هووخشتره ارتش ماد را تجدید سازمان و نوسازی کرد و با نَبوپَلَّسَر شاه بابل متحد شد. برای استوارسازی این اتحاد، دختر هووخشتره به نام امیتیس به همسری پسر نبوپلسر یعنی بختالنصر دوم درآمد. امتیس از زندگی در جلگه میانرودان دلگیر شد و برای کوههای بلند میهنش دلتنگی بسیار کرد. از این رو بُختالنصر دوم به عنوان هدیه برای همسرش دستور ساختن باغهای معلق بابل را داد تا بلندای دیوارهای آن برای امتیس حکم کوهساران را داشته باشد. هوخشثره معنی لفظی روشنی دارد که لغت شناسان قبلاً ذکر کرده اند. این وجه اشتقاق من در آوردی نمی دانم از کدام منبع گرفته شده است: هوو (هئو= نیک)، خشثره (شهریار، ریشه کلمه خسرو، لفظاً در اصل به معنی فرد نیرومند و مقتدر) است. هرودوت نام وی را به صورت کیاکسارس (از ریشه خئو خشثرو+ پسوند یونانی اس یا کی خشثرو+ اس) آورده است که هم ریشه نام هوخشثره و هم ریشه نام کیخسرو است. فرمانروای قهرمان اصلی اوستا و شاهنامه همین فرد است. ویران کننده دژ بهمن (نینوا)، بتکده کنار دریاچه چیچست ( شهر اورارتوی تیش بائینی)و کشنده افراسیاب (مادیای اسکیتی). آمیتیس (آمیتیدا) و آموخا(ملکه بابل)هم نوادههای وی یعنی دختران آستیاگ بودند. همانانکه در اوستا و شاهنامه تحت اسامی شهر نواز و ارنواز معرفی شده اند.در تورات عنوانشان به صورت عاده و ظله یاد شده است.
