اندیشه فردی، ثمره غم انگیز و عقیم تنهایی و زحمت تلقی می‌شود و امروز دو چیز هست که با قدرت تمام مورد نفرت است و پس زده می‌شود: زحمت و تنهایی. هرجا کوچک‌ترین اثری از آن‌ها را مشاهده می‌کنیم، می‌کوشیم با آن‌ها بجنگیم و نابودشان کنیم. دور هم جمع می‌شویم تا از ظلمات و خاموشی و از حضور پر زحمت و طاقت فرسای وجود منفردمان پناه بگیریم. دور هم جمع می‌شویم تا سفر کنیم، وجود داشته باشیم، بزنیم، بخوانیم، آثار هنری خلق کنیم. حتی برای عشق ورزی هم دور هم جمع می‌شویم؛ لابد رابطهٔ معروف و دیر پای یک زن تنها با یک مرد تنها به نظرمان پرزحمت و طاقت فرسا و به غایت ملازم با تنهایی می‌آید.
