای پایان ناپذیری بوده. در سال 1935 که شرکت پرایس واترهاوس مسائلی را در مورد روش نادرست رائ گیری مطرح کرد شایعات شروع به پخش شدن کرد ، شایعاتی درباره رشوه گیری و اعمال نفوذ استودیوهایی که بر آکادمی تسلط دارند به ویژه استودیوی مترو گلدوین مایر ( Metro-Goldwyn Mayer ) ( این استودیو در ده سال اول برگزاری مراسم 155 بار در رشته های مختلف نامزد شد و 33 تای آن را برد که در مقایسه با استودیوهای دیگر بسیار چشمگیر بود). این گونه شایعه ها و مشاجره ها ، در دهه سی اعضای آکادمی را به شدت کاهش داد ، زیرا سینماگرانی که به این آکادمی پیوسته بودند دیگر آن را قابل اطمینان نمی دانستند و به این ترتیب از آن کناره گرفتند.در سال 1935 ، فرانک کاپرا ( Frank Capra ) ، از جمله کارگردانان مطرح هالیوود ، به ریاست آکادمی رسید. زمانی که او به ریاست رسید از 600 نفر اعضای آکادمی تنها 50 نفر باقی مانده بودند. کاپرا بلافاصلا بعد از رسیدن به ریاست ، بازسازی موسسه را آغاز کرد و در سال 1936 با اهداء جایزه ویژه ای به کارگردان توانا و یکی از پیشگامان بزرگ سینما ، دیوید وارک گریفیث ( David Wark Griffith ) دوباره مردم را به هیجان آورد. به این ترتیب بعد از آنکه جنگ قدرت در آکادمی به پایان رسید دوباره عضویت در آن رو به افزایش نهاد ، تا جایی که امروزه نزدیک به 6000 عضو دارد و از اعتباری بسیار بالا برخوردار است.



پخش تلوزیونی اسکار


از سال 1953 ، آکادمی قرار دادی با تلوزیون برای پخش این مراسم بست. این پخش بنیه مالی آکادمی را بسیار بالا برد. این مبلغ زیاد است( اوایل هرسال دو میلیون دلار) و به مسئولان آکادمی کمک می کند که به برنامه های مهم در امر پژوهش ، بورس های تحصیلی ، گرد آوری و نگهداری فیلم ها و انتشار کتب و مجلات بپردازند و به این ترتیب قدرت خود را بیش از پیش کنند.


همان طور که آکادمی از طریق پخش تلوزیونی مراسم صاحب درامد چشمگیری می شود ، برندگان و نامزدهای اسکار هم از نظر اقتصادی سود بیشتری می برند. فروش بالا ی فیلم ها و چند برابر شدن دستمزد سینماگران نامزد و برنده تنها بخشی از تاثیراتی است که این مراسم در صنعت سینما برجای می گذارد.


منبع : daneshnameh.roshd.ir

 

[n*@*f*@*s]

اسکار ...

اسکار ...

Oscar
وقتی در سال 1929 برای نخستین بار ، آکادمی هنرها و علوم سینمایی آمریکا به هنرمندان سینمای امریکا جایزه داد ، کمتر کسی پیش بینی می کرد که این مجسمه کوچک ، که حتی نام هم نداشت ( بعدها نام اسکار را بر آن نهادند) روزی به یکی از سمبل ها و نمادهای جهانی سینما بدل شود. مراسم اسکار که همه ساله در اواخر اسفند ماه برگزار می شود یکی از معتبرترین مراسم های سینمایی جهان ، به ویژه در آمریکاست که از سوی یکی از مهم ترین سازمان های سینمایی آمریکا یعنی آکادمی هنرها و علوم سینمایی ، هر ساله بر پا می شود. این جشنواره به شیوه ای کارامد و بسیار منظم از ساله 1929 همه ساله برگزار شده و نتایج آن بسیار در سرنوشت و جایگاه فیلم ها و سینماگران گیرنده جایزه و حتی آنها که نامزد دریافت جایزه شده اند ، موثر بوده است. همگان بر این مسئله توافق نظر دارند که با وجود فراز و نشیبی که اسکار داشته ، به ویژه بعد از شایعاتی که درباره غیر عادلانه بودن انتخاب ها در سال 1935 بر سر زبان ها افتاد و آکادمی را دچار بحران کرد ، رای گیری برای انتخاب بهترین ها در اسکار ، یکی از بی خدشه ترین جریان های انتخاباتی در سراسر جهان است که مورد خلافی در آن دیده نشده و تا زمان اعلام نتایج کسی از نام برندگان خبر ندارد. جایزه اسکار ، نخستین جایزه ای نبود که در امریکا به فیلم و سازندگان آن داده می شد. این مجلات و روزنامه های سینمایی بودند که نخستین بار به بهترین هایی که خود انتخاب می کردند جایزه دادند تا هم فروش نشریات خود را بالا ببرند ، هم توجه سینماگران را به ویژه برای مصاحبه جلب کنند. از بین این ها می توان به مجله فتوپلی ( Photoplay ) اشاره کرد که اهدای جایزه را از سال 1920 آغاز کرد و همچنین روزنامه فیلم دیلی ( Film Daily ). با این وجود این اسکار بود که به عنوان مهم ترین آنها شناخته شد و این اهمیت علاوه بر ممانعت از جانب داری محافظه کارانه و اقتصادی مجلات و روزنامه ها ، یکی به دلیل آن است که روش رای گیری آکادمی به صورتی انجام می شود که تقلب و دستیابی پیش از مراسم به نام برندگان را ناممکن کرده و این مسئله ای است که بسیاری از سینماگران ، منتقدان و تحلیل گران ان را تایید می کنند. برای مثال جرج کیوکر ( George Cukor ) ، از جمله کارگردانان توانای سینمای آمریکا که خود در سال 1964 برای فیلم بانوی زیبای من ( My Fair Lady ) برنده جایزه اسکار شد در این باره گفته: « محبوبیت واقعی مفهوم خاصی دارد. نمی توان آن را جعل کرد. اگر از روی کنجکاوی به تاریخ جایزه ها نظر کنید ، حقیقت آشکار می شود. گزینش های اکادمی را گذشت زمان تایید کرده است.» علت دیگر ارزش اسکار شاید بیشتر برای خود سینماگران باشد و آن حقیقتی است که مکررا از زبان خود آنها شنیده شده ، اینکه جذاب ترین جنبه اسکار آن است که این جایزه ها از جانب همتایان آنها به آنها داده می شود. وقتی ارسن ولز ( Orson Welles ) در سال 1971 جایزه افتخاری را از اسکار دریافت کرد گفت: « امیدوارم همگان دریابند که چرا این جایزه تا این حد برای من ارزشمند است. این جایزه از جانب مردم به من داده نشده ، منتقدین هم در این کار سهم کمی دارند. این جایزه از سوی دست اندر کاران سینما به من داده شده ، آنهایی که عشق بیشتری به سینما دارند. » با وجود همه این ها نمی توان این نکته را بی اهمیت جلوه داد و یا از روی آن به سادگی گذشت که اسکار موجب بسیاری دغل کاری ها شده. نتایج اسکار در سرنوشت فیلم ها و کسانی که آن را دریافت می کنند بسیار تاثیرگذار است. هیچ ضابطه مشخصی برای تعیین کردن محبوبیت و درآمدی که برنده شدن و نامزد شدن جایزه به همراه می آورد ، وجود ندارد ، با این حال براورد کرده اند که جایزه بهترین فیلم سال ، مبلغی حدود 15 تا 30 میلیون دلار به فروش فیلم می افزاید و نامزدی هم به همین صورت ولی با درصد کمتر ( این نتایج قطعی نیست و در برخی موارد هیچ افزایشی دیده نشده). سینماگرانی هم که نامزد یا برنده جایزه می شوند معمولا دستمزدشان چندین برابر می شود حتی تا ده برابر. این عوامل که اقتصاد سینما را بیش از پیش به رخ می کشند موجب شده اند که بعضی از دست اندرکاران سینما با پرداخت مخارج گزاف هزینه های تبلیغاتی به دنبال این جایزه باشند. از جمله آگهی های گوناگون در مجله های معتبر و تجارتی سینما نظیر ورایتی ( Veraiety ) و هالیوود ریپورتر ( Hallywood Reporter ) ، برپایی مهمانی های مجلل برای نمایش خصوصی فیلم ها با حضور عوامل و دست اندر کاران سینما و... در حالی که آکادمی علوم و هنرهای سینمایی به نفسه این گونه اعمال را غیر عادلانه و ناپسند می داند. از سال ها پیش ناظران و سازمان های مختلف مرتبا آکادمی را برای این نوع تبلیغات و رفیق بازی ها و احساسات بی دلیل که در بین اعضا شیوع پیدا کرده و ممکن است بر گزینش برندگان تاثیر بگذارد سرزنش می کنند. به این ترتیب اگر چه کسی مدعی نیست که نظام توزیع جایزه ها در مراسم اسکار بی نقص است اما کل نظام از احترام عمومی و محبوبیتی عظیم برخوردار است و در مناسبات جهانی سینما هم بسیار تاثیر گذار و مهم است.

منبع : daneshnameh.roshd.ir

 

[n*@*f*@*s]

بخش های مختلف مراسم اسکار ...

بخش های مختلف مراسم اسکار ...

بهترین فیلم بخش بهترین فیلم یکی از بخش های اصلی اسکار است که از اولین برگزاری این مراسم وجود داشته. بهترین فیلم ، تنها رشته از جایزه ها است که نامزدها و برنده آن ، توسط آرای تمامی اعضای آکادمی انتخاب می شوند.

بهترین کارگردانی

رشته کارگردانی ، نیز از اولین سال برگزاری وجود داشته ولی در دو شاخه : کارگردانی فیلم های درام و کارگردانی فیلم های کمدی. اما این شیوه در سال بعد برچیده شد و تنها یک جایزه به این رشته اختصاص یافت.

با مروری بر نام کارگردان هایی که به دریافت جایزه نائل شده اند ، این نکته به وضوح دیده می شود که فیلم های آنها دارای مفهومی صریح و روشن بوده و به خوبی توانسته با تماشاگران ارتباط برقرار کند. در بین کارگردان ها ، جان فورد ، با 4 جایزه اسکار بیشترین افتخار را در این بخش کسب کرده است و مارتین اسکورسیسی با 5 بار نامزدی بی حاصل ، بد شانس ترین کارگردان بوده است. امکان تکرار و چندبار جایزه گرفتن در این بخش بیش از هر رشته دیگری است. اگر چه هر یک از رشته ها به صورت کاملا مستقل از هم عمل می کنند ، اما نوعی ارتباط بین جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردان به چشم می خورد. معمولا فیلم هایی که برنده بهترین فیلم می شوند کارگردانشان نیز شانس بیشتری دارد.

بهترین دستیار کارگردان

این جایزه اولین بار در سال 1934 اعطا شد و علت آن این بود که در آن زمان کارگردان ها بسیار پر کار بودند و ممکن بود هم زمان چند فیلم را بسازند ، به همین خاطر بخش زیادی از کارهایشان را به دستیارانشان می سپردند. لازم به ذکر است بسیاری از کارگردانان بزرگ بعدی ، دستیاران کارگردانان بزرگ قبلی بودند. امروزه دیگر به دستیار کارگردان جایزه ای تعلق نمی گیرد

بهترین بازیگری ( زن و مرد)

جایزه بازیگری ، هم از اولین سال برگزاری اهدا شده است. مقررات گزینش نامزدها و اهدای جایزه برای بهترین بازیگر مرد و بهترین بازیگر زن ، یکسان است.

بهترین بازیگری نقش دوم ( مرد و زن)

در سال 1936 این جایزه برای اولین بار اختصاص یافت.

اختلاف در تشخیص نقش های اول و دوم ، ابتدا آکادمی را بر آن داشت که از مسئولان فیلم ها بخواهند ، خودشان اعلام کنند که کدام نقش اول و کدام ، دوم است. آکادمی هم این اطلاعات را در فهرست سالانه خود قبل از رای گیری منتشر می کرد. اما در سال 1964 هیات مدیره آکادمی تصمیم گرفت که این تشخیص را بر عهده خود رای دهندگان بگذارد.

بهترین فیلم نامه

این جایزه از همان دوره اول اعطا شد. در این دوره این جایزه در دو رشته اهدا شد : بهترین فیلم نامه ارجینال و بهترین فیلم نامه اقتباسی. علت این مسئله آن بود که از همان ابتدا اقتباس از داستان ها و نمایش نامه ها در سینما بسیار رواج داشت. در دو دوره بعد این جایزه تنها به عنوان بهترین فیلم نامه اهدا شد و در دوره های دیگر در همان دو رشته اهدا شد.

بهترین فیلم برداری

در سال های اول اهدای جایزه که فیلم ها سیاه و سفید بودند تنها یک جایزه به فیلم برداری اهدا می شد اما با روی کار آمدن فیلم برداری رنگی این جایزه هم در دو بخش فیلم برداری سیاه و سفید و فیلم برداری رنگی اهدا می شد ( در سال 1939 فیلم برداری رسما دارای دو جایزه شد) و این شیوه تا سال 1966 ادامه یافت. تا سال 1964 فیلم های سیاه و سفید نسبت به فیلم های رنگی کمی بیشتر بودند و لی طی سه سال بعد به طور چشمگیری کاهش یافتند و دیگر فیلم ها به طور کامل رنگی شدند و جایزه هم فقط در یک شاخه ، فیلم برداری ، اهدا شد. فیلم هایی که جایزه فیلم برداری را به خود اختصاص داده اند ، برخی به دلیل آن بوده که دارای صحنه های غیر متعارف و مبتکرانه بوده اند ، مانند چشم انداز پوشیده از مه در بلندی های بادگیر ( 1939- Wuthering Heights ) ، برخی به خاطر سبک خاصی که برای بیان تصویری فیلم برگزیده اند و برخی نیز به دلیل ماهرانه فیلم برداری کردن از صحنه هایی که سختی بسیار داشته اند.

بهترین طراحی صحنه

رشته طراحی صحنه نیز از اولین سال مراسم وجود داشته است. این رشته تا سال 1940 با نام کارگردانی هنری ( Art Direction ) وجود داشت. در سال 1941 که فیلم های رنگی رواج بیشتری یافتند این جایزه در دو رشته ، بهتری کارگردانی هنری فیلم سیاه و سفید و بهترین کارگردانی هنری فیلم رنگی اهدا شد. در سال 1942 نام این رشته به آرایش صحنه های داخلی تغییر یافت ، اما کماکان در دو بخش فیلم های سیاه و سفید و فیلم های رنگی اهدا شد. بنا به تعریف آکادمی ، این جایزه به بهترین دستاورد در صحنه آرایی ، با توجه دقیق به کیفیت هنری ، جزئیات صحیح ، کاربرد داستانی و خلاقیت اعطا می شود. در سال 42 این رشته را در دو شاخه گسترش دادند: طراحی صحنه و صحنه آرایی. ولی این دو جایزه به عنوان دو رشته جدا از هم به حساب نیامده ، به همین دلیل هر دو جایزه به فیلمی واحد تعلق می گیرد. از سال 1940 تا سال 1967 به استثنای سال های 1357 و 1358 به تفکیک برای فیلم های سیاه و سفید و رنگی جایزه جداگانه داده شد.

بهترین موسیقی فیلم

بخش بهترین موسیقی در سال 1934 ایجاد شد. در ابتدا جایزه های این رشته به دو شاخه بهترین موسیقی و بهترین موسیقی اورجینال تقسیم شد و لی این دسته بندی چندین بار دچار تغییر شد تا اینکه امروزه این جایزه در شاخه های بهترین موسیقی اورجینال و بهترین موسیقی برای آواز اورجینال و بهترین تنظیم اهدا می شود.

بهترین دستاوردهای ویژه

در سال 1938 اهدای جایزه ویژه به مسئولان خلق جلوه های خاص تصویری و تاثیرهای صوتی در فیلم ، در دستور کار آکادمی قرار گرفت و در سال 1939 رسما جایزه جلوه های خاص به جمع جایزه ها افزوده شد. این جایزه تنها در سه سال 1951 ، 1953 و 1963 اهدا نشده است.

بهترین صدا

در اولین دوره برگزاری مراسم جایزه ای به صدا تعلق نگرفت ، زیرا هنوز ناطق شدن سینما جا نیفتاده بود ، اما در سال بعد فیلم های ناطق وارد میدان شدند و همه جایزه ها را درو کردند و به این ترتیب اهمیت صدا بیش از پیش درک شد. به همین خاطر در سال سوم رشته جدیدی به جایزه ها اضافه شد به نام بهترین صدا برداری. از سال 1957 این بخش تغییر نام داد و فقط جایزه صدا نامیده شد.

بهترین فیلم مستند

با وجود آنکه فیلم های مستند جزء اولین گونه های سینمایی بودند و در دهه سی به شکوفایی رسیدند و به عنوان گونه ای مهم و مطرح معرفی شدند ، اما در آکادمی برای آن جایزه ای در نظر گرفته نشد ، تا بعد از جنگ جهانی دوم. علت این مسئله شاید فیلم های درخشان و تاثیر گذاری بود که مستند سازان از جنگ تهیه کرده بودند و دیگر جایی برای بی توجهی نسبت به فیلم های مستند باقی نمی گذاشتند. از سال 1942 تا 1947 ، جایزه اسکار تنها به مستندی تعلق می گرفت که با فیلم قطع 35 میلیمتر و توسط یک استودیوی بزرگ یا یک سازمان دولتی تهیه شده باشند. از سال 1975 ، همه نوع فیلم مستند قابل قبول بودند به شرط آنکه قبلا در یک مسابقه معتبر سینمایی شرکت کرده و جایزه دریافت کرده باشند.

بهترین فیلم کوتاه

در سال 1932 ، رشته ای به رشته ها اظافه شد ، به نام ، موضوع های کوتاه. این جایزه به هر نوع فیلم کوتاهی چه انیمیشن و چه زنده می توانست ، تعلق بگیرد. این جایزه اولین بار به انیمیشن کوتاهی از کمپانی والت دیسنی ( Walt Disney ) به نام گل ها و درختان ( 1932- Flowers And Trees ) تعلق گرفت. در سال 1936 ، این جایزه در جهار رشته اعطا شد : انیمیشن کوتاه ، فیلم کوتاه سیاه و سفید یک پرده ای ، فیلم کوتاه سیاه و سفید دو پرده ای و فیلم کوتاه رنگی. بار دیگر در سال 1957 ، این بخش تنها به دو رشته تقسیم شد : فیلم کوتاه انیمیشن و فیلم کوتاه زنده و تا به امروز هم حفظ شده است.

جایزه هنری

این جایزه از همان دوره اول ، جزء جوایز بود ، ولی اهدای آن به طور مرتب ، هر ساله ، انجام نشده است و بستگی به این دارد که آیا در آن سال ، اعضای آکادمی فردی را لایق دریافت این جایزه بدانند یا نه. این جایزه اولین بار به چارلی چاپلین برای فیلم سیرک ( 1928- Circus ) و همچنین به کمپانی برادران وارنر ( Warner Bros ) برای ارائه نخستین فیلم ناطق سینمای آمریکا به نام خواننده جاز ( 1928- The Jazz Singer) اهدا شد.